DE PVV wil belooft gedoogsteun aan een centrum-rechts minderheidskabinet. Een slimme zet want de partij die gesticht was door Pim Fortuyn ging o.a. te gronde door de afwezigheid van (politieke) zwaargewichten. Als je gedoogt kun je nog enorme invloed uitoefenen omdat je altijd de gedoogsteun kunt opzeggen maar je wordt niet verantwoordelijk voor ministeriele fouten. Voor BON is het slecht nieuws. Wilders denkt waarschijnlijk aan een kabinet met het CDA, de partij die er geen belang bij heeft om veel in het onderwijs ten goede te veranderen. De komende 4 jaar dreigen voor het onderwijs verloren te gaan.
Geen van de partijen heeft de noodtoestand in onderwijsland afgekondigd. Geen van de partijen wil instellingen aldaar die zelf geen onderwijs geven sluiten en de beroepsbemoeials uit dat land verbannen. Je zou immers met recht kunnen stellen dat de mensen op de werkvloer de enige onmisbare zijn en dat je geld moet uitgeven om steeds betere mensen op de werkvloer te krijgen. Want dat is in de eerste plaats een zaak van geld. Als je geld hebt om goede mensen aan te trekken en goede arbeidsomstandigheden te scheppen kun je goede mensen aannemen. Voor de basisschool betekent dat mensen die kunnen rekenen en hun Nederlands beheersen. Diplomata helpen bij de selectie van goede mensen maar er is geen volledige overlap van bevoegd en bekwaam en als je kwaadwillende leerlingen van school mag verwijderen en de discipline herstelt betekent bekwaam in de eerste plaats leervakbekwaam. Het benodigde geld moet ergens vandaan komen en men kan het zich niet meer veroorloven om geld te laten wegzinken in de kleilaag van randfiguren en onderwijs “steunende” organisaties.
Dat de politieke partijen de noodtoestand in onderwijsland niet willen erkennen blijkt ook uit het ontbreken van goede ideeën. Waarom wordt afstandonderwijs niet gesubsidieerd, waarom geeft men voorkeur aan het accepteren van te laag in hun leervak opgeleide leraren in plaats van over te gaan op hoorcolleges voor leerwilligen? Waarom worden er geen videocolleges van hoge kwaliteit vervaardigd zodat leerlingen zonder (goede) leraar toch uitgekiende lessen kunnen volgen? Leerlingen die veel van zulke colleges gebruik maken zouden er dan voor kunnen kiezen om staatsexamen af te leggen.
Er zijn veel effectieve noodmaatregelen nodig maar dan moeten de politieke partijen wel erkennen dat het onderwijs in nood is. Dat willen ze blijkbaar niet.
Reacties zijn gesloten.
BON blijkt nog ver van het doel verwijderd
Hoe komt dat, dat ze dat niet willen? (zie laatste zin)
1. Ze vinden werkelijk dat het onderwijs niet in nood is. Ouders zijn best tevreden over het onderwijs aan hun kinderen. Leraren zijn best tevreden over hun beroep. Schoolleiders zijn altijd tevreden over datgene waar ze verantwoordelijk voor zijn. Oppervlakkig beschouwd geven PISA- en CITO-scores geen aanleiding tot zorg.
2. Onderwijs is geen issue waar politiek mee kan worden gescoord. Alle partijen vinden onderwijs in naam ‘belangrijk’ en weinig partijen willen op onderwijs bezuinigen. Aandacht voor onderwijs is dus geen ‘unique selling point’. Daarom doen partijen weinig meer dan plichtmatige toezeggingen.
3. De oorzaak van 2: kiezers zijn zich niet erg bewust van de actuele problemen in het onderwijs. Niet alleen zijn ze redelijk tevreden over het onderwijs aan hun kinderen, ook wordt ‘kritiek op het onderwijs’ als ritueel ervaren. Er wordt alom geklaagd, door de onderwijssector zelf voorop. Er zijn veel subjectieve sentimenten: leraren zijn lui, scholen zijn fabrieken, de werkdruk is te hoog, leerlingen lanterfanten. Geklaag van alle tijden en dus niet iets om serieus te nemen.
4. Ondanks vier jaar noeste, serieuze en in het oog springende Sisyphusarbeid heeft BON tot nog toe onvoldoende effect gesorteerd: samenleving en politiek zijn er te weinig van doordrongen dat het onderwijs een Deltaplan behoeft. Elk jaar blijven er minder kinderen zitten, en worden diploma’s gedrukt.
5. Het onderwijs zelf bagatelliseert de problemen die BON aanroert. In het PO ‘wordt hard gewerkt’ en ‘zo’n CITO-toets zegt lang niet alles’. In het VO zijn diploma’s niet strikt nodig want ‘bevoegd is nog niet bekwaam’. En in het MBO ‘biedt competentiegericht onderwijs kansen mits goed uitgevoerd’. Het kleilaag-argument wordt niet interessant gevonden door de buitenwacht, want men kent de relatie met de onderwijskwaliteit niet.
De zalvende woorden van de CDA-staatssecretaris poetsen de laatste restjes probleem weg.
