Zweefliegers

Vandaag in de Volkskrant een artikel van de bij BON niet onbekende Martin Minnema. Hij schetst uit eigen ervaring als schooldirecteur de manier waarop scholen zich gedwongen voelen in zee te gaan met onderwijs/organisatie-adviesbureaus. Het beeld is genoegzaam bekend. De Telegraaf meldde gisteren dat de minister een handleiding had uitgebracht die de leraren in het voortgezet onderwijs moet ondersteunen bij het herkennen van en reageren op radicaliserende moslimjongeren. Onderwijskundige Casper Hulshof en PVV-kamerlid en oud BON-bestuurder Harm Beertema reageerden al uiterst kritisch. Hulshof meent dat het enige concrete advies van het boekje er in bestaat om bij opmerkingen die er op duiden dat leerlingen naar Syrië willen gaan er melding gemaakt moet worden. Harm Beertema merkt op dat het boekje vooral erg soft is en dat de oorzaak, de ideologie, niet wordt benoemd.

Op Twitter bleek gisteren al dat het in opdracht van het ministerie geschreven boekje niet nieuw is. Het is grotendeels identiek aan het boekje dat dezelfde schrijvers (Ine Spee en Maartje Reitsma) vijf jaar eerder schreven onder auspiciën van het CPS. Vandaag schrijft Telegraaf-columnist Bob Hoogland hierover

Beide voorbeelden: de onderwijsadviseurs die Martin Minnema noemt en de radicaliseringsdeskundigen van OCW zijn illustraties van dezelfde betonrot. Bestuurders huren deskundigen is die op geen enkele manier kunnen aantonen dat ze ook werkelijk deskundig zijn. De nu al jarenlange en alom bekende ellende met de onderwijsvernieuwing toont dat ondubbelzinnig aan. En het eerdere boekje tegen radicalisering, noch de adviezen van de duizende andere experts hebben ook maar iets geholpen tegen radicalisering. Het is ondenkbaar dat de opdrachtgevers die in zee gaan met deze zweefliegers (dank Jeronimoon voor deze mooie term), dat zelf ook niet weten. Kennelijk spelen er andere belangen. Het onderwijs wordt niet per ongeluk kapot gemaakt…

12 Reacties

  1. Maar wát moeten die

    Maar wát moeten die onderwijsadviseurs dán gaan doen?

    Lesgeven kunnen ze niet; verstand van een vak hebben ze niet; gehoor bij 'handelingsverlegen' leraren krijgen ze niet. Het is zielig dat iedereen nu opeens op hen begint te vitten. Je moet er toch niet aan denken dat hun kosten en bonussen zo maar ten goede komen aan onderwijs.

    Wie houdt de zweefliegers in de lucht?

  2. En wat die andere belangen

    En wat die andere belangen zijn, lijkt me wel duidelijk. Minister/staatssecretaris ziet zich voor probleem gesteld, en is primair ingehuurd om de coalitie bij elkaar te houden: de staatssecreataris overleeft als de coalitie overleeft. Problemen als jihadisme zijn sowieso moeilijk op te lossen. Maar dat mag je als politicus niet hardop zeggen, dat is te risicovol: dan kan je partij in de peilingen dalen, en ook die partij moet overleven, want anders heb je zelf ook geen politieke of andere bestuurlijke carrière meer in het verschiet.

     

    Als kinderen geen rolmodellen zien in hun werkloze of laagbetaalde ouders en ook niet in hun zwakke, afgebeulde docenten, dan blijven de terroristen over als rolmodel. Er is vast veel meer aan de hand, maar ik licht dit er even uit. Beter onderwijs, door betere en beter gefaciliteerde docenten, zou op termijn zo maar één van de vele ingredienten kunnen zijn die jihadisme langs meerdere wegen een beetje zou kunnen dempen. Maar beter onderwijs kost geld en vooral ook politieke durf, en het kost ook veel tijd. En voor het tonen van durf,  het vragen om extra geld en het boeken van resultaten die pas lang nou de regeerperiode duidelijk worden, was je als minister/staatssecretaris nou juist niet ingehuurd.

     

    Maar niks doen komt ook weer zo slap over, dus dan maar externe "expertise" inhuren. Dat is nog niet hetzelfde als expres het onderwijs kapotmaken; met het onderwijs mag het best goed gaan als de coalitie/partij/minister daar zelf ook maar bij gebaat is.

