Columniste Hester Macrander heeft het in haar column in De Gelderlander van 26 mei 2007 over een nieuwe actiegroep Z.O.N.: Zinvol Onderwijs Nederland. Aangezien het een openbaar toegankelijk bron betreft staat hieronder de volledige tekst.
Opvallend: de oplossingen van BON voor de problemen in het onderwijs zijn haar niet sympathiek. Dat is natuurlijk haar goed recht, maar haar interpretatie “BON ijvert voor een onderwijsvorm die ik niet als de oplossing beschouw: terug naar een autoritaire vorm waarin inhoud en kennisoverdracht centraal staan” lijkt me wel wat érg kort door de bocht.
Te prijzen is mijns inziens dat in elk geval een alternatief voorstelt maar wát voor een alternatief! Zeer arbeidsintensief en dus zeer kostbaar, zou ze zich dat wel realiseren? Dat ze verder het huidige onderwijs ‘betekenisloos’ noemt lijkt me een erg forse generalisatie. Helaas noemt ze geen voorbeelden, anders zou er wellicht nog lering uit te trekken zijn.
==================
Hester Macrander: Z.O.N.
Zaterdag, 26 mei 2007 – ‘Het onderwijs in Nederland kampt met hardnekkige en ernstige problemen.’ Dat zegt het jaarverslag van de onderwijsinspectie 15 mei jl. Het ligt dus niet aan mijn overbezorgde moederhart. Het voortgezet onderwijs, dames en heren, is een failliete boedel.
Ik weet dat onderwijsgevenden hard werken om de zaak te verbeteren, lessen leuker te maken, projectonderwijs in te voeren en wat niet al, maar veel baat het niet, want het onderwijs moet op elementairder niveau op de schop.
Kinderen van groep 8 gaan verwachtingsvol naar een middelbare school, maar na drie maanden hebben velen het al gezien. Een knappe prestatie om in zo korte tijd de energie en motivatie van jonge kinderen om zeep te helpen! Ligt de schooluitval van jongeren aan het falen van de jeugd? Nee, het onderwijs slaat de plank mis, gigantisch.
Hierbij meld ik u de geboorte van een nieuwe actiegroep: Zinvol Onderwijs Nederland (ZON). De vereniging Beter Onderwijs Nederland (BON) bestaat al. Die heeft veel de media gehaald. Deze groep is mij echter niet sympathiek. BON ijvert voor een onderwijsvorm die ik niet als de oplossing beschouw: terug naar een autoritaire vorm waarin inhoud en kennisoverdracht centraal staan. Ik ben pleitbezorger van verder gaan met vernieuwen, waarbij het welzijn van de leerling centraal gesteld moet worden. Uiteindelijk is het doel van onderwijs: kennisoverdracht die effectief is. Dat is het nu niet, omdat aan de aard van de jongere voorbij wordt gegaan, dus blijft het dweilen met de kraan open.
Op de eerste plaats moet je kinderen tussen de twaalf en de vijftien jaar niet overleveren aan een los systeem van lesjes en wisselende docenten, waarin geen enkele volwassene voeling heeft met het proces wat leerlingen gedurende die dag doormaken. Er moet primair een gezond sociaal-emotioneel proces zijn, bewaakt door enkele vaste volwassenen.
Maar de kern van het hele probleem is de volstrekte betekenisloosheid van het onderwijs. Wat er aangeboden wordt en de wijze waarop spreekt voor 90 procent niet aan. De zin ervan wordt niet ervaren, dus rest er verschrikkelijke saaiheid. Nog steeds bestaat veel onderwijs uit boeken vol leerstof tot je nemen, waarvan je niet begrijpt waarom dat moet. Maak gebruik van de natuurlijk behoefte aan zelfstandigheid en exploratiedrift van jongeren. Laat ze door zelf te doen, ontdekken. Laat ze vragen stellen op basis van ervaringen. Begeleid jongeren op weg naar zelfinzicht en eigen motivatie. Hou op met van bovenaf te onderwijzen en op te voeden, ga ze helpen!
Een jongere in verzet kan hopeloos in zichzelf verstrikt raken en dan is het slechte pad een grote verleiding. Als we jongeren zichzelf laten zijn, kunnen ze vanuit een positieve beleving over zichzelf functioneren, in plaats van alsmaar te moeten voelen dat ze het niet goed doen. Het voortgezet onderwijs is een ongeschikt opvoedingsklimaat voor pubers. Het creëert motivatiecrisissen en hangende niets-meer- willers. Heel pijnlijk, eigenlijk. Ik luid de noodklok.
Zij luidt de noodklok
Nou, dan zal het voor haar een hele troost zijn dat ze nog zoveel geestverwanten heeft. Volgens mij kan ze zó aanschuiven bij Iederwijs.
Hester Macrander
Hester Macrander is eerder ter sprake gekomen op het forum, zie hier. Ze is consistent in haar mening dat we in de door de vernieuwlers ingeslagen weg (studiehuis, HNL) door moeten gaan in het onderwijs.
Opvallend in bovenstaand verhaal: met het basisonderwijs is volgens haar lijkt het niks mis. Dat de kinderen van Nederland niet meer kunnen spellen en rekenen, dat is blijkbaar geen probleem.
