Op de website van JOB het grotere broertje van LAKS zijn de klachten van de deelnemers over CGO gebundeld en te downloaden.
Niet alleen wij van BON hebben kritiek op het competentie gerichte gedoe maar blijkbaar ook de leerlingen. Geen enkel ROC ontsnapt aan de kritiek van de “lijdende voorwerpen”.
Reacties zijn gesloten.
Wel degelijk HNL/CGO klachten
In het artikel zegt Job dat de ellende niet specifiek gekoppeld is aan CGO/HNL.
Als ik de specifieke klachten zie, dan is dat beeld anders. Het overgrote deel is wel degelijk direct gerelateerd aan CGO.
Los daarvan: men wil meer les, en goede docenten die dingen kunnen uitleggen. De boodschap kan niet helderder zijn, denk ik dan.
Ben het met je eens
Als je die immense waslijst aan klachten aan het einde van het document doorleest, is het overduidelijk: De scholen weten niet waar ze mee bezig zijn (in ieder geval geen onderwijs) en de leerlingen moeten het maar uitzoeken. Met onderwijs en leren hebben die scholen (hang-gebouwen is een beter woord) helemaal niets meer te maken. HNL en CGO leren is NIETS: een zeepbel. Wat je er leert is ZERO. Er is zelfs geen enkele kans in alle uitgangspunten en plannen dat het ooit nog een beetje kan worden.
Voor iedereen die in efficientie geinteresseerd is: Sluit die handel, geef de jongeren het geld van hun opleiding (als een rugzakje) in handen en laat ze het in hun leven zelf uitzoeken….dan is het resultaat al beter dan nu nog mogelijk is.
Maar echt efficient is: Zet kleine scholen neer, laat goede docenten als vakmensen hun werk doen….een bord, wat boeken…veel meer hoeft dat niet te zijn om MBOers een prima opleiding te geven..
Het antwoord op een steeds algemener GRRRRR is alleen maar Bla, bla , bla.
Reactie Plasterk
Videoreportage van de overhandiging van het rapport aan Plasterk:
headlines.nos.nl/forum.php/list_messages/6398
Reactie Herontwerp MBO op kritiek
Klik op *Presentatie MBO 2010* (powerpoint):
Op weg naar 2010
…. en met vertrouwen
MBO applicatie-ontwikkeling?
Ik heb de bijgevoegde klachtenlijst eens doorgekeken. Tot mijn verbazing bestaat er een MBO-opleiding applicatie-ontwikkelaar.
Ik heb twee redenen om daarover verbaasd te zijn.
Zelf heb ik langere tijd doorgebracht in die applicatie-ontwikkeling, of programmering, zoals dat toen nog heette. Het softwarebedrijf dat mij in dienst nam, wierf uitsluitend academici, en met goede reden. Voor het schrijven van een goed computerprogramma moet je namelijk structuur kunnen aanbrengen in je werk en een goed analytisch vermogen en een behoorlijk abstractieniveau hebben. Ik kan me, na het aanschouwen van vele automatiseringsrampen en hun oorzaken, niet voorstellen dat het MBO-niveau daarvoor voldoende is.
Je kunt dat op een nog veel directere manier vaststellen door eens op de formulering van de klagers te letten.
Zeer velen van hen zijn mensen waar de alfabetisering halverwege is gestaakt. Hoofdletters en interpunctie ontbreken, werkwoorden ontbreken, ja, elk idee van grammatica en zinsbouw ontbreekt eigenlijk. Dat zou allemaal niet funest zijn op de banketbakkersopleiding of de slagersvakschool. Maar helaas gebeurt het programmeren van computers nu juist in datgene wat deze jongelui absoluut niet beheersen: een TAAL. Computertalen kennen, net als gewone talen, hun structuur, hun grammatica en hun spelling. Het verschil met gewone talen is echter, dat geen enkele spelfout je wordt vergeven. Een verkeerd geplaatste puntkomma resulteert meteen in een totaal ander programma.
Hoe dus deze mensen, zonder ook maar de minste belangstelling voor precisie en structuur, ook maar een middelmatige applicatieontwikkelaar zouden moeten worden is mij een raadsel.
Dat kunnen zo ook niet
Maar je kunt ze wel een diploma applicatie ontwikkeling geven.
Edsger Dijkstra zou zich in zijn graf omdraaien. Die is destijds van Eindhoven naar Amerika gevlucht omdat men hier programmeren niet serieus genoeg nam. Hij wilde alleen gepromoveerde wiskundigen als programmeur, terwijl IBM destijds zijn boekhouders en schrijfmachine reparateurs wilde inzetten. Dijkstra was known for his essays on programming; he was the first to make the claim that programming is so inherently difficult and complex that programmers need to harness every trick and abstraction possible in hopes of managing the complexity of it successfully.
Ken je overigens zijn methode voor het bewijsbaar correct programmeren?
Hee ’45
Hee, ’45, ik werd als onnozele fysicus pas vorig jaar (nota bene in Italië) bekend met Dijkstra. Ik heb een paar prachtige inleidingen tot zijn colleges gelezen! Kun je iets meer vertellen over het ‘bewijsbaar correct programmeren’ volgens hem? Vooral de term ‘bewijsbaar’ intrigeert…
bewijsbaar correct programmeren
Ik heb er ook maar bescheiden kennis van Bram. Toen onderwijs bijscholing (voor mij als HBO docent) nog inhoudelijk was, heb ik in het kader van het Nivo project, waarbij de eerste ladingen computers de scholen werden ingevoerd, een uitermate interessante serie colleges mogen volgen. Topmensen van o.a. IBM en software ontwikkelaars, topmensen van de universiteiten gaven werkelijk zeer inspirerende colleges over alle mogelijke aspecten van ICT. Als ik er aan terugdenk is dat opmerkelijk vergeleken met nu. Een wereld van verschil. Inhoud Inhoud en Inhoud. Betaald en verzorgd door bedrijven en in samenwerking met O&W die vonden dat computers het onderwijs in moesten.
