BON probeert op allerlei manieren BON-leden en anderen te steunen in hun ijver voor beter onderwijs.
- Bij het Meld- en Steunpunt Intimidatie kunnen docenten, ouders, leerlingen, studenten, en anderen gevallen melden van intimidatie door het schoolmanagement. Meer over het Meldpunt is hier te lezen. De kranten hebben hier uitgebreid aandacht aan besteed; zie bijvoorbeeld dit stuk in de Volkskrant. Zie ook de Tien anti-intimidatietips, veel gestelde vragen, en de resultaten van een enquête onder melders.
- Er blijken veel vragen te leven over de juridische situatie van docenten. Wat kan een schoolleider wel en niet van een docent vragen? Hoe verloopt een ontslagprocedure? Wat is de kantonrechtersformule? Hoe leg je een dossier aan? En, misschien het belangrijkste: hoe zorg je ervoor dat het niet zover komt? Stuur hiervoor email aan juridischinformatiepunt@beteronderwijsnederland.nl (Let op: dit mailadres is nieuw, vanaf 14 juni2010. Het vorige adres is vervallen.
Onderzoek onder de geïntimideerde docenten.
Het Meldpunt heeft een onderzoek gehouden, middels een enquête, onder de geïntimideerde die zich bij het Meldpunt gemeld hadden.
De bevindingen staan onder de kop “Loyaliteit, maar aan wie?” Op de BON-site.
Corgi, namens het Meldpunt.
geïntimideerde docenten
Ik ga er van uit, dat geïntimideerde docenten zich nog steeds melden.
Ik vraag mij bijna 2 jaar na dato af, hoeveel geïntimideerde docenten er inmiddels zijn.
Hoeveel er ontslagen zijn en hoe dat is gegaan, enz. enz.
Ik zou graag wat meer info hierover op de bon-site zien, omdat het inmiddels een behoorlijk hot item begint te worden.
Intimidatie
Na ruim 30 jaar onderwijs als beroeps-vakdocent, ben ik sinds januari “verbannen” naar een heel andere sector, naar een heel ander gebouw, naar een heel andere beroepsrichting.
Ik verzorg nu Nederlands en LLB!
Waarom? Omdat ik vocht (en nog vecht) voor iets waar ik in geloof, nl. goed vakonderwijs. Naar mijn mening is dat ook de missie voor een (vak)docent.
Echter omdat ik om deze reden als lastig ervaren wordt werd, na een jaar van “plagen” de verhouding tussen mijn directie en mij als “incomptabilité des humers” of wel “botsende Karakters” genoemd.
Omdat het de baas is die koek bakt, werd ik dus, drie jaar voor mijn pensien, verbannen!
Alles is netjes volgens de regels verlopen dus je hebt het schijnbaar maar te pikken!
Als iemand raad weet, graag!
B.Akker
sterkte
Mijn medeleven, maar de werkgever vindt jou vak leraar en niet het inhoudelijke vak dat je hebt gestudeerd, beheerst en wil overdragen. Wij Bonners bestrijden dit, je bent hier aan het goede adres. Slecht voor de kwaliteit van onderwijs. Maar helaas heb je juridisch geen poot om op te staan. Zo zijn er onder ons ook al mensen ontslagen. Niet te min sterkte.
Niet-te-min
Jammer dat je mee gaat in dit verhaal. Je kent de situatie niet. Meehuilen met iedere leerkracht die zich bij jullie meldt, lijkt me niet de doelstelling. Daar wordt onderwijs niet beter van.
Misschien had zijn werkgever wel gelijk. Sterker nog, er zijn duizenden leerkracht op het VO die disfunctioneren. Mensen die vasthouden aan wat zij denken dat hun vak is. In een beetje bedrijf waren deze mensen allang geconfronteerd met de veranderingen in de wereld. Als de klant stopt met vragen……
Misschien behoort deze leerkracht ook tot deze groep mensen. Zij zijn in principe nog erger voor het onderwijs dan welk model, of welke manager ook. Zij staan in direct contact met de leerlingen en zijn doorgaans niet echt gemotiveerd. Ze houden zich vast aan oude paradigma’s, oude werkvormen en oude gedragspatronen.