Dat is een stropopredenering,
want dat zegt mevrouw Macrander helemaal niet.
Wat is in hemelsnaam een strop-op-redenering
en waarom is dit een strop-op-redering? Door zomaar te roepen dat iemand een strop-op aanvalt, heb je grote kans dat je hem beschuldigt van iets wat hij niet meent: een stro-pop, zeg maar.
Kortom, wat meer uitleg graag.
Een stro-popredenering
“Een stropopredenering is het opbouwen van een positie die gemakkelijk te weerleggen is en dan beweren dat deze positie van de tegenstander is, ook wel stromanredenering genoemd. De stelling van de tegenstander wordt zo gemanipuleerd zodat deze veel gemakkelijker onderuit te halen is dan de oorspronkelijke stelling.”
bron
Re: Jacques
Wat zegt ze helemaal niet Jacques?
Bedoel je mijn eerste opmerking dat we volgens haar op de HNL weg door moeten gaan of mijn tweede bewering dat ze blijkbaar vind dat het basisonderwijs OK is?
Voor beide beweringen is in het stuk mijns inziens genoeg bewijs te vinden.
Wat Macrander niet zegt
is: “Dat de kinderen van Nederland niet meer kunnen spellen en rekenen, dat is blijkbaar geen probleem.”
Hiermee creëer je een stro-pop, die vervolgens door de hysterische BON-mob in de fik gestoken wordt. Ik zeg het wat overdreven, maar de goede verstaander begrijpt me wel.
De club zet dan ook wijselijk een opmerking onder iedere forumbijdrage.
@Jacques
Ik schreef
Opvallend in bovenstaand verhaal: met het basisonderwijs is volgens haar lijkt het niks mis. Dat de kinderen van Nederland niet meer kunnen spellen en rekenen, dat is blijkbaar geen probleem.
Hier staat toch duidelijk ‘lijkt’. Ik zal uitleggen hoe ik dit denk te lezen in het stukje van Macrander.
Macrander schrijft:
Kinderen van groep 8 gaan verwachtingsvol naar een middelbare school, maar na drie maanden hebben velen het al gezien. Een knappe prestatie om in zo korte tijd de energie en motivatie van jonge kinderen om zeep te helpen!
Hieruit concludeer ik dat zij vindt dat tot groep 8 die energie en motivatie er nog zijn.
Ook schrijft Macrander:
Er moet primair een gezond sociaal-emotioneel proces zijn, bewaakt door enkele vaste volwassenen.
De middelbare school moet dus meer op de basisschool gaan lijken concludeer ik hieruit.
De hele maatschappij een kleuterklas!
Jij mag het stukje van Macrander natuurlijk anders lezen Jacques.
@Mark79 1
Bij een stropopredenering rekken opponenten elkaars redeneringen zo ver op dat zich evident ‘foute’ elementen beginnen af te tekenen, die vervolgens gemakkelijk af te schieten zijn.
Als je de bijdrage van de heer Stevin leest, kun je al een mooi voorbeeld lezen:
“Volgens mij kan ze zó aanschuiven bij Iederwijs.”
Hoewel Macrander niets schrijft over Iederwijs, vertaalt Stevin haar ideeën naar deze vermaledijde stroming en ‘weten’ wij al genoeg.
Mevrouw Macrander signaleert dat kinderen in het basisonderwijs nog gemotiveerd zijn en na een paar maanden middelbare school hun interesse verliezen. Ze zoekt een oplossing die kennelijk geïnspireerd is door de opvatting dat veel basisschoolleerlingen gevoelig zijn voor een duidelijke meester of juf, die uiteraard ontbreekt in de versnippering die de onderwijsleersituatie aan het middelbaar onderwijs nu eenmaal eigen is.
Nu de stropopredenering van jou:
“met het basisonderwijs is volgens haar lijkt het niks mis. Dat de kinderen van Nederland niet meer kunnen spellen en rekenen, dat is blijkbaar geen probleem.”
Als ik even de verschrijving uit je zin haal, interpreteer je haar woorden als:
1. Er lijkt niks mis te zijn met het basisonderwijs;
2. Voor Macrander zijn de tekortkomingen op het gebied van spellen en rekenen blijkbaar geen probleem.
Het kan best zijn dat Macrander wel problemen ziet in het basisonderwijs en zich ook zorgen maakt over spellen en rekenen, maar zich alleen over de motivatie van leerlingen wilde uitspreken.
@Mark79 2
Vervolgens zie je er nog eentje in een andere bijdrage van jou: “De middelbare school moet dus meer op de basisschool gaan lijken concludeer ik hieruit. De hele maatschappij een kleuterklas!”
Macranders idee om ex-basisschoolleerlingen beter te begeleiden wordt volstrekt in het belachelijke getrokken door de kleuterklas-stropop.Enter the BON mob.
Ik heb me ook vaak afgevraagd waarom het aanvankelijke enthousiasme van brugklasleerlingen zo rigoureus de kop wordt ingedrukt na enkele maanden middelbaar onderwijs en vind Macranders insteek helemaal niet gek. Het kan heel interessant zijn om mensen buiten het vak te horen over processen die men misschien niet ziet wegens beroepsdeformatie.
De kop ingedrukt?
