In een andere draad las ik een tekst (over carrièremanagers) waarin werd gesteld dat een carrièremanager er op uit is een of andere grote verandering door te voeren, zodat hij dit aan zijn CV kan toevoegen. Hierbij speelt het geen enkele rol of die verandering voor zijn school enig nut heeft.
Inderdaad gaan de dingen zo, zoals ik uit eigen waarneming helaas kan bevestigen. Verbouwing, verhuizing, competentieleren invoeren, studiehuis invoeren, Engelstalig onderwijs invoeren, alles is goed, zolang het op het CV maar een daadkrachtige indruk maakt.
Ik vraag me af wat de mensen die die CV’ s moeten lezen daar van denken. Stel, je leest: ‘1998-2002: project opzetten ultracentrifugefabriek Teheran’ of ‘2003-2006: faciliteren oprichting van Iederwijs-school’ of ‘2004-2005: stroomlijnen diverse vastgoed BV’s voor W. Holleeder’.
Zou je dan niet denken ‘Was dat allemaal wel zo verstandig?’ of zou je alleen maar denken ‘Tsjonge jonge, dat is een doortastend baasje, die kunnen we bij ons ook wel gebruiken..’. Als je op die laatste manier denkt, dan wil je eigenlijk een blinde technocraat in dienst nemen. Iemand die iets uitvoert, ongeacht WAT dat iets is. Het is een vreemd slag mensen dat je daarmee je organisatie binnenhaalt.
Reacties zijn gesloten.
De ideale manager
Je raakt de kern van het probleem, wellicht zonder het te beseffen. De man/vrouw die een manager zoekt en dat CV leest, die is helemaal niet geïnteresseerd in een aan hem ondergeschikte manager die zelf gaat lopen nadenken of iets wel een goed idee is. Dat idee komt namelijk van hemzelf (of weer van zijn baas). Het raakt de kern van het top-down managen. Iedereen, van schoonmaker tot (bijna) top manager is slechts uitvoerder. Uitvoerder van ideeën van de top.
Managen is een tamelijk kaal vak geworden. Er is een doel (variërend van een nieuw computersysteem tot een andere onderwijsvisie of de zoveelste fusie) en dat doel is vastgesteld door baasjes aan de top. Dat moet gehaald worden in de daarvoor gestelde tijd en binnen het budget. Dát is wat een manager moet kunnen. Hij moet de bus kunnen sturen door alle straatjes die de lijn voorschrijft Op tijd ook. Hij moet niet zelf gaan denken of het niet handiger is om te stoppen bij het bejaardenhuis.
Die invulling aan management is ook noodzakelijk. Het kan niet anders. Simpel omdat het gaat om mega organisaties. Alle mensen in de lijn doen gewoon hun werk. Punt. Daarnaast is er een staf die, als speeltje van de bovenbaas, leuke dingen bedenkt. Die leuke dingen moeten dan weer gerealiseerd worden door het midden management.
Wensdromen
Provinciale en gemeentelijke doeners krijgen er een nieuw werkveld bij. Uiteraard moet er wel beloond worden naar evenredigheid met de omvang van het te beheren budget.