De vlees geworden infantilisering

Na de al discutabele libdubs waarin scholen met veel feestelijk gedruis hun school tonen, is nu toch het absolute dieptepunt wel bereikt: debestesocialmedia.nl/middelbare-school-promoot-open-dag-ongemakkelijke-video/

Ik kan me wel een beeld vormen van hoe de vergadering over de voorbereiding van dit filmpje is verlopen. De vakgroepen die sport en recreatievakken geven lopen natuurlijk warm voor zoiets. Wis- en natuurkunde was wat minder enthousiast en liet het feest aan zich voorbijgaan, scheikunde vond het nog wel lollig, maar wilde wel wat van het vak terugzien in het filmpje. Een handjevol serieuze docenten zal nog sputterend bezwaar hebben gemaakt "maar willen we écht dat we de school als een soort kinderopvang met feestattractie presenteren?" de enthousiaste babbeldames zullen hebben geantwoord "he jullie kunnen nooit een keer enthousiast zijn over iets, je moet wel méégáán met deze tijd hóór, we leven in de 21e eeuw tenslotte". Het bedrijf wat het filmpje heeft helpen produceren beaamde dit natuurlijk onmiddellijk.

Een school moet kennelijk tegenwoordig overkomen als leuk en gezellig. In de aula loungebanken in felle kleurtjes, waarop de leerlingen lekker kunnen chillen tussen de lessen door. (Lessen zijn een noodzakelijk kwaad helaas) De medewerkers zijn allemaal even slecht gekleed, je zou bijna denken dat het een parodie is, ik zie alleen Van Kooten en de Bie nergens, dat ontbreekt er nog maar aan. 

De man die hip staat te zwaaien met de bidons moet wel de rector zijn, ik vreet een bezem als het niet zo is. Herkenbaar aan het als enige wel zakelijk gekleed zijn, maar natuurlijk zonder stropdas, dat is niet meer van deze tijd!

In geen enkel shot is een klas die zien die stil en rustig aan het werk is of een docent die iets staat uit te leggen, noch een klas die met een practicum bezig is. Op dit filmpje is nu voor alle buitenstaanders te zien wat ons onderwijs nog voorstelt: Enthousiaste blije huisvrouwen-met-bijbaan-lesgevend-in-een-niet-al-te-moeilijk-vak die volledig kritiekloos bereid zijn om in een bananenrokje met een hoelahoep te dansen als dat gevraagd wordt. 

Er is toch geen ouder die zoiets serieus kan nemen en denkt 'die school is echt de moeite waard!'. Ik heb altijd gekeken of een school op z'n minst een beetje suffe saaie degelijke indruk maakte, een school is een instituut waar kennis overgedragen wordt, geen buurt- en clubhuiswerk met kinderopvang en vermaakfunctie!

Ik had weer even zin om mijn ontslag in te dienen, vooralsnog doet mijn school niet mee aan deze onzin, maar mochten ze het ooit in hun botte hersens halen dan is er weer één bevoegd docent minder in het onderwijs. Ik schaam me diep dat heel Nederland kan zien hoe ontzettend dom en infantiel het onderwijs geworden is. Het leraar zijn was de laatste jaren al steeds lastiger uit te leggen op verjaardagen, ik zie al op tegen de eerstvolgende verjaardag. 

 

 

3 Reacties

  1. Droevig; maar uit de reakties

    Droevig; maar uit de reakties blijkt dat het wel gewaardeerd wordt.

    Ik voel plaatsvervangende schaamte voor de verloedering van het lerarenberoep.

  2. Het filmpje is op zich niet

    Het filmpje is op zich niet eens zo onaardig maar de informatiewaarde ervan is nul. Wat heb je er dan aan?  Scholen vechten om leerlingen en doen alles om ze binnen te halen. Reclame gaat voor informatie. Laten zien waar het in het onderwijs werkelijk om gaat is saai en welke school wil uitstralen dat ze saai is?  Het imago is allesoverheersend. Dit moet een leuke toffe school verbeelden. Aleid Truijens beschreef afgelopen zaterdag in de Volkskrant niet ongeestig hoe het eraan toegaat open dagen, waarin scholen zich van hun beste kant laten zien Een zin, die bij mij is blijven hangen is: “En overal ruikt het naar koffie en appeltaart”.  Zo’n filmpje is  een soort appeltaart. Leuk, lekker (als je ervan houdt) maar de enige functie ervan is de verleiding. Ik heb overigens geen idee ervan of dit soort promotie  werkt. Het is  helemaal van deze tijd waarin de beeldcultuur steeds meer de overhand lijkt te krijgen boven de taal als informatiedrager. De taal zelf lijkt overigens ook steeds meer reclametaal te worden. De taak van ouders en kinderen bij het bepalen van de schoolkeuze is daar doorheen te prikken en zo veel mogelijk echt relevante informatie te vergaren.

Laat een reactie achter