Als enthousiasme afneemt, wat ik ook zie gebeuren in een brugklas, dan hoeft dat toch niet te komen doordat dat enthousiasme de kop wordt ingedrukt? Kinderen veranderen toch ook gewoon rond die leeftijd? Dat lijkt me zelf een heel wat meer voor de hand liggende oorzaak.
Als er een middelbaar schooltype denkbaar zou zijn waar leerlingen veel lerend massaal en met behoud van basisschoolenthousiasme doorheen zouden fietsen, dan had dat type allang wereldwijd gezegevierd. Maar omdat een groep mensen leerlingen maar niet wil accepteren zoals ze nu eenmaal vaak zijn (nl. nog niet zo zelfstandig, niet altijd even enthousiast, vaak snel afgeleid), blijven ze maar sleutelen aan het onderwijs, zelfs al worden leerlingen er kotsmisselijk van.
Wat gaat er mis in het VO
Ik deel je ervaring dat basisschoolkinderen bijzonder enthousiast zijn en dat dat enthousiasme in het VO tamelijk snel verdwijnt.
Ik heb ook gemerkt dat dat proces steeds vroeger gebeurt: jarenlang waren de 2e klassen in het VO erkend lastig, nu begint het al eerder. Sterker nog: ik hoor van basisschoolleerkrachten dat het al in de groepen 7 en 8 aan de gang is.
Er zal een veelvoud van achterliggende oorzaken zijn. Ik persoonlijk zie geen aanwijzingen dat de verandering naar verschillende leerkrachten daar een van zou zijn. Wel merk ik dat allerlei scholen die oplossing kiezen, maar dat het probleem niet vermindert.
Deze “oplossing” heeft ook een nadeel, zoals zo overduidelijk verwoord door M79. Je behandelt VO leerlingen als PO leerlingen. Een vorm van intensievere begeleiding die overigens teniet wordt gedaan door het beroep op zelfstandig werken en formuleren van eigen leerdoelen enzo, dat zo eigen is aan de laatste onderwijs vernieuwingen. Enerzijds moeten de kinderen nog bemoederd worden: liefst nog een tijdje één docent voor de klas. anderzijds worden ze geacht sneller verantwoordelijk te zijn voor hun eigen leren.
De overeenkomst in de effecten van beide richtingen ligt dus niet op pedagogisch vlak. Ik zie wel een andere overeenkomst: beide trends leveren financieel voordeel op voor de scholen. Maar dat zal ongetwijfeld toeval zijn.
Gras voor voeten weggemaaid!
Inderdaad, de leerlingen beginnen tegenwoordig hun motivatie te verliezen voordat ze naar de middelbare school gaan (maar kan studie niet vinden: heeft onlangs nog in een van onze dagbladen gestaan, en die hebben altijd gelijk behalve op woensdag- of was het dinsdag?)
Dat er dan even een opleving is als ze naar de ‘grote school’ gaan is vanzelfsprekend: verandering doet leven. Maar daar leren ze al snel de mores over te nemen van de oudere leerlingen: laat niet zien dat je ook maar iets leuk vindt. Teveel enthousiasme en je staat op die leeftijd behoorlijk voor schut. Kortom, na een half jaar op school, na zestien maal door de oudere leerlingen van de trap te zijn geduwd, te zijn uitgelachen omdat je ‘op tijd wilt komen’, ‘omdat je respect toont voor een leraar’, enz., ben je langzamerhand wel genezen: dan ga je de komende vier jaar ‘ondergronds’.
Overigens: de middelbare school wordt wel gewaardeerd door leerlingen. Dat gebeurt als ze ouder zijn, een jaar of zeventien achtien. Lees alle fotojaarboeken maar eens na: maar weinig leerlingen zijn zo kwaad op de middelbare school dat ze het per se willen vermelden. Mijn eigen middelbare schooltijd ws ook niet beroerd. -Alleen Hester: die houdt de mythe in stand dat het allemaal niet best is. Pink Floyd romantiek. We don’t need no education, tiecher lief te kits aloon.
Enter de volgende stropop:
Simon: Alleen Hester: die houdt de mythe in stand dat het allemaal niet best is. Pink Floyd romantiek. We don’t need no education, tiecher lief te kits aloon.
Wat trouwens ook een leuke stropop is: BON wil een aantal verloren gegane zaken terug in het onderwijs, zoals het initiatief bij de vakbekwame docent. Wat zeggen de opponenten? BON wil terug naar de jaren ’50.
Adje moet bijna in elk interview verdedigen dat BON dat niet wil.
Het is nog erger!
Niet de opponenten zeggen dat, maar de minister! Je ziet het, wat betreft zitten we dik in de problemen. Je hebt gelijk. Volgens mij zouden wij er verstandig aan doen om te laten zien dat het onderwijs in de jaren vijftig van een veel hoger niveau was dan het onderwijs nu: met -gemiddeld genomen- bekwamere docenten. Dan is het opeens geen stro-pop, maar een ‘krachtige slogan’. Waar het onze vereniging aan mankeert is een rijke geldschieter, opdat we een aardige reclame-campagne kunnen betalen.
Kun jij ons niet wat voorschieten, Jacques?
