Uit de Telegraaf van vandaag 8-2’08:
Student gebukt onder schulden
door Arianne Mantel
AMSTERDAM – Hun gezamenlijke studieschuld bedraagt minstens 240 miljoen euro. In totaal slaagt bijna een op de vier studenten er niet in binnen de termijn van tien jaar een diploma te behalen.
Dat blijkt onder andere uit stukken van de Informatie Beheer Groep (IBG) waarover deze krant beschikt na een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur.
Opvallend is het grote aantal studenten dat na drie jaar studeren of langer toch besluit te stoppen met de studie: een op de zeven studenten geeft er pas dan alsnog de brui aan. De meeste studenten, bijna 13.000, met een studieschuld zijn hbo’ers. Volgens voorzitter Bastiaan Verweij van studentenbond ISO zijn de cijfers over de overschrijders van de diplomatermijn, die in studiejaar 1996-1997 is ingesteld, schokkend: ” Het gaat om gigantische schulden. Voor studenten is het soms niet te verteren en ook demotiverend dat ze met zo’n schuld moeten beginnen aan hun carrière. Velen moeten niet alleen de studiefinanciering terugbetalen, maar ook het bijgeleende bedrag van gemiddeld 8000 euro.”
Ik vind het niet zo’n drama.
Ik vind het niet zo’n drama. Ik heb zelf voor zo’n 13000 euro bijgeleend. Dat heeft me een hoop interessante kennis en vaardigheden opgeleverd, en een mooi diploma waar ik veel aan heb. Het afbetalen duurde wel een aantal jaren, maar bij veel anderen zal het sneller gaan: zij hebben een hoger salaris dan een leraar, en wellicht lagere vaste lasten doordat zij samenwonen. Voor velen zal zo’n schuld een nog kleiner probleem zijn dan het voor mij was. En het heeft je wel aan een hoge opleiding geholpen.
Goed, velen halen niet binnen tien jaar een diploma, maar dat ligt dan toch echt aan jezelf. Alleen een bachelorpapiertje (drie jaar studie) is al “een diploma”, dat moet toch kunnen lukken in tien jaar, extreem bijzondere omstandigheden daargelaten.
Negatief inkomen
Daar komt bij dat je een lening voor studie als zogeheten ‘negatief inkomen’ in mindering mag brengen voor de inkomstenbelasting als je eenmaal salaris hebt. Uiteraard moet je nog steeds terugbetalen, maar dat wordt gemakkelijker gemaakt doordat je met deze verrekening een deel van de inkomstenbelasting weer terugkrijgt.
De verrekeningsmogelijkheid geldt – zo heb ik begrepen – alleen als je zelf de schuld bent aangegaan. Ik weet niet of dit ook voor een IB-schuld geldt, maar het lijkt mij wel. Op onze particuliere opleiding is een schuld van 25.000 Euro na 3,5 jaar HBO een gangbaar bedrag. De studenten zitten daar meestal niet mee, mede vanwege voornoemde mogelijkheid tot verrekening.
Tendentieus
Ik vind dit toch wel een tendentieus bericht.
Waarom moeten ze de studiefinanciering terug betalen?
Toen Plasterk een balletje opgooide om de studiefinanciering te stoppen, was de wereld te klein.
Laat opa het nog maar eens zeggen: geen geld uitgeven dat je niet hebt.
En het leven kan ook leuk zijn zonder dat ‘alles moet kunnen, en wel direct’.
Niet de tering naar de nering zetten betekent dat je een grote kans loopt je billen te branden en op gigantische blaren te moeten zitten. 😉
Lex, een studieschuld is
Lex, een studieschuld is niet altijd het gevolg van te liederlijk leven. In mijn geval was de studiebeurs (de maximale nog wel) na betaling van collegegeld en kamerhuur al zo goed als op. En een mens moet ook eten.
Een rijkeluiszoontje loopt misschien een studieschuld op doordat hij te liederlijk leeft, maar voor veel anderen is een studieschuld niet gemakkelijk te vermijden. Wie een studie heeft met veel verplichte colleges en practica, kan er weinig uren naast werken. En degenen met een opleiding met veel zelfstudie, kunnen wel kiezen voor twintig uur per week werken, maar doen daardoor vaak wel jaren langer over de studie. Dat is een keuze die je kunt maken natuurlijk, maar je kunt er ook voor kiezen om te lenen teneinde sneller af te studeren, en dan tijdens het werkende leven de ontstane schuld af te betalen. Beide keuzes hebben hun voor- en nadelen.
Generalisatie
Classica, dat snap ik best. Ik had in 1968 ook een studieschuld (terug te betalen renteloze voorschotten) van 5000 harde guldens (hoe verhoudt dat bedrag zich tot de 8000 euroos van nu?).
Maar ook terug betalen van de basisbeurs? Of heb ik dat verkeerd begrepen?
Wat ik wel geconstateerd heb sinds pakweg 1987 (het tijdstip waarop studenten begonnen te praten over geld) dat men weinig geneigd was de tering naar de nering te zetten. Maar ik realiseer mij dat ik het gevaar loop hierdoor te generaliseren. Natuurlijk zijn er studenten die zich bewust zijn van de financiële beperkingen die nu eenmaal bij het studentzijn horen. Maar een grote groep vindt dat ook dan geldt: alles moet kunnen en wel direct.
Terugbetalen van de basisbeurs
Er is tegenwoordig een prestatiebeurs: als je geen bul haalt dan moet je alles terugbetalen. En dat kan oplopen tot tienduizenden euro’s. Moet je het wel erg bont maken overigens…