De PO-raad luidt in het AD de noodklok. Basisscholen ontkomen niet aan straffe bezuinigingen en ontslag van onderwijzend personeel. Dir gaat ten koste van de kwalitet van het onderwijs,
Al eerder kwam de VO-raad met vergelijkbare berichten.
Voor BON is het moeilijk te beoordelen waar welke onderwijsgelden precies terechtkomen. Wel weten we dat de onderwijsbegroting ten opzichte van 1995 is geëxplodeerd: een stijging van 22 miljard op jaarbasis en een inflatie die ongeveer 8 miljard daarvan verklaart.
Zolang niet volkomen duidelijk is waar al dat extra geld naartoe is gegaan, kunnen de sectorraden niet hardmaken dat de schoolbesturen geen andere keuzes hebben dan het geld weg te halen uit de klas. Laat de Algemene Rekenkamer het onderzoek naar de financiéle positie van de VO- scholen maar uitbreiden naar het primair onderwijs. Het wegbezuinigen van leraren is wel het laatste wat moet gebeuren.
De constructie dat de overheid het onderwijs indirect via schoolbesturen (vaak in stichtingsvorm) in een lumpsum financiert, levert naast andere problemen ook te veel onduidelijkheid zodat een normale werknemer- werkgeversrelatie onmogelijk is.
Er past diep respect voor de
Er past diep respect voor de onderwijzers die het voor elkaar krijgen om met vooroorlogse klassen van 33-35 leerlingen "gewoon les" te geven en ook nog alle rimram van "samen naar school"en "gepast onderwijs" te verwezenlijken. Daar kunnen management en raden een puntje aan zuigen. Het woord onderwijskwaliteit kan vanaf nu op de index en vervangen worden door het woord onderwijsuitbuiting.
Ik ben het helemaal met je
Ik ben het helemaal met je eens, hendrikush.
Zou BON kunnen uitrekenen wat het onderwijs voor 6-12 jarigen per leerling zou kosten als de lagere scholen, zoals die vóór de Mammouthwet bestonden de plaats zouden innemen van de huidige basisscholen. Op de vroegere lgere scholen waren geen directeuren en managers. Alleen maar onderwijzers met elk een eigen klas. Het Hoofd der school kreeg natuurlijk wat meer salaris want naast het les geven aan de zesde klas moest hij er nog een heleboel werk bij doen. Ook toen zaten er kinderen in de klas die bij het latere onderwijs op een aparte school terecht kwamen. Maar de manier van lesgeven en de disciplinaire mogelijkheden waren zodanig dat het geheel goed functioneerde. Als BON het kan (laten) uitrekenen kan zij met een goed gefundeerd voorstel daartoe naar de Politiek en zo indirect naar de kiezers stappen.
Het traditionele onderwijs
Het traditionele onderwijs kostte overduidelijk minder geld en bleek eveneens effectiever.
Een krijtbord was niet duur: geen torenhoge energiekosten. De bekwame leerkracht kon toveren met dat krijtbord.
Schriftjes kostten ook al geen energie, waar computers dag in dag uit de stroomrekening opjagen. De moderne school is afhankelijk geworden van de stroomleverancier, en de kosten lopen bijzonder uit de hand. Reken maar uit: de dagelijkse kosten voor de energievoorziening van al die computers die dag in dag uit energie staan te slurpen. En dan vergeet ik nog de duizenden smartborden die elke dag weer energie staan te verbruiken.
Dan raad ik de onderzoeker aan om eens te kijken naar al die kopieermachines die dag in dag uit honderden kopie-en staan uit te braken. Dat kost echt een lieve duit. Het traditionele onderwijs had die hele papierberg helemaal niet nodig!!
Een collega was tevens 'hoofd' van de school; hij deed wat zijn collega's ook dagelijks deden. Hij was niet bovenschools zoals we nu steeds meer zien: een bovenschoolse directeur (ver van de werkvloer) met 'onder zich' de zogenaamde locatiedirecteuren. Daar is dus een extra functie ontstaan: de bovenschoolse directeur naast de locatie directeuren.
Is dit zinvol? Natuurlijk niet. Het onderwijs is banenmachine geworden. Tel al de kosten van al die extra managers maar eens bij elkaar op: kunnen we zien hoe duur die banenmachine is.
Er zijn Moby, hopelijk ook
Er zijn Moby, hopelijk ook nog veel andere mensen die denken zoals jij en ik en de meeste BONners. Zowel ouders als leraren. Waarom lukt het niet om door protesten, stakingen of het oprichten van een nieuwe politieke partij of het overtuigen van een bestaande politieke partij zodat die daar een belangrijk verkiezingsthema van wil maken, een kans op verandering te scheppen? Waarom houd BON zo hardnekkig vast aan politieke neutraliteit hoewel Jet BON duidelijk aan het lijntje houdt? Weet en begrijp jij het en heb je enig idee wat we daar aan zouden kunnen doen?
