Een twintigste-eeuwse wassen neus
Er is veel te doen over de medezeggenschap in het onderwijs en de vormgeving van de zeggenschap van de leraar over zijn eigen vak, de zo geheten professionele ruimte. Een gematigd wetsvoorstel van de AOB hierover werd onlangs door de nieuwe minister van onderwijs Bussemaker in de vuilnisbak gegooid. De sector moet het zelf oplossen door middel van een cultuurverandering. Hetzelfde standpunt nam haar CDA voorgangster Van Bijsterveldt in tegenover voorstellen voor verbetering van de positie van de medezeggenschapsraden. Het politieke credo is nu eenmaal tot nu toe de heilige autonomie van de besturen, waaraan niet getornd mag worden. Ook het politieke schoothondje van de achtereenvolgende regeringen, de onderwijsraad, vindt dat. Braaf geblaft. Niets doen en pas “stevig” ingrijpen als het fout gaat is het antwoord op de achtereenvolgende gevallen van bestuurlijke ellende met Amarantis als voorlopig laatste dieptepunt. De les uit het Amarantisrapport dat je niet de put pas moet dempen als het kalf al verdronken is wordt dus niet getrokken.
Onlangs bleek het mogelijk dat een schoolbestuur in Sneek buiten alles en iedereen om van het ene op het andere moment kan besluiten over te gaan op een heel ander schooltype en pedagogisch model; de zo genaamde Steve Jobsschool. De ouders waren totaal verrast en de bijeenkomst waarin dit werd medegedeeld eindigde in een chaos . Een simpele vraag die je daarbij kunt stellen maar die ik nog niet veel gehoord heb is: had die school dan geen medezeggenschapsraad en was deze niet ingelicht? En is dit niet het bewijs dat met de medezeggenschap binnen de huidige regelgeving naar willekeur kan worden omgesprongen en dus als puntje bij paaltje komt een wassen neus is? En is het niet aan deze PvdA minister om daar wat aan te doen in plaats van achterover te gaan zitten en wachten tot het weer fout gaat? Als de minister denkt dat de zeggenschapsproblemen in het onderwijs kunnen worden opgelost door een cultuurverandering, kan ik haar uit de droom helpen. In bestuurskringen vindt men medezeggenschap geheel uit de tijd. Ik citeer de oud –rector magnificus van de Universiteit van Leiden, die onlangs onder applaus van de raad van toezicht afscheid nam met een riante regeling: “Het arbeidsrecht is zo 20ste-eeuws en medezeggenschapsorganen passen niet meer bij “de werkelijkheid” (zie de Volkskrant van zaterdag).
Morgen nog een aansprekend
Morgen nog een aansprekend voorbeeld in het Onderwijsblad van de AOb: www.beteronderwijsnederland.nl/nieuws/aankondiging
Het is schandelijk dat een
Het is schandelijk dat een handvol potentaatjes op de scholen de onderwijs-didactische aanpak van haar school kan bepalen en opleggen. Het is schandelijk dat een uiterst kleine minderheid haar macht kan opleggen aan de mensen die het onderwijs geven in de school. Het is schandelijk dat een klein groepje dat vaak ook niet vakinhoudelijk opgeleid is, de mensen die er werkelijk verstand van hebben, kan knechten.
En het is schandelijk dat de politieke partijen dit toelaten en het vertikken keer op keer de mogelijkheid om deze wanstaltige praktijk die sinds de jaren 90 gegroeid is, te beeindigen. En dat terwijl we hebben gezien welke rampen zich hebben voorgedaan op de MBO-scholen waar de leraren gedwongen werden zichzelf uit te schakelen. Rampen die zich nog iedere week herhalen, als we de media volgen.
Ik klaag de politieke partijen aan die deze wantoestand laten voortduren.
Leraren moeten dit beleid saboteren. En dat zullen ze ook doen. De politici die dit laten voortduren, krijgen hun trekken nog wel thuis.
Alleen al doordat een
Alleen al doordat een medezeggenschapsraad op scholen geen "richtingspartijen" (zoals in het parlement politieke partijen) kent maakt het een zeer ondemokratisch vertegenwoordigingsorgaan. Als een ouderkandidaat voor een medezeggenschapsraad vanwege zijn iedeeën 80% van de kiesdeler haaltworden zijn ideeën slechts ingebracht voor een fractie die het omgekeerde van de kiesdeler. Als het ideeën zijn die binnen de oudergeleding slechts door de bovengenoemde persoon gedragen worden weegt dat iedee wat betreft de oudergeleding dus niet zwaarder dan genoemde fractie. Daarnaast kunnen medezeggenschapsraden van scholengemaanschappen oudervertegenwoordigers van de verschillende shooltypen tegen elkaar uitspelsn. Voor een Gymnasiumopleiding gelden vaak andere zaken als wenselijk als voor een lage MBO-opleiding.
