graaf je in of graaf je uit

Nu er regelmatiger reactie komt op wat ik schrijf, komt naar voren welke zaken mensen verwonderen of die ze niet kunnen plaatsen.

 

Hoewel mijn doel is, als derde procedure gebruik te maken van het feit dat docenten van een minder assertief slag zijn, maak ik tegelijkertijd opmerkingen om dezelfde docenten zo nu en dan door elkaar te rammelen.

Ik vind namelijk niet, dat het 1 het ander uitsluit.

De eigenschappen van de personen zie ik en accepteer ik. Ik accepteer niet, dan die eigenschappen DUS genoeg reden zijn om als een klagende hoop in de hoek te gaan liggen en te wachten tot IEMAND voor me gaat zorgen.

Ik heb een zoon. Hij heeft het Syndroom van Asperger. Daar word je mee geboren en geloof me, vanaf het prilste begin was duidelijk dat ier iets was. De diagnose volgde pas jaren later, de symptomen waren er vanaf zijn geboorte.

Hij is nu oud genoeg om een vwo diploma te hebben en te gaan studeren.  Een dergelijk Syndroom staat intelligentie niet in de weg, dat diploma is binnen.

Zowel op de lagere school als op het VWO heeft hij en wij, geworsteld met zijn aanleg. Een van de dingen die bij Asperger naar voren komt is een soort botheid in optreden. Als je dat laat gaan, is de kans groot dat je kind niet leert, om zich in dat opzicht aan te passen.Het kan op tv heel leuk zijn, iemand met de meest botte antwoorden, in de realiteit wil je met zo iemand weinig te maken hebben.

Misschien voelt hij het probleem niet aan, het probleem is er en beinvloedt zijn leven. We hebben hem mm voor mm moeten leren, wat voor soort dingen je wel en niet zegt. Welke dingen anderen kwetsen.

Elke verandering in zijn leven eiste weken of maanden aanpassing. Voor alles wat er in een kinderleven voorbij komt is de keuze geweest: wil jij ook? Als iemand echt niet wil, kom je nergens. Maar op 100 manieren zeggen: ik ben bang, ik durf niet. Is NIET hetzelfde als ik wil niet.

Hij heeft jaren een vechtsport gedaan. De sensei heeft hem genomen hoe hij was en gaf hem de zetten onder zijn billen die verantwoord en nodig waren.

Waarom vertel ik dit? Omdat , al is de aard van de persoon uitgesproken tegengesteld. Al heeft die persoon alle recht op meer begrip en ondersteuning dan "gemiddeld". Het is geen reden de boel de boel te laten.

Door heel kleine stapjes te nemen en die keer op keer te bestendigen en te vervolgen, kom je uiteindelijk veel verder dan wanneer je stil blijft staan.

Mijn kind studeert nu. Hij is lid van een studentenvereniging. Het voelt als een wonder als hij wekelijks de deur uitgaat naar ïets" van de vereniging en ik ben zo ontzettend blij voor hem.

Hij heeft het allemaal zelf gedaan, maar zonder de druk die zowel zijn vader als ik hem opgelegd hebben, was hij vergroeid geweest met zijn computer en de deur niet uitgegaan. Nogmaals: als hij niet gewild had, was het ook prima geweest om in een beschermder omgeving te blijven.

Docenten in nederland zijn niet assertief. Het mag allemaal kloppen. Het is geen excuus om niet van je plek te komen. Het gaat misschien mm voor mm. Het staat soms stil, je moet bijsturen, het klopt allemaal Je moet toch met de eerste mm beginnen om de meter te halen.

Ik prik zo nu en dan. Omdat ik het er niet mee eens ben dat je als een hulpeloze zak aardappelen blijft zitten omdat je zielig bent. Degenen die gelukkig zijn met hun huidige arbeidsomstandigheden: klik vooral weg.  Het is niet aan mij om voor een ander te bepalen wat hij/zij wil. Ik hoor alleen zo ontzettend weinig collega's zeggen dat ze het prima vinden. Ik hoor voornamelijk: ik durf niet.