Malmaison,
Malmaison,
Het probleem volgens mij is dat er geen duidelijke consensus bestaat over het begrip 'beter onderwijs'. Elke vernieuwer beroept zich ook op 'beter onderwijs'. Elke prediker van het ICT-onderwijs roept "beter onderwijs!". Elke pleitbezorger voor dat zogemaamde onderwijs op maat (in groepen van 30), roept ook al "beter onderwijs!".
Verreweg de meeste ouders zijn bijzonder gevoelig voor modes, en dus beschouwen zij een school die meegaat met allerlei experimenten als een school voor 'beter onderwijs'.
Ik gun ieder zijn of haar variatie. Ik heb geen behoeft mijn visie aan iedereen dwingend op te leggen. Ik zou al blij zijn als een school de vrijheid kreeg te handelen naar de eigen inzichten (ouders met soortgelijke gedachten zullen vanzelf volgen). Die vrijheid is ons echter afgepakt: de overheid dwingt tot 1 model, en gebruikt talloze willige managers voor dat doel.
Bovendien is mijn geloofsopvatting behoorlijk uitzonderlijk geworden in Nederland. Alleen daarom al geloof ik niet in BON en de huidige overheid. En ik gaf altijd les vanuit mijn geloofsovertuiging.
Er zijn Moby, hopelijk ook
Er zijn Moby, hopelijk ook nog veel andere mensen die denken zoals jij en ik en de meeste BONners. Zowel ouders als leraren. Waarom lukt het niet om door protesten, stakingen of het oprichten van een nieuwe politieke partij of het overtuigen van een bestaande politieke partij zodat die daar een belangrijk verkiezingsthema van wil maken, een kans op verandering te scheppen? Waarom houd BON zo hardnekkig vast aan politieke neutraliteit hoewel Jet BON duidelijk aan het lijntje houdt? Weet en begrijp jij het en heb je enig idee wat we daar aan zouden kunnen doen?
De ironie is dat kinderen
De ironie is dat kinderen niet op de basisschool leren dat de wereld zo slecht is. Dat mensen zo egoïstisch zijn en vol eigenbelang. Nee, je moest teddyberen inzamelen voor een ver warm land waar de kindertjes arm waren. Leren hoe we om moesten gaan met het milieu. Veel schoolmelk drinken. Leren dat Nederlanders gemene kolonialisten waren. Hoe het zat met de wereldoorlogen (later dan). Gedoceerd door onvermoeibare en idealistische onderwijzers. Dat is het wrange. De grote woorden in de politiek, en de slachting op microniveau. Horende doof en ziende blind. Als de woorden kloppen, zal de realiteit wel mee groeien. Nee, dat deed het niet. Mensen zijn nog steeds zo egoïstisch en vol eigenbelang.
De mooiste gebouwen worden ontworpen tot hoog naar de wolken, en we zijn niet in staat gedegen onderwijs te maken. Omdat de ego's en mooie woorden een eigen leven zijn gaan leiden. Het geloof in de onvoorstelbare droom van financiële en maatschappelijke emancipatie voorop ging. Van de bestuurders dan. Het onvoorstelbare geloof in eigen kunnen. De blindheid voor de rest. En zonder het te weten schep ik hier de realiteit van die bekende 'arbeiders'partij waarop die onderwijzers altijd zo graag stemden, daarmee hun eigen graf gravend. Was het de financiële lokroep die hen steeds weer wist te paaien? Waarom is men zo horende doof en ziende blind? Men is te druk, en te gewend aan hoe het was? Er verandert toch nooit wat? Aanpassing duurt een generatie of wat? Durft men niet meer er tegenin te gaan? Omdat we daarvoor te chic zijn? De bestuurders zorgden goed voor zichzelf, zeker. Nu nog het onderwijs.
Een losgezongen bestuurdersklasse, levend in de overgang van het millennium, en niet ziende dat die tijd voorgoed voorbij is. De haarscheuren zijn grote barsten in het (abstracte) onderwijsbouwwerk geworden. Over vijftig jaar staan alleen de gebouwen er nog. Als herinnering aan megalomane tijden. Als monument aan een krankzinnige tijd vergelijkbaar aan de tijd voor de jaren dertig van de vorige eeuw. Toen kon het ook niet op. Nou, dat kan het wel. De wal zal het schip keren. De geschiedenis zal zich hernemen. Ben ik in een pessimistische bui? Ik weet het niet. De recessie houdt maar aan. Vanwege lagere productiviteit bij vergrijzing? Of dringt de EU zich teveel op? We hebben een herijking nodig. Een visie. Een strategie. Nieuwe dromen. Wederopbouw van gemeenschapszin.