VGN-slogan
Ik heb ’n poster van de VGN (Vereniging Docenten Geschiedenis en Staatsinrichting) achterin de klas hangen:
“Wie achterom kijkt, wordt geen meeloper”; “van geschiedenis word je wijzer”.
Deze…
…dus.
Terug naar ’50: en wat dan nog?
Ik zou een heleboel dingen uit de jaren vijftig terug willen.
Lege autowegen.
Weiland met koeien in de randstad.
De gezelligheid van Sinterklaas en het ontbreken van de Kerstman.
Straten waar iedereen dezelfde taal spreekt.
Klassen waarin het stil was.
Lagere scholen waar kinderen zelf naar toe liepen of fietsten en waar geen foutgeparkeerde Hummers van geblondeerde moeders de ingang blokkeren.
Een hoofdonderwijzer die een intellectueel was.
Scholen zonder beveiligingspoortjes.
Annie Schmidt.
Wim Kan.
Ko van Dijk.
Goh, wat waren die jaren vijftig toch verschrikkelijk en wat is het schandalig om dergelijke dingen terug te wensen. Terug naar de jaren vijftig, nee, dat willen we niet.
Terug naar de jaren ’50
Nou ja, of die jaren ’50 echt zo geweldig waren is natuurlijk ook maar de vraag (“In de keuken van de geschiedenis kan eenieder wel een smakelijk recept bereiden” hoorde ik eens een historicus zeggen over selectieve waarneming als het om het verleden gaat) en in bovenstaand lijstje zitten ook wel wat twijfelachtige elementen wat mij betreft. Waar het mij natuurlijk om ging was het aanduiden van de stropop die de tegenstanders van BON hanteren om de beweging zwart te maken. Je kunt er donder op zeggen dat tegenstanders een veel langere lijst kunnen opstellen met zaken die godzijdank zijn afgeschaft in de jaren ’50.
@Simon: Hoe kom jij erbij dat ik van mijn schamel lerarensalaris reclame zou kunnen bekostigen!?
Ook al geen goede redenering
Stel: in de keuken van de jaren vijftig vindt iedereen wel iets van zijn gading (mooie uitspraak trouwens: ik onthoud hem), waarom zou dat impliceren dat je (dus) perse meer negatieve dan positieve dingen zult aantreffen?
Iedere wiskundige op dit forum zal beamen dat de kans, bij aanvang, zo ongeveer half-half dient te zijn (dat wil zeggen, als de keuken maar groot genoeg is. Als je duidelijke omstandigheden kunt aanwijzen die de jaren vijftig zonder meer diskwalificeren ten opzichte van andere decennia, dan zou je wel gelijk kunnen hebben. De vraag luidt dus:)
Jacques, wat is er zo bijzonder aan de jaren vijftig, dat deze beduidend slechter zijn dan de jaren 30, 40, 60, 70, 80, 90, 00? -Oftewel, waarom kunnen er in de keuken van de jaren vijftig, in tegenstelling tot wat je mag verwachten, meer negatieve recepten worden bereid, dan positieve recepten?
kansen in de keuken van de wiskunde
Het begrip kans wordt in de dagelijkse omgang heel vaak verkeerd gebruikt. Zo ook hier vrees ik. Wat dat aangaat kan ik als wiskundige je stelling niet beamen.
Een aardig voorbeeld van misbruik is de sterreclame van een of andere verzekeringsmaatschappij (die zouden beter moeten weten) met daarin beweringen als: de kans dat u morgen een kind krijgt is 1 op de zoveel.
Een aardige is ook die man die bij de detectiepoortjes van Schiphol wordt gepakt met een bom in zijn broekzak. Zijn verklaring: hij was bang voor een bomaanslag in zijn vliegtuig, de kans daarop was welliswaar niet erg groot, maar hij wilde het zekere voor het onzekere nemen. De kans dat er twee mensen die elkaar niet kennen met een bom in een vliegtuig zouden zitten, dat was verwaarloosbaar natuurlijk.
Ook Lucia de B is geloof ik niet geheel gelukkig met de kansrekening die op haar is losgelaten.
In mijn kleine bescheiden leerboekje
staat:
‘Maximum a-priori ignorance about whether or not a proposition G is true, can be represented by attaching a 50 percent truth probability to proposition G’
Het gaat hier om het invullen van de beroemde Bayesiaanse formule. (En zijn wij inmiddels niet allen Bayesiaan?)
Waarmee ik maar wil zeggen dat ik wellicht geen groot wiskundige ben (allesbehalve), maar wel ter goede trouw ben 😉
Jaren 50….
alleen maar wandplaten
ga even kolen halen…, eierkolen nog wel, of antraciet, gebracht door de kolenboer
met van die hofjes
met nog echte winters (auto’s kloppen niet!!)
met bermtoerisme
met de katholieke mis, zie ook hier voor meer beelden
met acht kinderen
met Doris Day
met de bikini….
met de “moetjes”
met de Solex
met God nog in Jorwerd
Tot slot een beetje buiten de scoop:
het tv-museum, mooi gemaakt!!!
Ook heel jaren 50
was het stiekeme gedoe als vrouwen een abortus nodig hadden … Terug? Nee, brrr, voor geen goud.
