Competentiegericht onderwijs is crisisgevoelig

Competentiegericht onderwijs is crisisgevoelig

De staatsecretaresse van het MBO vindt het tekort van ongeveer 150.000 stageplekken in het MBO een zorgwekkend signaal. Waar dat signaal op slaat, daar heeft haar woordvoerder het niet over. Het is een zorgwekkend signaal, punt. Volgens het clubje van onderwijsbestuurderen die over het Middelbaar Beroeps Onderwijs gaan is de economische crisis hier de oorzaak van en moet de tweede kamer ingrijpen. In het sociaal akkoord moet er aandacht komen voor de stageplekken, de zogenaamde sociale stage voor vmbo’ers moet maar afgeschaft worden en de vakbonden moeten met de werkgevers keiharde afspraken maken over het aantal stageplekken en andere maatregelen. Volgens de staatsecretaresse zijn stageplekken essentieel voor het voortbestaan van het beroepsonderwijs.

Ik heb in alle columns die ik de laatste jaren heb geschreven, het nog niet voor mekaar gekregen om binnen de zes zinnen zoveel onzin te schrijven. De krant krijgt het wel voor elkaar.

Al jaren maakt het MBO zich op voor de invoering van het Competentie Gericht Onderwijs, wat er op neer komt dat de helft van de lessen vervangen zijn door stage, werkplekleren, praktijkcomponent, beroepspraktijkvorming of hoe je het ook wil noemen. Werkgevers stonden met open armen te wachten op de goedkope werkkracht, Multi-inzetbaar en niet bedorven door vakkennis. De knieval van de onderwijsbestuurder voor het bedrijfsleven was zo groot dat de docent aan de kant is gezet, niet meer nodig, en vervangen door de instructeur en coach. Hiermee is de opleiding in handen gegeven van de werkgever.

Toen kwam de economische crisis met als eerste gevolg een inkrimping van de arbeidsplaatsen en stageplaatsen. Dat de onderwijsbestuurderen, Colo, MBO-raad en zelfs de staatsecretaresse volledig van God losgezongen komt tot uiting in de eis om stageplaatsen te creëren. Dit op een moment dat zowat iedere gewone werknemer die het dagelijks brood moet verdienen, de hypotheek moet opbrengen, en meer van die vaderlijke en moederlijke taken, bang is om zijn baan te verliezen. Nee, hier hebben de megalomane nietsnutten geen oog voor, stageplekken moeten er komen, stageplekken voor goedkope stagairs die niks kennen en kunnen, overheid, vakbond, werkgevers, de schouders er onder, redt het Competentie Gericht Opleiden. Want daar gaat het om natuurlijk. Ook in de veranderende nieuwe wereld bestaat er zo iets als een economische crisis waarbij banen verloren gaan, fabrieken sluiten en ondernemers het loodje leggen. Maar in het dromenland waar de bestuurderen de laatste jaren hebben rondgelopen waren de wolkjes altijd wit en de hemel altijd blauw gelardeerd met het groen van de bomen die tot daar groeiden. Wakker worden is dan een ramp.

Als de staatsecretaresse zichzelf een beetje serieus neemt dan neemt ze nu het rotsvaste besluit om het hele CGO gedoe terug te draaien. Afgelopen met twee of drie dagen per week stage lopen. Terug de klas in verdomme en dat gaan doen waar het onderwijs ooit voor in het leven geroepen is. Een vak leren en daarnaast allemaal dingen die er toe doen voor maatschappij, leven en eigen toekomst. Laat de economie zijn gang dan maar gaan, van hoog naar laag en terug naar hoog, zoals de economie dat al eeuwen doet. Flexibiliteit en kennis genoeg in huis om de hardvochtige dagelijkse strijd aan te gaan.

Hierbij, dank ik op mijn blote knieën al mijn oud leraren dat ze mij niet alleen een prachtig vak hebben geleerd maar ondertussen al hun levenswijsheid mee hebben gegeven in een onzichtbare rugzak. Gelachen heb ik met hun goedbedoelde wijze opmerkingen, geschaterd om hun ouderwetse stellingen en overtuigingen, gegierd om hun achterlijke meningen. Ik was een kind van de nieuwe tijd, de toekomst was aan mij, zij waren de schaduwen uit een verleden dat voor mij niet bestond. Drie economische dieptepunten heb ik mogen ervaren, een daarvan zelfs heel hard en ook die ben ik goed doorgekomen, met hun stellingen, overtuigingen, meningen, discipline en levenswijsheid die ondertussen bijna ongemerkt de mijne zijn geworden.

En dit allemaal zonder ooit 1 dag stage te hebben gelopen, laat staan Competentie onderwijs te hebben genoten.

Sjeekspier

2 Reacties

  1. Ze krijgen ze niet
    Toch: die stageplekken (ook de normale die al sinds het fulltime beroepsonderwijs opgenomen waren) die zijn er op dit moment niet. Er is geen werk, zeggen de bedrijven. Dat betekent dat nu duizenden jongeren hun beroepsopleiding niet af kunnen maken. Die stage hoort natuurlijk wél onderdeel te zijn van élke beroepsopleiding.

    Mijn gevoel is dat we weer terug gaan naar de tijd van het Kort MBO. Ook in die tijd was het crisis, waren er te weinig stageplekken. Daarom onstond de BOL-variant van de eenvoudige beroepsopleidingen. Deze werden vroeger alleen maar in BBL-vorm (4 dagen werken, 1 dag school) aangeboden.

    Om leerlingen 5 dagen op school te hebben en ook voldoende praktijk te kunnen aanbieden zijn er véél meer goede praktijkdocenten nodig (heden ten dage bijna niet te vinden) én zijn er meer goede werkplaatsen binnen de school nodig. De laatste zijn de laatste jaren steeds verder ingekrompen of zelfs omgebouwd tot andere zaken omdat het bedrijfsleven de praktijk wel voor zijn rekening wou nemen. Ja, dat willen ze zolang alles goed gaat. De leerlingen-met-een-vlekje hoeven ze niet en ook nu is de opleidingstaak de eerste die ze weer laten vallen.

    Maar hoe moeten onze leerlingen dan een diploma krijgen?

    • Een failliet dreigt
      Minder stageinkomsten voor de scholen;
      Meer leerlingen over de vloer;
      Tekort aan vakbekwame leerkrachten;
      Mislukking van CGO.

      De managraaiers zien de bui aankomen en hanteren de vlucht naar voren: de regering moet … , de werkgever moet … . En dat alles overgoten met het sausje … in het belang van de leerling. Scholen volgen het voorbeeld van de banken.

Reacties zijn gesloten.