Het hart onder de riem steken van slecht functionerende leerkrachten lijkt me haaks staan op jullie doelstelling. Dus wees voorzichtig met dit soort ongecontroleerde steunbetuigingen.
Liefs, Mona
Oud is verdacht Mona?
Wat me ernstig stoort in jouw redenering Mona is de verdachtmaking van het woord ‘oud’, waarbij je suggereert dat nieuw beter is. Domme redenering; het spijt me!
We zouden het moeten hebben over goed onderwijs en slecht onderwijs, niet over oud of nieuw!
Ik kan niet beoordelen of meneer Akker slecht of goed functioneert. Ik zie wel dat hij het belangrijk vindt dat een leerkracht vakkennis heeft. Alleen al voor wat betreft die argumentatie verdient hij onze volle steun!
Meehuilen…
Dit lijkt me me de domste reactie die ik gelezen heb.
Als je werkelijk het hele verhaal zou willen weten, had dan bij mij navraag gedaan alvorens zulke domme en zelfs kwetsende opmerkingen te plaatsen en zonder verdere kennis van zaken iemand bestempelen als slecht functionerende leerkracht
Mij lijkt als je gesteund wordt door collega’s, cursisten, ouders, de branche en het werkveld, dan moet het mangament wel gelijk hebben!
In een ding heb je gelijk!
Daar wordt het onderwijs niet beter van en houdt je een volgende keer aan je laatste zin; “wees voorzichtig met dit soort ongecontroleerde….”!
B.Akker
aan Mona
Sharon
Uiteraard gaan docenten niet goed functioneren, wanneer ze ineens te horen krijgen dat ze een vak moeten geven waar ze niet in opgeleid zijn.
Er zijn talloze docenten binnen het ROC die in hetzelfde schuitje zitten en niets hierover durven te zeggen, omdat ze bang zijn hun baan kwijt te raken, en dan nog verder van huis zijn.
Mona je kunt toch begrijpend lezen hoop ik? het gaat hier om een docent die ineens Nederlands en LLB moet geven en dit blijkbaar zijn eigen vak niet is! Ook heel erg voor vakdocenten Nederlands en maatschappijleer om dat te vernemen. Die hebben jarenlang hiervoor moeten studeren om te constateren dat deze vakken door collega’s worden overgenomen, die hiervoor niet echt gestudeerd hebben.
Een grote puinhoop dat onderwijs binnen een ROC (dit verschijnsel kennen we niet in het VO).
BVE-docent? Hoezo beroeps-vakdocent?
Beste B.Aker,
Je werkt waarschijnlijk bij een ROC en bent dus BVE-docent. Dat betekent dat je docent bent en geen beroeps-vakdocent.
De enige raad, die ik voor je heb is: kaart het aan bij de geschillencommissie: CAO BVE hoofdstuk B, artikel B8.
Verder ben je waarschijnlijk ouder dan 55 jaar, dus geldt voor jou: CAO BVE hoofstuk E, artikel E18 en E19, denk erom dat er overleg moet zijn, je hoeft dit niet zonder meer te accepteren.
Ik gun je een lange adem, ik zit met hetzelfde en ben er al vanaf eind juli mee bezig.
Sterkte!!
geschillencommissie
Sharon Ga liever niet naar zo n geschillencommissie, daar hebben collega s al rare ervaringen mee, een stelletje juristen zonder kennis van het onderwijs die de zaken verdraaien, niet goed interpreteren, geen stukken lezen en zich nergens op baseren in hun uitspraken. Je kunt beter naar een kantonrechter gaan en zorgen dat je een rechtsbijstandsverzekering hebt (bijv via de vakbond).
Rotstreek
Beste B. Akker,
Wat een vreselijk ellendig verhaal. Ook ik heb regelmatig het gevoel dat ik niet veilig ben op mijn ROC. Aanvalletjes op volkomen onverwachte momenten, niet uitgenodigd worden voor bijeenkomsten waar je toch echt denkt te moeten zijn, informatie bij collega’s naar ‘hoe ze over je denken’ etc. etc. Het is om paranoia van te worden. En -naar uit jouw verhaal blijkt- een terechte paranoia.
Een ander treurig aspect is het feit dat je nu, zonder affiniteit met de vakken, of een gerichte opleiding de vakken Nederlands en Leren, Loopbaan Burgerschap moet geven. Dat geeft meteen aan hoeveel belang er aan een goede docent voor die vakken gegeven wordt. (Niet dat jij geen goede docent kan zijn hoor).
360 graden feedback
Vandaag net in bezit gekomen van de nieuwe CAO-BVE uitgave.
Nog steeds is het mij een raadsel hoe daar een meerderheid mee heeft kunnen instemmen, na eerst een hoop ketelmuziek en rituelen (langer dan een half jaar) van de bonden. Ik vroeg me af of mijn collega’s BVE docenten en tevens vakbondslid, zich het verschil tussen het geregelde taakmodel en het vrije taakmodel wel realiseerden. Bij het taakbekeid in de CAO-VO namen de bonden een heel ander standpunt in, weilswaar dankzij de leden. Ik hoop dat de bonden ondanks alles wel iets voor b.akker kunnen betekenen want ik heb het idee dat we na een periode met de status van een uitzendkracht nu die van een nutsvoorziening aan het worden zijn. Je zet het aan en naar believen weer uit.
De paranoia wordt gelegitimeerd door methoden als 360 graden feedback waarin je via vage vraagstelling iedereen mag be(ver)oordelen, om dat vervolgens ook terug te krijgen en daar dan weer op te reageren bij je manager, die samen met jou aan je POP werkt. Dat wordt modder gooien en spitsroeden lopen.
Incompatibilité des humeurs
een mooie franse uitdrukking om iemand te lozen in het onderwijs.
U noemt het plagen, ik noem het treiteren, ik mocht niet voor de klas en heb zelf doosjes met boeken moeten vullen, potloden uit moeten zoeken en nog meer van dit soort triviale klusjes moeten uitvoeren.
U heeft inderdaad alles te pikken en dat is niet schijnbaar, maar dat is de realiteit, u zal geen steun krijgen van collega’s, de vakbond of de onderwijs inspectie, zelfs niet van onze minister Plasterk. In een soortgelijk geval als het uwe trok hij zijn handen er van af en noemde het maar snel een arbeidsconflict, toen het in de media kwam kreeg de leraar in kwestie een spreekverbod, wat hij volgens mij nu al een half jaar heeft.
U heeft geluk dat u waarschijnlijk al lang aan het zelfde instituut verbonden bent, de kantonrechter formule bij ontslag is meestal 1 maand per gewerkt jaar, tussen de 40 – 50 wordt dat 1.5 maand en boven de 50 2 maanden salaris als vergoeding.
Uw instituut zal het hier niet toe laten komen, want het zal ze een aardige zak met geld kosten.
Zorg wel dat u er zelf niet aan onder door gaat, dat zou sneu zijn zo vlak voor uw pensionering.
Lozen!!
Wat dacht u van : “situatief arbeidsongeschikt”.
Al in 1989 wist ik niet wat ik hoorde. Allemaal schaamlappen voor bobo’s om vooral maar niet hun nek te hoeven uit steken.
ontslagaanzegging
Na ruim 27 jaar dienstverband bij het ROC heb ik onlangs te horen gekregen dat het onverantwoord was om mij nog langer voor de klas te zetten.
Sindsdien lijkt het alsof ik een enge ziekte heb want ik heb nog slechts contact met enkele oudere collega’s die hun nek uit durven te steken. Voor alle in de procedure betrokken instanties, waaronder de bedrijfsarts, lijkt te gelden “wiens brood men eet, diens woord men spreekt”. Feiten worden zo verdraaid en je voelt je zolangzamerhand alleen op de wereld. Ik schrijf mijn relaas onder een schuilnaam uit angst dat het anders consequenties zou kunnen hebben voor mijn ontslagregeling. Het egste vind ik nog dat je opkomt voor goed onderwijs en dat je vervolgens als mens zo onderuit word gehaald terwijl in diezelfde organisatie dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen maar wie weet, later meer daarover als ik wat meer armslag heb.