Hoe *zien* de mensen dat het slecht gaat met het onderwijs?
In het verlengde van mijn vorige bericht roep ik de vraag op: als het werkelijk zo slecht gaat met het onderwijs als BON stelt, *waaraan kan de buitenwacht dat dan zien*?
Welke *waarneembare* problemen in het onderwijs zouden kiezers kunnen alarmeren, en politieke partijen aanjagen om meer dan alleen lippendienst aan het onderwijs te bewijzen?
Ik noem er een, die ik zó vaak heb genoemd dat hij tekenen van sleetsheid vertoont, maar die ik toch zeer prominent vind: de mate van onbevoegdheid van het Nederlandse lerarencorps. Ik vind het volstrekt onacceptabel dat OCW uitgerekend de eisen aan de allerbelangrijkste factor in de onderwijskwaliteit, de leraar, verlaagt en bagatelliseert, vanaf de HOS-nota tot de wet-BIO en nu met de educatieve minor. En dan ook nog eens het lef om die verlaging te verdonkeremanen door de bevoegdheden geheim te houden en de handhaving van bevoegdheidseisen te staken.
Ik weet zeker dat er een heel échelon ouders is dat hecht aan bevoegde docenten voor hun eigen kinderen, om dezelfde reden als waarom ze alleen een gekwalificeerde loodgieter aan hun huis laten sleutelen, hun kinderen rijles geven bij een erkende rijschool, of artsen verkiezen boven co-assistenten.
Dit zou dus m.i. een punt moeten zijn dat BON veel sterker uitvent dan we nu doen. Aan mij zal het niet liggen: ik roep het al jaren lang in diverse media.
Graag ideeën over voor buitenstaanders *zichtbare gebreken* in het onderwijs, die de noodzaak van een Deltaplan aannemelijk maken. Laten we een lijstje maken.
zichtbare gebreken
Klassen van 32. Spelfouten van leraren in brieven/e-mails naar ouders. Mentoren die niet terugbellen. Onveilige situaties op het schoolplein en in de gangen van het gebouw. Stagiaires op het werk die steeds minder weten en kunnen.
Van eigen ervaring naar toonbare gegevens
@Klassen van 32: dat is loodzwaar lesgeven en werk nakijken. Als docent klassieke talen zul je overigens ook vaak kleine klasjes hebben (alhoewel ik me twee 3-gymklassen van 33 leerlingen herinner). Probleem is dat menigeen zich uit een ongenoemd ‘vroeger’ nóg grotere klassen herinnert (mijn basisschool telde in 1972-73 maar liefst 38 klasgenoten) en dat zulke cijfers soms worden gebagatelliseerd.
Sprekender in dit verband is misschien de vergelijking in de OESO-data (‘Education at a Glance’). Daaruit blijkt al jaren dat in ons Nederlandse voortgezet onderwijs de leerling-leraar-ratio een derde groter is dan in vergelijkbare Europese landen. Is er in onze buurlanden een docent per 12 leerlingen, bij ons is dat een docent per 16 leerlingen. We stellen dus veel minder docenten aan (en wellicht veel meer andere functionarissen) dan op scholen in de landen om ons heen. Wat zijn weerslag heeft op de klassengrootte.
Ook zou het fijn wezen te beschikken over verschuivingen in vo-klassenomvang, en van leerling-leraar-ratio’s, in de loop van pakweg de laatste twee decennia. Maar bij mijn weten bestaat er geen onderzoek dat die data oplevert.
Ik zou zo snel niet weten hoe de andere punten die je noemt kunnen worden geobjectiveerd en ‘waargenomen’ door mensen die erdoor gealarmeerd raken. Het zijn irritante punten, zeker. Maar zijn het punten waar een (oppositie)partij mee kan scoren?
Opleidingsniveau leraren misschien wel. Ik zou graag een staatje hebben waarin staat hoeveel lessen in elke sector worden gegeven door academici, hbo- en mbo-opgeleiden, en hoe de verhouding daartussen is verschoven in de loop der jaren.
zichtbaar
Oh, ik ging gewoon uit van “wat is voor de gemiddelde kiezer zichtbaar?” en dan denk ik aan hun eigen ervaringen: je zoon in een grote klas, je dochter komt thuis met een brief van school vol spelfouten, dat soort dingen.
Ik had het dus ook niet over mezelf (vermoeiend, altijd die opmerkingen over classici en kleine klassen. De groepen zijn alleen standaard klein in bovenbouw Grieks en op zelfstandige gymnasia ook daar niet). En ik was ook nog niet bezig met “objectiveerbaarheid”. Mijn lijstje was gewoon een opsomminkje van dingen die ik m’n buurvrouw zou kunnen horen zeggen, niets meer, niets minder.
Groot, klein en vermoeiend
Wie kinderen op school heeft, zal inderdaad geregeld tegen irritaties oplopen. Toch blijkt jaar in, jaar uit dat ouders de school van hun kinderen een behoorlijk hoog cijfer geven, steevast hoger dan het cijfer dat ze ‘het onderwijs in het algemeen’ geven. Ik geloof dat die ‘gevoelscijfers’ ergens tussen de 7 en 7,5, resp. tussen de 6 en de 6,5 liggen, al heb ik de onderzoeken niet direct paraat.
