Hoe het beste ervan maken

Er spelen in het onderwijs 3 maximen, goed onderwijs, gelijke kansen bij en als gevolg van onderwijs en egalitaire maatschappij. Daarnaast staan, zoals overal,  geldgier en baantjesjagerij op de loer. Daarbij ligt goed onderwijs niet vast en is dat ook nog als een afgeleide van de andere maximen te zien en wijzen gelijke kansen (keuzes die los staan van het financieel-maatschappelijk Umfeld van de leerling) bij onderwijs en gevolgen van goed onderwijs niet altijd in dezelfde richting. Tot de maximen behoort tegenwoordig niet meer het keuzerecht van ouders als de verantwoordelijken voor hun kinderen. Dat alles kan tot vreemde gevolgen leiden.

J.C. Traas heeft in de kolom van dit forum het voorstel van de SP-parlementarier Jasper van Dijk verdedigd om de ouderbijdragen aan scholen te maximeren, op grond van een alternatief dat er zou moeten zijn en oneigenlijk gebruik. Dat alternatief is er niet vanwege de financiële gelijkstelling van gewone scholen en bijzondere scholen die vast ligt in de grondwet (waaraan een rechter overigens nooit toetsen mag).

Nu is het een beetje gratuit om te verwijzen naar alternatieven die er niet zijn. Maar Traas doet nog wat. Hij stelt het oneigenlijk gebruik aan de kaak. Als ouders voor wie het voldoen aan een vrijwillige bijdrage zwaar valt het verstandig achten om geen verschoning van de vrijwillige bijdrage te vragen bij de school van hun keuze en hun kinderen naar een andere school te sturen kan eerstgenoemde tot een goedkope eliteschool uitgroeien en dat is strijd met het streven naar gelijke kansen. (Alleen nog maar bemiddelde ouders die de werkelijke schoolkosten voor hun kind geheel betalen kunnen zich hier dan nog aan dat streven onttrekken; voor hen blijven de ouderrechten culminant). Maar Traas en van Dijk kappen zo ook ouderrechten af die niet ingezet worden om aan het ons-kent-ons-gevoel van de betere standen te voldoen. Ouders die prijs stellen om rechten te mogen uitoefenen gericht op de inhoud van het onderwijs wordt zo een laatste hoop ontnomen. Zo heb je het Gymnasium waar leerlingen in de onderbouw kostenneutraal Latijn en Grieks kunnen leren omdat ze in staat zijn zich de gewone leerstof in minder lessen eigen te maken. Daar hoeft dus geen ouderbijdrage voor geleverd te worden. Maar het aantal lessen is, vooral bij Grieks, te weinig om op het eindexamen aan hoge eisen te kunnen voldoen. Hier zou een ouderbijdrage in het onderwijs goed kunnen helpen. En zouden leerlingen met aanleg voor wiskunde of en wetenschappelijke inslag niet liever echte wiskunde onderwezen willen hebben? De voorgeschreven pseudowiskunde (het gaat om een verkeerd geëtiketteerd vak) is echter verplichte kost dus een ouderbijdrage is hier hard nodig. Overigens zouden de scholen in het geval van wiskunde om te beginnen bereid moeten zijn om tegen betaling ander vakken dan Latijn en Grieks als extra vak aan te bieden.

Ouders zouden best een bijdrage willen betalen voor hun kind als het op school een ongesubsidieerd extra leervak mag volgen. Maar niet altijd voor andere kinderen. Het voordeel van een vrijwillige ouderbijdrage was dat kinderen van arme, van de bijdrage verschoonde ouders, konden meeliften op de bijdragen van ouders die dat wel konden betalen.

Een school moet dus 4 dingen beslissen:

Wil zij extra leervakken aanbieden

Wil zij daarvoor het aantal lessen voor de reguliere vakken verminderen

Wil zij die lessen uit de ouderbijdragen betalen

Hebben leerlingen waarvan de ouders de bijdrage niet betalen recht op het volgen van de extra leervakken.

Als het vierde niet het geval is moet de vraag beantwoord worden: We kunnen voldoende welgestelde ouders iets aanbieden waarvan andere ouders niet gebruik kunnen maken. Als we dat niet willen is het enige alternatief dat wij die mogelijkheid aan geen van beide groepen ouders aanbieden. Een veel voorkomend dilemma. Waarvoor kiezen we in dit geval?

Wat vinden de BONleden ervan?

2 Reacties

  1. @ malmaison

    @ malmaison

     

    Ga kijken bij de scholen voor voo0rtgezet onderwijs, in de sector neutraal bijzonder onderwijs. Daar zijn, wat ik weet van Vrije Scholen en  Montessori-scholen de ouderbijdragen vrijwillig  –  er wordt een norm-bedrag voorgesteld, een maximum en een minimum, en voor het laatste (minimum) is er steeds de mogelijkheid van overleg, voor wie ook dat niet kan betalen.

    Er worden geen kinderen buiten gesloten vanwege niet of te weinig betaalde ouder bijdrage ; zou een mooie boel worden !

    De kinderen weten over elkaar niet * wat er voor hen is betaald, de ouders onderling weten het ook niet. Alleen het totale bedrag voor de hele school, is soms bekend (als de school een verenigingsstructuur heeft), dus dat niet eens altijd.

    De bruto opbrengst gaat naar extra schoolse lessen / activiteiten ; niet naar lessen in het minimaal verplichte pakket, die sowieso uit de lump worden betaald.   

     

    * De lievertjes hebben het onderling trouwens ook veel te druk met misprijzend elkaars' merk-truien, jas, zakgeld (en telefoon en boterhammenpakje) te becritiseren.

  2. Traas heeft vooral het

    Traas heeft vooral het misbruik van ouderbijdragen geaccentueerd. Scholen voor "ons soort mensen" op kosten van de samenleving. Zoals in Frankrijk binnenkort prostituanten strafbaar wordern omdat de overheid niet voldoende in staat is om de proctitué's te beschermen. Nu wordt de prostitutie onopvallender gemaakt en zullen prostituanten gechanteerd worden. Een probleem oplossen door nog meer problemen te maken zoals dat in het onderwijs gebruikelijk is.

Reacties zijn gesloten.