In de NRC van vandaag zijn op pagina 2 de vernieuwers weer aan het woord.
Trendwatcher Michael Tchong komt erachter dat de wereld is veranderd (als we toch geen trendwatchers hadden, wat zou ons dan allemaal ontgaan..), dat niemand meer kan spellen en dat dus het onderwijs maar helemaal moet worden afgeschaft. Forget class, forget school, roept hij. Zet de kinderkens met een laptop op het strand. Forget Michael Tchong, daar zou ik het op houden.
Vlak daarnaast mogen twee schoolleiders hun licht laten schijnen over de hedendaagse ontwikkelingen.
Aat Kasbergen van ‘de Heemlanden’ in Houten heeft het weer eens over multitaskende leerlingen die hem noopten het ‘onderwijsconcept’ (búúúrp) te hervormen en Piet van Adrichem van het Stanislas college in Delft is voorstander van nieuw onderwijs (en wat voor onderwijs mag dat dan wel zijn?) en vindt dat als dat mislukt, het de schuld is van de leraren.
Wéér twee scholen waar je als docent maar beter niet kunt werken. Weer twee pelotons waarvan de soldaten worden geleid door een dronken sergeant.
Reacties zijn gesloten.
Drie jaar geduld, drie jaar ellende
De laatste twee jaar heeft mijn school last van een spectaculaire aanmelding van nieuwe leerlingen. Met pijn en moeite worden voorzieningen getroffen omdat er acute ruimtenood is.
Ik dacht, als lid van de PR/MR dat dat vooral te maken had met onze uitzonderlijke eindexamenresultaten en de roep in de omgeving dat mijn school een “strenge” school is. (Overigens valt dat laatste wel mee).
Maar de belangrijkste reden was me ontgaan, omdat ik ver van de school woon en dus niet alles hoor.
De belangrijkste concurrent in de buurt heeft enkele jaren geleden een vernieuwende rector gekregen. Die heeft muren van vaklokalen opengebroken, verordonneert dat er niet langer dan 18 minuten les mag worden gegeven, zodat leerlingen “zelfwerkzaam” worden en vervolgens loopt hij wacht door de school om overtreders aan te pakken. Dat hoorde ik van twee conrectoren van mijn school.
Ik begrijp nu waarom een lerares van die getroffen school me twee maanden geleden vroeg om contact met mijn PR, want zij gingen nu ook “een PR” opstarten.
De school loopt leeg, ouders proberen wanhopig hun kinderen van school te krijgen (helaas, er is geen plaats meer bij ons), de aanmelding is daar dramatisch gezakt en leraren kiezen het hazepad. De rector is langzaam begonnen zijn beleid aan te passen.
Kortom, wacht drie jaar en de crisis komt vanzelf wel. Met veel ellende voor de slachtoffers.
Hieruit blijkt weer eens
Je moet eerst de oude schoenen weggooien en dan pas nieuwe kopen.
’t snappende ouders
Op mijn vraag “Waarom organiseren de ouders zich niet om van de overheid goed onderwijs af te dwingen geeft 45 in “Aleid houd vol en help ons!” o.a. als antwoord: “Ouders moeten nog steeds eerst zelf ervaren dat het onderwijs op de school van hun kinderen niet deugt. En dat ervaren ze niet. Ze hebben geen zicht op de kwaliteit er van. Dat kun je ook niet verwachten”. Dat geldt blijkbaar niet voor de ouders van de school die concurreert met de school waar Bernard Wijntuin lesgeeft. Daar heeft een directeur integratie van vakken en zelfwerkzaamheid afgedwongen door de muren van de vaklokalen te slopen en de duur van de lesuren terug te brengen tot 18 minuten. Uit de run naar de school van Bernard Wijntuin blijkt duidelijk dat de ouders van de concurrerende school er geen twijfel meer over hebben dat dat niet in het belang van de leerlingen was. Ik begrijp van Bernard Wijntuin dat de enige reactie van de ouders van de vernieuwlde school is dat ze de andere school smeken om hun kinderen op te nemen. Zou de inspanning om in Den Haag te gaan protesteren te extreem zijn om uit te voeren? Of heeft niemand hen op het idee gebracht? Ja, het protesteren in Den Haag is extreem omdat als het daarbij blijft er niets zal veranderen. Maar als het de andere ouders in den lande gaan meedoen of sympathiseren kan er wel degelijk iets veranderen. Kent iemand deze ouders en ziet hij kans om deze boodschap geloofwaardig aan hen over te brengen?
