Naar mijn mening moeten de 10 geboden van BON dringend met 2 vermeerderd worden. Hieronder staat wat die extra geboden zouden moeten behelzen:
………………………………………………………………………………………….
gebod 11: meer KEUZES in het onderwijs, b.v. meer kennisgericht onderwijs [meer talen,, samenhangend en chronologisch compleet overzicht van “onze” geschiedenis, woordjes leren, gedichten uit het hoofd kennen], hoger niveau van abstractie [leren vertalen, echte wiskunde, formele logica en filosofie] en niet moeten oefenen in wat men al kan [samenwerken, reflecteren, effectief studeren]. Er komt dan dus grotere verscheidenheid van (voor)opleidingen
……………………………………………………………………………………………
gebod 12: het RECHT op goed, efficiënt en op de leerling toegesneden onderwijs. [hoog in hun leervak opgeleide leraren (dat zullen vrijwel altijd bevoegde leraren zijn), afwezigheid van het onderwijs verstorende medeleerlingen in een klas; geen ophokuren en geen verplicht huiswerk maken op school voor leerlingen die daar onvoldoende baat bij hebben, erkennen dat leerlingen die in een betrouwbaar instituut zich serieus voorbereiden op een Staatsexamen of dat via betrouwbaar afstandsonderwijs doen aan de leerplicht voldoen en hun ouders recht geven op kinderbijslag en een redelijke overheidsbijdrage in de studiekosten. Als de goede gang van de les verstorende leerlingen onverbeterlijk zijn moeten zij van een school van leerwillige leerlingen verwijderd worden. Het leerRECHT van de leerwillige leerling moet dus altijd prevaleren boven de voor alle leerlingen geldende leerPLICHT. Of te wel: het individuele belang moet hier -zo zij tot verschillende maatregelen zouden moeten leiden- vóór het algemeen belang gaan.
Reacties zijn gesloten.
Kweetniet
Seger, ik vraag me af of de twee toevoegingen zo handig zijn. Meer keuzes lijken me riskant. We kunnen dat helemaal niet waarmaken. Zelfs vier vakkenpakketten in het VO zijn al lastig en slechts met tussenuren te maken. Het kiezen van extra vakken is nu al met moeite te realiseren.
Meer keuzes kan alle kanten uit; ook de verkeerde. Wat denk je van minder vakken, deel van de vakken op lager niveau, langer over je opleiding doen, meer geloof in de opleiding, of massage, meditatie of lessen in geluk in liefde. ‘Méér’ is te vaag en te vrijblijvend.
Ook je laatste wens is te uitgebreid en te multi-interpretabel om echt hout te snijden. Recht op goed onderwijs staat al in de wet. Op de leerling toegesneden kan wederom alle kanten uit. Wie maakt uit wat toegesneden is op een leerling. Stel dat de leerling een ADHD-er, een beelddenker, een dyscalculist met een hoog IQ, een verwend prinsje die ’s nachts les wil hebben (toegesneden op de leerling…..?) of wat dan ook is. Dan is passend onderwijs zoiets als individueel onderwijs. Onmogelijk en onwenselijk!
Niet alles en geen onzin, maar er kan nog veel
Daar waar zelfstandige Gymnasia bestaan kan men al een wat veeleisender VWO-programma volgen. En niet alleen op het gebied van Latijn en Grieks. Voor alle vakken worden er vaak hogere eisen gesteld. En het is niet nodig dat elke school in een grote stad hetzelfde programma aanbiedt of dezelfde onderwijsfilosofie aanhoudt. En natuurlijk moet er een minimale vraag zijn naar een afwijkend programma om het te kunnen invoeren. Bij mijn voorbeelden ben ik begrijpelijkerwijs sterk gericht op goede leergierige intelligente leerlingen. Maar jij zult mijn voorbeelden zeker kunnen aanvullen vanuit (V)MBO-zicht. Onderwijs in Spits-wiskunde kan goed parallel aan de droevigstemmende wiskunde uit het Freuden-tal gegeven worden; niemand wil beide volgen. En waarom zou Frans dat vanuit de grammatica gegeven wordt en gevolgd wordt door een training in vertalen niet in hetzelfde lesuur gegeven kunnen worden als klets-Frans en tekstverklaring met als handicap dat de tekst en de vragen in een vreemde taal zijn? Natuurlijk heeft Onderwijs ook tot doel de welvaart van de samenleving te continueren en daarom zal de overheid niet alle onderwijswensen van de ouders en leerlingen hoeven te respecteren. Maar onderwijs in dienst van de economie ligt er nu wel erg dik op, overigens zonder dat men daar veel van terecht brengt. Leren samenwerken is een bizar onderwijsdoel; Leerlingen moeten b.v. vaak in groepjes werken zonder dat bij elke leerling te voren uitgezocht wordt of hij dat nodig heeft en zonder dat na afloop vastgesteld wordt of hij op dit gebied vorderingen heeft gemaakt. Maar wel zijn er veel leerlingen die door dat gekke gedoe minder efficiënt hebben kunnen studeren. Bij de leerplicht zou het om de mate waarin resultaten geboekt worden moeten gaan en niet zoals nu om aanwezigheidsplicht. Individueel onderwijs kan natuurlijk niet van staatswege gesubsidieerd worden maar als een leerling buiten een gewone school om de vereiste kennis opdoet moet de overheid zich niet met hem bemoeien.
Meer keuzen, meer stress,
Meer keuzen, meer stress, meer vertraging, meer VERKEERDE keuzen ook. Totaal de verkeerde kant op, Seger. Er zijn al veel te veel keuzen (die geen keuzen van de leerling of de ouders zijn, bovendien). Het moet allemaal juist een paar tandjes minder.
.
Het is nogal obligaat om meer rechten op te eisen. Wie gaan dat voor jou betalen? Hoe maak je waar, stel al die extra middelen inderdaad worden vrijgemaakt, dat ze een interessant rendement opleveren dat anders niet zou zijn behaald?
Ik zou zeggen: een menselijke maat, dàt is waar kinderen recht op hebben.
Concretisering
Als je het aantal verkeerde keuzes wil minimaliseren is het het beste om kiezen onmogelijk te maken. Maar ik geloof niet dat elke leerling zo het beste af is. Om een voorbeeld te geven: Alle leerlingen moeten tegenwoordig Freudenthalse wiskunde volgen en op het eindexamen opgaven maken waarin de toepassing van de wiskunde er met de haren bij is gesleept. Didactici schijnen vastgesteld te hebben dat leerlingen pas plezier in wiskunde krijgen zodra ze zien dat die ergens toegepast kan worden. De didactici gaan er blijkbaar ook van uit dat leerlingen wiskunde niet weten toe te passen als ze niet met toepassingen geoefend hebben en in staat zijn om eindexamenopgaven te maken waarin de wiskunde wordt toegepast. Ik ben er echter van overtuigd dat er leerlingen zijn die van de esthetiek van reine wiskunde kunnen genieten en die genoeg van wiskunde begrijpen om zelf te zien waar en hoe zij kan worden toegepast. Zelfs als laatstgenoemde groep een kleine minderheid vormt is het bot en onnodig om van haar leden te eisen dat ze aan het Freudenthalprogramma meedoen. Dat uitzoeken en gescheiden les geven kan je volgens mij kostenneutraal uitvoeren Zo kun je best een programma bedenken waarmee je na een half jaar de 2 groepen uit elkaar haalt.
Die “paar tandjes minder” is een gedachte die vaak voorkomt bij maatschappij-ideologen die coûte que coûte wilen dat alle mensen “gelijkwaardig” zijn. Het is iets van de bedenkers van de basisvorming. Binnenkort mag je een alochthoon geen allochtoon meer noemen.
Over het stuk tekst “Meer keuzen” t/m “tandjes minder” valt moeilijk te discussiëren als dat niet gaat aan de hand van een aantal voorbeelden.
Een ouder kan willen dat zijn kind op school in een intellectuele ambiance verkeert. Daarin past het vertalen van beschouwelijke teksten beter dan het beantwoorden van vragen over een tekst. Zou een mogelijke keuze voor een vertaalrichting bij de moderne vreemde talen werkelijk aan de door jou genoemde euvels lijden?
Seger,
Seger,
.
Je laat nu een aantal zaken door elkaar lopen. Misschien kan dat niet anders, maar het is wel lastig.
.
De didactiek van rekenen en wiskunde zoals die wordt voorgestaan door de diverse leden van wat ik de Freudenthal-groep noem, die reformdidactiek deugt gewoon niet (KNAW-commissie: er is geen ondersteunend empirisch onderzoek voor). Leerlingen/ouders laten kiezen tussen didactieken die deugen respectievelijk niet deugen, dat lijkt me niet de weg die we moeten gaan. Ondeugdelijke didactiek moet verdwijnen, daar knokt BON ook voor.
.
Ik vind het prachtig dat je me een ideologische motivatie toedicht, en die heb ik ook wel, maar die is veel abstracter dan je kennelijk vermoedt. Ik kan ook kwaad worden, over het onbegrip dat je etaleert over het begrip ‘gelijkwaardig’. Laat ik dat maar niet doen. Ik wil je er wel op wijzen dat ‘gelijkwaardig’ is iets anders is dan ‘gelijk’. Er zijn geen twee mensen ‘gelijk’, ook eeneiïge tweelingen niet. Wel is iedere Nederlander gelijkwaardig voor de wet. En voor het onderwijs, wil ik daar best aan toevoegen: wie pleit voor de inzet van meer algemene middelen voor het onderwijs aan begaafde leerlingen, moet dat aanvullen met een pleidooi voor beter onderwijs aan leerlingen die dat nog veel harder nodig hebben juist omdat zij die begaafdheid missen. Met deze stellingname is niets mis: dat levert uiteindelijk een hoger onderwijsrendement op voor zowel individuen als de samenleving.
.
