Het gelijk van Albert Heijn
Het leek mij een beetje gemakkelijk om de voorzitter van de VO raad, ons aller welbekende Sjoerd Slagter, middels deze column duidelijk te maken dat hij een aangeschoten eend is en het einde van zijn termijn als God van de VO-raad er bijna op zit nu zich een aantal directeuren zich tegen hem hebben gekeerd nadat onze Sjoerd in zijn eentje beslist heeft dat Amarantis wel een miljoentje of vijf van de VO-raad krijgt om de zaak overeind te houden. “Solidariteitsbijdrage” noemde hij de donatie aan het voormalige graaiende bestuurdersvolk van Amarantis, want dat is het uiteindelijk. Of zijn we al vergeten wie de miljoenen langs deuren en vensters er uit gooide. De VO-discipelen zijn echter bang voor ‘de precedentwerking’ en daar is maar één spreuk op van toepassing ‘zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.’ Dus Sjoerd zeg maar dag met het handje, binnenkort mag je het veld ruimen en komt er wel een mislukt Kamerlid op jouw plekje zitten, die zijn nog gehaaider. Kortom, opgeruimd staat netjes.
Dus daar wou ik het niet over hebben, maar wel over Albert Heijn. Na de successen met de Wuppies, de Doodles, de voetbalplakplaatjes en nog andersoortige acties heeft Appie nu een actie met mini’s. Bij besteding van een aantal eurietjes krijgt de klant een product van AH in minivorm. Dit alles wordt ons duidelijk gemaakt met een gezellig reclamespotje waarin een klein manneke aangeeft supermarktmanager te willen worden. Enfin jullie kijken zelf maar. De weggeefactie is een formidabel succes. Binnen de kortste keren mini’s te weinig en het alleraardigste Zaanse winkeltje blijkt ook niet direct leverbaar dus bij Appie worden overuren gedraaid. En het rare van dit alles is dat Albert Heijn dus eigenlijk méér verstand heeft van het Nederlandse jonge volkje dan het zooitje uit de hoogte pratende onderwijsdeskundologen die hun ziel verkocht hebben aan de onderwijs adviserende Steve Jobs volgers tot in de dood.
Want als we hun theorieën allemaal moeten geloven dan had Appie geen mini’s moeten uitdelen wegens ouderwets, niet meer van deze tijd, spruitjeslucht en dat lukt niet meer met de Einsteingeneratie. Appie had usb-sticks moeten weggeven, usb sticks met games die gespeeld kunnen worden op de alomtegenwoordige i-pads van de Goddelijke Steve. Of nog beter een password om gratis vanaf de site games te downloaden rechtstreeks naar PC, i-pad of i-phone voor het welzijn van de duimpjes van onze kinderen. Niets blijkt dus minder waar.
Onze Nederlandse kinderen spelen nog graag winkeltje, zoals mijn dochter groenteman speelde met de spruitjes, de witlofstronkjes, prei, sinaasappels, bananen en meer dat ze in de koelkast en op de fruitschaal vond. Haar broertje was de klant en er werd betaald met geld uit het monopoliespel. Net zoals mijn zus vroeger Rozeke Snuif en haar snoepwinkeltje speelde en ik de klant mocht zijn. Net zoals mijn moeder in haar jonge jaren winkeltje speelde met zelf in elkaar geknutselde leuke pakjes van kartonnen doosjes met nul en generlei inhoud. En ik verdenk mijn oma er van dat ook zij in haar kinderjaren wel in een of andere opwelling een winkeltje openhield voor de 13 broertjes en zusjes die het gezin rijk was.
Die gastjes van Appie Heijn weten perfect wat kinderen willen en wat kinderen kunnen of kunnen leren want in het mini winkeltje is geen kassa te vinden. Moeten ze net zoals de ouwe Heijn, God hebbe zijn ziel, met een potlood achter zijn oor en een papiertje in het borstzakje in de winkel verschijnen en telkens er wat verkocht wordt het potloodje vanachter het oor vissen, eventjes aan de punt likken en dan netjes de getallen onder elkaar schrijven en als de klant klaar is alles bij elkaar optellen. Dat is nogal wat anders dan het realistisch rekenen met een rekenmachine.
Alles komt voorbij in dat winkeltje, vriendelijkheid, gedienstigheid, creativiteit, rekenen, fantasie, geduld, tellen, meten, zowat alles waar de juf en de meester tegenwoordig een digitaal bord, een pc en als het aan Maurice Statistiek ligt ook nog een i-pad voor nodig hebben.
Het gelijk van de mini’s van Appie is simpel, bij hem mogen kinderen ook gewoon kinderen zijn en niet kleine volwassen mensjes die klaar gemaakt moeten worden voor een door volslagen van de werkelijkheid losgezongen Steve Jobs leugenaars, bij elkaar gefantaseerde toekomst.
Nu effe boodschappen doen, het winkeltje van mijn kleindochter moet bijgevuld worden, ze heeft namelijk de vriendinnetjes van school uitgenodigd om bij haar te komen winkelen.
Jesse Jeronimoon