Katharidachtiloritis

 Katharidachtiloritis

Een alarmerend geluid vanuit de vereniging van kinderartsen. De wachtkamers van deze specialisten bulken uit van de jonge kinderen met de pas ontdekte nieuwe aandoening katharidachtiloritis ofwel ‘het veegvingertje’. Het fenomeen is nog maar een jaar oud en in eerste instantie werd er weinig aandacht aan geschonken, maar de laatste paar maanden loopt het aantal kinderen dat aan de nieuwe aandoening lijden in sneltreinvaart op.

Het zogenaamde veegvingertje blijkt enige verwantschap te vertonen met wat de oudere docenten onder ons herkennen. Velen kregen na jaren voor de klas te hebben gestaan last van asvestodachtilorose, de gevreesde kalkvinger, die ontstond door veelvuldig met het krijtje op het bord te schrijven. Katharidachtiloritis bij de kinderen ontstaat door het overdadige gebruik van het i-padje in de basisschool.

Zoals bekend is het lettertjes typen op een i-pad een razend moeilijke bezigheid gewoon omdat het padje daar eigenlijk niet voor ontworpen is. Iedereen, jong en oud weten dat je een i-padje al ‘vegend’ over het scherm jouw wil moet opleggen. Normaal gezien ‘veegt’ een jong kind een uurtje, maximaal twee uurtjes per dag als het zich thuis zit te vervelen. Door de invoering van de i-padjes school en het cohort directeuren dat niet onder wou doen voor deze i-padjes scholen en in snel tempo ook hun school voorzagen van het padje is het aantal uren dat al vegend over het electronische scherm wordt doorgebracht drastisch gestegen tot wel 7 a 8 uur per dag. Geen gezonde situatie voor de vingertjes van de kinderen blijkt nu uit onderzoek.

De aandoening begint met een rood aangelopen bijna gevoelloos vingertopje wat in eerste instantie voor de ouders geen reden is tot paniek en ook geen reden is om het kind thuis het gebruik van het padje te verbieden ten einde de vinger enige rust te geven, wat nochtans in dit begin stadium de beste remedie zou zijn. Deze lakse houding van de ouders resulteert op termijn in een flink opgezwollen, rood, kloppend, bovenste vingerkootje, de gekende ‘zwerende veegvinger’ met dit verschil dat er eigenlijk geen sprake is van een ontsteking, dus geen sprake is van een zweer. Dit tweede stadium wordt door vele ouders wel als een probleem gezien, maar dan vooral omdat de vinger ook pijnlijk is. De ingreep van de ouders is dan ook meestal een pleister en een kusje voor het zeer op de pijnlijke vinger. Sommige ouders raden het kind ook aan om met een andere dan de pijnlijke vinger het ‘vegen’ voort te zetten. Het is niet moeilijk te raden dat met dit advies voor de jonge spruit het begin wordt gemaakt van de volgende aangetaste vinger.  

Het volgende stadium van katharidachtiloritis brengt het venijn van deze aandoening naar boven. Na korte tijd verdwijnt de opgezwollenheid, de roodverkleuring en de pijn. Ouders en kind zijn opgelucht maar de paniek maakt zich van de onbezorgde moeder meester als het vingernageltje los laat van het nagelbed. Dan pas wordt overhaast contact gezocht met huisarts en indien nodig en de kwaal nog niet te ver gevorderd is komt ook de kinderarts in beeld. Jammer genoeg blijkt dit meestal te laat te zijn en is het slijtageproces van de drie vingerkootjes niet meer te stoppen.  

In het land zijn er als reactie op deze nieuwe aandoening op facebook reeds negentien zelfhulpgroepen en informatiepunten opgericht. Door de overheid is in allerijl een commissie van deskundigen samengesteld om onderzoek te doen en het ministerie van onderwijs te adviseren welke maatregelen er genomen kunnen worden om deze tactiele aandoening zo snel mogelijk de kop in te drukken. Een eerste reeks van bevindingen van deze commissie wordt een dezer dagen gepubliceerd.

Een eerste advies blijkt gestoeld te zijn op de ervaringen met de ‘kalkvinger’ van de oudere docent en adviseert de vinger te vervangen door een strijkstokje. Net als indertijd het advies werd gegeven om het witte krijtje op zwart of groen bord te vervangen door zwarte stift op wit bord wat de ondergang van het groene bord inluidde. Het ministerie van onderwijs heeft een budget van 250 miljoen gereserveerd om i-padjes fabrikanten te ondersteunen in de ontwikkeling van een strijkstokschermpje voor i-pad en laptop. Toch moet er rekening gehouden worden met een transitieproces van vingerscherm naar strijkstokscherm dat jaren zal duren en honderden miljoenen zal kosten. Ondertussen blijft vegen met de vinger een noodzakelijk kwaad.   

Daar staat de onderzoekscommissie echter positief tegenover. Uit hun onderzoek is gebleken dat het in bezit zijn van 10 vingers genoeg moet zijn om onderwijs te kunnen volgen van basisschool tot universiteit.

Bron: D. Duim

Jesse Jeronimoon