Stel je voor,

dat iemand als Plasterk (en/of) Dijksma, niet in de klauwen van management en politieke kuilen valt? Ongetwijfeld een van de mooiste momenten binnen het onderwijs, zou dat kunnen worden, binnen de laatste decennia. Als dan, bij het echt zoeken naar serieuze oplossingen, ’n jaar of 8, inderdaad, de wanhoop toeslaat, omdat er geen beginnen aan lijkt, is er echt toch wel hoop. Stel, dat je gewoon begint bij het begin, bij PO en ervoor. Het fundament van het gebouw onderwijs.
Je h/erkent verschillen tussen kinderen. Het SO wordt in ere hersteld en onderwijzers/essen geven voortaan weer les op de basisschool. Die speciale (SO) leerkrachten doen hun (extra voor opgeleid) werk.
Alleen al de rust, die er dan weer binnen het basisonderwijs zou ontstaan. En het (voor steeds meer leerkrachten onbekende) feit, dat je ook plezier in dit werk kunt hebben. De mannen zullen terugkomen.
Gewoon leuk (meestal) werk en ’n goed salaris.
Daarnaast, zijn er allerlei prettige bijwerkingen, maar daarover later. In elk geval iets heel anders dan “pruttelen en polderen”, nietwaar. Ik ga de frietpan aanzetten.