In de NRC staat de volgende uitspraak van kinderombudsman Marc Dullaert:
Zo zijn er scholen die gebruikmaken van “onzinnige anti-pestcursussen, zoals knuffelen met paarden”, en van trainingen die contraproductief werken, zoals weerbaarheidstrainingen. Er is een pestindustrie ontstaan. “Waarbij zelfbenoemde coaches grote bedragen vragen voor kwakzalverij.”
Deze "industrie" is zoals we bij BON weten veel breder dan alleen de "pestindustrie".
Wat mij nog meer opviel dan deze uitspraak zelf was de context waarin deze uitspraak werd gedaan. Weer een citaat uit de NRC:
Scholen worden bij de wet verplicht pesten tegen te gaan. Dat staat in het gezamenlijke plan van aanpak tegen pesten dat staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs (VVD) en de kinderombudsman Marc Dullaert vandaag hebben gepresenteerd. De scholen moeten volgens het plan een bewezen effectief anti-pestprogramma gebruiken, de sociale veiligheid op school monitoren en een pestcoördinator aanstellen. En de inspectie zal controleren of dit ook allemaal gebeurt.
Hier hebben we dus iemand met kritiek op de "pestindustrie" die scholen verplicht tot iets wat onheroepelijk een bureaucratisch circus wordt.
Eerst even vooraf: ik meen
Eerst even vooraf: ik meen dat pesten een groot probleem kan zijn en dat de school moet proberen dat tegen te gaan.
En dan nu de bedenkingen:
1. Een verplichting tot vastleggen en implementeren van een pestbeleid zal leiden tot een papieren werkelijkheid waarvan de vraag is in hoeverre deze overeenkomt met de echte werkelijkheid en hoeveel tijd en geld er gaat zitten in de realisatie daarvan;
2. Het vastleggen van een pestbeleid gebeurt overgens al jaren. Maar al te vaak met als voornaamste reden dat er dan bij kritiek van ouders gewezen kan worden op dat pestprotocol en dat de school dan in geval van juridische stappen niets te verwijten is. Of het helpt is daarbij niet zozeer de vraag, maar of het scholen vrijwaart tegen juridische aanklachten van ouders, of zoals nu, tegen ingrijpen van de inspectie.
3. Zoals bij veel oplossingen uit de sociaal wetenschappelijke hoek, wantrouw ik ook hier ieder wetenschappelijk aangetoond werkende oplossing.
4. Ik begreep (interview op de radio met een pestdeskundige) dat er overigens nog geen evidence based oplossingen wearen die ook in Nederland bewezen zijn. Dat iets in Amerika of Belgie werkt impliceert niet dat de methode ook hier gegarandeerd succes heeft.
5, Het is voor politici, bestuurders en ook leraren met een afwijkende menig, die wellicht twijfelen aan het nut van vastgelegde protocollen, uiterst moeilijk dat in alle openheid te doen. Het framen is dan eenvoudig: als je hier niet veel tijd, geld en aandacht aan besteed, dan word je verantwoordelijk gehouden voor ieder pestgeval dat volgt. Aan de andere kant zal geen bestuurder of politicus hoeven te boeten voor een pestgeval als er maar in de beleidsstukken een flinke stapel papier bestaat over pesten. Want: "men heeft er toch alles aan gedaan dit te voorkomen"
Een oplossing? Die heb ik ook niet. Maar of de voorgestelde weg een oplossing biedt is wat mij betreft ook uiterst twijfelachtig. De voorgestelde weg levert wel een berg overhead en bureaucratie op. En omzet voor allerlei clubjes, betaald met onderwijsgeld.
Misschien moeten we accepteren dat bestuurlijke oplossingen niet altijd mogelijk zijn en dat we het aan de wijsheid van de leraren moeten overlaten om dat pesten tegen te gaan. Soms zal dat lukken, soms niet. Soms zul je als leraar met een collega willen praten, soms zal je als school iets gezamenlijks willen doen. Allemaal uitstekend, zelfs als men besluit hierbij "deskundigen" uit te nodigen, maar laat de aanzet daartoe van onderop komen. Op opgelegde bureaucratie zitten alleen de bureaucraten nog te wachten. En zo zijn we terug bij Martin Sommers artikel.
Er is in Nederland welgeteld
Er is in Nederland welgeteld 1 expert op het gebied van 'pesten' even uit het hoofd want geen zin in vuilnisvat Google, Bob van der Meer. Al tientallen jaren bezig met Pesten en gepest worden en al tientallen jaren een roepende in de woestijn. Als ik mij goed herinner heft hij zelfs in al zijn wanhoop laten blijken dat als hij zo stoppen er niks, of niemand was die al zijn kennis, onderzoek, enz… verder zou of wou zetten. Is deze man op een of andere manier betrokken bij het opstellen of invullen van deze wetgeving? Of heeft de CBE group ( spreek uit als 'kroep') hier ook een vinger in de pap.
