Beste Maurits,
Wat mij opvalt in jouw betoog is dat de regels en methodes etc. nogal zijn gewijzigd in de loop van de tijd. Ik had er geen idee van dat het zo veelvuldig is geweest en vaak ook zo ingrijpend. Zelf loop ik ook al heel wat jaren rond in het onderwijs en ik ben nog steeds van mening dat onderwijs managementtechnisch gesproken een uitermate simpele activiteit is. Feitelijk zit het werk vooral in de inhoudelijke aanpassingen binnen de vakken. Naast contacturen is vakbijhouden in mijn visie dan ook het meest wezenlijke voor een docent. Toch zie je steeds weer de hele school overhoop gehaald worden qua methodes etc. Er zijn momenten genoeg geweest waarin er geen een jaargang binnen het instituut was waar ik werkte waarvoor dezelfde regels golden. Bij het personeelsbeleid zag je soortgelijke ontwikkelingen. Dit alles brengt mij tot de volgende stellingen:
A
Veranderen gaat te gemakkelijk en te vlug.
Er wordt veel veranderd binnen het onderwijs zonder dat men de consequenties daarvan begrijpt. Dit leidt dan weer tot veel reparatieveranderingen.
B
Als een systeem niet goed wordt uitgevoerd{om welke reden dan ook} wordt het systeem weggegooid.
B
Er zijn teveel mensen actief binnen het onderwijs wiens activiteiten alleen voortkomen uit het veranderen. { Vergeet hierbij vooral ook niet al die adviesbureaus}Zij initiëren veranderingen omdat organisatorische{management} stilstand baanverlies betekent voor hen. {Hoeveel geld kun je hier uithalen?}
C
Er dient veel meer organisatorische stabiliteit in het onderwijs te komen omdat rust{zowel innerlijk als in de omgeving} een essentiële voorwaarde is voor een goed didactisch klimaat.
Tevens behoeven er dan ook veel minder mensen beschadigd te worden.
Ik nodig iedereen uit hierop te reageren.
Corgi
veranderen om te veranderen
In meerdere commentaren valt op dat het voortdurend gaat over het onderwijssysteem (nieuwe leren vs oude leren enz.) En de onrust die het veroorzaakt als dat voortdurend bijgesteld moet worden, de beruchte onderwijsveranderingen (kantelingen enz.). Waarom leggen vooral onderwijskundigen en managers steeds weer het accent op het onderwijssysteem? Omdat goed onderwijs nu eenmaal afhankelijk is van goede lesgevers en niet van een systeem of onderwijsvorm. En een systeem kunnen de onderwijskundigen en managers nog wel aan. Maar zorgen voor goede lesgevers is een stuk lastiger, als je inhoudelijk niet bekend bent met kwaliteit.
Laatst sprak ik een vader, die een goede keuze wilden doen voor zijn zoon voor het vervolgonderwijs. Alle scholen voor voortgezet onderwijs in de buurt werden op open dagen bezocht. Deze scholen deden alle mogelijke moeite om met veel ‘ruis’ duidelijk te maken dat zíj het allerbeste waren. Tenslotte heeft de vader zijn zoon maar zélf laten kiezen. En wat zal er nu gebeuren? Zoonlief zal, onafhankelijk van welke school hij ook kiest, in de loop van het jaar thuiskomen met verhalen over goede en slechte docenten, over lessen die je graag wilt bijwonen en lessen die je wilt mijden.
Dit laat de kern zien van goed onderwijs: de goede lesgever. Deze valt door middel van geen enkel onderwijssysteem te garanderen. Hoe komt een school dan aan goede lesgevers? Een kwestie van goed personeelsbeleid, gevoed door vakinhoudelijke kennis en daarmee besef van wérkelijke kwaliteit: goed vakmanschap als inspiratie van goed lesgeven. Maar een onderwijskundige/manager die niet alle vakgebieden inhoudelijk kent, kan dit nooit beoordelen.
Vroeger vertrouwde de directie dan op de vakkundigheid van de desbetreffende docenten, tegenwoordig vertrouwt men op ‘het systeem’. Als dit niet bevalt, moet het weer worden omgegooid: de zoveelste onrustronde.
HNL
Je begrijpt het probleem niet Herman Bingle.
`Het nieuwe leren’ schuift vakinhoudelijke kennis en vakmanschap als niet ter zake doend ter zijde. Het nieuwe leren ziet de goede lesgever niet als de kern van goed onderwijs, zoals jij (mijns inziens terecht) wel doet. Dit is niet zomaar een verandering in het onderwijssysteem: dit is een complete revolutie. De droom van de radicale voorstanders van het nieuwe leren is het afschaffen van de school, het afschaffen van cultuuroverdracht etc. etc.. Het nieuwe leren is te vergelijken met Mao’s culturele revolutie.
HNL
We zijn het wel eens, maar ik kijk nog een stapje verder dan de huidige ‘revolutie’. Uiteraard zal ook deze ‘revolutie’ als systeem weer aan een resultaatanalyse onderhevig zijn. Het resultaat zal uiteraard negatief uitpakken.
