Verlos ons van de charlatans
De afgelopen weken heb ik met argusogen, schaterlach, droefenis en boosheid de debatten, discussies, scheldpartijen, columns, interviews en partijcongressen op en in alle mogelijke soorten van media gevolgd. Tot vandaag het nieuwe kabinet op de trappen van het koninklijk paleis, met onze koningin in het midden, trots aan het Nederlandse volk werd voorgesteld. De groepsfoto van een nieuwe ploeg ministers en minsteresses, staatsecretarissen en staatsecretaresses straalt kracht en onoverwinnelijkheid uit, zoals alle vorige groepsfoto’s van alle vorige kabinetten, niets aan het handje.
Zuster Marja, verlos ons van de charlatans.
Het niveau van de politieke uitingen steeg niet uit boven de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Men is Hoeks omdat men niet Kabeljauws is en omgekeerd. Kleingeestige vitterijen, gezanik om een onsje meer of minder, details en getallen hebben de gemoederen in beweging gebracht. Zoals altijd was het weer eens niet mogelijk om de hoofd- van de bijzaken te scheiden. Het niet uit elkaar kunnen houden van wat wezenlijk is en wat nonsens blijkt het kenmerk te worden van het Nederlandse denken. Het absurde wordt tot heiligdom verheven en wee diegene die het aandurft om de draak te steken met de waan dat de Nederlander met een zandzak de zee zou kunnen keren. Langzaam aan is iedereen de schaterlach verloren. We geloven zó in onze lachwekkende daden, dat we er de humor niet meer van inzien. Geen malligheid zo gek of de minister trekt een ernstig gezicht en de knip. In de financiële voorziening van de waanzin en absurditeit, uitgekraamd door de charlatans heeft dit land een aanzienlijke hoogte bereikt.
Zuster Marja, verlos ons van de charlatans.
In ons onderwijs hebben de charlatans er voor gezorgd dat het meest absurde nu bloedserieus genomen wordt en van de daken wordt verkondigd. Het trekt door alle geledingen alsof het een besmettelijke ziekte is. Voorzitters van overkoepelende organen, voorzitters van de raden van bestuur van zowat alle onderwijsinstellingen, sectordirecteuren, opleidingsmanagers, teammanagers, het naar status kwijlende slag dat nooit eens zijn verantwoordelijkheid neemt en in hun milieu onmiddellijk de gedaante aanneemt van de meest pedante en onbarmhartige gewetenloze onder zijns gelijke. Want wie vertoont in Nederland meer betweterij dan die onnoemelijk grote kaste van bestuurders en andere regelneven en – nichten. De meeste beleidsposten stellen uiteindelijk niets voor, het zijn een soort voorsorteerplaatsen geworden voor uitvreters, lijntjestrekkers, op lintjes beluste hobbyisten en uitgerangeerde burgemeesters en andere baantjesjagers. Ze zijn niet meer dan de zoveelste in de rij, een uitermate gezellige positie om er een gewichtig gezicht bij te trekken. En als het dan soms niet goed gaat, nemen ze geen verantwoordelijkheid en verlaten het designkantoor langs de achterdeur, met behoud van loon, bonussen en auto met chauffeur.
Zuster Marja, verlos ons van de charlatans.
Eeuwenlang hebben intelligente mannen en intelligente vrouwen getimmerd aan onze tempel van Onderwijs. Hierin was het goed om kennis en kunde ten toon te spreiden en de oogstrelende resultaten van het werk van onze handen en de toonbeelden van het werk van onze geest te laten bewonderen. Tot het moment daar was dat de zelfbenoemde intelligentsia die zichzelf onderwijsdeskundige en soms zelfs ‘expert’ noemt de muren van het hemelhoge onderwijsgebouw slechtte door leugens, bedrog en statistieken. Deze charlatans die menen een voorsprong te hebben omdat hun hersenkwabben bij elkaar worden gehouden door elastiekjes, waren te laf om te liegen en namen hun toevlucht tot het instrument bij uitstek van de chique leugenaar, de statistiek. Het zijn de prachtig verpakte straatleugens van het onderwijs. Ze dienen voor niets anders dan te intimideren, om een ander iets op de mouw te spelden, om geld los te kloppen, om zichzelf in de gunstigste schijnwerper te manoeuvreren, enfin voor alles waar je met gewone leugens ook al een heel eind komt. Telkens weer kwam de expert met een statistiek en een uitleg verpakt in onnavolgbaar jargon, ontstaan door het al te veel knellen van het elastiek bij de taalkwabben. Dit alles om ministers en staatsecretarissen ervan te overtuigen dat het onderwijs al eeuwen lang doolde in duisternis. Telkens een statistiek mij voor de ogen verscheen kon ik niet nalaten te denken ‘ ik zal eens aan mijn water voelen’.