Malmaison is tot 7 oktober hors du maison et dans des bonnes hôtels
Seger Weehuizen
Snappen genoeg ouders het?
Afgaand op de geluiden die opklinken uit het forum van www.ouders.nl ben ik niet optimistisch over de vraag of ouders het belang beseffen van gekwalificeerde leraren voor goed onderwijs (zie op die website het ‘forum’ en dan de afdeling ‘ouders en school’).
In een discussie naar aanleiding van mijn artikel in De Volkskrant (‘Stop sjoemelende scholen’) bagatelliseren de ouders daar het belang van diploma’s en opleidingen, verwijten ze voorstanders van het handhaven van de bevoegdheid arrogantie, is het adagium ‘beter een bekwame onbevoegde dan een onbekwame bevoegde en daarvan zijn er veel’, wordt het belang van vakinhoudelijke kennis sterk gerelativeerd ten gunste van ‘als je maar iets kunt overdragen en orde houden’, en geven ouders elkaar advies over hoe je als onbevoegde in het onderwijs aan de slag kunt. Onder deze ouders is een stevig wantrouwen, zelfs rancune jegens leraren die duidelijke ideeën hebben over goed onderwijs aan hun kinderen. Een bevoegd leraar die diplomering wil handhaven, is alleen uit op eigenbelang en niet op het belang van goed onderwijs. Zoiets.
Omdat er in het hele VO geen kwaliteitspeiling bestaat tot op het allerlaatste moment (het examen), en deze ook nog grotendeels in handen van de docenten zelf is, hebben ouders ook weinig objectieve gegevens om de kwaliteit van het onderwijs te beoordelen. I.t.t. wat men vaak denkt, worden kinderen niet doodgegooid met toetsen – althans niet met serieuze, extern genormeerde toetsen. Wel gooien we ze dood met proefwerken, s.o.’s, werkstukken, opdrachten, presentaties, noem maar op. Wat de leerling eind vmbo-4, havo-5 of vwo-6 presteert is een resultante van het onderwijs in de vele jaren daarvoor. Daaruit kan ‘kwaliteit van het onderwijs’ moeilijk naar voren komen, komt deze te laat naar voren, en is er nauwelijks grond om gebreken in die kwaliteit te determineren. Vandaar dat ouders afgaan op hun ‘gut feeling’. En die guts missen m.i. vaak de kern van het probleem.
Inzake frequente denkfout
Er zijn bevoegde docenten die niet bekwaam zijn.
Er zijn bekwame docenten die niet bevoegd zijn.
Maar men vergeet:
Er zijn bevoegde docenten die bekwaam zijn;
er zijn onbevoegde docenten die onbekwaam zijn.
Het idiote is nu, dat leken onder elkaar die laatste twee categorieën helemaal negeren. Dit leidt tot het bespottelijke misverstand dat een bevoegde docent per definitie onbekwaam is, en omgekeerd dat een onbevoegde (ze lappen het toch maar, zonder enige vooropleiding) docent per definitie bekwaam is.
Dit is een begrijpelijk verschijnsel. Als de zaken lopen zoals ze behoren te lopen (dus bevoegde, bekwame docenten) dan valt dat niemand op. De uitzonderingen zijn nu eenmaal altijd spraakmakend (hij hep er helemaal niet voor geleerd, maar hij wist het béter dan die ene professer en hij ken leze en schrijve met de kids). Desondanks moet deze primitieve denktrant grondig worden weersproken.
Daarnaast is er natuurlijk altijd een grote groep ouders die het compleet worst is of hun kind wat leert, zolang ze maar een net diploma halen. Voor hen is diplomadrukkerij Sjoerd & Co een uitkomst.
@Malmaison: was het maar zo!
U verwart mij en Philippens (zie hierboven zijn commentaar over de spectaculaire aanmelding). Helaas is over mijn school weinig vrolijks te melden. Zie ook mijn privé-boodschap.
Grappig…
Als Maayke er multitaskend niet uit komt, is ze weer blij met de oude katholieke methode! (Uit: Multitaskend_leren)
Een geluk voor Maayke: vrouwen beheersen dat spelletje beter als mannen, althans volgens lunch van 25 september 2008… maar Ben Tiggelaar legt uit dat dit een fabeltje is.
brief aan nrc?
