De school waarbij ik werk, heeft in de onderbouw LWOO en regulier gescheiden. Er wordt gewerkt met afdelingen. De afdeling LWOO is zo opgezet dat het bijna een lokalen-structuur heeft. In dezelfde ruimte zitten de leerlingen verdeeld in groepen met hun gezicht naar de docent en hun rug naar de andere groepen. De LWOO-groepen bestaan uit aanzienlijk minder leerlingen dan de reguliere groepen. In de bovenbouw komen al deze leerlingen echter bij elkaar in groepen zo groot als de reguliere groepen van de onderbouw. Dat betekent groepen van 24-27 leerlingen met hierin 18-22 LWOO-leerlingen. Ook is de ruimte meer gericht op het gevoel van 1 groep te zijn.
In deze situatie moeten 4 docenten hun kennis overdragen aan de groep die zij behoren les te geven. In de praktijk betekent dit in veel gevallen zo goed mogelijk de ‘eigen’ groep bij de les te houden. Ik ervaar dat zeker de LWOO-leerlingen zeer afgeleid en chaotisch zijn. De onderbouwing voor deze situatie is het vergemakkelijken van de overstap naar het MBO.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere docenten. Zijn er eigenlijk nog VMBO-scholen met gewone lokalen en klassen?
Reacties zijn gesloten.
docentenkamer met 6 collegae
Ik werk op een kamer met in totaal 7 bureaus. Gemiddels zijn er 3 of 4 collega’s aanwezig. In die situatie (met telefoontjes en onderling overleg) lukt het me nauwelijks om mn aandacht bij mn eigen werk te houden. Hoe haalt iemand het in zn botte hoofd om te bedenken dat vmbo kinderen in een situatie die u schetst wel kunnen werken. Laat de directeur dat maar een paar dagen doen.
Een beproefd idee
Dit idee is in de eerste jaren door een landelijk bureau begeleid. Men gaat ervan uit dat in elke groep regels ontstaan zodat er een werkzame situatie ontstaat. Wij als docenten moeten ons daar alleen voor open stellen. In de wijde omgeving werken de VMBO-scholen op deze manier. Omdat het mij niet bevalt, ben ik op zoek naar een andere baan, maar loop steeds tegen dezelfde structuur aan.
Nu begrijp ik het
Door de school zo in te richten dat leren onmogelijk is zullen de kinderen er zelf voor zorgen dat die situatie verandert.
Lees William Goldings’ boek “Lord of the flies” .
Dat landelijk bureau was niet toevallig het APS.
Ik stop maar met deze post. Ben bang woorden te gaan gebruiken die op dit fatsoenlijke forum niet passend zijn.
Publiciteit zoeken
Veel mensen zullen zich nog niet realiseren hoe erg de werkelijkheid op dit moment is op veel scholen. Wat u vertelt over uw school is schrikbarend, vooral omdat u er bij vertelt dat veel andere scholen ook zo hun ‘onderwijs’ tijd vullen.
Dit verhaal zou, met alle details, aan de grote klok gehangen moeten worden. Als je zo’n verhaal in Rondom Tien of Nova krijgt (liefst met opnamen op school) dan zal 80% van de kijkers zijn ogen en oren niet geloven.
Na zo’n uitzending moet dan de directie eens geïnterviewd worden. Eens zien wat voor verhaal ze hebben wanneer heel Nederland meeluistert.
Wie van de BON-leden journalisten in zijn kennissenkring heeft: hij weet wat hem te doen staat.
Je er alleen maar voor openstellen
Hanke, in de vier jaar dat ik nu in het onderwijs zit, heb ik één jaar op een kleinschalige mavo-locatie gewerkt. Prima schooltje, scenario 1 zullen we maar zeggen, puur klassikaal les, tafels in rijtjes-opstelling, strenge absentencontrole, veel structuur, hoge slagingspercentages. Hier heb ik eigenlijk ook leren lesgeven, onder betrokken begeleiding van de locatieleiders, die mij aanmoedigden om lastige leerlingen er vooral uit te sturen (het straffen zouden zij wel voor hun rekening nemen) en mij ook al snel m’n gang lieten gaan toen ze zagen dat het steeds beter ging.
Een jaar later kreeg de school van bovenaf opgelegd dat er van alles moest veranderen; het moest “scenario 2 en een beetje 3” worden, middels hopeloze cursussen gegeven door een particuliere eenpitter die door niemand serieus werd genomen. Voor mij waren alleen al de plannen daarvoor een reden om er weg te willen. Gelukkig zagen de locatieleiders zelf ook wel in dat dat grotendeels onzin was en probeerden ze de vernieuwingen waar het kon zo beperkt mogelijk te houden.
Ik denk wel dat gezonde vmbo-scholen/locaties nog wel hier en daar bestaan, maar ja, er is helaas (nog?) geen website die daar even snel een lijstje van dit soort scholen met vacatures bij jou in de buurt tevoorschijn tovert. Probeer in ieder geval actief te zoeken, veel bellen bij het solliciteren dus, en geef in je sollicitatiebrieven duidelijk aan wat je (wél) wilt.
Dat zinnetje dat je je “er voor open moet stellen”, daar ga ik echt van over m’n nek. Het roept bij mij associaties op met zaken als sektes, Scientology, Baghwan, New Age en ander brandhout. Blijf vooral consequent luisteren naar je eigen wil tot gezond onderwijs, en naar je eigen ervaringen en die van je leerlingen met non-onderwijs. Ik wens je veel succes met zoeken!
Fijn
dat ik niet de enige ben die dit geen onderwijs vindt. Wat betreft het APS, een onvoldoende is ook een prestatie!
VAVO
Ik heb ’n VMBO-klasje (voorheen MAVO) in het VAVO (Voortgezet Algemeen Volwassenen Onderwijs). Juist omdat dit een groep tweedekansers betreft, met ’n duidelijke behoefte aan helderheid en structuur, “doe ik hier nog lekker ouderwets”. Ze hebben twee keer 1,5 uur les. Per keer ongeveer 20 minuten uitleg, daarna iets met video en vervolgens met het werkboek aan de slag en nabespreken. Elke les weer hetzelfde stramien.
Maar ook mijn havisten en vwo-ers krijgen – met een wat andere tijdsindeling – “gewoon” les.
“Hè hè, eindelijk weer gewoon les” is meestal de reactie. Na vandaag (havo en vwo examen) en vrijdag (vmbo examen) kan ik de staat weer opmaken hoe goed/slecht ik het doe.
Hoewel ik van veel leerlingen hoor dat het op de andere reguliere scholen hier in de buurt nog redelijk “ouderwets” aan toe gaat, begin ik me langzamerhand – de beschrijvingen hier op ’t BON-forum lezende – af te vragen of ik in het reguliere onderwijs wel zo veel beter af zou zijn, dan in het VAVO waar we het – met alle respect – toch met “tweedehandsjes” moeten doen. Ik merk dat ik, ondanks alle zorgen bij de sectoren educatie en de van twee kanten dwingende wetgeving, toch behoorlijk wat vrijheid heb m.b.t. de inrichting van mijn onderwijs.
En
Waardeer ook het feit dat je met oudere cursisten hebt te maken. Het feit dat ze een mislukking achter zich hebben en dat ze een tweede kans willen/moeten grijpen zorgt voor een gezeglijker publiek. Voor zulke mensen doe je ook als docent meer je best.
ja en nee
Velen blijven toch zesjes-jagers, met minimale inspanning een maximaal resultaat behalen. Het gezeur om vrijstellingen etc. is niet van de lucht. Nu weet ik wel dat ze daar vaak wel recht op hebben maar het bemoeilijkt voor mijzelf ’t overzicht, de continuïteit en evenzovaak blijkt een inspanning van mijn kant achteraf verspilde moeite. Ook de korte tijd (bovenbouw inclusief examen in 39 weken) speelt natuurlijk mee in wat je extra kunt doen (niets dus).
Aan de andere kant is er veel uitval en die ongemotiveerde leerlingen heb ik dus niet in de klas. Wat je uiteindelijk overhoudt wil serieus slagen. Een soort natuurlijke selectie zeg maar – en ik hoef daardoor ook veel minder als politieagent op te treden. Ik doe dit nu 11 jaar en heb er al die tijd maar 4 leerlingen uitgestuurd. Waarbij er in 2 gevallen ook nog eens allerlei psycho-sociale aspecten een rol speelden. Geen slechte score denk ik …
Toch word ik wel eens moedeloos van de uitval. Niettemin kunnen jaarlijks zo’n 100 leerlingen naar het MBO/HBO/WO, die het anders wellicht zonder diploma hadden moeten zien te redden. Een enkeling daarvan is mij inmiddels voorbijgestreefd.
Uitval
Die karaktertrek van minimale inspanning en toch een maximaal resultaat willen hebben, heeft er in eerste instantie voor gezorgd dat ze uitvielen. Op de enkele hormoongestuurde klaploper na. Ik heb gelezen dat 20% van de MBO-leerlingen geen VMBO diploma heeft. Met 60% van de leerlingen in het VMBO en 20% van de MBO-ers geen diploma bij instroom komt dat grofweg op 12% uitval. Oplossing wordt steeds gezocht in leuker onderwijs, want dan willen ze wel leren. Maar mensen die minimaal-maximaal ingesteld zijn, zullen daardoor niet ineens willen leren. Die hebben niets aan de vrijheid zelf hun tijd in te delen, dat motiveert hen niet. Die hebben meer aan structuur en klassikale uitleg, zodat ze tenminste dat nog meekrijgen aan kennis.