¿¿De politici die dit laten
¿¿De politici die dit laten voortduren, krijgen hun trekken nog wel thuis??. Daar zal nog wel een tijd overheen gaan, Φillipens. Te weinig ouders beseffen hoe zeer de kwaliteit van het onderwijs achteruit gaat en hoe belangrijk onderwijs voor het behoud van onze welvaart en de kwaliteit van de samenleving is. Dat de leraren tot nog toe het beleid te weinig gesaboteerd hebben (Er zijn ook leraren die tot het randje van insubordinatie zijn gegaan!) helpt ook niet om een ommekeer te bewerkstelligen. Het speciale aan politieke partijen is juist dat je ze meestal niet kunt aanklagen. Althans niet voor hun ideeën en meestal ook niet voor het uitvoeren ervan nadat parlementariërs voor de benodigde wetten gezorgd hebben. De onschendbaarheid van de parlementariërs is een plechtanker voor de demokratie. De meestal aan te bevelen weg om politieke partijen die schadelijk voor het land zijn weg te krijgen is het steunen van de oppositie of het oprichten van een eigen partij. De meeste politici hebben niet voldoende schaamtegevoelens om geïmponeerd te worden door het woord “schandelijk”.
“”Het arbeidsrecht is zo 20ste-eeuws en medezeggenschapsorganen passen niet meer bij “de werkelijkheid””. De keuze voor het woord “arbeidsrecht” geeft al aan dat de schoolbesturen geen oog hebben voor het afwijkende karakter van het beroep “leraar”. Een leraar had vroeger meer weg van een kleine zelfstandige, een onderaannemer, een zzp-er. En naar die invulling van dat beroep wil “de politiek” niet en BON grotendeels wel terug.
@ malmaison, hierboven –
@ malmaison, hierboven –
(cit.) – En naar die invulling van dat beroep wil “de politiek” niet en BON grotendeels wel terug.
Cooperatief school-verband stichten (tussen leraren ; of tussen ouders + leraren ?), per elke school afzonderlijk ? Desnoods onder de paraplu van een bestaande organisatie. Dat kan, er zijn wel organisaties te vinden die hun oren laten hangen naar meer leerlingen, meer omzet, het prestige dat zoiets mee brengt op lokaal of regionaal nivo. Probeer het.
Ik zou willen, Malmaison, dat
Ik zou willen, Malmaison, dat de leraren duidelijker hun stem zouden verheffen binnen de school, maar hun zorg voor het wel en wee van de leerlingen is zo groot dat velen het ook daarom niet doen. In scholen waar dat enge kringetje van bestuurders haar wil oplegt aan de grote groep, worden onrustkraaiers bovendien afgerekend op hun kritische houding.
Maar wat wel gebeurt, is de lijdzame sabotage, niet meedoen met modieuze onderwijskundige flauwekul die die kleine groepjes potentaten voor hen bedenken en hen willen opleggen.
Een verstandige rector of bestuurder, en daar zijn er ook veel van -zeker op kleinere scholen zoals ik die ken – werkt samen met zijn leraren zijn onderwijsbeleid uit. Die het niet doen, zien na verloop van tijd platgeslagen uitgebluste mensen om zich heen. Dat leidt tot verslechtering van het onderwijs. Dat hebben we op grote schaal gezien in het MBO.
Dat houdt ik de VO-gespreksgenoten voor in de werkgroep Professioneel Statuut, waar ik namens BON/de coöperatie deel van uitmaak.
En dit zielloze wezenloze in kwaliteit afzakkende onderwijs, dat krijgen de falende politici terug.
En daarnaast kiezen de leraren bij verkiezingen voor andere partijen. Dat is een tweede reactie, die de zittende regeringspartijen kan opbreken.
Je wordt niet beschermd door
Je wordt niet beschermd door een paraplu maar wordt achter een hek opgesloten, Sassoc! In Venlo werd een "basisschool" voor hoogbegaafden geopend. Die begaafdenschool was niets anders dan een uitstulping van een gewone basisschool, zodat er een gewone BRINnummerschool, een BRINnummerschool voor kinderen met leer- en opvoedingsproblemen en een ongebrinde school voot hoogbegaafden op één locatie stonden. De initiatiefnemers werden uitbundig gefêteerd en bepaalden ook het toegangsbeleid. Voor de toelating werden de leeerlingen serieus getest. Daarna zag je hoe het schoolbestuur stapje voor stapje alles naar zich toetrok, hoorde je steeds minder van de initiatiefnemers, werd ook duidelijk gemaakt dat de "directrice" van de begaafdenschool meer dan zuiver juridisch onder het bestuur stond en trok het bestuur steeds meer zaken, zoals het toegangsbeleid en de toegangsselectie naar zich toe en werd de toelating steeds meer gereguleerd. Steeds openlijker werd gesteld dat kinderen werden toegelaten tot de hoogbegaafdenschool omdat ze als gevolg van hun handicap, genaamd intelligentie, niet goed op een gewone basisschool mee konden komen. Zoals dat ook gold voor de zwakke leerlingen die op de LOMschool terecht kwamen dus. De indicatie "hoogbegaafd" was op zich niet meer voldoende; ook het hoogbegaafde kind moest een probleemkind zijn. De school voor hoogbegaafden wordt nu afgebouwd want de onderwijzers die er gewerkt hebben hebben nu genoeg know how verzameld om hoogbegaafde kinderen in de normale school te kunnen begeleiden. Precies zoals dat past bij "passend onderwijs". En de school vergrootte er haar prestige mee. (Niet haar omzet want veel kinderen kwamen spaciaal van verweg om naar de hoogbegaafdenschool te kunnen). Wat ik in Venlo heb zien gebeuren zie ik als een waarschuwing om je niet aan de paraplu van een schoolbestuur toe te vertrouwen.
