Stoner

JCTraasv2.jpg

 

 

De roman Stoner van John Williams is door tienduizenden Nederlanders met bewondering gelezen. De manier waarop het leven van Stoner, een docent Engels aan de Universiteit van Missouri in de periode van de Eerste Wereldoorlog tot 1956 wordt beschreven, heeft veel lezers geraakt, soms diep ontroerd.

Arnon Grunberg zei er onder andere dit over: ‘Na het lezen van Stoner dacht ik, ik ben mijn tijd aan het verdoen, ik moet leraar worden. Als u een boek wiltlezen dat uw leven gaat veranderen, lees dan Stoner.’

In 1985, twintig jaar na het verschijnen van het boek, gaf de schrijver een interview waarin hij zei:  ‘I think he ’s a real hero. A lot of people who have read the novel think that Stoner had such a sad and bad life. I think he had a very good life. He had a better life than most people do, certainly. He was doing what he wanted to do, he had some feeling for what he was doing, he had some sense of the importance of the job he was doing. He was a witness to values that are important… The important thing in the novel to me is Stoner’s sense of a job. Teaching to him is a job in the good and honourable sense of the word. His job gave him a particular kind of identity and made him what he was.. It’s the love of the thing that’s essential. And if you love something, you’re going to understand it. And if you understand it, you’re going to learn a lot. The lack of that love defines a bad teacher.. You never know all the results of what you do. I think it all boils down to what I was trying to get at in Stoner. You’ve got to keep the faith. The important thing is to keep the tradition going, because the tradition is civilisation.’

 

Wie het boek leest ziet dat Stoner, ondanks allerlei tegenwerking en intriges, zijn werk kan blijven doen, op de manier die hij wenst. Hij beschikt over ‘professionele autonomie’ waardoor hij van zijn vak kan blijven houden en daarin zichzelf kan zijn. Waarschijnlijk bedoelt Arnon Grunberg dat als hij zegt ‘Ik moet leraar worden’.

Maar kun je in het Nederlandse onderwijs op die manier leraar zijn? In het ‘middelbaar’ onderwijs is de ruimte daarvoor erg klein geworden. Het onderwijs, ook voor een vak als Engels, is immers utilitair van karakter, gericht op meetbaar rendement en output, gereglementeerd en voorgeschreven. Er is geen plaats meer voor leraren die vanuit de liefde voor hun vak, vanuit hun persoonlijk enthousiasme, hun leerlingen méér meegeven dan een cijfer of een vrijstelling.

 

J.C. Traas

3 Reacties

  1. Toch denk ik dat het onder de

    Toch denk ik dat het onder de huidige omstandigheden goed is dat leerlingen aan het eind van één a twee leerjaren een afsluitend extern samengesteld en extern beoordeeld examen afleggen. Het wordt dan veel moeilijker voor onderwijsmanagers of onderwijsbesturen om aan leraren wier leerlingen voldoende resultaten op zo'n examen scoren voor te schrijven hoe ze les moeten geven en wat ze hen daarbij moeten leren. Als voldoende resultaten voor de leerlingen volstaan voor een positieve beoordeling van en leraar komt er voor de leraar tijd vrij om vanuit zijn vak zijwegen te bewandelen die niet leiden naar een hoger cijfer op dat examen. In principe kan vanuit deze uitgangspunten de autonomie over methode en leerstof weer aan de goede leraar teruggegeven worden. Voorwaarde voor het slagen ervan is dat besturen afzien van onderwijsdoelstellingen met niet vaststelbare resultaten zoals leren leren, leren samenwerken en leren zelfstandig werken. Ook de verplichting tot het laten maken van werkstukken door de leerling en het houden van voordrachten moet dan vervallen omdat de schoolleiding de resultaten daarvan moeilijk extern kan laten beoordelen met als doel te ontroleren of een docent aan eem minimale norm voldoet.

    Voor besturen en managers zal het zwaar vallen  dat ze nergens meer iets mogen bijstellen om een hoger rendement of een hogere output te verkrijgen. En als de docent niet-utilitaire componenten aan zijn lessen toevogd maar wel aan de gemeten utilitaire output kan voldoen zouden ze machteloos zijn.

  2. Hartelijk dank voor deze tip.

    Hartelijk dank voor deze tip. Ik blijf een onderwijzer/leraar in het diepst van mijn gedachten. De apostel Paulus sprak al over de verschillende gaven die een gemeente kon ontvangen, een  een daarvan was de gave van het leraarschap. Daar herkende ik mij als een geroepene.

    De vernieuwende onderwijspolitiek heeft gemaakt dat ik niet meer wil meewerken aan instructies die ik volkomen onzinnig, onwerkbaar en zelfs bij tijd en wijle volkomen belachelijk vind.

  3. Een leraar wiens klas maar

    Een leraar wiens klas maar net aan de norm van een minimaal resultaat op een extern examen voldoet kan toch een goed leraar zijn. Namelijk als de leerlingen van die klas ook andere aan het vak gerelateerde dingen geleerd hebben die niet tot de voorgeschreven leerstof behoren maar die zij of hun ouders belangrijk vinden. Onderstel dat een middelmatig leraar in staat is om in twee derde van de tijd die zijn leerlingen geacht worden aan zijn leervak te besteden aan de minimale eisen te laten voldoen dan zouden de beste ondermaatse leraren er in moeten slagen om dat in de volledige leertijd voor elkaat te krijgen. Er is dan geen tijd voor extra dingen maar de leerlingen zijn niet erg gedupeerd want de voorbereiding op het examen heeft voorrang gekregen.

    Ouders kunnen nu een school uitkiezen op grond van het extra' s dat een school te bieden heeft. Bij voorbeeld voorbereiding op de externe examens of gedichten van Goethe of het lezen van literaire teksten. Lesmethode of religie kunnen de keuzrmogelijkheden verder uitbreiden.

Reacties zijn gesloten.