Scholen moeten “een bewezen
Scholen moeten "een bewezen effectief anti-pestprogramma" gebruiken. Een mooi moment voor hen om de bal terug te spelen. Laten Dullaert en Dekker ten minste één zo'n programma noemen. Als de school dat programma gaat gebruiken en het blijkt niet effectief te zijn staan deze heren in hun hemd. Als ze zo'n programma niet kunnen aanwijzen hebben ze een onmogelijke opdracht gegeven en die kunnen de scholen natuurlijk naast zich neerleggen.Of moet elke school zelf zo'n programma ontwikkelen? Dan zullen de heren met de benodigde gelden over de brug moeten komen en dan probeert men op elke school het wiel uit te vinden. Een echte kwaliteitsimpuls voor het onderwijs, niet waar!?
Ik weet niet beter dan dat
Ik weet niet beter dan dat wij, voordat er pestprotocollen bestonden, hebben opgetreden tegen pestgedrag. Waarom? omdat je mee kunt lijden met de slachtoffertjes en de kwaaie pieren een degelijk lesje wilt leren. Ook in mijn eigen lagere schooltijd herinner ik mij hoe er stevig werd gestraft als er gepest werd.
Laten we dus niet denken dat een regering hier strijdt tegen iets nieuws waarbij scholen vooral onverschillig zouden optreden. Want dat vind ik wel een onderlinge suggestie: de scholen zijn nalatig.
Daarom zou een strenge wet die scholen moeten inpeperen dat zij hier een taak hebben! Alsof de meesters en juffen dat niet zouden weten.
Maar 'pesten' is een gecompliceerde zaak en hangt heel erg samen met het 'menszijn'. Sommigen zijn gevoeliger dan anderen. Anderen kunnen sommige gevoeligheden niet begrijpen aangezien zij zelf gemakkelijk de schouders ophalen. Sommigen bezitten genoeg eelt op de ziel en kunnen niet begrijpen hoe gevoelig een ander kan zijn. De een gaat gemakkelijker om met kritiek dan de ander. Ook kan het ontwikkelen van een eeltlaag goed zijn voor een groei naar zelfstandigheid want de volwassen wereld is niet kinderachtig en vraagt enige stevigheid.. Hoogmoed kan klaaggedrag veroorzaken. Wat de ene groep 'afwijkend' vindt, vindt een andere groep juist weer leuk. Er zijn kinderen die zich zo misdragen dat zij daardoor gepest worden. Enz. enz.
Denkt de overheid nu werkelijk dat met een wet al die menselijke werkelijkheden zullen verdwijnen? Dat, als je de juf of de meester maar juridisch kunt aanklagen, de wereld beter wordt?! Met een wet wordt een heel verkeerde weg ingeslagen. Leerkrachten die met liefde hun werk mogen doen, zullen ingrijpen als zij merken dat een leerling slachtoffer van pesters dreigt te worden. maar kinderen zijn inventief in deze.
Heb je ze het pesten afgeleerd, beginnen zij iemand te negeren. Negeren kan zelfs harder aankomen dan pesten. Of maken zij kleine gebaartjes als 'neus dichtknijpen' die voor de goede verstaander boordevol betekenis zijn. Groepsgedrag wordt echt niet verbeterd met zo'n wet. Maar intussen zit de juf of de meester al in de beklaagdenbank voor zaken die hij/zij niet volledig kan sturen.
Wat denkt van de invloed van ouders? Ook de roddel en de achterklap van ouders maakt dat kinderen een mikpunt gaan zien. Het is van de gekke dat 'de school' de aangeklaagde wordt.
EN DE WINNAAR ISSZZ : http:/
EN DE WINNAAR ISSZZ : www.rentokil.nl/
Vervolg:
Vervolg:
Dan geloof ik dat zo'n wet verkeerde neigingen juist stimuleert. Want het signaal is natuurlijk 'u, als gepeste, heeft het recht aan uw zijde'. Dit lokt klaaggedrag uit en slachtoffergedrag uit. Men presenteert zich te gemakkelijk als slachtoffer, terwijl dit allesbehalve een rechtvaardige voorstelling van zaken hoeft te zijn. De eigen daden spelen ook een rol bij de interactie tussen mensen.
Kinderen, en vooral tieners, kunnen te gemakkelijk gaan denken dat zij een slachtoffer zijn van 'die anderen'. Niet altijd is zo'n gevoel terecht.
@ moby, 2x hierboven
@ moby, 2x hierboven
Je he bt volkomen gelijk. Ridicuul om ook maar te denken dat een wet tegen pesten in de klas, in de school, in de buurt of thuis ook maar iets uithaalt.
Niets, of niet veel, overigens tegen Marc Dullaert, die (lijkt me) te goeder trouw is.
En ja, het is handig dat in de school en in de klas erop gelet wordt als er gepest wordt, en dat er wat gebeurt ; en dat de leraar (m/v) reageert, eerstens naar wie het betreft (leerlingen, ook in groepsvorming), en al of niet in conjuctie met de ouders as the case may be. Afdoende zal dat nooit zijn, helpen zal het allicht.
Specifieker. Marc Dullaert signaleert het probleem (wat hij terecht doet). Dan gebeurt : de staatssecretaris met de wijze uileglazen haakt erop in (want politiek oppertuun – ik wil hier niet de namen aanhalen van leerlingen die het leven lieten). In de pose die hij nu aanneemt toont de staatssecretaris zich teevens een ongenoegens misbaksel van megaformaat ; om geen straattaal-kwalificaties te gebruiken, die hier beter passend zouden zijn. De man treedt op als een miscast in de rol die hij probeert te spelen, onderwijsonbenul met bek. Zijn breeede blik is even onbegrensd als zijn onbenul. Gek, dat verwacht je niet van een overigens intelligent wezen ; en toch gebeurt het ; herhaaldelijk.
Laten we een brief schrijven naar het kabinet waar dat in staat. Helpen zal het niet, maar registeren hoe fout deze clown, deze Jan Klaasen zit, dat moet toch lukken. Het is nooit te vroeg om de toekomstige Loek Hermans erop te attenderen dat hij er volkomen en voortdurend naast zit, letterlijk zowel als figuurlijk.
@ moby
@ moby
Perfect betoog, moby ; ook dat je zegt hoe gecompliceerd het eigenlijk ligt – (cit.) – – 'pesten' is een gecompliceerde zaak en hangt heel erg samen met het 'menszijn' – -.
Overigens, dat van ENDEWINNAARISSZZ, hierboven, ging over pest control, mijn ironische reactie op wat de staatssecretaris ventileerde ; en daar had ik al weer spijt van toen het bericht nog electronisch onderweg was ; maar jah, net als met pesten : één keer gedaan en verstuurd, is het voor de eeuwigheid electronisch gebeiteld – – -;(
Op TV zojuist: op basisschool
Op TV zojuist: op basisschool "de Kring" weten ze al hoe dat pesten tegen te gaan is: kinderen moeten elkaar masseren. Zo krijgen ze een beter onderling contact. De droom van de juf: massage op elke school in heel Nederland.
De afgelopen 20 jaar is er op
De afgelopen 20 jaar is er op zowat elke school wel een pestprotocol gekomen. In elk geval is er (op papier) meer aandacht aan besteed dan de jaren ervoor. Is het pesten daardoor afgenomen? Volgens mij weet niemand dat. Ik heb niet de indruk.
Wel denk ik dat in een omgeving waarin de leerling, al dan niet in groepjes, veel vrijheid krijgt, het veel eenvoudiger wordt voor een pester. Een gestructureerde omgeving, waarin de docent weet wat iedereen doet (omdat bv iedereen min of meer hetzelfde doet), lijkt me in elk geval een stuk veiliger voor een leerling.
Misschien zijn er goede redenen (ik ken ze niet) om leerlingen vrijer te laten – zelf meer verantwoordelijk te laten zijn – , voor de slachtoffers van pesters is die vrijheid een drama.
Wat ik verder merkwaardig vindt: School moet verplicht een bewezen effectief pestprotocol gebruiken. Er zijn geen bewezen effectieve pestprotocollen. Is de conclusie dan dat scholen niets aan het pesten mogen doen?
Klaas Wilms
Ik zie nu eenmaal vervelende
Ik zie nu eenmaal vervelende scenario's met zo'n wet. Kinderen die elkaar niet liggen, dat komt overal voor. Dat uit zich in reeksen pesterijen, ruzietjes, treiterijen. je doet als leerkracht wat je kunt, maar een onderlinge verhouding is niet zomaar te regelen. Met een wet zou een van de ouders de school kunnen aanklagen. De leerkracht moet dan aantonen dat hij/zij er van alles aan gedaan heeft. dat betekent dat juffen en meesters dus elke ingreep bij een ruzie of een pesterij op schrift moet vastleggen, met een handtekening van de betrokken partijen.
Een wet belooft luchtkastelen en brengt weer nieuwe administratie met zich mee. Dat je aangeklaagd kunt worden voor zaken die je niet helemaal zelf in de hand hebt, dat vind ik juridisch niet in de haak.