Bos en Drees (in de jaren 50)
Bos heeft het van geen vreemde: “Vooral premier Willem Drees staat niet te trappelen om televisie in Nederland in te voeren. Maar als televisie er eenmaal is, werkt hij er graag aan mee. Op de van Philips geleende reportagewagen registreert een N.T.S. cameraman een toespraak van vadertje Drees op het Binnenhof te Den Haag op 5 mei 1952.” Foto uit het boek Hallo Hier Hilversum van Huub Wijfjes.
De keuken van de geschiedenis
De historicus in kwestie wilde aanduiden dat ieder in het verleden wel iets van zijn gading kan vinden dat hem te pas komt om zijn mening kracht bij te zetten. Tevens impliceert dit dat je net zo goed de tegenovergestelde mening kunt ondersteunen door weer andere elementen te selecteren.
Het heeft dus niks met kansberekening o.i.d. te maken, maar met selectieve waarneming. Denk daarbij ook eens aan de onderzoeken van psycholoog Dr. Douwe Draaisma die het een en ander heeft gepubliceerd over de volstrekt onbetrouwbare manier waarop wij ons verleden onthouden en interpreteren.
Dat is een fundamenteel probleem inherent aan geschiedenis
In een poging een juister, evenwichtiger beeld te krijgen zou je bronnenonderzoek moeten doen. Maar op een zo breed gebied als “de kwaliteit van leven in de jaren vijftig” lijkt me dat evenzeer alle mogelijke definities en bronnen behelzen, die alle tot alle mogelijke conclusies kunnen leiden,
Op het gebied van het onderwijs kun je in zekere zin wel tot hardere conclusies komen door de examens en profwerken uit die tijd te vergelijken met de toetsen van nu.
Als de eerdere toetsen door de huidige studenten in ruime mate zwaar onvoldoende gemaakt zouden worden, dan is óf al die kennis volslagen irrelevant geworden, óf het onderwijs is achteruit gegaan.
Natuurlijk zijn er dingen die studenten nu wel en vroeger niet konden: bedienen van de rekenmachine, msn-nen etc. Die vaardigheden zou je wellicht kunnen vergelijken met werken met een rekenlineaal of opzoeken in een encyclopedie, je weg weten in een bibliotheek en het voeren van een doelgericht gesprek.
Je hebt volledig gelijk
en ik zal niet bestrijden dat je ‘altijd wel een stok vindt om de hond te slaan’, maar wat ik bestrijd is dit:
je schrijft [Je kunt er donder op zeggen dat tegenstanders een veel langere lijst kunnen opstellen met zaken die godzijdank zijn afgeschaft in de jaren ’50.]
Je zegt dat tegenstanders een *veel langere* lijst kunnen opstellen. Dat geloof ik niet. Volgens mij moet dit zijn een: *even lange* lijst. Immers, de lijst van Stevin kan ook nog worden aangevuld?
Als je wel bedoelt, in absolute zin, een *veel langere lijst* met negatieve zaken uit de jaren vijftig, dan behoeft dat een bijzondere verklaring.
Dit is muggen zifterij, ik weet het. Windstilte. We liggen voor Pampus en wachten op 14 juni, geloof ik. Wat ook wil helpen is: ik ben ongveer 1.86 meter. Stel je iets ouds en bochtigs voor van die lengte, en sla er virtueel op los met een boek, of gewoon met gebalde vuist. Dat helpt gegarandeerd.
Tja …
Straten waar iedereen dezelfde taal spreekt …..! Commentaar overbodig, maar het is niet onopgemerkt gebleven.
Straten waar men dezelfde taal spreekt..
Inderdaad, bien étonné de se trouver ensemble…
Erg hè?
Je moet er toch niet aan denken, straten waar iedereen dezelfde taal spreekt. Bijna net zo erg als een forum waarop iedereen dezelfde taal spreekt.
Overige verwijten maar over de particuliere mail, want het lijkt mij een beetje bezijden de hele discussie.
Heb je zelf in gang
gezet .. Spijt?
Kruidje-roer-me-niet
“Wat ik precies voor beroep heb weet ik niet meer.”
“In het verleden ben ik lid geweest van de PvdA, D’66, Groen-Links, SP en de PvdA.”
Het zoveelste voorbeeld van -Kijk mij nou eens- toepassen op anderen.
Ik neem dit cabaret niet serieus.
Ik ben dol op..
satirisch cabaret en satirische columnisten (nou ja, niet allemaal en niet altijd). Zolang ze zich bij satire houden en niet zich in het echte leven gaan begeven.
Midas Dekker veegt ook de vloer aan met het onderwijs door te spreken over “scharrelkinderen”. Volgens hem worden kinderen te dik o.a omdat ze de hele dag zitten (op school). School zou moeten worden afgeschaft. Kan de gymles ook verdwijnen. Geen boer zou zijn kippen kippengymnastiek laten doen, en geen hond gaat naar de sportschool. Gewoon laten scharrelen en rennen, die beesten. Moeten kinderen dus ook doen.Ik kan er hartelijk om lachen en ben nog bereid het enigzins serieus te overwegen ook. Zolang die man maar columns blijft schrijven en niet de politiek in gaat, dagvoorzitter wordt of serieuze stukken over onderwijs in kranten gaat schrijven.
