Een zestal docenten Scandinavische Letteren van de Rijksuniversiteit Groningen zal bij een reorganisatie "hun functie verliezen". Hierover hebben ze een open brief geschreven in de Universiteits Krant. De vergelijkingen met nazi Duitsland en Apartheid die ze in deze brief maken heeft een reactie opgeroepen in de Volkskrant. Wat mij echter vooral opviel was het werkelijk abominabele Engels (de open brief is om voor mij onverklaarbare reden in het Engels). Helaas zijn het deze bijzaken die nu het beeld lijken te bepalen. Hierdoor lijkt de essentie van de zaak uit het zicht te verdwijnen: vroeger waren de hoogleraren de universiteit; nu is het college van bestuur de universiteit en zijn hoogleraren slechts productiemedewerkers die als dit het college van bestuur uitkomt zo ontslagen kunnen worden.
Het oude systeem van autonome hoogleraren heeft zo zijn problemen (zie bijvoorbeeld de zaak Mart Bax die volgens berichtgeving in de NRC door de onderzoekscommissie geweten wordt aan de autonomie die Bax had), maar het managementsmodel is de dood van de universiteit.
Overigens een opvallende connectie: de volkskrant reactie op de Groningse Open Brief is geschreven door Martijn Dekker, politiek antropoloog: master en doctoraat aan de Vrije Universiteit Amsterdam. En wie was tot zijn pensionering hoogleraar politieke antropologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam? Inderdaad: Mart Bax….
Nog een opvallende connectie. De Rector Magnificus die Diederik Stapel "wegkocht" uit Groningen en naar Tilburg haalde was Frank van der Duyn Schouten. En de huidige Rector Magnificus van de Vrije Universiteit Amsterdam die er van overtuigd is dat met de huidige controlemechanismen een zaak als die van Mart Bax nooit meer kan gebeuren is: Frank van der Duyn Schouten.
Het ruimtelijk scheiden van
Het ruimtelijk scheiden van de vakgroep Scandinavische talen van hun broeders en zusters in de afdeling menswetenschappen is een harde en onsympathieke maatregel getroffen om de leden van de vakgroep het verblijf op de universiteit zo onaangenaam mogelijk te maken. Het is zeer onrespectvol voor die docenten die waarschijnlijk goed en met grote inzet gewerkt hebben. Maar vergelijken met het verwijderen van de Joden uit de Nederlandse samenleving is buitenproportioneel en bovendien gaat de vergelijking niet op. Bij de jodenvevolging ging het er bij de scheiding om de gevoelens van de niet-Joden te bespelen. Wat de Joden betreft: er zou geen elders functioneren komen en ze zijn niet gerenamed. De niet-Joden moesten het gevoel krijgen dat de Joden in de Nederlandse samenleving niet pasten.