Die irritaties én die positieve ervaringen zijn van alle tijden. Als mensen alleen daar op koersen, ziet niemand dus noodzaak tot structurele veranderingen, laat staan een Deltaplan. Om de noodzaak daarvan te *tonen* is meer nodig.
Ik wist niet dat classici zo vaak worden geplaagd met opmerkingen over hun relatief kleine klassen dat het ‘vermoeiend’ uitpakt. Excuses. Ook wilde ik niet impliceren dat lesgeven in kleine klassen minder intensief zou zijn; als ik terugdenk aan mijn eigen lessen Latijn (10-12 leerlingen) is het tegendeel het geval. Zowel voor leerlingen als voor de docent, trouwens.
Een bevriende studente, nu in opleiding tot docent Latijn, heeft op de Amsterdamse scholengemeenschap waar ze werkt alleen een grote tweede klas. De 3e t/m 6e klassen zijn tussen de 10 en 20 leerlingen. Dat oogt toch aanlokkelijk voor docenten Nederlands, die in vrijwel alle gevallen een (bijna) volle bak hebben. Zo’n volle bak heeft wel wat praktische nadelen tijdens het lesgeven: het wordt gemakkelijker rumoerig en je kunt lang niet genoeg individuele aandacht geven. Maar het meeste wreekt dat zich bij het nakijkwerk. Een volle baan betekent tegenwoordig dat je aan zo’n negen à tien klassen lesgeeft, waardoor er dan 250 leerlingen wekelijks aan je voorbijtrekken. Over vermoeiend gesproken.
Bedrijven
Klachten vanuit het bedrijfsleven over het abominabele kennisniveau van stagiairs en nieuwe medewerkers. Dit leidt er onder andere toe dat bedrijven te kennen geven nu alleen nog maar mensen met een hoger diplomaniveau aan te nemen.
Technici die niet kunnen rekenen, journalisten die niet kunnen spellen.
Geld dat wordt besteed aan beleidsmedewerkers, internationale uitstapjes van het management, sky-boxen, overbodige nieuwe gebouwen en vastgoedmagnaatje spelen met overheidsgeld.
Veel te grote klassen, waarin slimme kinderen steeds minder tot hun recht komen.
Nieuwe leraren (en ook oudere) die alleen maar part-time kunnen werken omdat het werk anders veel te zwaar is.
Ongelukkige (en soms zure) docenten die alleen nog maar oplossing zien in het naderende pensioen. Ze willen niet meer, ze kunnen misschien ook niet meer.
Een samenleving die nog steeds denkt dat leraarschap een vetbetaald baantje is met veel vrije tijd en onverdiende vakantie.
Te weinig instroom van nieuwe collega’s en te veel nieuwe collega’s die het binnen het eerste jaar alweer voor gezien houden.
Maatschappelijke problemen die zonder pardon bij het onderwijs over de muur worden gedonderd (SOA’s, verkeersveiligheid, dikke kinderen, discriminatie, intolerantie, alcoholgebruik, pesten, opvang van werkende ouders (eh…)
Meer nodig?
Neo-liberalisme
Dat de crisis in het onderwijs niet door de politiek wordt onderkend, valt slechts te verklaren vanuit het heersende neo-liberalisme. Deze fase van het kapitalisme is geïntroduceerd begin jaren ’80. Het komt erop neer dat terreinen die traditioneel door de overheid werden beheerd, werden “geliberaliseerd”, beter gezegd: uitbesteed.
Het sociale contract tussen overheid en burger is daarmee grotendeels buiten werking gesteld.
Grenzen werden weggewist, kapitaal moest vrij de wereld over kunnen. Arbeiders in het Westen moesten direct gaan concureren met arbeiders in lagelonenlanden. Daardoor is in het Westen veel industrie verdwenen.
De financiële wereld werd gedereguleerd, met als gevolg massale fraude en speculatie. Een bijkomend gevolg hiervan is dat steeds meer vermogen in de handen geraakt van steeds minder mensen.
Het droeve lot van het onderwijs loopt parallel met dat van de industrie.
De politiek zal eerst afscheid moeten nemen van de neo-liberale agenda, wil het onderwijs weer de prioriteit krijgen die het verdient. Blijft de politiek echter op de huidige koers, dan versnelt zich de tendens van de laatste 30 jaar: het onderwijs voor de brede massa wordt steeds slechter, terwijl alleen een rijke elite zich nog goed onderwijs kan veroorloven.
Ik bedoel met deze post slechts een verklaring aan te geven voor de gelatenheid van de verantwoordelijke politici onder de slechte staat van onderwijs. Zij zijn in de ban de heersende ideologie van het neo-liberalisme.
Er zijn meer factoren
Er zit een kern van waarheid in het betoog van de ander. Het gaat voor een deel op voor de PvdA die zich salonfähig wilde tonen. En voor de VVD natuurlijk.
Maar het CDA heeft nog steeds last van haar liefde voor het maatschappelijk middenveld: laat aan de scholen (lees: de besturen) wat die zelf kunnen doen en die door deze “soevereiniteit in eigen kring” de overheid heeft laten kortwieken. Daar kon de VVD zich goed in vinden: hoe minder overheid hoe beter.