Wie schrijft er even een goede brief naar de NRC met de vraag waarom deze krant het nodig vindt om om de haverklap multitaskers en ‘klassikaal onderwijs is niet meer van deze tijd’-figuren ruimte te bieden?
Meerdere geluiden in NRC: uitstekend!
Ik vind het uitstekend dat een krant aan beide kampen de gelegenheid biedt hun zegje te doen. Dat lijkt me zelf uitdrukkelijk de bedoeling van een krant.
Dat het inhoudelijk zo gammel is als kan zijn is duidelijk, maar dat is geen reden de srtikelen niet te plaatsen. Dat impliceert niet dat elke onzin via de krant een kanaal moet hebben, maar gezien het belang van dit onderwerp lijkt het me juist om ook aan onzin ruimte te bieden.
Zolang de meningen van de redactie en feiten maar gescheiden blijven.
nieuwswaarde in nrc?
Dat de mensen die onzin verkopen in de krant mogen, dat vind ik ook. Dat ze kritiekloos in de krant mogen, dat vind ik niet. Als je de twee artikelen leest, dan blijkt er maar één docent aan het woord te komen. Deze docent krijgt tien regeltjes. De overige ruimte (een halve pagina op het grote krantenformaat) gaat op aan kritiekloze juichverhalen over de multitaskende leerling van nu. Trendwatcher Tchong signaleert een trend die we al jaren kennen (wat is de nieuwswaarde?) en schoolleiders staan open voor minder klassikaal les (wat is de nieuwswaarde?). Dat het Stanislas in Delft nog traditioneel is, komt door de docenten, zo zegt schoolleider Van Adrichem, want eigenlijk zou hij ook wel willen vernieuwen.
Uiteraard moeten de Lizzy Tabbersen uit onze samenleving zichzelf zo belachelijk mogelijk maken in de media, maar tegelijk vind ik dat journalisten hoor en wederhoor toe moeten passen. En dat is in deze artikelen in de NRC niet gebeurd.
Inzake bij-effect artikel NRC
Baz noemt terecht die geringe aandacht voor de docent. De andere docenten op die school durven waarschijnlijk hun mond niet open te doen; die kijken wel uit met zo’n schoolleider. Met dat mechanisme heb ik zelf intussen ook al kennisgemaakt.
Maar een ander effect van dit soort verhaaltjes is dat weldenkende buitenstaanders aan zichzelf gaan twijfelen. Eerst denken ze nog ‘zijn ze nou helemaal gek geworden op die scholen?’, maar als ze steeds maar weer van die juichverhalen lezen waarin evidente misstanden in vage bewoordingen als succes worden gepresenteerd, dan gaan ze (ouders en andere geïnteresseerde buitenstaanders) denken ‘het is misschien wel vreemd, maar tegenwoordig doen ALLE scholen zo gek, dus het zal wel ergens goed voor zijn, en in elk geval is er toch niets meer aan te doen.’ Waarom slaan wij, tegenstanders, dan niet harder van ons af? Eén reden is, dat de ‘bestuurderen’ (merci jeronimoon) niets te vrezen hebben als zij hun mening in de krant laten afdrukken. Hun onderdanen moeten terdege om hun eigen hachje denken. Hoe reëel die angst is zien we o.a. aan de lotgevallen van Pierre Diederen.
Toevallig ken ik wegens
Toevallig ken ik wegens omstandigheden de Heemlanden behoorlijk goed (hint hint). Ik kan jullie zeggen: die stuk is echt flauwekul. In het artikel in het NRC lijkt de Heemlanden een zeer vernieuwende school, die volledig werkt volgens de nieuwste inzichten van onze grote vriend de trendwatcher (ben zijn naam alweer kwijt). Zó is het dus niet. Ok, op de Heemlanden wordt gewerkt met KeuzeWerkTijd-uren (die ik overigens zelf totaal inefficient vind), maar 90% van de lessen is gewoon klassikaal. Dan wel 80 minuten (is op zich nog niet heel verkeerd hoor), maar binnen de muren van het lokaal kan iedere docent lesgeven zoals hij/zij zelf wil. De directie geeft wel aanwijzingen, maar in de praktijk gebeurt daar bar weinig mee (tenzij je dat zelf wilt natuurlijk).
Reactie op stuk Tchong
Op metareporter.mediastudies.nl/2008/09/30/vergeet-de-klas-pak-mobieltje-en-laptop-2/#comments staat een reactie van een zekere Jesse Zuurmond op het stuk van Tchong. Hij keert de redenering van Tchong met opzet om.