Paul Rosenmöller in de Volkskrant

2 Reacties

1. Rosenmöller was een succesvol

   Rosenmöller was een succesvol politicus. Als ik dit gezwets lees verlies ik er elk vertrouwen in dat een succesvol politicus ook een goede politicus is. Met een goed politicus bedoel ik dan een politicus die zaken tot stand kan brengen waar de samenleving iets aan heeft. Met zorgen dat je herkozen wordt zonder bij te dragen aan verstandige beslissingen ben je in mijn ogen nog geen “goed” politicus. Rosenmöller’s artikel in De Volkskrant slaat elke hoop de bodem in dat Rosenmöller een goed politicus zou kunnen zijn. Wel komt hij met kracht (maar wel ongeloofwaardig) op voor de belangengroep die hem ingehuurd heeft. En voor sommige mensen is een politicus die alleen aan partijbelang denkt een goed politicus. Dan was hij misschien toch wel een goed politicus. Maar niet in mijn ogen!

   Die geoogklepte trouw aan de schoolbesturen blijkt bij voorbeeld uit “Politiek Den Haag zit nog te vaak op de stoel van de school”. en de betreffende alinea eindigt met “Donderdag wordt de onderwijsbegroting in de Tweede Kamer besproken. Een belangrijk moment waarop de politiek kan laten zien dat zij tóch wat van de lessen uit het verleden heeft geleerd". Meer geld voor de schoolbesturen is blijkbaar de belangrijkste les die de overheid zou moeten hebben geleerd.

   Het enige recht op meer macht dat de schoolbesturen zouden kunnen claimen zou moeten berusten op buitengewone deskundigheid. De Romeinen benoemden in tijden van grote crisis een dictator die volmacht kreeg en geacht werd aan de crisis naar algemene voldoening een einde te maken. Een crisis in het onderwijs is er wel maar ik kan verder geen redenen bedenken om Rosenmöller dictator te maken. Onderwijsdeskundige is hij beslist niet en dat geldt ook voor de meeste topmensen van de scholen. Nog afgezien van mijn twijfel aan de capaciteiten van de vele gediplomeerde onderwijsdeskundigen die weinig leservaring hebben. Omdat de schoolbestuurderen geen ander belang hebben bij onderwijszaken als hun eigen portemonnaie zouden ze helemaal geen macht moeten hebben. De inrichting van het onderwijs is een zaak voor het trio overheid en politiek, leraren en als derde ouders.

   “zich beseffen” getuigt niet van veel taalgevoel. ‘Piet beseffen’ zou dan ook mogelijk moeten zijn. “zich herkennen in” is een gebruikelijke vertaling voor ‘identify with’ maar klinkt mij toch raar in de oren. Bedoeld wordt ‘herkent zijn opvattingen in’en de persoon wordt dus geïdentificeerd met de opvattingen die hij verkondigt.

   R beroept zich op de gesprekken die hij met de docenten voert. Maar dat kan echt maar met een klein percentage van de docenten geweest zijn. Veel docenten zijn door hun zwakke rechtspositie bang om het achterste van hun tong te laten zien en ik geloof niet dat de docenten die R gesproken heeft representatief zijn voor de meerderheid van de docenten.

   Bij zijn pestverhaal stelt R niet aan de orde of scholen wel aandacht aan pesten moeten besteden. Naar mijn mening is het de taak van VWO-scholen om de leerlingen wiskunde, modern talen, geschiedenis etc. te leren en je moet voldoende sterke argumenten hebben om daaraan tijd te onttrekken. 

   Aan het einde van zijn artikel gaat het weer om geld. Betalingsbereidwilligheid van de Tweede kamer lijkt ongeveer hetzelfde te zijn als betrouwbaar zijn.

    

2. Overheid mag zich niet

   Overheid mag zich niet bemoeien met onderwijs-curriculum, vanwege vrijheid van onderwijs

   Rinda den Besten (Voorzitter PO-raad):

   “Wij zijn voorstander van het herijken van de kerndoelen, maar niet van een curriculum-van-overheidswege. We vragen de Tweede Kamer erop toe te zien dat de grondwettelijke vrijheid van onderwijs niet in het gedrang komt.”

   Bon:   . .