Vandaag hoorde ik het nog bij het nieuws: mensen met zware beroepen zouden wel vervroegd mogen uittreden zonder boete te betalen in alle jaren erna. Ik pleit er hartstochtelijk voor dat leraar wel degelijk bij het lijstje met zware beroepen hoort.
Ik ken zoveel 55-plussers die het helemaal gehad hebben in het onderwijs. Ze worden er echt ziek van, maar er is absoluut geen uitweg in een andere beroepsrichting. Iedereen weet toch dat je boven de 55 geen enkele kans meer hebt op de arbeidsmarkt. Ik zie het bij collega’s: ze worden steeds vaker ziek en moeten toch steeds weer van de ARBO-arts terug voor de klas. Het is fnuikend voor het onderwijs en ik vrees dat deze collega’s uit pure ellende op een gegeven moment écht iets ongeneeslijks krijgen. Mooi als mensen dit beroep wél vol kunnen houden, maar voor velen is het op oudere leeftijd een echte val, JUIST als je het allemaal graag goed wilt doen.
Reacties zijn gesloten.
In beginsel een mooi beroep
… maar niet vol te houden als volstrekt incompetente lieden zich voortdurend met je werk bemoeien. Die leerlingen zijn op zich hartstikke OK! Òf die bemoeienis wegnemen, òf leraar erkennen als zwaar beroep.
Inventariseer wat het zo zwaar maakt
Als ik de inventaris van al het werk maak, en in het bijzonder de dingen waardoor je het aan het einde van een dag helemaal gehad hebt, dan zie ik veel mogelijkheden om het beroep een stuk minder zwaar te maken.
Wanneer een schoolleiding faciliterend werkt en oog heeft voor die veel te zware omstandigheden, dan zullen ze ook wat aan die arbeidsomstandigheden doen.
Een deel van de zwaarte is inherent aan het beroep, een deel wordt rechtstreeks gegenereerd door zinloze opdrachten van een schoolleiding en een deel komt door het feit dat zij niet faciliterend willen werken.
Wanneer een 60-jarige routinier weinig meer hoeft te doen dan zijn ei te leggen onder het toeziend oog van min of meer beleefde leerlingen en wat nakijkwerk, dan kan ik me niet voorstellen dat hij/zij daar op afknapt. Het zal hem ongetwijfeld zitten in al die andere dingen, en die kunnen hem/haar bespaard worden, dan wel uit handen genomen worden.
hij-bak
Wat ga jij doen als je 60 wordt en 30 jaar in de klas hebt gestaan?
Waarom zwaar?
Hoewel ik pas vijf jaar les geef (dus misschien komt die relaxedheid nog) vind ik het vooral zwaar omdat ik telkens aan het begin van een studiejaar alles op alles moet zetten om ‘de baas’ te worden. Dat lukt elke keer wel, maar het kost enorm veel energie. Zelfs nu nog (na ruim een half jaar) kost het zo enorm veel energie om achter de absenten aan te blijven bellen en niet de schouders op te halen: ‘Ach laat maar!’
OK: ik geef les aan de laagste niveaugroepen in het MBO, heb alleen jongens en ben zelf een vrouw. Het zal allemaal meespelen, maar zo word ik niet oud.
Ik snap je
Ik snap je verhaal; hulde voor de knokpartij die je levert, klasse! Maar bedenk wel dat je het als vrouw juist met jongens gemakkelijker hebt dan als man, en in een ongemengde groep gemakkelijker dan in een gemengde. Je krijgt als man pas echt last met de haantjes als de meiden in de klas jou leuker vinden dan hen, en de haarden van onrust zijn altijd precies daar waar jongens en meisjes door elkaar zitten. Dit pleit voor gescheiden onderwijs, ook omdat de meiden het daarin beter blijken te doen. Maar ach, dat zal wel nooit meer terugkomen….
Achter absenten aan bellen
Dit is precies wat ik bedoel.
U geeft toch Nederlands? Waarom moet een lerares Nederlands achter de absenten aan? En als u mentor bent, waarom moet een mentor achter de absenten aan?