Beste Bijou
Wat een treurig verhaal. Natuurlijk ken ik u niet en hoor het verhaal alleen via dit korte stukje van uw kant, maar uw situatie is helaas niet uniek. BON heeft zelfs een groepje leden die in een steunpunt intimidatie proberen collega’s te ondersteunen. Ik zal uw bericht aan deze groep doorgeven.
Meestal adviseren we om een goede advocaat in te schakelen. Over de ondersteuning door een vakbondsjurist hoor ik verschillende geluiden. Ik vrees dat u van uw collega’s niets te verwachten heeft, ook dat is een bekend gegeven. Verdeel, heers en intimideer: het werkt vaak feilloos.
Ik wens u sterkte in deze rotsituatie en geef uw bericht door aan de mensen van het steunpunt.
Bijou,
Je compacte relaas is
Bijou,
Je compacte relaas is helaas heel herkenbaar. Helaas is het enige wat je kan doen : er financieel zo gunstig mogelijk uit proberen te komen. En ga vooral niet denken dat het aan jou ligt. Bij de intimidatiegroep ben je welkom. Maar die in de randstad leidt momenteel een wat slapend bestaan.
Sterkte.
Mailbox
Beste Bijou,
Raadpleeg jouw mailbox hier op Bon!
Corgi
accepteer en geniet….
Geachte heer/mevrouw Akker,
Accepteren lijkt mij de belangrijkste les. Stop met vechten en het verzet. Ga de komende drie jaar voor het mooiste dat er is, namelijk de jongeren. Probeer die drie jaar tot de drie mooiste van uw leven als leerkracht te maken.
Veel liefs, Mona
Liefste toetje
Ga je op een ander forum amuseren!
intimidatie:
Jawel hoor: deze geïntimideerde heeft zich gemeld bij BON. En voor degenen die zich hier op de site afvragen of er wel van intimidatie sprake was: de rechter heeft het vastgesteld. En ook dat de schuld niet bij ondergetekende ligt en dat ik tot mijn burnout prima functioneerde. Hierover bestaat geen verschil van mening.
Van de ene op de andere dag kan een bestuur van je willen dat je ontslag neemt en je moet tekenen zonder dat je een advocaat kan raadplegen en als je dat niet doet dan stellen zij dat er een conflict is en dat is reden voor ontbinding. Een reden voor dit handelen van mijn bestuur is nooit genoemd, ook niet na herhaaldelijk vragen. Ook dat heeft de rechter vastgesteld. Ik had met niemand mot. Nu ik hersteld ben van mijn burnout wil ik graag aan de slag. Aan re-integratie heeft mijn bestuur echter ook geen boodschap gehad.
Re: intimidatie
Gefeliciteerd met de gerechtelijke uitspraak Gems. Je zult er dubbele gevoelens bij hebben. Het lijkt me een waarschuwing voor velen: vertrouw er niet op dat een bestuur het beste met zijn medewerkers voor heeft.
Ik verbaas me er vaak over hoe snel de verhoudingen zich hebben gewijzigd. Ik heb wel 20 jaar gewerkt in de vanzelfsprekendheid dat zowel managers en bestuur als docenten, noppers en docenten allemaal dezelfde doelen hadden: zorgen dat jouw school/opleiding de beste school van de regio / het land wordt en dat je leerlingen/studenten zo goed mogelijk op zou leiden. Natuurlijk waren er soms verschillen van inzicht, maar bestuur/management is nooit op mijn stoel gaan zitten en verreweg de meeste docenten hadden geen enkele behoefte om op de stoel van de managers te gaan zitten. Lesgeven was (terecht) veel inspirerender.
De laatste 10 jaar heb ik veel situaties meegemaakt waar dat geheel en al anders was, waar docenten plotseling medewerkers of ondergeschikten werden en managers voor baasje speelden. Waar de “klassetegenstellingen”, die er in het onderwijs nooit waren, plotseling als een epidemie de kop op staken. Het werd een spelletje landjepik en zonder dat iemand had gezegd dat het “spelletje” was begonnen waren de meeste docenten 3/4 van hun land al kwijt en voerden we een achterhoedegevecht.
