Doodlopende scheerlijnen

De huidige onderwijsbewindslieden, van Engelshoven en Slob, hebben het behaagd om met het herfststukje ‘doorlopende leerlijnen’ de overstap naar het middelbaar beroepsonderwijs voor de leerlingen uit het vmbo te vergemakkelijken. Het verschijnsel doodlopende scheerlijnen is in het leven geroepen nadat oud-minister Netelenbos (PvdA) een einde maakte aan het tot dan toe verdienstelijke lager beroepsonderwijs. Daarmee werd voor veel leerlingen de mogelijkheid van een natuurlijke overstap naar het middelbaar beroepsonderwijs ontnomen. Daarna zijn vmbo- en mbo-scholen gestart met doorlopende leerlijnen om deze omissie op te lossen. Op zich een veelbelovend middel. Echter hiermee werden de echte oorzaken niet aangepakt. Het vmbo werd steeds meer een vervanging voor wat ooit de M.A.V.O. was en de voorbereiding op het beroep en/of het middelbaar beroepsonderwijs verdween steeds meer uit beeld. Bovendien werd het mbo opgezadeld met het competentiegericht, later het beroepsgericht onderwijs inmiddels uitmondend in een onoverzichtelijk (afvink)systeem van 1247 kwalificatiedossiers en ruim 1300 keuzedelen. Dit heeft men in het vmbo onderkent. Nu zijn er sinds drie jaar 10 profielen, waarbij de avo-vakken wel erg in de meerderheid zijn.  Zo komt een leerling via de theoretische leerweg (voorheen mavo) zonder beroepsgerichte vakken aan zijn diploma en kan hij in het mbo op niveau-4 instromen. In de gemengde leerweg wordt dat ietsje beter met twee beroepsgerichte keuzedelen en een beroepsgericht profielvak. De vraag is dit voldoende om de kloof tussen vmbo en mbo te dichten? Blijkbaar niet, anders had men de het idee van de doorlopende leerlijnen weer niet opnieuw op hoeven te voeren. In het verleden bleek dit ook geen soelaas te bieden en was er eerder sprake van ‘doodlopende scheerlijnen’ dan van ‘doorlopende leerlijnen’ waarvan de vmbo-leerling meestal de dupe was.