Trouw bericht dat de ouders van de kinderen van de 1e Amstelveense Montessorischool bezwaren hebben tegen de omvorming tot een iPadschool. De 4-jarige dochter van Maurice de Hond gaat naar deze school. "Ouders vinden de voorlichting onvoldoende Mannen in pakken lieten wat filmpjes zien en wat spelletjes die je op de iPad kunt doen. Dat is toch geen gedegen onderbouwing van hoe je onderwijs geeft."
Annette de Geus is ouder en lid van de MR en heeft als docente voortgezet onderwijs de mislukking van het Nieuwe Leren meegemaakt: "De Geus krijgt de indruk dat het schoolbestuur de MR probeert te passeren en de tablets snel wil invoeren. Zelf is ze docent in het voortgezet onderwijs. "Daar heb ik de mislukking van het nieuwe leren meegemaakt. Daarom ben ik kritisch: ik wil een onderbouwd plan over Montessori- en iPad-onderwijs. Een powerpointpresentatie met holle frasen als 'vernieuwen doe je door te doen', stelt mij niet gerust."
De schoolleiding meent dat er uitgebreid is overlegd en dat de ouders even moeten afwachten om te zien wat er gebeurt. Deze week krijgen ze een brief. Ook zou maar een klein groepje ouders tegen zijn.
BON meent dat ouders een school kiezen vanwege de pedagogisch didactische uitgangspunten van de school. Een Montessorischool heeft duidelijk omschreven en in de praktijk gerealiseerde uitgangspunten. Deze uitgangspunten lijken in niets op de uitgangspunten van het Nieuwe Leren en ook de praktijk is bij Montessorischolen sterk afwijkend van de Nieuwe Leren praktijk. Of het een kleine of grote groep ouders is die zich verzet is minder belangrijk: de uitgangspunten van de school worden (sterk) gewijzigd en dat is niet wat de ouders mochten verwachten. De 'oplossing' dat die ouders hun kind dan naar een andere school moeten sturen, is irreëel en uiterst onwenselijk. De 'markt' werkt hier natuurlijk niet.
BON verbaast zich over het schijnbaar gemak waarmee de groep rond Maurice de Hond scholen omvormt in de door hun gewenste richting. Vaak blijkt dat ouders te laat op de hoogte worden gesteld en dat ouders het vaak niet eens zijn met deze verandering, maar niet in staat blijken dat tegen te houden; een vorm van ernstig machtsmisbruik van de betreffende schoolbesturen. De overheid heeft hier een taak om ouders en kinderen te beschermen tegen de ondoordachte en nauwelijke gecommuniceerde enorme veranderingen waarvoor scholen kiezen. Dat de staatssecretaris welwillend tegen schoolexperimenten staat, maar kennelijk onvoldoende aandacht heeft voor de positie van de ouders, is uiterst zorgelijk.
En zelfs leraren krijgen die
En zelfs leraren krijgen die ondoordachte dictaten van de besturen opgelegd. De leraren in Sneek moesten het maar slikken, verschillende zochten een veilig heenkomen. De leraren van de Ster in Amsterdam kregen het vlak voor de vakantie "te horen". Een leraar van de Montessorischool waar dit bericht over gaat, meldde na een discussie in het plaatselijke sufferdje dat hij blij was met de (kritische) opmerkingen want hij wist nog van niks.
Schoolbesturen denken, vaak in innige samenwerking met de gedreven schoolleider, dat ze het pedagogisch-didactisch beleid kunnen opleggen.
Daar zijn twee dingen over te zeggen.
Het is godgeklaagd dat de leraren van de school geen volledige zeggenschap hebben over hun didactiek. Vroeger hadden ze misschien formeel niet, maar in de praktijk wel. Een nieuwe wet Zeggenschap moet bepalen dat de leraren in samenspraak met hun schoolleiding die didactische koers uitstippelen.
En een tweede opmerking. Als de leraren niet willen, komt er niets van terecht van al die hoogdravende hemelbestormende revolutionaire hondse plannen. Dat hebben we gezien bij alle onderwijsvernieuwingen. En als leraren, bevlogen door het idee, ermee beginnen, blijkt het na verloop van tijd te verzanden omdat het allemaal onmogelijk blijkt.
Maar ondertussen wordt er tijd en kapitaal vernietigd. Zo zullen de Maurice de Jobsscholen geen bruikbare goede leermiddelen in huis hebben, er is geen geld voor. En zijn ze overgeleverd aan de didactische aanpak die in de apps verborgen ligt. Het wordt tijd dat de schoolbesturen echt realistisch leren rekenen en plannen.
Kortom de Hond blaft, maar de karavaan trekt verder.
“De overheid heeft hier een
"De overheid heeft hier een taak om ouders en kinderen te beschermen tegen de ondoordachte ….. enorme veranderingen". Hoe kun je dat nou verwachten van een overheid die niet eens in staat was om zelf geen ondoordachte enorme veranderingen op ALLE scholen door te voeren?
Deze ouders maken terecht
Deze ouders maken terecht bezwaar tegen de omvorming tot een iPadschool. De iPad-ideologie van Maurice de Hond en zijn roedel, vernielt het onderwijs en het gezond verstand. Als dit zo doorgaat zullen we weldra de symptomen van digitale dementie al aantreffen bij basisschoolleerlingen voordat ze deelnemen aan de Cito-toets. En mooi Duits gezegde is niet voor niets: 'Unterlässt den Unsinn!'
Veel bewuste ouders zien in
Veel bewuste ouders zien in onderwijshervormingen overheidsbesparingen van het type "goedkoop is duurkoop" of pogingen van belangengroepen om zich te verrijken. Wat voor mij een raadsel is is dat de ouders zich er niet voor inzetten dat het subsidiariteitsbeginsel wordt uitgebreid van de lagere overheden tot en met het ouderlijk gezag. Traditioneel waren immers de ouders verantwoordelijk voor het grootbrengen van hun eigen kinderen. Ik watertand bij de gedachte wat ik allemaal voor mijn kinderen had kunnen doen als ik jaarlijks x Euro had mogen uitgeven aan onderwijs voor mijn kinderen waarbij x het bedrag is dat de overheid jaarlijks direct of indirect per kind uitgeeft aan onderwijs. En laagopgeleide ouders en ouders van probleemkinderen zouden dan ook wel iets meer mogen krijgen om te compenseren voor het milieunadeel en de noodzakelijke extra kosten. De overheid geeft ouder dan het recht om via een zelfgekozen weg hun kinderen aan door haar gestelde resultaatseisen te laten voldoen. In plaats daarvan probeert de overheid de ouderlijke macht steeds meer te beperken en kinderen wat betreft de gehele opvoeding "kind van staat" te maken. Weggemoffeld wordt dat de duur bereikte vrijheid van godsdienst ook inhoudt dat elke ouder zijn kind overeenkomstig zijn eigen levensovertuiging mag opvoeden. Het recht van groepen ouders om zelf scholen te stichten was daar zelfs op gebaseerd. Hoe kunnen ouders het slikken dat hun rechten hen steeds meer worden afgepakt?
Ik steun de opvatting, zoals
Ik steun de opvatting, zoals die in Nederland gepraktiseerd wordt waarbij iedere volwassen Nederlander naar draagkracht bijdraagt aan gratis scholing voor alle kinderen. Ik zag dat het liefst gebeuren als een onafhankelijk van de inkomstenbelastingen geïnde verzekeringspremie zoals dat vroeger bij de AOW het geval was. De burgers worden zich op deze wijze terdege bewust dat onderwijs duur is en zullen eerder in opstand komen tegen oneigenlijk en roofzuchtig gebruik en verspilling van de onderwijsschatkist. Maar als het geld S in de pot uitgegeven wordt om het onderwijs voor de N onderwijs volgende leerlingen te betalen zou ieder ouderpaar voor elk eigen kind een bedrag van S/N EURO moeten mogen claimen als hun kinderen voldoende door de overheid erkende examens met succes afleggen of om schoolgeld te betalen voor een door de overheid vanwege de onderwijsqualiteit goedgekeurde school.
Nu de VVD, de PVV en D66 hun liberale wortels veroochenen als het over onderwijs gaat is het misschien interessant er op te wijzen dat Zijne Heiligheid Paus Pius XI bij het introduceren van het subsidiariteitsprincipe aangegeven heeft dat zorgen voor het onderwijs best op het organisatieniveau van de ouders zou mogen plaats vinden. Om dat te verduidelijken citeer ik uit de Duitse Wikipedia:
Subsidiarität (von lat. subsidium „Hilfe, Reserve“) ist eine politische, wirtschaftliche und gesellschaftliche Maxime, die die Entfaltung der individuellen Fähigkeiten, Selbstbestimmung und Eigenverantwortung anstrebt. Danach sollten Aufgaben, Handlungen und Problemlösungen so weit wie möglich selbstbestimmt und eigenverantwortlich unternommen werden, also wenn möglich vom Einzelnen, vom Privaten, von der kleinsten Gruppe oder der untersten Ebene einer Organisationsform. Nur wenn dies nicht möglich ist oder mit erheblichen Hürden und Problemen verbunden ist, sollen sukzessive größere Gruppen, öffentliche Kollektive oder höhere Ebenen einer Organisationsform die Aufgaben und Handlungen subsidiär unterstützen und übernehmen. Dafür wird ein Zurückdrängen der individuellen Selbstbestimmung und Eigenverantwortung für den jeweiligen Zweck in Kauf genommen.
Zumeist wird der Grundsatz der Subsidiarität im politischen und wirtschaftspolitischen Kontext verwendet, bei dem Aufgaben zunächst selbstbestimmt und eigenverantwortlich vom Individuum ausgeführt werden sollten. Erst subsidiär sollen der private Haushalt und andere private Gemeinschaften bis hin zu den öffentlichen Kollektiven wie Gemeinden, Städten, Landkreisen, Ländern, Staaten und zuletzt Staatengemeinschaften und supranationale Organisationen eingreifen.
Ook het CDA zou zich er voor kunnen inzetten dat de verantwoordelijkheid voor het schoolse deel van de opvoeding weer bij de ouders gelegd wordt.
Waarom lukt het toch niet om politieke partijen van hun aberraties bewust te maken zo gouw het over onderwijs gaar. Vriendjespolitiek? Als politicus je naam willen verbinden met grootsche veranderingen in het onderwijs? Wie het weet of begrijpt mag het zeggen.
Jobsslabe was lokker