Stichting LeerKRACHT heeft gereageerd op mijn vragen.
De vragen waren op het persoonlijke vlak: waar eet je van. Die vraag was rechtstreeks gericht aan hun voorzitter. Die vraag is beantwoord en ik kan alleen maar beamen dat de voorzitten een volbloed vrijwilliger is.
Dat wilde ik graag weten, omdat dergelijke dingen duidelijk maken met wat voor mensen je te maken hebt. Helaas maar waar, er zijn drommen mensen niet liegen, maar ook niet de hele waarheid vertellen. Dat blijkt hier allemaal niet aan de hand, gelukkig.
Wat ik wel erg jammer vind, is het antwoord op de zakelijke vraag: Hoe wordt de tijd die de activiteiten van LeerKRACHT kosten door de werkgevers gezien.
Ik wilde heel graag weten of die tijd bijvoorbeeld onder: “Professionalisering “valt.
Waarom? Omdat één van de grootste problemen in het onderwijs het onvermogen van docenten is om hun inspanningen als professioneel te laten inschalen.
Overal en nergens vind je opmerkingen van werkgevers over de noodzakelijke professionalisering van docenten. Daar moet prioriteit aan gegeven worden, lees je.
De insteek van stichting LeerKRACHT is, door docenten (opnieuw) samen te laten werken, de professionalisering een boost te geven. Wat is er dan logischer dan de tijd die daarmee gemoeid gaat duidelijk neer te zetten in de taakbelasting.
Maar nee. De stichting liet weten dat zij daarin geen enkele sturing geeft. Volgens hen werd de tijd afgehaald van de tijd die anders aan overleg, vergaderingen etc besteed zou worden. Maar er werd niets vastgelegd.
Hier vrees ik alweer: Het komt erbij.
WAAROM wordt de tijd die dit geweldige initiatief van LeerKRACHT een docent kost, waar alle gebruikers razend enthousiast over zijn, niet als professionalisering in de normjaartaak gezet? Waarom wordt er weer vanuit gegaan, dat de docenten “er zelf wel voor zorgen dat die tijd ergens anders vandaan komt? “
JUIST dit soort dingen, zorgt ervoor dat werknemers docenten niet voor vol aanzien. Ik hoop zo dat meer collega’s dit gaan begrijpen en ermee naar hun werkgever stappen!
Komend schooljaar zijn er tientallen scholen die zich aansluiten bij LeerKRACHT. HOE worden die inspanningen op de jaartaak gezet? Waar? Voor hoeveel uur? Waarom niet?
WAAROM NIET???
Iemanddoetiets.nl start binnenkort een zomeractie, houdt de website in de gaten!
De onderwijsideologen willen
De onderwijsideologen willen het liefst helemaal geen onderscheid maken tussen de verschillende manieren waarop leraren voor verschillend leeftijdsgroepen en verschillende leerlingbekaamheden het beste hun taak zouden kunnen uitoefenen. Het werken met lerarenkategorieën willen ze graag vermijden Daarom heten onderwijzers tegenwoordig (groeps)leraren en worden leraren op het VWO, waaronder de leraren van de bovenbouw VWO, gelijk gesteld aan elkaar. Dat blijkt wel uit de vele onderbevoegde leraren en de vele onderbetaalde eerstegraads bevoegde leraren in de bovenbouw VWO. Maar nu de eisen die op het eindexamen VWO voor wiskunde gesteld worden verscherpt zijn lijken de schoolbesturen onder afwerpen van hun ideologische veren toch naar hoog in hun leervak opgeleide docenten op zoek te zijn. En het is duidelijk dat je misschien wel aan zulke leraren kunt komen als je je je bevoegdheidseisen beperkt tot masters/meesters/magisters (voormalige doctorandussen en ingenieurs) in de exacte vakken en zo geschikt bevonden sollicitanten een eerstegraads salaris biedt. Dan is wiskunde het eerste schoolvak waarvoor de oude toestand voor een deel hersteld is. De mensen die dachten dat je voor wiskunde aan leraren met een mastersdiploma + twee jaar extra didaktische studie kunt komen die bereid zijn om voor een tweedegraads salaris te werken waren duidelijk niet goed snik (op juist heel geraffineerd bezig om zichzelf werk te bezorgen). Als de besturen deze mensen zouden willen “professionaliseren” zullen ze hen niet met nog veel andere dingen moeten lastig vallen, vooral niet met vervelende dingen. Want anders helpt ook een eerstegraadssalaris niet mee om deze leraren binnen te krijgen.