Nu hebben zich versteende machtsnetwerken gevormd die alleen met een drilboor losgemaakt kunnen worden. En dat durven de grote politieke partijen niet. En helaas, ook partijen als GroenLinks en D66 blijven stamelend langs de kant staan.
Alleen de Profeet Van Venlo maakt af en toe een vuistje, maar schijnt niet te weten waar de problemen precies liggen. Harm Beertema kan daar dus nuttig werk doen.
En zoals op dit forum elders betoogd wordt. Vruchtbare houtsnijdende analyses hebben we alleen bij Jasper van Dijk gezien van de SP. Die partij kent natuurlijk haar klassieken. Zowel op economisch als cultureel gebied. Ze weet wat werkende jongeren echt aan onderwijs nodig hebben, ze heeft al vele tientallen jaren op culturele problemen gewezen en ze weet wat dat neo-liberalisme inhoudt. Hopelijk kan ze partijen als PvdA, GL, D66 maar ook CU inspireren.
Neo-liberalisme
@Philippens
Het is niet zo provinciaal als je lijkt te suggereren. De PvdA had moeite de klap van 1977 teboven te komen: een giga-verkiezingswinst die niet in regeerkracht werd omgezet, deels ein schuld natuurlijk. Een noodgreep was om Wim Kok als opvolger van Joop den Uyl binnen te halen, na de mislukte ambtenarenstakingen tegen de bezuingingen van Lubbers I, als ik me goed herinner. Kok voelde zich daar ongemakkelijk bij (ik woonde de bijeenkomst bij waarin hij zich aan de partij presenteerde). Dat was middenin het tijdperk van Thatcher en Reagan. Die oude cowboy heeft zich onsterfelijk verdienstelijk gemaakt door mee te helpen aan de ontmanteling van het Sovjetcommunisme. Boeven kunnen boeven vangen. Maar dat had wel tot gevolg, na de val van The Wall, dat de sociaaldemocratie in Europa de kluts, of in ieder geval zijn achterban, kwijtraakte, en de derde weg insloeg (het neoliberalisme in de schaapskleren van de sociaaldemocratie). Ik zal er mijn Giddens nog eens op nalezen. De politieke aardverschuivingen zijn eerder globaal dan lokaal. De gevolgen ervan, voorzover je die zou willen repareren, zijn dus niet zo eenvoudig teboven te komen als vaak op dit forum wordt gesuggereerd. Maar dat mag geen reden zijn om het niet te proberen. Laten we uitzoeken wat de condities zijn die succes beloven.
Laten we niet de vergissing maken de politiek is overal de schuld van te geven: de politiek is wat de kiezers ervan maken/toestaan. Vanavond was het in Nova weer te zien: het CDA, de VVD en de PVV staan pal voor de vermeende belangen van de huizenbezitters met een hoge hypotheek. ‘Vermeende’ belangen: een verstandige burger kijkt verder dan zijn hypotheekneus lang is, bijvoorbeeld naar het belang van goed onderwijs voor de kids. Het belang van een leefbare samenleving. Hou de boel bij elkaar (Cohen) en tegelijk vooruit met die boel (Rutte).
Ben.
Van de profeet
Vóór BON bestond was ik al enige jaren in Venlo actief in onderwijsland. Ik startte met grote politieke onwetendheid en ging ten onrechte van de eerlijke bedoelingen van de onderwijshervormers uit. De discussie op dit forum heeft van mij een volkomen ongelovige gemaakt m.b.t. de doelstellingen van de onderwijshervormers. Dubbel ongelovig want ik geloof niet dat zij daarmee het onderwijs of zelfs maar de samenleving als geheel kunnen verbeteren en ook niet dat de verkondigde doelstellingen de ware beweegredenen van de hen blootlegden. De “maffiose kenmerken” waarover Professor Heertje kort na de stichting van BON sprak hebben mij bij de ontwikkeling tot dit inzicht geholpen. Ik ben zelf nooit professor geworden maar tot profeet heb ik het dan ten minste gebracht. Ik meen goed begrepen te hebben waar de problemen liggen maar soms zie ik als enige oplossing er aan mee te werken dat het onderwijs zo snel mogelijk helemaal de vernieling in gaat. Pas dan wordt het mogelijk te saneren.
Toen ik merkte dat het vooral leraren waren die op dit forum actief waren besloot ik om de onderwijsproblematiek vooral van de kant van de ouders te bekijken. Het leek mij eerst dat er ook een vertegenwoordiger van ouders in het BONbestuur zouden moeten komen maar dan zou één niet voldoende zijn. Ouders van VMBO-leerlingen en VWO-ouders hebben immers ook veel tegengestelde belangen.
Terugkijkend naar de tijd dat ik mij op het Venlose onderwijs concentreerde realiseer ik mij dat dat stadje zonder universiteit en zonder een noemenswaardige intellectuele elite een gemakkelijke prooi was voor de locale onderwijshervormers. Zij slaagden er snel in om de vrijheid van onderwijs die geacht wordt in onze grondwetstevig verankerd te zijn op drift te brengen. De grondwet zou moeten garanderen dat mensen op grond van andere opvattingen over maatschappij of didaktiek een eigen school kunnen oprichten of in stand houden. Venlo had daar lak aan.