Misschien geschikt voor Montessori-onderwijs..
…of zoiets dergelijks.
Die gepamperde kinderen brengen het over het algemeen niet ver.
De zachte hand,….ja ja…!
Gepamperde kinderen?
Was het maar zo makkelijk dat die alleen op Montessori-scholen zaten … ! Achterhaald idee.
Ho ho, mijn familie, drie
Ho ho, mijn familie, drie generaties montessori heeft zich nooit laten pamperen. Wel hebben hier en daar de softies geprobeerd het traditioneel vernieuwingsonderwijs over te nemen. Echt montessori is cognitief zeer ambitieus.
montessori en realistisch rekenen
De montessorianen moesten helemaal niets hebben van realistisch rekenen overigens. Ze hadden (hebben) ook bijzonder doordacht didactisch materiaal. Doordacht op elk detail. Kompleet met voorgeschreven manier van aanbieden aan de kinderen.
Bijzonder strak geregeld allemaal.
De aandacht die daaruit spreekt heb ik altijd bewonderd, al ben ik het lang niet met alle ideeën en uitgangspunten eens.
Maar van alle traditionele vernieuwingsscholen is het Montessori onderwijs het meest op de inhoud gericht, het meest puur.
Montessori-onderwijs….
…is slecht voor de ontwikkeling van de fantasie, zegt mijn vrouw en die kan het weten.
Maar dan lees je dit: Verder stelde de heer Montessori vast dat het waar is dat Maria Montessori één bepaalde functie van de fantasie miskent, namelijk waar het gaat om uitdrukking van gevoelens. Zij betrok het subjectieve beleven niet of te weinig in haar beschouwingen en deed het daarmee tekort.
Het is mogelijk dat juist deze laatste factor ertoe heeft bijgedragen dat door velen aan de denigrerende opmerkingen van Montessori over “vrije” expressie meer gewicht werd toegekend dan in haar bedoeling heeft gelegen. Zij zelf heeft er immers altijd op gewezen dat iedere uiting van het kind waardevol is al was het alleen maar om daardoor te gaan beseffen wat het bezig houdt. Hoe waar dit ook is, toch klinkt er niet overtuigend in door dat belevingen en uiting daarvan – op zichzelf genomen – fundamenteel zijn voor een goede emotionele ontwikkeling. Lees verder…
Dat schitterende
Dat schitterende rekenmateriaal van montessori is op die scholen aan het verstoffen (op zolder soms!). Ze moeten namelijk methodes met realistisch rekenen gebruiken van de Inspectie
Inderdaad.
Dat had ik ook gehoord. Soms denk ik dat de inspectie beter afgeschaft kan worden.
Als ’n Montessorie
school vergrijst/zwart, heeft het misschien geen andere keuze.
geen andere keuze dan realistisch rekenen?
RR is bij uitstek ongeschiikt voor allochtone kinderen. Met de Montessori didaktiek kun je, denk ik, bij allochtone kinderen beter terecht dan met realistisch rekenen. Probleem is wel de individuele aanpak die discipline vereist. Maar de pedagogosche en de didactische componenten van Maria zijn goed te scheiden.
Klopt: Montessori-onderwijs
werd gedwongen tot realistisch rekenen en helaas kregen steeds meer Montessori-scholen directies die daarin meegingen. Ze moesten wel, want ook de ouders gingen meeblazen in het zelfde orkest als de inspectie. Van het Montessori-onderwijs is nagenoeg niets meer over in Nederland. Ik vermoed in de VS wel. Daar mag je alleen op een Montessorischool lesgeven als je een door de internationale Montessoribeweging erkend diploma hebt, dat hogere eisen stelt aan de leerkrachten dan het Nederlandse Montessori-diploma.
Inderdaad,
.. de zelfstandigheid die in allerlei opzichten van jonge Montessorileerlingen gevraagd werd, heb ik op geen enkele school terug gezien. Dat Montessori door allerlei andere ontwikkelingen (en door de toevlucht van groepen ouders en kinderen die niet zozeer voor Montessori kozen maar voor een witte “ons soort ouders” school) in diskrediet is gebracht, staat daar m.i los van.
Helaas stagneerde bij mijn kinderen de Montessori ontwikkeling in de bovenbouw. Toen werd de gebrekkige aansluiting met het voortgezet onderwijs pijnlijk zichtbaar.
Juist , het
Juist , het montessorionderwijs heeft last gehad met diverse pogingen tot vijandige overnames. Eerst de progressief-alternatieve kerk. Daarna kwam de wit-elitaire maffia. Zij hebben ieder geprobeerd de inhoud van het onderwijs naar hun modieuze hand te zetten terwijl ze van montessori van toeten wisten.
Bij toeten hoort blazen
‘van toeten noch blazen’, is het toch?
Heb zelf enige tijd in die wereld rondgelopen, maar het specifiek Montessoriaanse element kon ik in het VO in ieder geval niet ontwaren. Ik geloof ook dat niemand daar in het VO een duidelijk beeld van heeft.
Ik was kort omdat ik wist
Ik was kort omdat ik wist dat u nog spreekwoorden en gezegden op school hebt geleerd (gelukkig).
