Armoede in het onderwijzen
In de Volkskrant staat een interview met kinderarts Laurens Vlasveld over de forse toename aan ADHD en de ellende die dat voor kind en gezin meebrengt. Ik citeer:
“Structuur biedt zekerheid en zonder zekerheden gaat een kind dolen. Vergelijk het met een spel waaraan je moet meedoen zonder de spelregels te kennen. Dat maakt onzeker. En verleidt kinderen om gehoor te geven aan elke impuls die in hem of haar opkomt. Die voelt zich niet begrensd. Als je iets ziet dat je wilt hebben, dan pak je het.”
Hij verwijt dit aan “armoede in de opvoeding”. Die wordt m.i. versterkt door gebrek aan structuur in het onderwijs, veroorzaakt door “kind centraal”, “nieuw leren” en “competentieonderwijs”.
De diagnose lijkt me duidelijk; nu de remedie.
Een mooie taak voor “onderwijskunde”?