Nu is het zo dat veel jonge collega’s het de gewoonste zaak van de wereld vinden dat managers zich inhoudelijk met hun lessen bemoeien: je wordt toch door je baas betaald en die mag dan toch zeggen hoe je wat moet doen, alsof het gaat om hamburgers draaien of telefooncolportage in plaats van om lesgeven.
Dank voor je bericht Gems, goed te horen dat je in het gelijk bent gesteld, maar ik hoor teveel van dergelijke verhalen en merk te weinig (niks) van de politiek om wat optimistischer te kunnen zijn mbt het terughalen van de verloren posities. Ondanks Plasterks actieplan leerkracht is de macht volledig en ongecontroleerd bij de besturen en de raden. En dat dan nog uitgevoerd met mijn (als belastingbetaler) geld ook.
Stille revolutie
Je zou, om het eigentijds te zeggen, kunnen spreken van twee ‘bevolkingsgroepen’ in het onderwijs die tegen elkaar zijn opgezet. Er is haat gezaaid.
Wat is er eigenlijk feitelijk personeelstechnisch veranderd tijdens de haatzaaierij? Er vallen mij twee dingen in: de HOS en de wet BIO. Toch moeten schoolleiding en besturen 50 jaar geleden ook al over de mogelijkheden en de machtsmiddelen beschikt hebben om de docenten het leven zuur te maken. Waarom deden ze dat dan niet? Waren het betere, fatsoenlijkere mensen? Beschikten ze over meer zelfbeheersing, kenden ze hun eigen grenzen beter? Of was er meer respect voor vakkennis in het algemeen? Of was de rechtspositie van docenten toen inderdaad veel sterker?
WIe loopt er lang genoeg mee om daar iets verstandigs over te zeggen?
geen haatzaaien, zelfs geen haat
Ik kan ook niet anders dan “verzinnen” wat de oorzaak zou zijn, ik ben geen bestuurskundige. Ik geloof niet in je vergelijking met “bevolkingsgroepen” of met haatzaaien. Daar waar bijvoorbeeld van bevolkingsgroep wordt gewisseld, een docent wordt manager, wordt vaak ook direct een andere pose aangenomen. De docent is voltooid verledentijd en de manager gaat aan de trainingen en treedt toe tot een andere wereld.
Dat is voor mij een teken dat het niet meer gaat om mensen, maar om functies. De hele terminologie, de hele gedachtenwereld is verworden tot poppetjes en functies. Dat zijn eenzijdige abstracteis van wat vroeger de (je) docenten waren. Die abstracties zijn er omdat managen een abstract beroep is geworden.
De overheid heeft dat allemaal doelbewust bevorderd. Kleine besturen moesten verdwijnen, want ze waren niet professioneel. Kutwoord: professioneel. Het haalt de basis en de kern weg uit het beroep van leraar (en dat van rector, bovenmeester of directeur). Mens en functie moesten gescheiden, dat is de kern van professionalisering, de kern van vervreemding en de oorzaak van de ellende.
Nu kun je natuurlijk afvragen waarom die “professionaliseringsslag” plotseling zo nodig gemaakt moest worden (van de overheid). Ik denk dat het antwoord daarop voor de hand ligt. De overheid was, geheel overeenkomstig de tijdgeest, druk bezig verantwoordelijkheden af te stoten. Denk aan lumpsum financiering waardoor de besturen plotseling over tientallen miljoenen beschikten. De eenvoudige rector en de vrijwillige bestuursvoorzitter konden dat niet aan was de gedachte. Vandaar dat er een bestuurslaag is gecreëerd, door de overheid, als antwoord op het afstoten van de eigen verantwoordelijkheden en taken. Daarom ook is de schaalvergroting gestimuleerd. Ik geloof niet dat dat primair als doel had de leerlingen meer keuzes te geven en ik twijfel of men echt meende dat er efficiencyvoordelen zouden zijn. De schaalvergroting was nodig omdat er anders niet professioneel bestuurd/gemanaged kon worden. De bedragen waren te groot, liever de stap tussen voor de lumpsum en na de lumpsum was te groot.