Het Montessori VO volgt niet de ontwikkelingsideeen van Maria voor deze leeftijdcatagorie. Daar kwam ze pas mee toen MLA en Jordan al gestart waren. Het Montessori VO borduurt daarom van ouds her een beetje verder op het Montessori BO.
Nu dat Montessori BO verwatert zie je dat bij het Vo alleen al daarom ook gebeuren. Voor sommige Montessori VO scholen denk ik wel eens dat het slechts een verkoopargument dat goed in de witte markt ligt om het bordje op de gevel te schroeven.
Maar dat vinden die types nu weer cynisch van mij…
‘ZInvolle’ Hester Revisited
Vandaag staat Zinvolle Hester met haar verhaal uitgebreid in de NRC. Kort gezegd redeneert ze als volgt: ‘Ik, Hester, verveelde mij vroeger in de klas als er klassikale lessen werden gegeven, en veel anderen ook, dus kan dat onderwijs niet gedeugd hebben.’ Of veel andere kinderen daar wel degelijk iets bij hebben opgestoken vraagt ze zich niet af. En gezien deze instelling van de zich vervelende Macrander, weet Ik wel zeker, dat alle leerlingen die ik in 4 VWO heb zitten op dit moment al meer in hun mars hebben dan deze mevrouw.
Eigenlijk zijn deze praatjes de uitlatingen van een buitengewoon verwend kind: ‘Dit is mijn partijtje, en jullie moeten maar zorgen dat ik het leuk heb’. Laat ze dat maar tegen de belastingdienst zeggen.
Toch opmerkelijk dat je met zo’n infantiel praatje de publiciteit kunt halen. Aan de andere kant, je kunt natuurlijk ook in de krant komen door een Tarzansprong op het Pausmobiel te maken. Jammer eigenlijk dat ze zoiets niet heeft geprobeerd. Daar had ze zich vast niet bij verveeld.
Dit is toch gewoon …
… ‘de leerling centraal stellen’
Maar dan wél in groepjes, graag.
‘Ik, Hester,
verveelde mij vroeger in de klas als er klassikale lessen werden gegeven, en veel anderen ook, dus (ik) kan (voor) dat onderwijs niet gedeugd hebben.?
Waar komen toch die opgeblazen ego’s vandaan die zichzelf zonder géne als maat voor alle dingen zien?
Rectificatie
Ik zie nu dat die toevoeging ‘en veel anderen ook’ helemaal niet van Hester was maar van mijzelf (zeker omdat ik mezelf ook wel eens een keertje verveelde!).
Dus Sista Hesta beschouwt zichzelf inderdaad helemaal als de maat der dingen.
Je moet Macrander toch wel iets nageven
Namelijk dat zij in het NRC-artikel aangeeft dat de huidige praktijk van HNL beslist niet de juiste is. Ik doel dan vooral op dit stuk:
Helaas leven er een hoop misvattingen over het nieuwe leren. Bijvoorbeeld dat je het met minder leraren af kunt. Terwijl de begeleiding juist veel intensiever moet dan in het klassikale onderwijs. En leerlingen mogen wel meer invloed hebben op hoe ze iets gaan aanpakken, maar niet op wàt ze leren. Daar is de docent voor. Het idee dat de leraar alleen nog maar zou mogen coachen, is onzin. Ik vind juist: laat de leraren vooral hun eigen competenties goed gebruiken. Heb je iemand in de school die mooie verhalen kan vertellen waarbij de leerlingen aan zijn lippen hangen, laat hem dat dan vooral doen. Een ander is misschien juist goed in dat sociaal-emotionele.”
Los van het C-woord: ze wil dus – blijkt nu – wel degelijk dat docenten de vakinhoud bepalen. Dat bleek niet uit haar stuk in de Gelderlander. Ook is ze er duidelijk een voorstander van dat leerlingen een bepaalde discipline leren, dat niet alles vrijblijvend kan zijn:
Ik zal ook nooit zeggen dat ze geen woordjes hoeven stampen, of dat ze geen discipline zouden moeten hebben. Natuurlijk moeten ze dat wel. Maar ze moeten daar wel een zinvol doel bij hebben. Bijvoorbeeld dat ze het meteen in praktijk kunnen brengen. Ik had een vluchteling in de klas die werkte als een gek om de hoogste cijfers te halen. Omdat hij een doel had: hier blijven en arts worden. Zulke doelen hebben leerlingen niet meer, school is zure plicht. Het is de taak van de leraar geworden om telkens weer een motiverend doel te bedenken.
Met die laatste zin ben ik het niet helemaal eens, maar getuige menige reactie op dit forum lijkt het wel te kloppen. Wat motiveert heden ten dage leerlingen die thuis “alles” hebben en “alles” mogen? Een betere toekomst – materieel gezien? Hebben ze al. Meer vrijheid van handelen? Hebben ze al in overvloed (misschien wel teveel).
Een diploma
Een diploma, dat hebben ze nog niet. Vinden ze dat niet interessant, dan mogen ze van mij hun leerplichtdagen slijten ‘op afstand’ zoals de heer McNeacol het verderop op dit forum verwoordt.