Kinderen uit alle klassen spijbelen bij alle vakken, en het is niet meer dan logisch dat één van de vrijgestelden op school, en liefst iemand van enig gezag, daar voor de hele school achterheen zit.
Ik beweer niet dat je als docent niets moet doen wat niet direct met je vak te maken heeft, maar aangezien dit veel tijd en energie kost, hoort de leiding daar oog voor te hebben en het u uit handen te nemen.
Degene die dit doet moet beschikken over wat gezag en de nodige machtsmiddelen. Vakkennis op welk gebied dan ook is volkomen onnodig.
Ik vind dit een organisatorisch probleem.
cake bakken
Inderdaad, het is logisch dat niet de docent zelf gaat bellen bij spijbelen. Kaders horen door iemand in de lijn te worden bewaakt, of evt een mentor. Iemand die ook gele kaarten of corveebeurten uitdeelt.
En wat vinden jullie van zog. creatieve straffen door docenten? Leerlingen die hun huiswerk niet afhebben, een gedicht laten opzeggen of een cake laten bakken?
Als ouder sta ik hier wel even van te kijken.
Cake broodnodig
Met die lage salarissen is af en toe een cake laten bakken wel een uitkomst, haha! Ik laat opstellen schrijven en ontdek soms ware schrijftalenten. Zo snijdt het mes aan twee kanten.
Gelukkig beter
Als ik dit zo lees dan hebben wij het bij ons nog niet zo slecht.
We hebben een dagwacht. Deze haalt de absentenbriefjes op en voert die in in het leerling volgzyzteem. Wanneer de leerling niet door een ouder is ziekgemeld, dan belt de dagwacht er achteraan. 3 keer te laat is een dicipline uur, 5 keer ook en een brief naar huis en bij ik meen 6 of 7 keer een gesprek met de ouders op school. Dit per periode (we hebben er 4) Verder hebben de leerlingen een telaat- cq absentiekaart en deze moet bij te laat komen door de dagwacht worden ingevuld, ander komen ze de klas niet in (hgelaas hebben we van die watjes die de leerlingen gewoon te laat binnen laten komen, lekker ondermijnend) bij andere absentie moeten de ouders de kaart invullen en aftekenen.
Bij alle derde klassen en hoger waar de leerlingen hun werk dan wel spullen niet in orde hebben, hebben wij het zogenoemde werkuur. De leraar kan dat opleggen en dan moet de leerling op een vast te stellen lesuur voor dat betreffende vak in het open leer centrum werken. Daar is een toezichthouder aanwezig die de administratie van de werkuren en allerlei andere zaken bijhoud en dus ook toezicht houdt op deze leerlingen. elke week krijgen de mentorn een overzicht van wie er zijn aangemeld en of deze leerlingen ook daadwerkelijk zijn komen opdagen. Zo heb je meteen een overzicht van je leerlingen,
werkt als een speer
Achter absenten aanbellen geen probleem
Ik ben inderdaad naast leraar ook trajectbegeleider van een paar klassen. Naar mijn taakopvatting (ik krijg er zelfs uren voor) hoort bij deze klassen wel degelijk de taak om achter absenten aan te bellen, brieven te schrijven en te straffen. Natuurlijk kost dit altijd veel meer uren dan je ervoor krijgt, maar ik geloof in het belang ervan. Alleen bij het straffen zit hem in het MBO bij de lage niveaus de kneep. Het beleid is dat niemand van school mag zonder een startkwalificatie. Als ze wegblijven kun je dus wel bellen en dreigende brieven schrijven, uiteindelijk is het nauwelijks mogelijk om ze weg te sturen van de opleiding. Je hebt dus geen echte sanctie.
Het lachwekkendst is dit: de eerste sanctie op absentie is schorsing van een schooldag of een schoolweek. Dat zullen die chronisch absenten erg vinden. HIHIHI. Het gaat dan niet om een paar lesuurtjes of een dag, het gaat om vele dagen afwezigheid. Dat is zó demotiverend voor de anderen die er consequent wél zijn.
Absenten,
is dat geen taak van de receptie, Hinke?
Op één van mijn scholen wel.
De docenten hangen hun briefjes buiten de deur (onze school heeft nog wel deuren) en de rest doet de receptie.
