Hopman Paultje

Hopman Paultje

Nee hoor, hij hoefde helemaal niet te solliciteren, zelfs niet aan vrienden en kennissen stilletjes laten weten dat hij wel iets zag in het baantje van hopman bij de VO-Raad. Zo werkt het niet in het bestuurlijk gremium van Nederland. Voor dit soort baantjes word je namelijk gevraagd. Competenties worden niet gevraagd, alleen een beetje bestuurlijke ervaring, beetje bekend staan als ‘bruggenslager’, weten hoe de hazen in den Haag lopen, en heel veel telefoonnummers van Kamerleden en ex-Kamerleden onder de knop en je bent in de picture voor de meest lucratieve baantjes bij bestuurlijk Nederland.

Dus hopman Paultje is gewoonweg gevraagd of hij het zag zitten om het klusje bij de VO-Raad op te knappen. Jaartje of vier geen reisjes voor de IKON naar derdewereldlanden maar een zeteltje in de ivoren onderwijstoren. En vanuit dat zeteltje kijken of zijn projectje van ‘eet en appel en meer bewegen’, de anti-obesitasactie in het basisonderwijs waar hopman Paultje ook zijn krullenbol voor leende, een beetje aanslaat. Want voor Paul geldt dat het basisonderwijs en het VO eigenlijk toch één pot nat is, het heet niet voor niets ‘voortgezet’ onderwijs. En nu vooral omdat het passend onderwijs zich straks uitstrekt van basisonderwijs naar voortgezet onderwijs.

Ik ben wel blij met hopman Paultje als voorzitter van de VO-Raad. Zeg nou zelf, bij de naam Sjoerd Slagter denkt toch de hele goegemeente aan de voorzitter van MAX de bejaardenomroep en niet aan een bestuurder in het onderwijs. Dank zij hopman Paultje staat het onderwijs in Nederland weer lekker te kijk. Telkens hopman Paultje van zich laat spreken kan niemand zich nog van de indruk ontdoen dat het onderwijs de stalling is van ex- en mislukte Kamerleden. Plots, zo maar uit het niets weet de hele Nederlandse bevolking dat er iets bestaat zoals de VO-Raad. Misschien zijn er nog een paar mensen over die het na de eerste verbijstering de moeite vinden om te googelen kwestie van te ontdekken wat een belastinggeld verslindend monster zo een raad wel is.

Hopman Paul is de linksige opvolger van de christelijke Sjoerd Slagter. Het openbaar onderwijs loopt zich nu al warm, eindelijk iemand die toch meer aanleunt tegen hun overtuiging dan Sjoerd die iets had van ‘de kerk in het midden laten’.

Zelf herinner ik mij Paultje nog het best als de bezielende leider van de havenstaking. Dat kleine schriele mannetje met krullenbol dat hoog op een stapel pallets naar de bonkige havenarbeiders schreeuwt dat het maar eens over moet zijn met de uitbuiting van de arbeider. En daarna ging Paultje de politiek in zoals alle vakbondsleiders dat doen. Het schreeuwen werd onderhandelen, de stapel pallets een kek blauw zeteltje met wapenschild in de kamer en de bonkige havenarbeiders veranderden in opgeblazen mannetjes in driedelig pak. Hopman Paultje voelde zich als een vis in het water op het Binnenhof. Tenminste, voor een tijdje. Want al snel kwam al dat politiek geneuzel Paultje de neus en uit en keerde weer naar de werkvloer. Nou ja, werkvloer is veel gezegd. Paultje was ondertussen de massa ontstegen, de wilde haren verloren, en zelf toch al een beetje afgevuld. Hij was niet meer de gelijke onder zijns gelijke. Contemplatie werd gezocht in reisjes naar Verweggistan in opdracht van de IKON. Zielige negerkindertjes die hun dagelijkse kostje bij elkaar scharrelen op de vuilnisbelten van de grote stad bleken een interessant tussenstukje in de wat warrige loopbaan van Paultje.

Misschien was de anti-obesitas projectje in het basisonderwijs wel de wake-up call voor Paultje. Na de haven, de Tweede Kamer, de vuilnisbelten van Manilla eindelijk de bestemming gevonden, het Nederlandse onderwijs. Leuk voor Paultje, hopman van de graaiersbende die zich onderwijsbestuurder noemt. Als dat maar goed gaat voor Paultje.

Jesse Jeronimoon