Zie deze reactie: Pedant, belerend en naief.
“Mooie onzin kun je schrijven.
Eerst je hoofd gebruiken en dan je mond zeg ik altijd tegen mijn leerlingen!
En met Pietje in een bootje geef je aan dat je er echt niets van snapt of je
niet in de methode hebt verdiept.
Schande dat je je slimme leerlingen zo te kort doet door geen toepasbaarheid
te bieden!”
(naam)
Als toetje schrijft meneer: “(Spreuk van de maand: “Vroeger was alles beter, dacht men vroeger.”)”
Het is natuurlijk altijd makkelijk om na te blaten wat een methode je voorschrijft en er verder geen eigen ideeën op na te houden. Niet nadenken, maar volgen.
Een methode is afhankelijk van actuele ideeën over gewenste inhouden in het onderwijs. Zo hebben we nu het realistisch rekenen als credo en daar keer ik me tegen. Het heeft niets te maken met vroeger was alles beter. De jaren ’50 hoeven niet meer. Maar: Ik zie leerlingen worstelen om uit de brij van informatie, details en bijzaken de opdracht te destilleren. Let wel: Het gaat hier over het VMBO.
Wiskunde is het leren van logisch denken op allerlei niveaus, ordeningen aanbrengen, systemen aanleggen, stappenplannen volgen. Wiskunde traint het logisch denken. Dat hebben ze eeuwenlang geweten, we zijn het nu bijna vergeten.
Dit moet ingetraind worden en op een overstijgend niveau worden neergezet. Oefenen met Pythagoras, eerst sec de driehoek, het rekenen met de getallen en de kwadraten en dan kijken waar we het in de praktijk tegenkomen.
Juist over al die praktische toepassingen uit de methode struikel ik. Er wordt het ene na het andere flauwekulverhaal verzonnen om het maar “realistisch” te maken. De leerlingen voelen zich zekerder als ik eerst de regel aanbied, daarmee basale oefeningen doe en dan pas de stap zet naar voorbeelden uit de praktijk. Hun cijfers bewijzen het.
Eerst het fundament bouwen, dan pas een huis.