Seger Weehuizen
Andere profeet uit Venlo
Ik denk dat Philippens doelt op die andere profeet uit Venlo (die met dat Mozart haar).
Linksom of Rechtsom,
Bij de opmerking over “de filosoof van Venlo” dacht ik dat kritiek op mij werd uitgeoefend omdat ik frequent mijn “boodschap” herhaal. Dan vertel ik mijn lezers dat je op 2 manieren snel een einde aan de onderwijsproblemen zou kunnen maken. Je keert terug naar de organisatie en onderwijskundige opvattingen van vóór de Mammouthwet. Je slaat dus linkasaf. Of je zorgt ervoor dat er eindelijk ruim voor ouders en leerlingen te kiezen valt. Je liberaliseert. De politiek bepaalt wat leerlingen na het doorlopen van een school aan examineerbare dingen moet kennen en kunnen. De ouders kiezen voor een school op grond van haar doelstellingen, extra leerstof of leermethode. Een “vrije markt” is daar zeer geschikt voor. De overheid controleert de prestaties van een school wat betreft de door haar gestelde eisen m.b.t. de leerstof en het abstractieniveau door middel van externe examina. Van de resultaten van die examina hangt ook af of een school subsidie zal blijven ontvangen. Mijn “boodschap” betreft slechts het onderwijs aan leerwillige leerlingen. Leerlingen die zich permanent op school misdragen moeten die school verlaten en als er geen school is die ze op wil nemen komen ze terecht bij een instelling die organisatorisch en budgettair onder de ministeries van sociale zaken en justitie vallen. De taak van de leraar m.b.t. het volgen en begeleiden van leerlingen voor zo ver dat niets met zijn leervak te maken heeft wordt in het secundair onderwijs weer teruggedrongen. De overheid stelt haar eisen m.b.t. de traditionele vakken zo mogelijk in samenwerking met de betreffende school op. Een middelbare school zal bij voorbeeld non-freudenthalse wiskunde moeten kunnen aanbieden. Dat maakt wel de examinering moeilijker maar die zou wat het VWO betreft vanuit de universiteiten geregeld moeten worden.
Seger Weehuizen
onderwijs in venlo
Venlo is ook de stad waar een HBO-docent uitsprak: Het niveau van onze instroom is zo laag dat je blij moet zijn dat ze weet hebben van een verband tussen melk en een koe. En van ons wordt verwacht dat het uitstroomniveau op peil is.
Dank Philippens.
Die omschrijving zoek ik al jaren. Versteende machtsnetwerken.
Ik kwam alsmaar niet verder dan “Moloch”.
Had ik een f geschreven?
Nee, onze eigen BON-profeet komt uit een goed huis.
In de wandeling gebruik ik voor die andere uit Venlo een woord dat me wordt ingegeven door mijn dochter die niet onverdienstelijk viool speelt. Zodra zij vertegenwoordigers van die eenmanspartij op tv hoort kletsen over cultuursubsidies die ingetrokken moeten worden, loopt ze vol afgrijzen de kamer uit en wil ze in overspannen toestand het land verlaten. Daarom zou ik liever voor de Mozarthaarpersoon de f door een l willen vervangen. Maar schelden doen we niet op het beste Forum van Nederland.
Wildgroei in cultuursubsidies….
Je oordeelt te snel. Philippens.
Er is een wildgroei aan cultuursubsidies en het is niet moeilijk dat te constateren.
Een sanering is hard nodig. Daar hoeft ook je dochter zich niet over op te winden.
Je zou haar op kunnen voeden met de instelling dat het óók voor jonge mensen die viool spelen verkeerd is om op gemeenschapsgeld te leunen.
Dat is niet goed voor de samenleving en ook niet voor het eigen karakter.
Dus, ik zou die f van profeet toch maar niét door een l vervangen.
Nieuwgroei en wildgroei
Zeker Hals, er moet altijd bekeken worden of gemeenschapsgeld niet verkwist wordt.
Maar het muziekonderwijs heeft net als het gewone onderwijs overheidssteun hard nodig. Zoals op het forum vaak betoogd wordt, is het niveau van onderwijzers dramatisch gedaald. Het muziekonderwijs op de basisschool heeft niet het niveau om de muziektalenten van kinderen te ontwikkelen op een leeftijd dat ze daar aan toe zijn. Gelukkig zijn er muziekscholen waar kinderen met ambitieuze ouders naar toe kunnen.
Maar dat kan niet zonder subsidies. En daar gaan gemeenten straks flink verder in snijden. Dat betekent dat individuele lessen steeds meer door groepslessen vervangen gaan worden. Dat is niet gunstig voor het cultuurleven in ons land.
Daarna komen de conservatoria. Ik denk dat we daar te veel van hebben. Er worden meer studenten toegelaten dan nodig zijn. Maar willen we het hoge niveau handhaven van enkele conservatoria, dan kan dat ook niet zonder gemeenschapsgeld.