Zuster Marja, verlos ons van de charlatans.
Het onderwijs wordt beheerst door een onderwijsmaffia die inmiddels is uitgegroeid tot een onderwijs Gestapo. Wie het niet met hen eens is kan de gevolgen van de verbolgenheid van de charlatans voor zijn eigen kleine en o zo onzekere bestaan niet overzien. Het onderwijs is er niet meer ten dienste van de samenleving, zelfs niet meer voor de schijn. Het is een zichzelf in stand houdend, aan niemand verantwoording afleggend machtsinstituut geworden. De zwakkeren in de samenleving, de analfabeten, kinderen met een vlekje, minder begaafden worden veronachtzaamd en komen alleen voor in het jargon van bestuurder, zelfbenoemde onderwijsdeskundige en andere charlatans als zij zich tot de overheid richten als geldschieter. Zonder dralen zien zij alléén nog brood in dat waarin de overheid brood ziet. Brede scholen, Competentie gericht Opleiden, passend onderwijs, wikiwijs, experimenteel onderwijs, en alle andere meuk, opgedrongen door experts met afgeknelde hersenkwabben.
Zuster Marja, verlos ons van de charlatans.
Voor het merendeel van de onderwijsdeskundologen ben ik de domme. Graag vervul ik deze rol omdat de domme in verleden en heden altijd een welkome gast was en is. De domme is namelijk de spiegel van alle dwaasheden, de zondebok voor alle hoogmoed, het kanonnenvoer, de pap om het zout en de duisternis in het licht. Zonder zijn weefgetouw kan geen enkel tapijt nog vliegen.
Daarom, lieve zuster Marja, geef het onderwijs terug aan het volk van Nederland, geef het volk zijn Reuzen terug, geef de docent zijn vak, zijn lokaal en zijn leerlingen terug en verlos ons van de charlatans.
J. Jeronimoon
Goed stuk.
Mocht een toevallige lezer nu denken dat Jeronimoon ietwat overdrijft vanwege literaire vrijheden die hij zich zou veroorloven, kan ik de lezer zeggen dat de gewone praktijkmens deze mensen gewoon, in het wild, regelmatig ontmoet. De ‘hoge heren’ die WSNS verkondigden met hun roze preekjes. De begeleider met z’n dikdoenerige verhalen, terwijl je als leerkracht werkelijk niks aan hem had.
Dikwijls stel ik mij de vraag, als een soort lakmoesproef: ‘Zou ik vrijwillig willen betalen voor deze persoon?’
Meestal luidt het antwoord dus: ‘Nee, vrijwillig zeker niet’.
Meestal dus. Niet altijd. Er bestaan goeden onder de talloze praatjesmakers. Maar het bestaan van witte raven betekent niet dat de rest daarmee carte blanche moet kunnen krijgen. Zeker niet.
Wat een enorme verademing is het, dit soort artikelen te lezen, als de agitprop al jaren steeds weer de hoofdschotel is.
Verlos ons van de Charlatans
Helemaal mee eens. Verlos ons van de charlatans. Bezuinig ze weg, wat zal dat een geld besparen. De werkvreugde moet weer terug.
Jeronimoon….
…lijkt echt boos!
sive….sive exiit
In Marja’s ogen zijn de schoolbestuurderen en hun paladijnen geen charletans maar gewetensvolle schippers in de zee van onderwijsvrijheid. Maltezer ridders op de Mare librum educationis ad religiones defendas. Religie in het meervoud want op godsdienst betrokken valt de Islam er ook onder. Marja denkt bij onderwijsvrijheid vooral aan georganiseerde groepen en bijna exclusief aan al gevestigde groepen. Niet aan vrijheid voor individuen.
Het onderwijs kan in principe op 2 manieren gezond gemaakt worden. Heel het onderwijs net als in de tijd van vóór de Mammouthwet onder direct gezag van “Den Haag” plaatsen of de zee echt vrij maken en open stellen voor schepen met afwijkende lading en gering tonnage. Beide zal Marja niet willen maar het moet mogelijk zijn om Marja te dwingen een eind te maken aan de exclusieviteit die Marja aan de schippers die tot haar clientèle behoren verleent. Mark en zijn VVD-ers kunnen immers met de exclusieve vaarvergunningenbeleid van Marja moeilijk vrede hebben en Geert ploft haast uit elkaar bij de gedachte hoe gemakkelijk juist de Islam kan meeliften met Marja’s voorstelling van Vrijheid van Onderwijs.
Seger Weehuizen