Democratisch coronabeleid

De mogelijke invoering van een verplichte QR-code in het onderwijs en elders stuit op aanzienlijke weerstand.  Dat is op zich niets bijzonders. In een democratie mag je van mening verschillen. Al dan niet zeer principiële anti-vaxxers en andere twijfelaars krijgen alle ruimte om zich te laten horen en zo lang dit niet gepaard gaat met ongeoorloofde methodes is dat niets anders dan de normaalste zaak van de wereld. Tegelijkertijd  moeten in het belang van iedereen democratisch tot stand gekomen besluiten worden genomen en knopen doorgehakt om dit gevaarlijke virus te bestrijden. Bestrijding van het virus en de catastrofale gevolgen ervan vragen geen uitstel. Niemand zit te wachten op het weer sluiten van scholen en afblazen van colleges en werkgroepen. Je kunt op basis van argumenten verschillend denken over de zin en de effectiviteit van een coronapas als voorwaarde voor het volgen  van colleges of het fysiek aanwezig zijn op de werkplek. Waar hij aantoonbaar een vermindering van besmettingsrisico betekent is zo’n bewijs ten minste de moeite van het overwegen waard. Van de kant van het hoger onderwijs wordt gezegd, dat deze maatregel onuitvoerbaar is bij gebrek aan extra mankracht van tientallen controleurs, die daarvoor moeten worden ingezet. Naar mijn mening is dit een opportunistische tegenwerping, die of getuigt van een organisatorische inflexibiliteit of van gewoonweg onwil of van beide. Want als je vanuit het oogpunt van een groter belang de noodzaak van bepaalde maatregelen inziet geeft het geen pas om je alleen  te verschuilen achter dit soort excuses. Waarom bij voorbeeld  niet nadenken over een tijdelijk andere inzet van medewerkers. Het is maar wat je belangrijk vindt.  Volgens  de FNV zou de invoering van de coronapas in strijd zijn met de grondrechten van de werknemers Een principieel argument dus, dat in America tot op het hoogste juridische niveau getest is. De vakbeweging komt op voor de belangen en de rechten van werknemers dus lijkt deze stellingname in eerste instantie volstrekt logisch. Toch schiet hij mijns inziens tekort, want  burgerschapsrechten zijn weliswaar onvervreemdbaar, maar daarom nog niet absoluut. In bepaalde noodsituaties kunnen rechten van burgers na democratische besluitvorming in naam van een groter belang en dat is ook het belang van diezelfde werknemers, beperkt worden. In het verleden heeft de vakbeweging daar steeds oog voor gehad m.n. in de periode van de wederopbouw na de tweede wereldoorlog, misschien soms wel te veel. Men presenteerde  zich als brede vakbeweging. In de huidige periode van neo-liberalisering waarin  private belangen in (te) veel gevallen zijn gaan prevaleren boven een groter belang en het algemeen belang steeds verder uit zicht geraakt, lijkt ook de vakbeweging in deze trend mee te gaan. Waarmee oplossingen steeds verder uit zicht geraken. Het beroemde prisoners dilemma, waarmee we  elkaar in een ijzeren greep houden.

Een ander argument dat  in kringen van anti- vaxxers  opgeld doet is, dat de staat met al die maatregelen steeds meer vat krijgt op de individuele vrijheid en zelfbeschikking van de burgers. Daar moeten we inderdaad voor oppassen maar het is verkeerd om alle maatregelen, die nodig zijn, alleen maar in dit licht te bezien.  Want dan doe je de waarde van een democratische besluitvorming tekort.

 

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter