Wie het weet mag het zeggen.

Wie het weet mag het zeggen.

Best lezer, onderwijssympathisant, docent, juf, meester, leraar, onderwijsgevende, medezeggenschapsraadslid, facebooker, linkedInner, en andere forum bezoekers. In de afgelopen vijf jaar dat ik stukjes schrijf over het onderwijs heb ik jullie nooit om hulp gevraagd. Hulp om een groot of klein vraagstuk op te lossen. Tot vandaag. Het vraagstukje ligt al een jaartje of zo op mijn bordje en waar ik ook zocht of informatie vandaan haalde, niemand kon helpen om de zaak op te lossen, daarom was het ook een beetje in de vergetelheid geraakt tot ik vanochtend een collega ontmoette die er voor zorgde dat binnen de kortste keren het hele probleem bovendreef op de toppen van mijn grijze massa. Ik leg het u voor, misschien dat één van u het antwoord weet. Wie het weet mag het zeggen.

Het gesprek dat ik had met mijn collega ging over een duistere periode in zijn lerarenbestaan. Waarom is nog altijd onduidelijk maar mijn collega is een tijdje geschorst geweest. Het was iets met examens en weggegooid maar niemand, ook mijn collega niet, wist van de hoed en de rand. Enfin, na een maand of vier is hij gerehabiliteerd en deed het bestuur van de school of zijn neus bloedde. Was het een onoplettendheid van de bureaucratische molen of even niet opgelet door de administrateur van dienst, feit is dat collega ongeveer een jaar na het begin van de schorsing een briefje kreeg van het UWV dat hij nu een jaar ziek was en dat het tijd was om te gaan denken aan een WIA –aanvraag. Navraag leerde me dat dit een standaardbrief van het UWV is bij langdurig zieken. Mij collega was dus geschorst en door de school ziek gemeld. Raar.

Wat mij dus deed denken aan het zaakje dat ik al een jaartje op mijn bordje liggen heb. Hier komt het

Een docent meldde zich ziek op 15 oktober 2005, diagnose Burn out of P611 in verzekeringsjargon. Deze ziekte periode duurde tot 4 september 2006. Alles bij elkaar iets van een 328 dagen.  Op 2 juni 2007 herviel de docent in zijn oude kwaal, maar nu een beetje heviger. Zoals het een goed bestuur van een school betaamt werd er niet al te veel papier vuil gemaakt aan een tweede reintegratie en werd zonder medeweten van de docent alles op alles gezet, met alle misleiding, misbruik van vertrouwen enz… van dien, om hem te begeleiden naar de WIA. Het nikkeltje bij de docent viel wat laat maar toch verweerde hij zich als een duvel in een wijwatervat. Zo kwam hij aan zijn medisch dossier. En wat staat er in het dossier op de datum van 7 juni 2007 ( de tweede ziekmelding) Het aantal dagen ziekteverzuim over de periode oktober 2005-september 2006 is vastgesteld op 715. Een verschil van bijna 400 dagen.

Dit roept een aantal vragen op waarvan de belangrijkste is: “Wie belazert wie?” en de tweede belangrijkste: “Wie heeft hier ( fiancieel) baat bij?” De school? De verzekeraar? De Herverzekeraar? De arbodienst? Het UWV? De ziektekostenverzekeraar? Zeker is dat er  bijna een jaar aan ziektedagen ‘bijgeschreven’ is. Heeft dit iets te maken met het herverzekeren van het ziekteverzuim door die grote instituten? Is dit fraude? Mag dit zomaar en wie controleert dit? Waar wordt de rekening van 300 dagen ziekteverzuim te veel neergelegd? Is het dank zij deze truc dat het ziekteverzuim in het onderwijs zo hoog is? Is het omtoveren van duurtijd van ziekteperioden een gangbare manier van doen in het onderwijs?

Vragen, vragen, vragen en geen antwoorden en geloof me vrij, ik heb wat aan de telefoon gehangen om hier een antwoord op te krijgen, niemand die het weet of enig idee heeft waarom. Feit blijft dat er op een officieel document door een officiële ‘betrouwbare’ arbodienst  een ziekteperiode van 328 dagen omgetoverd is in een ziekteperiode van 715 dagen. Waarom?

Wie het weet mag het zeggen. En als u het niet weet, stuur dit stukje verder rond, misschien dat er toch een of andere slimmerik met een oplossing komt.

Jesse Jeronimoon