Scholen verzwijgen geweld

4 Reacties

1. Ook studenten worden
   Ook studenten worden geintimideerd. Soms zijn er docenten die, niet perse met opzet maar bijvoorbeeld omdat iemand niet over een groot gedragsrepertoire beschikt cq op op het ene gebied ontwikkeld is doch op een ander gebied niet, grensoverschrijdend gedrag vertonen. Als een student dan uiteindelijk, na vele malen geprobeerd te hebben een gesprek te voeren, een keer boos wordt, uit z´n vel springt wordt het meteen uit z´n verband getrokken, en worden student geintimideerd als hij zich niet terugtrekt omdat het `om hierarchische verhoudingen gaat´. Het is werkelijk van een absurdisme die niet onder woorden te brengen is. Totaal verziekte angstcultuur waarin ook vertrouwenspersonen zeer dubieuze rollen spelen. Opleidingen zijn op geen enkele wijze in staat om met conflicten om te gaan, in plaats van oplossingen te zoeken en gesprekken aan te gaan, worden verhoudingen meteen op scherp gezet en UITVERGROOT. Waanzinnige situaties!

   • Toelichting
     Hartelijk welkom op het BON-forum. En je valt gelijk met de deur in huis met een weinig opwekkend verhaal over initimidatie van studenten door docenten. In je kennelijke en voorstelbare boosheid zeg je wel heel generaliserend “Opleidingen zijn op geen enkele wijze in staat om met conflicten om te gaan, […]”. Ik zou de stelling aandurven dat dat niet overal zo is.

     Kun je wellicht – zonder nou gelijk alle details te verschaffen – iets meer toelichting geven? Mogelijk kunnen forumbezoekers dan helpen met het zoeken naar een oplossing.

     • ik ben misschien niet
       ik ben misschien niet helemaal duidelijk geweest. Een student hoeft het gedrag van een docent niet direct als intimiderend te ervaren, die kan het ook als lastig ervaren of als moeilijk mee om te gaan. Hij kan dan proberen een gesprek te voeren met de docent, bijvoorbeeld omdat hij merkt dat hij zijn vragen niet kan stellen en het leerproces daardoor in het geding komt. Als een docent een gesprek niet aan wil gaan en het gevoel van een student steeds wegwuift, dan is dat arrogant en/of het komt voort uit onzekerheid en/of een docent doet misschien zo om niet kwetsbaar te zijn, of alles tezamen. Soms zijn er docenten die liever dat gedrag (vluchten? negeren) vertonen dan dat ze dat gesprek met een student aangaan. Dit hoeft niet perse opzettelijk te zijn; niet iedereen heeft een even groot gedragsrepertoire en de middenweg bewandelen kan ook niet iedereen, voor sommigen is het vechten of vluchten, misschien omdat ze zich anders kwetsbaar op moeten stellen en dat niet kunnen of willen. Ik denk dat niet iedereen zichzelf moeilijke vragen stelt?

       Een student kan daar misschien een tijdje begrip voor op brengen maar als die wat wil leren en hij merkt dat die mogelijkheid hem hierdoor ontnomen wordt, wat moet hij dan doen? Ik wil niet direct zeggen dat zo´n docent intimideert, maar zijn gedrag is niet erg professioneel en wordt misschien ook als ongewenst ervaren. In het gewone leven gaan mensen in zo´n geval, ook als er boze woorden zijn gevallen, met elkaar in gesprek, maar op een opleidingsinstituut wordt een situatie als deze meteen op hierarchische wijze behandeld. Men gaat meteen in ‘partijen’ denken in plaats van in oplossingen en dat is toch ook intimiderend als iemand daar gewoon z’n studei zit te doen. Althans dat probeert, wnt veel interactie is er niet.

       • Beste Donna
         Het blijft lastig om zo in een veralgemeniseerde situatie te spreken. Ik waardeer dat je dat doet overigens, je hebt, lijkt het me, een specifieke situatie op het oog, maar wil of kan geen man en paard noemen.
         Op dit forum herkennen we dat maar al te goed. Velen van ons zitten in vergelijkbare posities tov hun leidinggevenden. Niet voor niets hebben veel deelnemers een alias.

         Tot een jaar of 10 geleden kon ik me niet goed indenken dat studenten problemen met docenten niet konden of dorsten bespreken. Daarna heb ik er wel voorbeelden van meegemaakt. Soms was dat onterecht, zouden studenten best het probleem op tafel kunnen leggen bij de betreffende docent, maar helaas moet ik toegeven dat ik het me in een aantal gevallen ook kon voorstellen. Studenten waren bang afgerekend te worden op kritiek.

         Dat risico loop je vooral als de manier waarop getoetst wordt subjectief is. Bij een schriftelijk examen kun je altijd je werk opvragen en kijken of je rechtvaardig beoordeeld bent. De normen liggen vast, je gemaakte werk is controleerbaar. Een van de vele bezwaren van Competentie Gericht Onderwijs is dat de competenties zelf uitermate vaag zijn geformuleerd. Zelfs bij beoordelaars die zo objectief mogelijk proberen te zijn, kun je grote verschillen verwachten. Overigens wordt dit mooi verwoord door BON’s eigen Sjeekspier in zijn laatste column hier op het forum. Die kun je hier lezen.

         Tegelijkertijd zijn docenten onzekerder geworden. Vaak moeten ze werken op een manier die de hunne niet is, vaak wordt er gebruik gemaakt van studenten evaluaties over hun functioneren. In een veilige en open opleiding is dat uitstekend. In een opleiding waar angst heerst is dat dodelijk. Docenten gaan duiken, andere docenten gaan het voor studenten juist erg makkelijk maken, in de hoop van goede evaluaties. Kortom: de manier waarop is ingegrepen in de werkomgeving van de docenten en de studenten is uitermate zorgwekkend. Het veroorzaakt vreemde excessen.

         Dat neem niet weg dat er ook onder docenten hufters zijn, net als onder studenten en managers. Dat was vroeger zo en is nog steeds. In geval van echte problemen zou ik er als student voor zorgen om het te bespreken met meerdere studenten. Samen sta je veel en veel sterker.

         Ik weet niet of dit een antwoord is waar je wat aan hebt natuurlijk