Die posities, die bestuurslaag, trok een bepaald type mensen aan, de would be manager. Een ander mensensoort dan de bovenmeester en de rector. Dus: er zitten nu andere mensen, maar dat is niet de oorzaak. Onafhankelijk van de mensen is het systeem veranderd en lijken scholen op bedrijven (alleen dan zonder markt en met geld van de belastingbetaler ipv de ondernemer)
Ontprofessionaliseren
Hoewel ik benieuwd ben of meer oudgedienden dit onderschrijven, lijkt het mij een heel plausibele verklaring. Daarmee is de oplossing om de verhoudingen weer plezierig te maken ook in zicht: lumpsum weg, ontprofessionaliseren, kleinschaliger werken.
Mijn steentje
Een nog niet in deze draad genoemde reden waarom een rector de professionaliteit en zelfstandigheid van de leraar respecteerde was volgens mij de afwezigheid van het schoolexamen.
Zo lang leerlingen genoeg leerden om voor het eindexamen te slagen was de leraar OK en kon je hem beter niet lastig vallen. Professionaliteit had in die tijd, ook omdat de enige wijze van les geven frontaal was, toen nog vrijwel uitsluitend betrekking op een gedegen kennis van het te onderwijzen vak. De verlegging van de kennis naar de leermethode (hier: het materiaal van de uitgever) en het streven om van de leraar een los van zijn vak staande begeleider te maken past natuurlijk uitstekend in het model van functies en poppetjes. Een begeleiderschap straalt weinig eruditie en waardigheid uit waardoor een begeleider gemakkelijker geïntimideerd kon worden dan de vroegere goed in zijn vak geschoolde leraar. Dat gold ook voor de relatie leraar leerling en laatstgenoemde vergrootte zijn assertiviteit. (Ook de maatschappelijke veranderingen en de mantra dat voortaan alles om de leerling moest draaien waren daar debet aan). Meer lastige leerlingen in de klas betekende meer bemoeienis door andere functionarissen en daarmee minder macht voor de leraar.
De brede Scholengemeenschappen die tegenwoordig in het onderwijslandschap domineren kunnen hun gebrek aan resultaten goed camoufleren door leerlingen te laten afstromen. Dat er veel leerlingen op een te laag niveau eindexamen doen valt niet zo erg op.
Seger Weehuizen
Lang genoeg meegelopen
Wijntuin schrijft (o.a.): Toch moeten schoolleiding en besturen 50 jaar geleden ook al over de mogelijkheden en de machtsmiddelen beschikt hebben om de docenten het leven zuur te maken. En even verder:
Of was de rechtspositie van docenten toen inderdaad veel sterker?
Precies: een dijk van een rechtspositie, als je een vaste benoeming had. Daarom werd er op de bijeenkomsten van de *kritische leraren* in de zestiger jaren al geadviseerd pas kritisch te worden nadat je een vaste benoeming had. Alleen ‘het bespringen van de koffiejuffrouw’ was voldoende reden iemand voor ontslag voor te dragen.
kleinschalig
Ach ja,
Kleinschaligheid had zijn charme. Baas te zijn in eigen klas en klas(lokaal) ook. Controle was er niet aan de orde. Maar juist die gesloten lokalen hadden weer andere nadelen. Veel stond of viel met de rector of hoofd van de kleinschalige school. Óf het was overal fijn om te werken en kinderen droegen hun docent op handen of het was er niet pluis. Maar is dat nu anders? Grootschaligheid zou onderwijskwaliteit verbeteren? Vroeger was een Bovenmeester onderwijzer. Alle directeursopleidingen streven naar onderwijskundig leiderschap en eigen meesterschap. Maar bóven “meester” en ónder “wijs”, had “hart” voor zijn/haar school: de kinderen. (En dus met hart en ziel!) Eigen meesterschap doet veronderstellen dat het om de leider gaat, maar onderwijs draait nog altijd om leerlingen. Eigen leiderschap hoefde niet ontdekt te worden, maar ontstond tijdens de opleiding. De opleiding was vakgericht: basisschool of kleuterschool.
Als de macht niet in handen is van mensen die hart voor de zaak hebben, komt er narigheid. Daarom hoop ik van harte dat er alleen macht is in handen van mensen die met hart en ziel die functie uitoefenen.