Pietermanknecht

Pietemanknecht

Het was me het vorige weekje wel. Ontzettend hard gewerkt om op tijd de broodnodige competenties te halen. Begin vorige week leek alles nog gemakkelijk en de competenties: lachen in de vrieskou, zwaaien met het handje, rollen met de ogen, dragen van het grote boek en schimmel mennen waren in een sakker en een vloek afgevinkt. Daarna kwam het echte werk en alvorens de competenties: lopen op de nok, schoorsteenschuifelen ( op en neer), precisiestrooien en luisteren aan de deur, het groene vinkje mochten ontvangen was ik alweer een paar dagen verder. Mijn presentatie ‘hij komt, hij komt’ viel in goede aarde, jammer dat de veer op mijn muts bleef haken aan een nippeltje van het projectiescherm waarop mijn powerpointpresentatie in alle kleurenpracht werd geprojecteerd. Hierdoor viel de muts op de grond met in zijn kielzog de zwarte krullen van mijn pruik waardoor de assessor kon zien dat mijn nek niet zo goed geschminkt was als van een goede knecht verwacht mag worden. Eventjes, heel eventjes kwam daardoor mijn diploma in het geding, maar de assessor, een vroegere LC docent, streek met zijn hand over zijn hart, zette zijn mijter recht en zette het laatste vinkje op het eerste blad van mijn portfolio. Vanaf zaterdag ben ik dus een Piet op MBO 4 niveau mét diploma.

Aangezien deze verkorte Pieterman opleiding op mijn leeftijd een enorme inspanning vroeg, ging het onderwijsnieuws van vorige week een beetje aan mij voorbij. Ik heb wel iets opgevangen over de commotie rond de uitgestuurde leerling die zich mishandeld voelde en daarom thuis niet de hond maar zijn stiefvader ophaalde. De adjunct directeur van de school, die de leerling ‘bij de kraag had gevat’ en op de gang had gezet en niet de boze hon…vader werd ter bescherming van lijf en leden door de opgeroepen koddebeiers opgepakt en ontdaan van riem en veters in een tijdelijk verblijf onder in de kelders van het politiebureau geplaatst. Op de een of andere manier is dit de pers ter ore gekomen en iedereen, de minister incluis, spreekt schande van het optreden van de politie.

Onze minister is heel boos. Ze roept iedereen op om respectvol met de leraar om te gaan want volgens haar is er maar één iemand de baas in de klas en dat is de docent. Jammer genoeg slaat de minister deze keer geen spijkers met koppen. Al jarenlang is de docent de risée van het onderwijs. Is het niet dat manager die jaar na jaar de werkdruk opvoert door gesjoemel met het taakbeleid, dan is het wel de bestuurder die van de bevoegde docent liever de hielen dan de tenen ziet en geen reorganisatie onverlet laat om hem de laan uit te sturen. Is het niet Sjoerd die overal verkondigt dat het doolhof dat Google heet belangrijker is dan de gestructureerde kennis van de bevoegde docent dan is het wel onze minister in hoogsteigen persoon die ‘de lange vakanties’ een doorn in het oog zijn. Is het niet de teammanager die de docent liever in vergaderingen ziet zitten dan voor de klas staan dan is het wel een tweede kamerlid die luidkeels ballontjes oplaat in de zin van ‘ontsla de slechte leraar’. Als we het gaan hebben over respect dan weet ik wel wie als eerste zijn respect mag betonen aan de docent, ‘de enige baas in de klas’.

En dat gevalletje in Nieuwegein is het topperdetopje van een hele grote ijsberg. Vijftien jaar geleden stuurde mijn collega een leerling uit zijn klas op dezelfde ‘hardhandige’ wijze als de adjunct-directeur nu. Jongetje gaat naar huis en haalt versterking in de vorm van vader, moeder en broer en dan nog was er enige twijfel want de leerling had voor zekerheid ook maar een handbijl meegenomen. Indertijd bestonden er nog klaslokalen en was het voor vader niet zo moeilijk om te ontdekken waar de onverlaat zat die zijn zoon bij de kraag had gevat. De conciërge kreeg de bijl naar hem toegegooid en vader begon een ordinaire scheldpartij met de collega. Nadat alles tot bedaren was gekomen werd de ouder vriendelijk verzocht het pand te verlaten, de leerling werd van school verwijderd wegens het dragen van een wapen. Politie kwam hier niet aan te pas. Ten eerste had het geen zin om ze te bellen want er was elke week wel wat en ten tweede; er werd alles aan gedaan om dit niet bekend te maken want dat was niet goed voor de naam van de school.

En dáár begint het gedonder. Bestuurders en managers die er alles aan doen om geweld tegen docenten of het nu verbaal of manuaal is, onder het tapijt te schuiven. Dat is pas respectloos.

J. Jeronimoon