Het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft een rapport geschreven over schoolbesturen. Het geeft voornamelijk de resultaten van een enquete onder schoolbesturen.
Opvallende dingen:
De onderzoekster schrijft: “Zulke eenpitters lijken, kortom, aan te sluiten bij de wensen van veel ouders, docenten en leerlingen.” Maar toch pleit zij voor bestuurlijke schaalvergroting.
In het primair onderwijs zegt 21% van de schoolbesturen zich te profileren met Het Nieuwe Leren, in het voortgezet onderwijs is dat 26%.
Meer dan resultaten!
“Het geeft voornamelijk de resultaten van een enquete onder schoolbesturen”.
Neen! Het rapport gaat veel verder dan weergeven! Het spreekt hele dikke oordelen en aanbevelingen uit. Kijk altijd eerst naar de keuzes en percepties van “neutrale” onderzoekers (ïdeologiekritiek”). Devies van weknow: “Objectieve kennis” bestaat niet”;-)
Enkele alvast na eerste lezing:
– Grote besturen zijn beter toegerust en krachtdadiger. Dat is blijkbaar gewenst. Kleine besturen worden als achterlopende amateurs beschreven. Besturen op “afstand”…de algemene voorwaarden. De vraag of dit moet en of het zo moet (buiten het efficientie-oogpunt) wordt nergens gesteld. De werkelijkheid dat er een ongecontroleerde macht is die “mag” besturen (en bij de grote: daarvoor veel geld krijgt) komt niet aan de orde. “Wat gangbaar is = de norm = goed!” (?????)
– Besturen vinden dat ze zich moeten “verantwoorden”. De grote vooral aan “de samenleving”. Kleinere en PC besturen meer aan “de ouders”. Niemand kan ze ter verantwoording ROEPEN, laat staan: controleren. Hoe ze zich IN FEITE verantwoorden???? Verantwoorden is in het beste geval nooit hun eigen verhaal over “hoe”ze het doen, waarop NIEMAND invloed heeft.(Jaarverslagje?) “Verantwoording” is hier zelfverantwoordende ideologie naar elkaar en naar de eigen groep/elite van bestuurders. De samenleving heeft NIETS te zeggen over de primaire maatschappelijke taak: Onderwijs en vorming.
– Geen woord over verantwoording c.q. verantwoordelijkheid naar werknemers.
Inderdaad
Je hebt gelijk weknow, het geeft de resultaten van een enquete onder schoolbesturen met de ideologisch gekleurde interpretatie van de ‘onderzoekster’.
Ergerlijk
Ik lees net de samenvatting en de volgende alinea valt me op:
Een derde van de besturen – waaronder veel eenpitters in het primair onderwijs – zegt dat er geen reden voor verandering is, omdat alles prima verloopt. Het is maar de vraag of deze houding terecht is, want ook deze besturen krijgen meer autonomie en worden geconfronteerd met de daaraan verbonden eisen van transparantie van bestuur en met een andere verantwoordingsstructuur. Daar staat tegenover dat de meeste besturen erkennen dat er nog het nodige moet veranderen in hun bestuurlijke organisatie en dat veel besturen de noodzaak van verdere professionalisering inzien.
Ze begrijpen er helemaal niets van die eenpitters: het gaat daar helemaal niet goed, stomme sukkels zijn het, ze weten het zelf niet eens. Gereorganiseerd moet er worden!
Grote besturen zijn ambitieus
Ook zo’n mooi woord: ambitieus. Ambitie betekent dat je iets wilt veranderen, dat je zelf aan de knoppen wilt draaien, dat je flink wilt sturen. Bij ambitieus past besturen op afstand helemaal niet. Wat heb je aan ambities als de afzonderlijke directies grote vrijheden hebben?
Lees en huiver:
Kleine besturen gematigd in hun autonomiewensen, grote besturen juist enthousiast en ambitieus
Een op de drie besturen is zonder bedenkingen enthousiast over meer autonomie; ze verwachten daardoor beter hun ambities te kunnen realiseren. Het gaat dan om grote besturen, vaak besturen met een raad-van-toezichtmodel. Kleine besturen in het primair onderwijs, veelal van protestants-christelijke scholen, zijn gematigd in hun autonomiewensen.
Direct daarna komt inderdaad de aap uit de mouw:
Meer ruimte voor school en bestuur zou tevens tot een gedifferentieerder aanbod moeten leiden. Iets minder dan de helft van de besturen speelt nu al in op de markt, door hun scholen een bepaald profiel mee te geven – vaak een specifieke pedagogisch- didactische aanpak of een uitgebreid cultureel aanbod. Ruim een op de vijf besturen, vooral in de vier grote steden, profileert zich met ‘het nieuwe leren’ op een of meer van hun scholen.
Zelfs al zou men hiermee werkelijk beogen verschillende scholen onder het bestuur van verschillend pedagogisch klimaat te voorzien, dan nog is het uitermate laakbaar. Het is het soort “markt” waarbij Ford en Ford alleen auto’s maakt, maar je wel kunt kiezen tussen verschillende type Fords. Ik meen dat dat toch niet geheel en al hetzelfde is als marktwerking. Het is monopolie met de vlag van diversiteit.
de juffrouw van het sociaal en cultureel planbureau
Hier is er weer eentje, ongetwijfeld competent, die het sociale en culturele verwart met het bedrijfsmatige. Oftewel : die stomme ouders snappen het niet. Oftewel : het SCP weet het vééééél beter dan die ouders. Oftewel : die stomme ouders – – refrein – –
Wat kost dat Planbureau eigenlijk op jaarbasis ? Gaarne het budget, vermeerderd met de door hen veroorzaakte schade, in cijfers uitgedrukt. Op jaarbasis.
maarten
In de Volkskrant van vandaag
In de Volkskrant van vandaag wordt een ander onderzoek aangehaald met weer andere bevindingen. Het is gedaan door onderzoeksbureau Choice, dat tien jaar Nationale Studentenenquête heeft geanalyseerd. “Studenten van grote opleidingen beoordelen die duidelijk lager dan die van kleine opleidingen. Dat geldt ook voor het oordeel over docenten. De onderzoekers denken dat dit de reden is dat de druk bezochte opleidingen in economie, rechten en bedrijfskunde in doorsnee laag worden gewaardeerd. Er is daar veel kritiek op docenten, faciliteiten, roosters en tentamens”. Een andere conclusie: “opvallend is dat opleidingen waar hard moet woren gewerkt, veel positiever worden beoordeeld dan die waar studenten het op hun sloffen af kunnen”. Het gaat wel niet over besturen maar ik denk dat deze conclusies relevanter zijn voor waar het eigenlijk om gaat dan het onderzoek van het SCP.