Een van de onderdelen was een door de TUe verzorgde sneltreincursus programmeren. Dijkstra was toen al in de USA, maar een leerling van hem, dr. van Amstel verzorgde de cursus.
De essentie is dat elke programmeer opdracht een statusverandering in het systeem teweeg bracht. Elke programmeerodracht was ook in een wiskunde taal beschreven. De stap van vóór naar ná die opdracht werd beschreven in termen van precoditie en postconditie,die door de operator (de programmeeropdracht) werd veranderd.
Neem je verschillende regels samen, dan bouw je ahw nieuwe blokken, die bewijsbaar van een pré conditie een postconditie maken. Bewezen, net al wiskundige stellingen bewezen zijn. Dijkstra had daarvoor de techniek ontwikkeld.
Ik heb dat nooit in enige serieuze vorm toegepast: alleen op bescheiden oefeningetjes, maar ben nog steeds geïmponeerd.
In de tijd van object gericht programmeren lijkt he5t zelfs nog veel beter toepasbaar. Ik weet alleen niet of het in commerciële situaties is toegepast. Daarbij is snelheid veel belangrijker dan correctheid. Je kunt beter een gammel besturingssysteem snel op de markt brengen, dan er een jaar langer over doen en het correct aanleveren. Scheelt marktaandeel in de eerste tijd dat de dan dure software wordt verkocht. Maar in meer technische omgevingen lijkt het me nog steeds een prachtig uitgangspunt. Denk aan drive by wire in de auto industrie. Je wilt geen ctrl-alt-del als je je richting aanwijzer uitzet en het besturingssysteem van je opeltje crasht.
Het is het aldoude idee dat
Het is het aldoude idee dat mensen die ‘niet kunnen leren’ maar ‘met hun handen moeten gaan werken’. Alsof het ontwikkelen van een applicatie alleen ‘met de handen’ gebeurt! Terecht wijst BW erop dat omgang met computers TAALvaardigheid vereist! Ik deel daarom met hem zijn ernstige scepsis m.b.t. MBO-niveau ‘applicatie-ontwikkelaars’. Temeer daar nogal wat MBO’ers als ‘dyslectici’ door het VMBO zijn gezwijnd…
Competent
Een applicatieontwikkelaar is spelenderwijs competent.
Ik word een beetje stil van deze reclamefolder. Dit lijkt veel op bellenblazen.
Overigens kun je het programmeren van een draaibank; een harddisk; een afstandsbediening ook een ‘applicatie’ noemen. Edsger zou daar waarschijnlijk geen wiskundigen voor inzetten. Hij stamt uit de tijd van de grote applicaties: operating systems, compilers, hogere programmeertalen. We zitten tegenwoordig op een meer fool-proof programmeer niveau.
Inzake Fool-proof
De laatste opmerking van hendrikush suggereert dat je een geautomatiseerd systeem zou kunnen beschermen tegen het geknoei van warrige en onlogische knopjesdrukkers. Dit is een illusie. In de grond van de zaak gaat het nog steeds om de dingen die ik hierboven al noemde: abstractievermogen, analytisch vermogen, precisie, logica en nog zo wat.
De illusie die ik bedoel is dezelfde illusie die veel mensen hadden toen de rekenmachine werd geïntroduceerd: dat het rekenen zou verbeteren. De rekenmachine is niet bestand tegen mensen die elk fundamenteel begrip van berekeningen missen.
Veel automatiseringsprojecten worden geleid door hetzelfde slag mennetjers dat het onderwijsleven verziekt. Ze kopen (“investeren in”) een duur pakket, wat ‘fool-proof’ heet te zijn en ‘de programmeur’ heet te vervangen. Toch doet dit pakket, meestal een of ander mammoetprogramma met veel te veel functionaliteit, niets anders dan wat de bestuurder ervan zegt dat het moet doen. Een ongeletterde aan de knoppen van een zeer geavanceerd raketsysteem zal de raketten toch niet altijd de goede kant uit sturen (als die goeie kant al bestaat, voeg ik er voorzichtigheidshalve aan toe).
Vorig jaar
Even een opmerking: dit stuk dateert van een jaar terug (2007).
Zie bv de reacties op de sit van JOB: www.job-site.nl/index3.php?t=1&artikel_id=290
JOB site
Geschiedenisleraar, ik lees op de site van JOB niets dat er op wijst dat deze jongeren in het MBO al verbeteringen zien. Zo had ik je verwijzing namelijk begrepen. De wens was de vader van de gedachte maar helaas.
Dit bericht dus even ter aanvulling.
Op de JOB site lees ik ook dat mbo-ers actie voeren voor een OV-jaarkaart voor 16 en 17-jarigen. Ze willen kunnen kiezen voor een goede school maar vele jongeren kunnen de reiskosten naar ander ROC dan het dichtstbijzijnde niet betalen.
Van Bijsterveldt – op bezoek bij JOB – liet weten dat dit veel te duur wordt.
Medezeggenschap op school dan….. ??? Het antwoord van Marja is wel heel curieus:
“Van Bijsterveldt zegt dat sommige kamerleden bang zijn dat de organisatie van medezeggenschap straks teveel werk met zich mee zal brengen voor de schoolbesturen.”
En zo is de kring rond. Niets aan toe te voegen.