     

    Ik snak zo onder de hand naar een parlement waarvan in ieder geval één Kamer door loting van burgers is samengesteld. Al is het maar om het eens uit te proberen. Maar zo'n Kamer komt er niet vanzelf. Welke crisis zou zoiets wél in gang kunnen zetten? Of gaat verdere versnippering van het partijpolitieke landschap ons helpen?

     

  3. Om te vernieuwen zijn list,

    Om te vernieuwen zijn list, geduld en bedrog nodig
     
    Harry Gankema, Senior-Adviseur bij de KPC Groep:
     
    "Om te vernieuwen zijn list, geduld en bedrog nodig. De professionele bureaucratie is principieel ongeschikt om te vernieuwen   (Mintzberg)".
  4. CPS, APS, KPC waren vroeger

    CPS, APS, KPC waren vroeger instellingen die onderwijsgerichte cursussen en adviezen gaven.

     

    Toen kwamen de  schaalgrootte operaties en onderwijsvernieuwlingen, een gouden tijd. Ik heb nog een paar van die ééndag-diploma's waar elk respectabel instituut zich voor schamen.

     

    Nu moeten ze commercieel hun eigen broek op houden en dat lukt alleen met gedwongen winkelnering en verwrongen onderwijsvisies. Het is dat de bijgescholingsgelden geoormerkt zijn, anders zouden de .P.'s al lang failliet zijn.

     

    En dan moeten ze nu gaan adviseren over jihadisme? Zonder de koran en sharia tegen het licht te houden? Terwijl CPS en KPC zelf belang hebben bij het in stand houden van religieus onderwijs?

    Je geloof moet wel op een steenrots gefundeerd zijn om te geloven dat ze dat kunnen.

  5. Overigens controleert APS via
    Overigens controleert APS via Kees Hoogland nog steeds de commissie onderwijs van Platform Wiskunde Nederland en is de invulling van de toch al gemankeerde nieuwe examenprogramma’s ook in hun handen.

  6. Het doel heiligt dus voor

    Het doel heiligt dus voor veel politici de middelen. 
    Bekend is de invoering van de spelling Marchand waarbij leerlingen leerden spellen volgen een nieuwe spelling waardoor die uiteindelijk wel ingevoerd moest worder als DE spelling.
    Eenander  voorbeeld van "het doel heiligt de middelen" gaf van Kemenade. Hij maakte een begin met de invoering van de invoering van de basisvorming en maakte daarmee afwijkende opties voor het parlement moeilijker. (lees het boek van Leo Prick).
    Bijna altijd worden heiligende middelen gebruikt die voor leraren extra belasting betekenen. Leerlingen alleen maar Frans of Natuurkunde te onderwijzen is er niet meer bij. Maar wanneer je van een leraar vraagt om het Jihadisme voor de ogen van leerlingen te analyseren en daarmee te desavoueren breng je hem ook nog in gevaar. Niet alleen Nederlandse politici vinden dat het doel de middelen heiligt. Dat geldt ook en in sterkere mate voor de stichters van een theokratie.
    Beter onderwijs zal de kansen voor de kanslozen niet zo veel vergroten. Niet iedereen is in staat een hoog qualificerend diploma te halen. Ook garandeert zo'n diploma geen hoog inkomen of groot maatschappelijk aanzien. Veel bèta's worden al niet meer betaald in overeenstemming met hun kunde. Veel werk van goed opgeleide laaggekwalificeerde werkers wordt overgenomen door machines en computers. En jezelf belangrijk maken doordat je deel uit maakt van een groep die een groots doel nastreeft is nog wel steeds mogelijk. En lidmaatschap van een revolutionaire groep maakt het mogelijk om goedgekeurd dingen te doen die eerder verboden waren. Eindelijk heb je dan macht! Eindelijk ben je belangrijk!
  7. @Friendly Foe, 7883: probeer

    @Friendly Foe, 7883: probeer het eens met  .nl  in plaats van  .net   (.net? Was das niet zo'n ict-hype, gepusht door Microsoft?)

  8. EM70 schrijft: “Maar beter

    EM70 schrijft: "Maar beter onderwijs kost geld en vooral ook politieke durf, en het kost ook veel tijd".

    Het is preken voor eigen parochie, maar volgens mij vraagt beter onderwijs (meer goede docenten etc.) alleen om een andere besteding van het beschikbare geld.

Reacties zijn gesloten.