Aleid: houd vol en help ons
In haar kolom in “de Volkskrant” onder de titel “Op een kleine school wil iedereen werken” stelt Aleid Truijens op 23 september dat de oprichting van kleine gespecialiseerde scholen met een klein bestuur bestaande uit leraren en ouders en zo nodig deskundige buitenstaanders die zich onbezoldigd of tegen een kleine vergoeding voor de school inzetten bijdraagt aan het verdwijnen van het lerarentekort. Op zo’n school wil “iedere” leraar werken en alle ouders sturen daar bij voorkeur hun kind naar toe. Zij spoort ouders aan om zelf zulke scholen op te richten. Zij moeten zich beroepen op artikel 23 van de grondwet en de overheid aansporen het argument ”Er zijn voldoende scholen die de gewenste onderwijssoort bieden in de buurt” niet meer te gebruiken om de belangen van de leidingevenden van grote scholenorganisaties te beschermen. De nieuwe kleine scholen moeten het geld dat bij hen bespaard wordt op bestuur en management inzetten voor hoogwaardige onderwijs, te leveren door steengoede, goedbetaalde docenten.
YYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY
Het is duidelijk dat voor het oprichten van de door haar beschreven scholen een grote landelijke organisatie van ouders of van ouders en leraren nodig is. De macht van het getal is immers noodzakelijk om de politici te dwingen om het argument “Er is al voldoende onderwijs van dat type in de buurt” waarmee ze hun vriendjes en vriendinnetjes met lucratieve banen in het onderwijs beschermen op te geven. Hopelijk schrijft Aleid nog een kolom waarin zij uitlegt hoe je dat voor elkaar zou kunnen krijgen.
Reacties zijn gesloten.
Seger als inspiratiebron
Het zou me niet verbazen Seger als Aleid regelmatig onze forumdiscussies leest. Haar stuk vandaag lezende kreeg ik serieus het gevoel dat jouw inbreng hier op het forum wel eens een inspiratiebron geweest zou kunnen zijn. Ze schreef precies wat jij ook steeds inbrengt.
Quasi-religie
Quasi-religie
Ik woon in een klein grensstadje in het Zuid-Oosten des lands. Ik heb mij jarenlang verzet tegen de gelijkschakeling van al het onderwijs in Venlo onder het adagium”Alle leerlingen zijn gelijkwaardig”. Een vanuit de logica absurde zin te vergelijken met het even onbegrijpelijke “begrip” “heilige drie-eenheid (vader, zoon en heilige geest) uit de Roomsch-Katholieke kerk. Het stadje was trouwens katholiek en het had geen universiteit die voor intellectueel tegengewicht kon zorgen en daarom was een voormalig aardrijkskundeleraar in staat om onder bovengenoemd adagium de door de nationale politici gewenste gelijkschakeling van het onderwijs in Venlo zonde noemenswaardige tegenstand te verwezenlijken. Mijn verzet hiertegen in de ons kent ons cultuur die hier nog oppermachtig is werd slechts door één persoon krachtig gesteund. Toen ik op uitnodiging van Leo Prick een discussie in Amsterdam bijwoonde n.a.v. het verschijnen van zijn boek “drammen, draaien en dreigen” kreeg ik de mogelijkheid om mij aan te sluiten bij gelijkgezinde randstedelingen die net BON hadden opgericht. Vóór dat gebeurde verbleef ik in machteloze isolatie. Maar dat geldt niet voor al die ouders (en leraren) die zo graag een kleine school willen oprichten van het door Aleid Truijens beschreven type. Zij kunnen o zo gemakkelijk via de website van BON en met hulp van BON met elkaar in contact komen om een even grote organisatie op te bouwen die de onderwijsimpasse wil doorbreken door middel van liberalisering van de onderwijs”markt”. Ze moeten wel begrijpen dat dit de enige mogelijke weg naar succes is. Waarom zien die mensen dat niet en waarom maken ze niet van BON gebruik?
Seger Weehuizen
waarom doen die ouders niets?
Ik heb wel een idee Seger. Mensen doen alleen dergelijke dingen als ze verwachten er van te kunnen profiteren en als de inspanning niet extreem is.
Ouders moeten nog steeds eerst zelf ervaren dat het onderwijs op de school van hun kinderen niet deugt. En dat ervaren ze niet. Ze hebben geen zicht op de kwaliteit er van. Dat kun je ook niet verwachten.
Heb ik zicht op de kwaliteit van mijn eigen huisarts? Van het lokale ziekenhuis? Van de muziekschool of de tennisvereniging?. En tegen de tijd dat dat zicht er is, is het simpelweg onmogelijk dat de eigen kinderen er nog van profiteren.
Docenten zitten langer in het onderwijs, vandaar dat BON, hoe anders we dat ook zouden willen, feitelijk een club van docenten is.
Daarom was er vroeger ooit een overheid aangesteld om te zorgen dat de artsen en onderwijzers bevoegd en bekwaam waren, dat de banken solide waren. Dat de treinen op tijd reden en de stroom geleverd werd. Nu moet iedereen op zoek naar de beste aanbieding van van alles en nog wat en komt niet meer aan leven toe.
Ik moet er niet aan denken, straks moet ik ook nog kiezen dor welke particuliere politiemacht ik tegen welk tarief beveiligd wil worden tegen straatroof. Voor inbraak is er dan een ander particulier korps en als ik vermoord zou worden, gaat men er alleen achterheen als ik me van te voren verzekerd heb (en die maatschappij inmiddels niet failliet is gegaan)
Wat ik bedoel Seger, is dat je, hoe gek het ook klinkt, niet van ouders kunt verwachten dat ze in staat zijn om goed onderwijs voor hun kinderen te garanderen of te kiezen. Daarom doen ze hetzelfde als de buurman. Gaat het mis, dan zijn ze niet de enige en… dan wordt er een “oplossing” gevonden.
Als jouw kind als enige de d-s en t-s niet uit elkaar kan houden omdat hij het op de basisschool niet heeft geleerd, dan is hij dom en wordt belemmerd in zijn verdere loopbaan. Als hij de enige is die het wel kan dan is het een arrogante elitaire intellectueel en wordt hij belemmerd in zijn loopbaan. Iets met maaiveld en een waanzinnig gelijkheidsideaal. Maar voor elke ouder zeer reëel.