en nu ?

Nu er een paar Kamervragen worden gesteld aan OCW, staat onderwijs en dan met name de docent even in de belangstelling.

De belangrijkste vraag: WIE is en voelt zich nu verantwoordelijk voor de kwaliteit van ons onderwijs, wordt niet helaas weer niet beantwoord.

·        Als het om gadgets gaat, voelt iedereen die geld uit mag geven zich verantwoordelijk.

·        Als het om mooie en vooral veel ( nieuwe) plannen gaat, staat de politiek in de rij.

 

·        Maar als het om de basis gaat, de personen die het feitelijke onderwijs geven en de niet materiële middelen die daarvoor ter beschikking gesteld worden, is het stil.

Beleidsmakers roepen om het hardst dat “de docent”verantwoordelijk is voor de kwaliteit van het gegeven onderwijs.

Hun eigen verantwoordelijkheid: het in staat stellen van de scholen om dat onderwijs volgens de gevraagde kwaliteit aan te bieden, komt alleen terug in de tastbare gadgets en de euro’s voor de potjes voor nieuwe ideeën. Vraag een beleidsmaker of hij/zij weet hoeveel TIJD een docent nu eigenlijk voor het werk krijgt en men draait zich om of zegt recht in de camera “dat het in ieder geval genoeg is, want er zijn geen signalen, lees bewijzen, dat het anders is”.

Narekenen mag niet. Elke bestuurslaag doet enorm haar best om narekenen feitelijk onmogelijk te maken. En als er onder de docenten voldoende intelligentie aanwezig is om het ondanks de brij toch helder te krijgen, houdt men tot in het belachelijke vol, dat het een individuele kwestie betreft.

Verantwoordelijkheid nemen, is niet aan onze beleidsmakers besteed. Dat is “te complex”, net als het begrijpen van een standaard taakoverzicht.

Opeens pakt een docente wiskunde haar verantwoordelijkheid vol op en eist vrije bespreking van de afgenomen rekentoetsen. Hoewel het al van de zotte is dat zoiets via de juridische protocollen afgedwongen moet worden, maakt dat wel ineens duidelijk hoever onze regenten gaan in het afdekken van ongewenst blikken.

Antwoord: in belang van de Staat mag dat niet.

Vrij bijzonder is het, dat een kritische blik en een scherpe prikkel om kwaliteit te leveren, opeens tegen het staatsbelang is. Altijd gedacht, geleerd en gelezen dat juist het ter verantwoording stellen van materiaal en mensen, de boel op orde houdt. Blijkbaar niet goed onderwezen geweest of ik heb het altijd verkeerd begrepen.

Behalve dat het hele toneelstuk tenenkrommend beschamend is, lijkt niemand er wakker van te liggen dat de verantwoordelijkheid nu INDERDAAD door een docent wordt opgepakt en dat die meteen het deksel op de neus krijgt.

Wat is nou de bedoeling? Weet iemand het?

Schoolbestuurders en politici zijn het over het algemeen innig met elkaar eens dat het plebs vooral niet te moeilijk moet doen. Al komen ze met de meest kromme redeneringen, lastige vragen zijn niet gewenst.

Men roept wel dat de verantwoordelijkheid bij “de docent “ligt. Het is helemaal niet de bedoeling dat die docenten die verantwoordelijkheid oppakken en toepassen.

Wat is dan wel de bedoeling? Wil iemand van de politiek dat opschrijven?  Durven ze dat? Of komt dan het belang van de staat opeens pas echt in de knel….

Zelf heb ik nog twee weken mijn handen vol, maar misschien wil één van de politieke partijen aan OCW vragen hoe een docent geacht wordt verantwoordelijkheid te dragen als zelfs het in het openbaar bespreken van toetsmateriaal al staatsgevaarlijk is?

Ik bedoel letterlijk. Hoe ziet OCW het voor zich? Het ministerie spreekt noch VO Raad, MBO Raad of welke bestuurdersvereniging dan ook tegen als die ontzettend veel moeite doen de troep, ( de feitelijke aansprakelijkheid) bij de docenten te dumpen. Maar knalt persoonlijk elke doorgang die bij die verantwoordelijkheid hoort keihard dicht.