Gezien de reacties van een aantal besturen op mijn mailing, beseft men niet dat ik niet volledig van hen afhankelijk ben. Een exacte specificatie zou erg beleefd zijn. Een teken van samenwerking. Een besef van de mate waarin het taakbeleid is aangepast in de loop der jaren en dat er een ijking nodig is.
Maar zonder die gegevens kom ik ook een heel eind. De mailing is er vooral voor bedoeld om te testen in hoeverre de beweringen in de media etc gelezen moeten worden.
Elk van deze besturen is op de hoogte van de ontwikkelingen van de normjaartaak. Wanneer komt de sector nou precies in actie?
Ik hoop nog steeds meer en positieve reacties op mijn mailing te krijgen. In dat geval zal ik ook zeker een blij en dankbaar stuk wijden aan de inzet van de sector VO.
Behalve de werkzaamheden die bij die mailing horen, bevries ik alle bezigheden die betrekking hebben op andere mensen dan mezelf.
Ik ga terug naar waar ik begon: Mijn eigen rechtszaak.
De reden is heel simpel. Het was mijn doel om via mijn website voldoende euro’s binnen te krijgen, zodat ik mezelf voor bezigheden voor Iemanddoetiets.nl kon betalen.
Dat is niet gelukt.
Het aantal donateurs is blijven steken op 10.
Daarmee kon ik net de kosten van de website zelf betalen. Waar ik heel blij mee was.
De eerder gemaakte juridische onkosten heb ik vorige week teruggekregen via de deurwaarder. Het was net op tijd, mijn auto werd afgekeurd.
De kosten van de eerste mailing heb ik deels terug, voor de tweede mailing was er niets binnen gekomen.
Mijn conclusie is dan ook: Of ik bied iets aan waar geen behoefte aan is. Wat gezien de harde feiten vrij ongeloofwaardig is.
Of de docenten zijn nog veel meer geconditioneerd dan iemand durft aan te nemen. Het Stockholm syndroom lijkt geen overdreven diagnose.
En natuurlijk kan het allemaal aan mijn eigen optreden liggen: Ik ben niet lief genoeg.
De heer Dekker zei het afgelopen dinsdag en ik kon hem alleen maar gelijk geven: In het onderwijs spreek je elkaar niet aan op gedrag en/of fouten. In dat opzicht mogen er wel wat cursussen gegeven worden.
Het kan allemaal, ik geef toe dat ik harde uitspraken kan doen. Volgens mij zijn die ook meer dan nodig.
Hoe dan ook: Mijn WIA schrijft voor dat ik een aantal uur betaalde arbeid ga uitoefenen. Wat ik geheel terecht vind. Ik had gehoopt dat voor mijn collega’s te kunnen doen. Maar helaas. Ik zal me dan ook qua inkomen ergens anders op gaan richten.
Door dat ik die actie moet combineren met een vrij heftige therapie, in een poging wat beschadiging te herstellen, zal ik de tijd en energie die ik straks nog op kan brengen, besteden aan het voeren van mijn eigen rechtszaak. Ik heb genoeg moeite gedaan mensen mee te krijgen, daar is geen animo voor.
Het is dan aan de volgende om naar aanleiding van de resultaten van de rechtszaak actie te gaan ondernemen. Of niet natuurlijk.
Mijn website blijft in de lucht, die is al betaald. Er worden geen aanpassingen meer op los gelaten, dat kost geld en dat heb ik niet.
Ik moet telkens kiezen tussen uitgaven doen voor Iemanddoetiets.nl of voor mijn gezin. Zo ga ik dus niet naar familie, dat kost benzine. Mijn kinderen horen op alles Nee. Dat is allemaal niet erg, als je het idee hebt dat je het samen ergens voor doet. Maar er is geen samen.
Het was mijn idee om met de auto langs scholen in Nederland te gaan om bekendheid te geven aan de rechtszaak, posters uit te delen etc. Maar dat kost een kapitaal aan benzine en drukwerk.
Ik had het niet erg gevonden op het Binnenhof te gaan staan met een kraam.
Ideeën genoeg. De schaamte was ik al voorbij 🙂
Ik dien de waarheid onder ogen te zien, het kan niet. Ik kan het niet.
Ik zal zo nu en dan nog wel ergens commentaar op geven. Daar blijft het bij.
Groetjes
Denise
aantal mensen die reageerden om een kaartje uit te delen: nul
aantal mensen die hun naam opgaven om hun normjaartaak tegen het licht te houden: nul
aantal mensen op de intekenlijst voor de rechtszaak: nul
aantal donateurs vanuit het onderwijs: 9 ( de 10e was een familielid)
aantal collega's dat taakbeleid opstuurde: nul
aantal collega's dat taakbeleid opstuurde nadat ze persoonlijk een aanvaring op hun werk hadden: 2
Ik snap volledig je besluit;
Ik snap volledig je besluit; ik zou precies hetzelfde hebben gedaan. Maar het hoeft geen slecht nieuws te zijn. Als het je eenmaal lukt die rechtszaak te winnen, wordt een aantal dingen wellicht makkelijker. Zoals aandacht krijgen in de media, en ook aandacht krijgen van docenten, en wie weet van vakbonden. Meekijken met hoe het zit wordt dan makkelijker; wegkijken moeilijker.
Mensen hebben vaak ook een voorbeeld nodig, voordat ze zelf in beweging durven komen. Pas als je echt een belangrijke slag gewonnen hebt, ben je voor hen dat voorbeeld.
Succes met de rechtszaak/-zaken. Houd ons, als het kan, hier een beetje op de hoogte van wat er wanneer gaat spelen en hoe het is afgelopen.