En misschien valt het u niet meteen op, maar De Zinvolle noemt eigenlijk maar drie alternatieven:
1) Leerlingen die aan de lippen van hun leraar naar een ‘mooi verhaal’ luisteren
2) Sociaal-emotioneel ‘iets’ (wat dat dan ook moge zijn?)
3) Direct in de praktijk toepassen
Hoe moet een wiskundedocent les na les ‘mooie verhalen’ over vierkantsvergelijkingen vertellen? En kunnen die kinderen na zo’n mooi verhaal die vergelijkingen dan ook oplossen?
Wat moet een wiskundedocent sociaal-emotioneel inbrengen zodat die kinderen een loodlijn kunnen trekken?
Praktijktoepassingen zijn er bij elk vak te vinden, maar voor kinderen van een minimale intelligentie hoef je die niet per se uit te voeren. Elk kind kan ‘s-avonds thuis op een Duits internetforum zijn pas geleerde Duits in de praktijk brengen (‘Hallo, ich heiße Kevin’ … ‘Toll für dich’…). Maar een bezoek aan een kledingmuseum om te illustreren dat een broek twee pijpen heeft is bezopen.
Het is vooral duidelijk dat De Zinzoekende geen vakken als natuurkunde, scheikunde, biologie, wiskunde, Grieks en Latijn op het oog heeft. Waarschijnlijk zijn dat ook precies die vakken waar ze zich bij zat te vervelen. Die moeten het dan maar zonder haar steun stellen. Dat zal dan ook best lukken.
Ik ben een optimist
S. Stevin schreef onder meer: En misschien valt het u niet meteen op, maar De Zinvolle noemt eigenlijk maar drie alternatieven:
1) Leerlingen die aan de lippen van hun leraar naar een ‘mooi verhaal’ luisteren
2) Sociaal-emotioneel ‘iets’ (wat dat dan ook moge zijn?)
3) Direct in de praktijk toepassen
Ik ben het er mee eens dat, vanuit deze optiek gezien, vakken zonder directe toepasbaarheid inderdaad het eerste het loodje zouden leggen. Dus nee, het valt (viel) mij niet meteen op. Maar dat kan er ook aan liggen dat ik een onverbeterlijke optimist ben ……
Toepasbaarheid
Wiskunde:
1) Geen ‘mooi verhaal’ om naar te luisteren;
2) Sociaal-emotioneel helemaal niks;
3) Nergens direct toepasbaar.
Afschaffen dus maar.
Toepasbaarheid 2
Vaak is wiskunde niet direct toepasbaar. Het is dan ook (onder andere) een hulpvak, dat zijn toepassing juist in andere takken van wetenschap vindt. Juist daar komt de teloorgang van de wiskundige vaardigheden het eerst aan het licht, en daar blijkt dat het zonder wiskunde helemaal niet gaat.
Schaf je de wiskunde af, dan kan je alle wetenschappen die er gebruik van maken ook wel afschaffen.
Overigens is meetkunde vaak wél direct in de praktijk toepasbaar. Maar je moet de mogelijkheden wel willen zien. In een eerder kantoorbaantje kon ik met mijn schoolwiskunde een aantal collega’s, stumperend met spreadsheets, leuk de loef afsteken. Eigenlijk kan ik, met wat goede wil, voor al mijn oude HBS-vakken in de praktijk wel een toepassing vinden. Het is maar waar je interesse ligt.
Neem zoiets triviaals als een honkbalwedstrijd. Daarin kan je natuurkunde, wiskunde, geschiedenis, Engels, etymologie, stofwisseling en de hemel weet wat nog meer terugvinden. En je kunt ook nog steeds partijdig zijn.
’t is een wonder, bovenwonder, dat
een vak dat helemaal nergens over gaat zo fundamenteel belangrijk is. Zoals muziek, kunst, … je diep kan beroeren kan wiskunde dat ook.
Voordat je me onbegrip verwijt Stevin, ook ik zie overal het nut van dit vak. Daarom word ik kwaad op al die onbenullen die ‘directe toepasbaarheid’ als eis stellen.
Ach hoe kan je iemand met zo’n achtergrond serieus nemen?
Ook ik sloeg stijl achterover toen ik dat artikel las in de NRC, maar toen ik even natrok wat haar achtergrond is dacht ik ‘ooooh die zegt dat alleen maar om aandacht te trekken’
Ze heeft helemaal niets met onderwijs en is theatermaakster ;-), veel geblaat en weinig wol dus
Self-kickers
Ze heeft zoals iedereen wél wat met onderwijs; ze heeft het genoten. Daaraan ontleent iedereen het recht om zijn eigen frustaties te uiten en oplossingen te bedenken die klakkeloos als medicijn voor ‘iedereen’ worden voorgeschreven. Zicht op de effecten van je eigen onderwijsvoorstellen voor het onderwijs als geheel is de meesten vreemd. Zelfkritiek is te veel gevraagd.
Ze schijnt ooit Nederlands
Ze schijnt ooit Nederlands te hebben gegeven…
Dat
is beslist een daverend succes geweest.
Artikel
Ik heb het NRC artikel hier op mijn blog gezet.
Macrander bedoelt met
Macrander bedoelt met “zinvol” eigenlijk gewoon “leuk”.
zon
Blijkbaar vindt haar oproep geen weerklank.
Zie blog Mark79