Een paar tandjes minder’: bijvoorbeeld die schadelijke selectie op twaalfjarige leeftijd opschuiven naar 14 jaar. Dat is niet wereldschokkend, Seger: Nederland is een uitbijter in de selectie naar een beroepskolom respectievelijk een algemeen vormende kolom op twaalfjarige leeftijd. Duitsland maak het nog bonter. Er zijn legio beschaafde landen die hun jeugd niet op twaalfjarige leeftijd scheiden in twee groepen. Sterker: ik wil de stelling wel verdedigen dat het een teken van beschaving is om zo’n maatschappelijke polarisatie juist NIET te willen.
.
Ik proef in jouw opstelling niet het besef dat ons onderwijs een sleutelrol heeft in de samenleving zoals we die met elkaar graag willen zien. Nu denken we daar met elkaar ongetwijfeld niet hetzelfde over, maar jij etaleert hier een buitengewoon liberale visie die je poneert als een visie die iedereen zou moeten delen.
.
De consequenties van glijkwaardigheid en democratie i.h. Ond.w.
Ik wil zelf invloed kunnen uitoefenen op alle aspecten van het onderwijs dat aan mijn kind gegeven wordt ook al omdat ik daar als belastingplichtige (gedeeltelijk) voor betaal. Bij de aanleg van een nieuwe weg ligt het een beetje anders. Je hebt inspraak maar als hij er komt en hij bezorgt je overlast zul je dat toch moeten slikken. Maar als echte democraat vind ik dat als ik veel te kiezen heb dat ook voor andere ouders moet gelden. We zijn immers “gelijkwaardig” en dat wordt hier dan in de meest voorkomende betekenis gebruikt: GELIJK IN RECHTEN. Ik ben van het begin af aan tegen de Freudenthalwiskunde geweest en wil niet afhankelijk zijn van modieuze beslissingen van politici of moeten wachten op de uitslag van een jarenlang durend debat tussen onderwijskundigen en wiskundigen voor ik mijn zin krijg. 2 soorten wiskunde naast elkaar waartussen de ouders kunnen kiezen is beter dan verplichte Freudenthalwiskunde. Want de meeste ouders zullen, nadat ze vastgesteld hebben van welke type wiskunde-onderwijs hun kind het meest leert, opteren voor de wiskunde die in dat opzicht beste is. Als je daar niet in gelooft kun je de demokratie beter afschaffen en “gelijkwaardigheid” naar fabeltjesland verwijzen. Mijn voorbeeld heeft niets te maken met polarisatie; “iedereen mag op zijn eigen wijze zalig worden”.
Ik geloof er niets van dat de enige goede manier om voor de belangen van de twijfelgevallen tussen “praktische” en “theoretische” leerlingen op te komen is door duidelijke “theoretische ”leerlingen te verplichten een mengprogramma te volgen zoals dat na de invoering van de basisvorming het geval was. En ook geloof ik niet in “passend” onderwijs in een heterogene klas van 35 leerlingen met leerlingen die extreem bij theoretisch of praktisch behoren.
WORDT VERVOLD
Seger Weehuizen
De vrijheid binnen een demokratie
Als een woningstichting mijn huurhuis wil afbreken zal zij proberen mij een “gelijkwaardige” huurwoning aan te bieden. Voor mij impliceert het dat ik nog steeds geen last heb van burengerucht en voor iemand anders mag de huur niet hoger worden. Waardering en daarmee gelijkwaardigheid is subjectief en dat geldt ook t.o.v. je medemensen. Mensen kunnen trouwens best ergens allemaal gelijk in zijn, in een demokratie is dat gelijk in rechten. Om aan te geven dat je dat boven elke twijfel verheven acht gebruik je vaak het woord gelijkwaardig. Gelijkwaardigheid is ook vaak synoniem met je verstand op nul zetten.
Het is mijn vermoeden dat beter onderwijs voor hoogbegaafden de maatschappij meer oplevert dan voor hetzelfde geld beter onderwijs aan zwakbegaafden. Over de waarde voor de betreffende individuen zelf ben ik ook niet zeker. Hoe meet je geluk en de voldoening om met de maatschappij mee te kunnen doen bij beide soorten leerlingen? En wat ga je doen als er bezuinigd moet worden?
2 definities van polarisatie zijn “het versterken van tegenstellingen tussen partijen of bevolkingsgroepen”en “ het vormen of verscherpen van maatschappelijke tegenstellingen”. Die hebben m.i. niets te maken met schifting van kinderen op jonge leeftijd. Zij gaan over het zichtbaar maken van verschillen en misschien zelfs van een bepaalde duiding van ongelijkwaardigheid. Als de schifting goed is worden er geen verschillen gecreëerd. Vormt dat eerder zichtbaar maken een verscherping? Voelen MAVOleerlingen zich b.v. al beter wanneer ze met Gymnasiasten op één scholengemeenschap zitten?
In Duitsland was de Communistische partij verboden omdat zij de demokratie wilde afschaffen. Logisch. Maar iemand een liberale visie verwijten omdat hij waar dat verantwoord is ieder zijn gang wil laten gaan is een aanval op een basisgedachte van de demokratie.
Seger,
Seger,
Een liberale visie is niet verwijtbaar. Erken dat je die visie hebt, dan is het helder.