Al die onzin zorgt ervoor dat het leraarschap ook een van de zwaarste beroepen is geworden.
Terug naar de basis, het lesgeven op een school waar de leerlingen naar je luisteren.
Dan wordt ons beroep een stuk minder zwaar en kunnen ook wij de nieuwe politiek gaan volgen: langer doorgaan met lesgeven.
Zonder er bij neer te vallen.
Re absenten: opnieuw een onmogelijke eis
Het is natuurlijk krankzinnig om te stellen: niemand de deur uit zonder startkwalificatie.
Wanneer een leerling weigert om zelfs maar op school te verschijnen kan je hem onmogelijk welke kwalificatie dan ook verlenen.
Doe je dat dan toch, dan is die kwalificatie per definitie waardeloos.
Een werkgever betaalt toch ook geen salaris aan iemand die niet op zijn werk verschijnt?
Wanneer jij binnen een systeem moet functioneren dat zulke krankzinnige eisen stelt en tegelijkertijd je werk consciëntieus wilt uitvoeren, dan sta je voor een onmogelijke taak.
Alleen is het larie om te denken dat dat nu eenmaal bij het vak van leraar hoort.
Taak zelf aanvaard
Ik heb deze taak zelf aanvaard en ik vind het belangrijk. Hiermee heb ik toch regelmatig leerlingen binnen de poort kunnen houden. Het wordt ook op een bepaalde manier door leerlingen gewaardeerd. Ze voelen zich gezien en dat het wordt opgemerkt als ze afwezig zijn.
Ikzelf vind het belangrijk dat bij deze zeer moeilijke groep leerlingen aan de onderkant van het onderwijs dit soort activiteiten besteed worden. Ik heb dan alleen wel een ultieme sanctie nodig: verwijderen.
Bijna niemand kan zich dit voorstellen: we begonnen met 22 leerlingen aan het nieuwe leerjaar. Al binnen een paar maanden stapten mensen over naar een andere opleiding (waar men ze minder intensief lastig valt als ze wegblijven), anderen lieten zich te snel door het bedrijfsleven wegkopen, anderen zijn niet te overtuigen dat op school komen en thuis studeren belangrijk is voor de toekomst, voor een enkeling blijkt zelfs deze opleiding te hoog gegrepen. Afgelopen maandag zat ik met 8 leerlingen in de klas; argh…..
Maar dat hoort niet
Het hoort niet de taak van de leraar te zijn om achter onwillige leerlingen aan te zitten. Daarvoor hoor je als school lager opgeleid (en anders opgeleid) en lager betaald personeel in dienst te hebben.
taak leraar
Veel docenten vinden het prima om dit soort functie’s toegewezen te krijgen. Ze beschouwen zich als uitverkorenen. Alweer minder uren voor de klas. Regel je daarnaast nog stageplekken en stel je je verkiesbaar voor allerlei raden die regelmatig over het schoolgebeuren in vergadering gaan, dan kan het gebeuren dat je nog maar 4 lessen hoeft te geven. Bijkomstig voordeel is dat je voor de buitenwereld meer aanzien krijgt. Gewoon les geven is wel het laagste wat je op een school kunt doen, vinden helaas velen tegenwoordig. Daarnaast lees je toch regelmatig dat het niet vol te houden is om 26 uur les te geven. Dat soort onnozele taken zijn dan een oplossing.
Ik weet het
Ik weet het vercors, maar daarom hoef ik er nog niet blij mee te zijn.
Ongeëvenaarde zwaarte van het lésgeven.
Dertig of meer VMBO-pubers in één klaslokaal: orde houden, opvoeden, aansturen, lesgeven, vader en moedertje spelen enz.
Vijftig minuten zeer geconcentreerde bezigheid, de volgende vijftig minuten weer en zo de gehele dag door, in de pauze surveilleren en geen moment om op adem te komen.
Geen wonder dat docenten er in bosjes bij neervallen.
Niet te vergelijken met welk beroep dan ook en geen beroep is zo zwaar.
Als een docent s’morgens om 11 uur 100 leerlingen achter z’n kiezen heeft, heeft de ambtenaar op onderwijs net zijn krantje uit.