Ik kan er niks aan doen, maar bij het POP, het persoonlijk ontwikkelingsplan, moet ik denken aan een langdurige therapeutische onderneming. Je zit niet lekker in je vel, met de gebakken peren, leuk is anders, je stond voor aap, joker, paal, schut, Piet Snot. Je begrijpt er geen moer, pest, grein, jota of syllabe van. Dan wordt het hoog tijd voor een persoonlijk ontwikkelingsplan.
Je kunt bij het persoonlijk ontwikkelingsplan ook denken aan hulp bij het opvoeden van lastige kinderen, het nemen van Franse les, het streven naar een Zwitser Leven gevoel, stoppen met roken, meer sporten, vroeger naar bed, elke week een avond biljarten, de boel meer de boel laten of juist beter aanpakken, geen ruzies over onbenulligheden, minder in de auto en meer fietsen, of het boek met de titel “Maak van een koe geen olifant op het werk” lezen. Toegegeven, dat alles heeft te maken met persoonlijke ontwikkeling, maar in het POP, het persoonlijk ontwikkelingsplan, gaat het om vast te stellen wat u voor het bedrijf kunt betekenen en wat het bedrijf voor u kan betekenen.
Eén van de doelen is om flexibele en brede inzet mogelijk te maken. Vaste banen zullen tot het verleden gaan behoren. Inzet dan eens hier en dan eens daar, tot zelfs buiten het bedrijf in de vorm van ontslag. Natuurlijk zitten er positieve kanten aan brede inzetbaarheid en de daarvoor noodzakelijke persoonlijke ontwikkeling. Immers wat nu van belang is, kan over tien jaar achterhaald zijn. Automonteurs weten er alles van.
Toch kan ik me eerlijk gezegd niet goed voorstellen waarom een leraar, die de ontwikkelingen bijhoudt en daarvoor geregeld nascholing volgt, een persoonlijk ontwikkelingsplan zou moeten opstellen. Van de andere kant zijn er maatschappelijk onmisbare, maar eenvoudige beroepen, zoals van fietsmaker, waar het ook niet inzichtelijk te maken is wat hier een POP zou kunnen betekenen.
In het onderwijs schijnt het POP ondertussen ingeburgerd te zijn. Uit de sterkte-zwakte analyse is naar voren gekomen dat leerkracht A zich te veel ergert aan het gedrag van leerling B en onderwijsgevende C heeft nog steeds geen flauw idee hoe hij alle mogelijkheden van het digibord kan benutten. Hoog tijd voor een POP op sociaal emotioneel of technisch gebied.
Het is de vraag in hoeverre de doelen van het bedrijf overeenkomen met de persoonlijke doelen van de werknemer. Een andere vraag in hoeverre scholing wel of niet moet plaatsvinden in de tijd van de baas. En sommige werknemers zullen al helemaal geen belang hebben bij de overfocus op hun carrière. Hun persoonlijk ontwikkelingsplan is vooral gericht op hun vrije tijd. Dan wordt het tijd voor de coach. Daarover de volgende keer.
Maar Pier toch; een POP voor
Maar Pier toch; een POP voor fietsenmakers omvat alle nieuwe ontwikkelingen rondom elektrische fietsen; brommers; scooters enz. Gelukkig is het werk van een leraar een stuk eenvoudiger. De basisingredienten van het vak, de leerling en de pedagogiek blijven behoorlijk constant.
Ooit heeft de politiek gediagnosticeerd dat de klaagcultuur van onderwijzers wordt veroorzaakt door het gebrek aan carriereperspectief. De remedie, met het POP als resultaat, heeft niet geleid tot verbetering van die kwaal. Maar zo houd je wel de politiek, de raden, de consultants en het management van de straat.