“Ik houdt voor” moet
"Ik houdt voor" moet natuurlijk zijn "ik hout voor". Het lijkt soms wel het koningslied. Daar houd ik ook niet van.
De minister is vooral bang
De minister is vooral bang dat conservatieve krachten in een MR er mogelijk voor zullen zorgen dat de vernieuwing tot stilstand komt (zie NRC vandaag en ook www.beteronderwijsnederland.nl/nieuws/aob-strategie-cbe-die-van-vampier
Geen vernieuwing, gaan klussen voor clubjes als de CBE group, Gevaarlijke lui die "conservatieve krachten". De onderwijsgerelateerde economie stort in als je niet oppast.
@ 20. april 2013 – 2:04 |
@ 20. april 2013 – 2:04 | Malmaison
(citeren) Je wordt niet beschermd door een paraplu maar wordt achter een hek opgesloten, Sassoc!
Mijn ervaringen zijn anders. Je hebt ongetwijfeld gelijk in het voorbeeld dat je noemt (ik zeg dit zelfs met kennis van zaken in een specifiek geval in Venlo van jaren geleden).
Wat ik momenteel in enkele gevallen zie gebeuren (in twee, drie, vier lokaties onafhankelijk van elkaar, in Zwolle, Roermond, Hoorn en elders) is dat er op kleinst mogelijke schaal, regionaal nivo, twee, drie VO klassen ontstaan, die organisatorisch onder de paraplu van een grotere organisatie zijn ondergebracht. Elders wordt deze ontwikkeling met interesse gevolgd.
Details. Leraren en lesuren zijn voor twee jaar verzekerd onder de paraplu, daarna verdere uitbouw mogelijk tot en met eindexamens vwo, als en mits de klassen voldoende bezet blijven (aantal leerlingen, nivo). In het hele vwo traject is zodoende voorzien. Overgang naar andere vo-klassen in de nabijheid is mogelijk, in of buiten de paraplu, dat was allicht een conditie van de ouders.
Die constructie is levensvatbaar omdat in ieder van die gevallen genoeg ouders van leerlingen uit (nu) groep 8 de deelname van hun kinderen hebben toegezegd voor, in beginsel, 2 jaar, met optie op het trajet tot en met de eindexamens ; en mits er genoeg aanmeldingen zijn – er is geen cross-over finaniering van elders uit de organisaties.
Ik zie dat deze mogelijkheden opduiken in het neutraal-bijzonder onderwijs. Ze worden daar bezien en gerealiseerd, m.n. Montesori en Vrije Scholen, beide natuurlijk van heel verschillende signatuur. Hoe het met Jenaplan scholen zit, weet ik niet in detail ; wel dat de Jenaplan sector bestaat uit veel scholen die van "gewoon" naar het Jenaplan idee zijn gewisseld, en dat in de loop van jaren ; het zijn er meerdere honderd, het kan dus wel. De schjool van Boeke (Bilthoven) hoort ook in dit rijtje, behoorlijk uitgebouwd na jaren van crisis. Je kan verschillen van mening over deze en andere onderwijs-methoden en -scholen, feit is wel dat ze hun hoofd boven water hebben gehouden en momenteel sterk uitbreiden – van alle onderlinge tegenstrijdigheden weet ik ook, hoor, meer dan genoeg.
De scholen voor hoogbegaafden hebben wisselend succes gehad, dat ligt duidelijk aan de commitment van ouders op langere termijn, en aan ruzies (ook daar).
Conclusies : het kan. Elk nieuw project moet tenminste een tijdstraject hebben dat de eerste lichting verzekerd is van het examen-eindpunt in het normale aantal jaren. En genoeg leerlingen in elke klas om hdet normaliter vol te houden over de 5,6 jaren van vo.
Blijven jammeren over wat mislukt is OK, daar leren anderen van. Aanpakken waar zich een gelegenheid voordoet, is de andere mogelijkheid. Iets in dHaag veranderen is niet realistisch. Blijft over : klein beginnen, doorpakken en met zekerheden omgeven. Eigenlijk net zoiets als een ingenieur, die een nieuwe fabriek opzet – terrein, gebouwen, machines, inpout, uitput, markt, kostprijs, finanien. Ja ja, ik weet het, een school is geen fabriek – allicht niet, het is veel zinvoller, mooier.