We kunnen de politieke keuze maken alle onderwijs te privatiseren. Ook het muziekonderwijs. Maar laat de burger dan wel weten dat kwaliteit duur is en dat hij ervoor flink voor moet dokken.
In Duitsland wemelt het van de muziekscholen…
…misschien moet er eens gekeken worden naar het Duitse systeem en hoe dat gefinancierd wordt.
Ik hoef in ieder geval niet betalen voor de muziekles van andermans kinderen en de mate waarin concertpodia gesubsidieerd worden, terwijl daar alleen maar grijze en welgestelde dames en heren heengaan, zou ook weer eens nader bekeken kunnen worden.
Beeldende kunst heeft al helemaal geen subsidie nodig. Jonge zich noemende kunstemakers moeten hun hobby zelf maar financieren met een bijbaantje bijvoorbeeld. Bovendien zit de beeldende kunst op een dood spoor en is het niveau beneden alle peil.
Dat theater geen subsidie nodig heeft, dat bewijst Joop van der Ende met zijn vrije producties.
Blijven over al die tienduizende stichtingen, daar moet de bezem doorheen.
Zo komen we al een heel eind op de goede weg.
Het geld dat vrijkomt mag van mij naar de zorg en anders terug naar de belastingbetaler.
Niets kwaads over Duitsland!
Wonend 3 km van de Duitse grens zie ik het middenwesten van Nederland als één grote stad, de Randstad, en de rest van Nederland als buitengebied. Maar ik voel mij niet als ver van de beschaving wonend want voor mij ligt Venlo in de periferie van de Ruhrstadt (Dit jaar Culturele hoofdstad van Europa), ons beter bekend onder de naam Roergebied. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik voor een habbekrats van sublieme muziek-, opera- en ballet-uitvoeringen kan genieten in daarvoor geschikte zalen. En zeker, ik zit dan vaak tussen veel andere grijze hoofden. Maar in Duisburg zijn ook talloze uitvoeringen en activiteiten die jonge Duisburgenaren moeten introduceren in de wereld van Cultuur met een grote C. In de concertzaal van de Duisburger Philharmoniker werden de oudjes opgeroepen een financiële bijdrage te leveren in een actie die tot doel had er voor te zorgen dat elk Duisburgs’ kind een muziekinstrument zou kunnen krijgen. In Duitsland probeert men alle kinderen omhoog te trekken.
Seger Weehuizen
Niet wat betreft…
…de muziekscholen.
Misschien dat Seger weet hoe die worden gefinancierd.
Drogreden
Hals schrijft onder meer: “Ik hoef in ieder geval niet betalen voor de muziekles van andermans kinderen en de mate waarin concertpodia gesubsidieerd worden, terwijl daar alleen maar grijze en welgestelde dames en heren heengaan, zou ook weer eens nader bekeken kunnen worden.”
Als je dat vindt, kun je nog veel meer zaken bedenken waar slechts een beperkt groep profijt van heeft. Denk bijvoorbeeld aan de uitgaven die nodig zijn om elk weekend over in Nederland de pantoffeldiertjes – pardon, voetbalfans – uit elkaar te houden. Als ik mocht kiezen gaf ik liever elk kind een gratis muziekinstrument plus 20 lessen dan dat die stompzinnige vertoning rondom het voetbal door de belastingbetaler gefinancierd blijft worden.
Verder ben ik het je eens dat de financiering van ‘kunst & cultuur’ altijd een kritische blik waard is maar dat geldt m.i. voor alle rijksuitgaven.
Waarop baseer je trouwens deze uitspraak: “Bovendien zit de beeldende kunst op een dood spoor en is het niveau beneden alle peil.. Ben je tegenwoordig ook al expert op het gebied van de beeldende kunst?
“Waarop baseer….
…je trouwens deze uitspraak: “Bovendien zit de beeldende kunst op een dood spoor en is het niveau beneden alle peil. Ben je tegenwoordig ook al expert op het gebied van de beeldende kunst?”
Beetje algemene ontwikkeling, Marten, en een scherp oog.
Daarvoor hebben we echt niet altijd rapporten nodig.
Daar kan jij ook over oordelen.
Tja waarom eigenlijk
Waaruit blijkt dat er ‘een wildgroei aan cultuursubsidies’ is? Graag iets feitelijks aan onderbouwing. Zijn de cultuursubsidies bijvoorbeeld enorm gestegen, de afgelopen decennia? Of zijn ze juist gedaald? Worden ze slordiger verstrekt, op steeds raardere gronden? Of is de toekenningsprocedure juist steeds preciezer en concurrerender geworden? Zijn er steeds meer en verschillender fondsen en subsidiegevers en subsidiënten bijgekomen? Of is hun aantal juist afgenomen?
Jij stelt dat het ‘niet moeilijk te constateren’ is. Ik brand van nieuwsgierigheid naar de feiten waaraan dat dan gemakkelijk af te zien is. Vertel!
Waarom is het verkeerd voor jonge vioolspelers om op gemeenschapsgeld te leunen? Waarom – vraag ik in het verlengde daar van – is het verkeerd voor jeugdige voetballertjes en jonge bibliotheekbezoekertjes verkeerd om op gemeenschapsgeld te leunen?