Er zal dan echter weer een nieuw revolutie of een nieuw systeem (hoe je het ook noemt) op volgen. Maar erkennen dat kennisoverdracht een goede en dus vakkundige kennisoverdrager nodig heeft zal er ook dán weer niet bij zijn, omdat dit én meer geld én vakkundig inzicht vergt. En tot het eerste is men niet bereid en tot het laatste niet in staat.
resultaat analyse
Ik kan me niet heugen dat er ooit een resultaat analyse voor welk onderwijssysteem dan ook is uitgevoerd.
Als dat nu al het geval zijn zijn, dan is het niet de geringste moeite om deze positief te laten uitkomen. Het ligt er maar aan wat je meet natuurlijk. Minder zittenblijvers? Meer geslaagden?
De reden dat er nieuwe systemen worden bedacht is niet dqat de oude niet zouden functioneren. De reden is dat er onderwijskundigen zijn, wiens levenstaak het is om nieuwe systemen te bedenken (let wel: inhoudelijk of vakdidactisch KUNNEN ze niets bedenken, en zonder nieuwe systemen vervalt hun hele reden tot bestaan). Verder willen besturen extra geld, willen politici geen stucturele extra financiering. maar wel projectgelden (ook om allerlei oneigenlijke redenen). Projectgelden zijn per definitie voor vernieuwing. En zie hier de conctie van politiek, onderwijskundigen en schoolbesturen. De enige zekerheid lijkt dat er inderdaad weer nieuwe systemen ontstaan, die de trog van de besturen weer vullen. Straks komt er waarschijnlijk het Nieuwe Competentie Leren, nu met extra kennisoverdracht!! Of TomTom Teaching: competentieleren met een tomtomnavigatie systeem. Daar huren we voormalig docenten in, die dan in een lagere salarisschaal die de leerlingen kunnen sturen: voor “breukenoptellen over 3 bladzijden rechtsaf” Ga langs remedial teaching zodat deze 200 euro ontvangt. U bent ontslagen uit de school-politiecel; vul een nieuwe POP in en vervolg uw dwaalweg.
resultaat analyse
Elke vernieuwing wordt een keer gewogen. Dat is het Studiehuis ook overkomen. Uiteraard is het vorige systeem slecht, waardoor een noodzaak tot vernieuwen weer voor de hand ligt. Ben overigens zeer benieuwd wanneer het Nieuwe Leren verouderd is. In deze tijd kan dat toch niet lang meer duren.
Zo’n onnozele titel wordt vanzelf een contradictie.
Veranderen om te veranderen
Beste herman,
Elke centraal gestelde innovatie wordt ingeleid door het volstrekt onderuit halen van wat er is. Dit was dan echter de innovatie van gisteren.
Innovaties zijn zelden verbeteracties van bestaande systemen, het systeem moet om. Houd deze gedachte vast als je bang bent dat HNL een blijvend verschijnsel zal zijn
Corgi
Constructen
Het gaat inderdaad om een revolutie, als ik het goed begrijp. Het nieuwe leren stelt dat
kennis geen afspiegeling van een ontologische werkelijkheid is, maar een construct met een adaptieve betekenis. Er bestaat dus geen, van ons mensen onafhankelijke externe realiteit. Die zog. externe realiteit is slechts een persoonlijke interpretatie! Misschien bestaat er wel ergens een externe realiteit, maar het is dan nog maar de vraag of jij of ik die wel kennen, met onze persoonlijke constructen.
Deze redenering doortrekkend, hebben wij als volwassen, opvoeders, leraren eigenlijks niets ‘over te dragen’ want onze kennis is slechts een construct, relatief, subjectief.
Het nieuwe leren spant zich in om het kind, de leerling te helpen zijn eigen constructen te maken, zijn eigen kennis te verwerven. Het mag daarbij ook zijn eigen proces sturen.
Relativisme ten top… of begrijp ik het niet goed?
Je begrijpt het goed
Dit is ook wat ik uit de propaganda van het nieuwe leren destilleer. Niets is objectief, alles is subjectief. Hieruit volgt ook dat objectief toetsen volgens de voorstanders van het nieuwe leren (HNL) onmogelijk is en dat wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van HNL volgens diezelfde voorstanders daarmee ook onmogelijk is. Alles is immers subjectief.
objectief toetsen <--> objectieve kennis
Ik denk dat het elke docent overkomt. Een leerling die op een schriftelijke toets veel beter of slechter scoort dan je zou verwachten op grond van zijn activiteiten in de klas. Eerlijk gezegd denk ik dan altijd dat mijn inschatting juist is, en dat zijn resultaat van de schriftelijke toets een “misser” is. Mijn subjectieve mening is een betere graadmeter dan de schriftelijke “objectieve” toets.
