donderdag 1 oktober 2009 | Bron: Erasmus Universiteit | Tags: Branche-informatie
Overheid gedoogt ondermaats presteren
De publieke sector gedoogt ondermaatse prestaties, kent een slechte beloning voor toppers en gaat gebukt onder weinig inspirerend management. Kortom, het is tijd dat het personeelsbeleid binnen de overheid, het onderwijs en de zorg op de schop gaat.
Dit stelt prof.dr. Robert Dur in zijn oratie Motiveren, belonen en presteren in de publieke sector, waarmee hij donderdag 8 oktober 2009 het ambt aanvaardt als bijzonder hoogleraar van Economie van prikkels en prestaties vanwege de Vereniging Trustfonds EUR aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Door het behoedzame en op gelijkheid gerichte personeelbeleid laten veel getalenteerde en energieke werknemers de publieke sector links liggen en kiezen voor een baan in het bedrijfsleven, stelt Dur. Hij vindt het daarom tijd voor beleidswijzigingen. Hij schuwt daarbij de symboolpolitiek niet. Zo is hij een voorstander van het jaarlijks houden van beoordelingsgesprekken, al is het maar om mensen te complimenteren. Ook gelooft hij in het gebruik van symbolische beloningen zoals het gebruik vaan aansprekende functienamen.
Daarnaast pleit Dur voor meer differentiatie in het toekennen van periodieken en het beter letten op managementvaardigheden bij het bevorderen van mensen tot leidinggevende.
Brrr
Mijn eerste reactie: Dit lijkt me een enge meneer. Zonder zelf een vak te beheersen pretendeert hij te weten wat er mis zou zijn.
Zijn remedies zijn nog enger: beoordelingsgesprekken en aansprekende functietitels. Wat een creatief type deze professor. Heeft hij niet gelezen hoeveel functies er nu al (via de Engelse taal) ‘aansprekend’ zijn gemaakt.
Beoordelingsgesprekken: goed idee, mits je een leidinggevende tegenover je hebt die het vak beheerst en wegens zijn vakexcellentie hogerop is gekomen. Helaas: zelden.
Te vaak heb ik beoordelingsgesprekken gevoerd met mensen die niet eens weten hoe ik werk, die zelf geen excellente vakmensen waren en daarom uit arren moede iets mompelen over constructieve houding (of juist niet), open werkwijze (of juist niet) en andere open deuren.
hear hear Hinke!
Niet verrassend. Deze professor heeft iets met prikkels en economie tot zijn onderzoeksgebied. Als hij informatica als vakgebied had, dan had hij de oplossing gezocht in de IT, nu zoekt hij de oplossing in management. Helaas. Management is niet de oplossing, het is het probleem.
Mischien moeten we eens horen wat een theoloog er van vindt (meer Godsdiens?), waar een jurist mee komt (rara) en het zou me niks verbazen als de hogere hotelschool goeroes de oplossing zien in betere maaltijden.
Inzake Dur
Toch is wat deze man beweert opzienbarend noch uitzonderlijk. Ik denk dat 95% van degenen die dit lezen denken: ja, dat klinkt goed: weg met die ondermaatse prestaties, vooruit met dat inspirerende management. Elk jaar beoordelen, vooruit met de geit.
Ik vraag me alleen af of het op de EUR ooit anders is geweest. Deze blabla is toch gewoon de oerblabla van het zakenleven? Kies je voor een loopbaan in het internationale bedrijfsleven, dan is deze blabla je woonstee. Ik heb van Wilmont wel eens iets gelezen over de voorloper van de EUR, de Economische Hogeschool. Dat klonk een stuk positiever, maar wat was er nu precies anders?
Natuurlijk moet ik betreffende de EUR de medische faculteit hier buiten laten. Zij kunnen het allemaal niet helpen.
Ja 9_11_1989 en dan alles op eén hoop?
Ja dat is wat mij ook zorgen baart. En wat wordt verstaan onder “het beter letten op managementvaardigheden bij het bevorderen van mensen tot leidinggevende”? Dat wat hier bedoeld wordt, zal wel niet ten gunste van goed onderwijs zijn, maar van “het efficiënte product leeropbrengst” of zo; en dat moet dan zakelijk gemeten worden? Alsof onderwijs geven tot een product leidt? Door het werk van dit soort professoren staan weer consultancy te wachten die inschatten wat de opbrengst zou zijn als ze in dit gat van de markt stappen……..Mischien is er ook wel subsidie voor te vangen! En vervolgens komen er weer in het onderwijs zaken en taken waar we geen beter onderwijs van krijgen………….Of heb ik nu teveel geleerd van het recente verleden in het onderwijs en mag ik dit niet meteen veronderstellen?
Hoe komen deze professoren aan zulke opdrachten?
Vorige week bij een afscheidsrede van een prof heb ik gehoord dat de prof zelf voor geldschieters moest zorgen en dat ook de afscheidsreceptie uit eigen zak betaald moet worden. Als dat zo is, dan gaat het er dus om om geldschieters te vinden voor onderzoek naar beter onderwijs in Nederland. Wie zou daar brood in zien?
onderwijs en onderzoek wordt gestuurd door subsidie
Ik heb het in het HBO twee keer meegemaakt dat een hele grote verandering van onderwijsvisie niet voortkwam uit de wens tot verbetering, maar uit de mogelijkheid om subsidie te krijgen. Zo zijn bijvoorbeeld onder Hermans (meen ik) experimentele lerarenopleidingen ontworpen waarbij in mijn ogen geld de belangrijkste drijfveer was. Zonder die enorme subsidie (ongeveer 20 miljoen gulden voor een paar opleidingen) zouden bepaalde lerarenopleidingen door verminderde aanmeldingen in zwaar weer komen. De Explo gelden voorkwamen dat.
Nu zou het zo kunnen zijn dat er wellicht zelfs grote groepen medewerkers van die opleidingen ook de gewenste veranderingen wel zagen zitten, maar het oneigenlijke argument: pegels en “leuke” klussen speelt een veel te grote rol. Ook was verzet van andersdenkenden in deze context volledig zinloos. In ieder geval is er nooit op niveau avn de docenten een discussie over geweest of die richting wel gewenst was. Plots was er taart en een berg duiten, “we” hadden de subsidie binnen en daarmee leken de problemen verdwenen als sneeuw voor de zon
Uiteindelijk is dat geld er in enorme vaart doorheen gejaagd, er bleef na afloop het financieel probleem hetzelfde: de gelden waren namelijk gelabeld voor de projectorganisatie en hielpen de reguliere organisatie dus van geen kanten. Sterker nog: de reguliere organisatie werd inhoudelijk en qua mankracht leeggegeten door de projectorganisatie en na afloop van de explo was reorganisatie nog steeds noodzakelijk. Inmiddels echter met nog wat extra dure mensen in het personeelsbestand.
Het zijn bijna altijd dezelfde processen: er is een pot met geld, of het nu een bedrijf of de overheid is die het beschikbaar stelt, en dan zijn inhoudelijke afwegingen onmogelijk geworden.
Voor de overheid zijn die projectsubsidies geweldig. Als bewindspersoon kun je er goede sier mee maken, op de totale OCW begroting is het relatief beperkt en het heeft geen langdurig effect. Of het wat oplevert doet niet eens ter zake.
Projectgelden maken meer kapot dan je lief is
Wie zou daar brood in zien?
Om het onderwijs uit het moeras te halen is het wachten op de apostelen.
Dus kerken, partijen, sectes (zie Nederland negentiende eeuw)
Op details springt het bedrijfsleven bij met “eigen” scholen.