Waarom moet jan-met-de-pet-maar-zonder-kinderen überhaupt opdraaien voor de kosten van het onderwijs, de kinderbijslag, medische zorg aan kinderen, sport- en cultuurverenigingen?
Laat die kinderen dat toch zelf betalen!
Misschien kunnen ze het geld verplicht lenen bij de overheid en het dan later met rente en naar draagkracht terugbetalen. Een ‘sociale studielening’ vanaf nul jaar. Waarom niet? Waarom zou Hals daaraan moeten meebetalen?
Van cultuur naar HRA en weer terug naar onderwijs
Terecht werpt Hals de vraag op naar het ‘waarom eigenlijk’ van de cultuursubsidies. Wie graag aan cultuur wil doen, kan daar toch best zelf voor opdraaien? Die vraag schreeuwt om een antwoord.
Ik neem aan dat Hals ook mordicus tegen de huidige hypotheekrenteaftrek is, want ‘waarom eigenlijk’ zou de belastingbetaler meebetalen aan andermans kooplust? Voor een fatsoenlijk driekamerappartement ben je niet meer dan 200.000 euro kwijt, dus *in ieder geval* is Hals voor het beperken van de renteaftrek tot dat bedrag.
En waarom zou de belastingbetaler *in godsnaam* mensen subsidiëren die helemaal geen subsidie nodig hebben, omdat ze hun kooplust best zelf kunnen financieren? Dat wordt dus een maximering van de jaarlijkse rentevergoeding voor iedereen boven modaal. Om het eerlijk en rechtvaardig te houden, mogen van Hals alle burgers de rente tegen hetzelfde tarief aftrekken – want we snijden onbarmhartig in de anomalie dat rijken méér worden gesubsidieerd dan de armen.
Wat we dan besparen op de staatsuitgaven voor hypotheekrenteaftrek mag van mij mij best naar het onderwijs. Of anders terug naar de belastingbetaler.
Maar onderwijs en zorg op de nullijn stellen én de wildgroei in de hypotheekrenteaftrek (15 miljard inmiddels, and counting), dat moet Hals een gruwel zijn.
Ik neem aan dat onze vriend Michel Couzijn…..
….wel eens in Amsterdam komt en dan zijn ogen wijd open heeft.
Dan kan dezelfde Couzijn ook antwoord geven op de meeste van de door hem gestelde vragen.
Om misverstanden te voorkomen, ik sprak over wildgroei in cultuursubsidies.
Dat impliceert niet dat ik ook vind dat dan maar alle subsidies afgeschaft kunnen worden.
Geef eens voorbeelden
“….wel eens in Amsterdam komt en dan zijn ogen wijd open heeft.
Dan kan dezelfde Couzijn ook antwoord geven op de meeste van de door hem gestelde vragen.”
Nou ben ik Couzijn niet maar kom wel eens in Amsterdam. Toch kan ik de door hem opgeworpen vragen ook niet beantwoorden. Kun je ons wellicht een eindje op weg helpen?
Ik neem aan dat onze vriend Hals …
… wiens echte naam ik nooit in een titel zou opnemen, ongaarde inconsequent of evasief is.
Beste Hals, ik kom dagelijks in Amsterdam omdat ik er woon en werk. Dan heb ik inderdaad mijn ogen wijd open.
En nee, vragen terugspelen gaat niet lukken, sorry.
Niet iedereen hoeft per se op kosten van de belastingbetaler in Amsterdam te wonen. Net zomin als dat iedereen per se op kosten van de belastingbetaler in de Minervastraat of aan het Rokin hoeft te wonen. Geef burgers een vaste koopsubsidie en laat ze zelf weten waar ze voor dat geld willen wonen. Geen open-einderegeling die de schatkist leegzuigt. Dat is slecht voor, bijvoorbeeld, onderwijs. Of zorg. Of veiligheid.
Binnen een straal van 5 km van Amsterdam koop je voor 200.000 euro al een hele berg woningen en appartementen, met meer dan 100 m2 ruim genoeg. De basis van het wonen is daarmee al prima gesubsidieerd. Wie een groter c.q. duurder huis wil, mag de meerprijs van mij helemaal zelf financieren, dat hoeft echt niet geholpen door de belastingbetaler. Dat voorkomt ook nog eens de idiote prijsstijgingen zoals in het afgelopen anderhalf decennium, dus dat is nog voordelig ook voor de bewoner.
Ja, je sprak over misstanden in de cultuursubsidies. Mijn vraag naar de ‘gemakkelijk te bewijzen’ wildgroei beantwoordde je nog niet.
Daarbij mag ik je houden aan je eigen uitgangspunten. Als je standpunt t.o.v. die cultuursubsidies berust op het uitgangspunt ‘geen nodeloze subsidies’, dan mag ik je op andere gebieden aan datzelfde uitgangspunt houden. Anders ben je inconsequent en argumenteer je ad-hoc. Dat wil je toch niet?