Ook zal de ene corrector een schriftelijke toets anders dan een andere corrector beoordelen, zelfs bij gelijke normering en voorschriften. Kortom: ik denk dat er heel wat af te dingen is op de juistheid van een schiftelijke toets als meetinstrument voor wat iemand weet/kan. Het werkt allemaal veel onnauwkeuriger dan andere meetinstrumenten als de liniaal (met maatstreepjes), de thermometer en de maatkan. Vanuit dat gezichtspunt kun je er een lans voor breken om die schriftelijke toetsen te relativeren. Een veel beter oplossing zou zijn om elke student aan een mondeling onderzoek te onderwerpen. Je krijgt dan vaak een beter idee van wat hij werkelijk kan. Dat lijkt subjectiever, is zeker minder controleerbaar, maar hoeft bij integere docenten beslist niet minder eerlijk te zijn (en wellicht minder tijd te kosten) dan de zgn objectieve schriftelijke toets. Als je het nog beter wilt doen, zorg dan voor twee docenten bij elke mondelinge toets (geen nieuw idee natuurlijk). Dat wordt wel intersubjectief toetsen genoemd en heb ik laatstelijk weer horen bespreken… jaja … in kringen van HNL….
Wat mij betreft bestaat objectief toetsen niet, maar de reden is niet dat er geen objectieve kennis zou bestaan. Ik ben dus voor (inter)subjectief toetsen van objectieve kennis/vaardigheden
Normloos?
Dank je voor deze reactie Mark 79.
Maar dan ‘vecht’ BON tegen een maatschappelijke stroming, een nieuw soort geloof, dat zich ook in andere sectoren van de samenleving verspreidt. Binnen de geestelijke gezondheidszorg b.v. geeft men ook steeds meer de client/patient zelf de sturing van zijn genezingsproces in handen.
Er is nog geen bewijs van de werkzaamheid van HNL, lees ik overal. Integendeel, veel resulaten zijn juist bedroevend. Waarop dan de reactie komt; HNL is ook nog onvoldoende geimplementeerd. Het is ook zo breed. (Er zijn misschien nog wel teveel twijfelaars onder het lerarenteam…???)
Hangt HNL ook het ‘evidence based’ principe aan? Zoals de geestelijke gezondheidszorg dat doet, maar waar het einddoel, de gezonde mens ook nog als een duidelijk omschreven en te bereiken doel wordt gezien?
Als HNL stelt dat het einddoel subjectief is, dan kan zij niet alleen de leerlingen ‘objectief’ toetsen, maar principieel evenmin haar eigen werkzaamheid.
Normloos
HNL is erg breed, maar een niet onaanzienlijk deel verwerpt het ‘evidence based’ principe. Alles is immers subjectief, dus ‘evidence’ bestaat niet. Ook in de onderwijskundige literatuur kom je dit verwerpen van het ‘evidence based’ principe veel tegen. De Amerikaanse regering heeft een tijd terug opdracht gegeven om goed onderwijskundig onderzoek in een speciale databank op te nemen. De onderwijskundigen protesteerden hier fel tegen aangezien alleen experimenteel onderzoek opgenomen werd en artikelen met ‘gezaghebbende meningen’ niet.
zelfweerlegend
Leuk, dat is zelfweerleggend: schijnbaar waren ze niet gezaghebbend genoeg om hun gelijk te krijgen.
zelfweerleggend of zelfbevestigend
Natuurlijk is het zelfweerleggend, maar kennelijk realiseren ze het zelf niet. En aangezien ze zelf nooit enige vorm van werkelijk onderwijs meer willen genieten, zullen ze er zo ook nooit achterkomen. Kortom: de kaste houdt zichzelf in stand. Op die manier wordt wat jij zelfweerleggend noemt, bij hen zelfbevestigend. Zullen er dan toch meerdere essentieel verschillende autonome logica’s bestaan? En zo krijgt men op een hoger niveau in deze kronkelredenering opnieuw zijn zin: als er meerder logicas bestaan, dan is alles subjectief….
reincarnatie
Naar mijn eigen logica, denk ik dat er maar een juiste logica kan bestaan. Iets is verstandelijk gezien juist, of onjuist geredeneerd. Maar er bestaan vast meerdere essentieel verschillende autonome overtuigingen, opvattingen, ‘geloven’, zo je wil. Dat ligt dan aan de aard van een samenleving, de cultuur, of het geloof dat die cultuur aanhangt.
Vandaar dat ik het eens ben met de vergelijking van HNL met Mao’s revolutie. Wanneer we hier in het westen opeens gaan geloven dat we allemaal reincarneren, dan heeft dat vast gevolgen voor de inrichting van onze samenleving, en dus ook ons denk- en schoolsysteem.
HNL en wis- en natuurkunde
En dat brengt HNL in directe confrontatie met wis- en natuurkunde.
Abstract als wiskundige begrippen mogen zijn, het zijn geen subjectieve constructen; iedereen verstaat hetzelfde onder een vector, over bewijzen valt niet te discussieren (behalve dan over het al of niet goed zijn ervan, waarbij alleen rationele argumenten gebruikt mogen worden), meningen zijn niet aan de orde.
De bewijzen van Euclides zijn na 2300 jaar nog net zo geldig, ook al zijn ze van een andere cultuur en een andere tijd.