Kinderwens en bekostiging…
Misschien moeten ouders bij het plannen van hun kinderaantal van te voren even te rade gaan wat ze met die kinderen allemaal willen, wat dat vervolgens kost en dan nog eens kijken of hun kinderwens wel financieel haalbaar is.
Dan hoeven voetballertjes, tennissterretjes en vioolspelende oogappeltjes niet meer door de gemeenschap, dat bent U en ik, gesubsidieerd te worden.
Bijkomend voordeel: dat lost de overbevolking op deze aardbol een beetje op.
Goed idee, Hals!
En misschien kan Hals in ruil daarvoor even een wandelingetje gaan maken, waartijdens hij nadenkt over welke voordelen voor zijn eigen welvaart en zijn eigen welzijn er kleven aan het feit dat andere mensen investeren in het opvoeden van hun kinderen tot gelukkige, goed opgeleide, verantwoordelijke, belastingbetalende burgers die hun handen uit hun mouwen steken en Hals aan een samenleving helpen waarin hij verkiest te vertoeven boven andere samenlevingen.
Ik verbaas me…
..over je enthousiasme om mij neer te willen sabelen.
Meer begrip en betere prioriteiten
Het gaat niet om jou, Hals. Trek het je dus niet persoonlijk aan.
Ik heb het m.i. nogal kortzichtige standpunt dat mensen zelf maar moeten opdraaien voor alle kosten van hun veronderstelde privéhobby ‘kinderen’ de laatste tijd iets te vaak gehoord om geheel emotieloos te blijven bij echo’s van dat standpunt.
Kinderen zijn aanmerkelijk meer dan iemands hobby of iemands privébezit. Kinderen zijn volwaardige leden van onze bevolking; wel onzelfstandig, maar met eigen rechten en plichten. Wie de ontplooiingsmogelijkheden van kinderen puur afhankelijk maakt van de portemonnee van hun ouders, bewijst dit jonge deel van onze bevolking een slechte dienst. En daarmee ook onze samenleving. Mooi woord trouwens, dat laatste.
Bovendien zijn de kinderen onze toekomst, in materiële in immateriële zin; ook voor wie ze zelf niet heeft. Bovendien geldt het ‘reciprocal principle’: mettertijd dragen deze kinderen zelf weer financieel bij aan de ontplooiingsmogelijkheden van de jongste generatie.
‘Kritisch kijken naar subsidies’ is zeker niet verboden. Maar wie de onbeperkte hypotheekrenteaftrek en de aftrekbare leasebak in stand wenst te houden, moet bij mij niet komen zeuren over het afbreken van subsidie aan muziekscholen en andere culturele, educatieve en sportvoorzieningen voor jongeren.
Mensen zelf verantwoordelijk….
Als we nu eens uitgaan van het principe dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden en dus ook hun keuzes, dan wordt de discussie een heel stuk helderder.
Ik spreek over wildgroei bij kunstsubsidies en jij haalt er de hele mikmak bij.
Overigens zag ik zoëven de presentatie van de kandidatenlijst van de PVV. Dat zag er een heel stuk jonger en frisser uit dan het bejaardenhuis van Job Cohen.
Hoezo fris
Flauw, Hals om zo op de mannen (en vrouwen) te spelen. Leeftijdsdiscriminatie, kun je ook zeggen. En zo “fris” is dat gezelschap van de PVV nou ook weer niet. Er zijn er al twee door de mand gevallen. Heeft overigens weinig met deze discussie te maken.
Terzake: ik geef Couzijn groot gelijk wanneer hij het maatschappelijk belang van subsidiëring van jonge talenten, of dat nu voetballertjes of violistes zijn, hoger waardeert dan het subsidiëren van de accumulatie van kapitaal onroerend goed door mensen die dat heel goed uit eigen middelen kunnen bekostigen.
Subsidies zijn er niet om de rijken nog rijker te maken.
Briljant
Wat een briljant en constructief plan. En zó realistisch! Hier zal de samenleving een hele hoop beter van worden. We wachten op meer van deze vondsten.
Hals, in theorie heb je
Hals, in theorie heb je gelijk, in de praktijk krijgen ook Tokkies kinderen. 😉
Ik ben het met je eens dat er best wel gesneden kan worden in subsidies: denk aan gemeenteloketten in moskees, uitstapjes voor allochtonenen en dan nog enkel gekleurde allochtonen (ook als die uitstapjes voor gezonde autochtonen zouden gelden zou het misbruik zijn van gemeenschapsgeld), beeldende kunsten, orkesten…
Subsidies voor muzieklessen, sporten, woning en onderwijs zijn nu net die paar subsidies die ik wel legitiem vind, zelfs als ik zelf nooit kinderen zou krijgen. Alleen zo kan je garanderen dat elk kind in ieder geval niet om financiële redenen de kans wordt ontzegd om zichzelf te bekwamen in een sport of het bespelen van een muziekinstrument.
Overigens is het zelfs met die subsidie niet bepaald goedkoop, het instrument en de sportkleding kost ook veel geld.
Wel zou de overheid vrijgezellen minder zwaar moeten belasten gezien de belachelijk hoge kosten van een woning maar die discussie zullen we hier maar niet voeren.