Hallo, vrijheidstrijders,
Ik heb de afgelopen tijd intakegesprekken gedaan voor een MBO opleiding waar A2 Nederlands, B2 Engels en B1 Duits gaat worden gegeven (het heeft verder niet zo veel met de rest van de opleiding te maken maar ik beloof u dat dit voor deze opleiding gaat veranderen in de zin dat het taalonderwijs gaat aansluiten op de inhoud van de rest van de opleiding). Ik heb geen dienstverband in het onderwijs maar ben werkzaam als ontwikkelaar vanwege het feit dat ik in het vak werk waar de nieuwe opleiding over gaat. In dat kader krijg ik heel veel belangrijke papieren van nog belangrijkere instellingen over de dyslectisch aangelegde en zeer grondig onderzochte personen inclusief stempels en lelijke logo’s.
Afijn, 16 intakegesprekken achter de rug (8rdrug)
12 van de leerlingen vanuit het VMBO hadden veel belangrijke papieren bij zich d@ su dislekties sein.
Bij het intakegesprek moeten de nieuwe leerlingen een nogal uitgebreid formulier invullen (met een pen, weet u nog?)
Bij 10 van hen ging dat foutloos.
Daarbij wil ik de volgende zaken melden:
1 Leerling is dyslectisch voor de Engelse taal, Nederlands was qua cijferlijst een 7,8, Duits een 6,2 volgens het rapport was die persoon alleen dyslectisch voor de Engelse taal, serieus.
10 Leerlingen zijn dyslectisch maar hebben de intakeformulieren foutloos ingevuld (in 10 minuten 8 vragen op 5 x A4’s)
Mijn vraag en opmerking is:
Worden sommige jonge mensen niet de dupe van fijn betaalde (zorg en zucht) instellingen die hen eigenlijk stigmatiseren?
Kan het zo zijn dat je bepaalde talen beter leert dan anderen? Ik was zelf heel slecht in Engels tot ik in The UK ging wonen en spreek het nu
as a local.
Waarom dat soort rapporten?
Ja ja meer tijd voor het afleggen van de examens.
Is er misschien een wildgroei in dat soort instellingen die heel veel geld verdienen met dat soort onderzoeken waarbj dat geld beter besteed kan worden aan de bron? Oh ja, die bron, het onderwijs zelf zonder zuchten.
probleem diploma’s zijn goud waard
Aan een doctoraal wiskunde heb je weinig meer tegenwoordig, naar een erkenning als dyslecticus, een adhd diploma. De wereld ligt aan je voeten!
Mijn ervaringen met mn zoon die we op aanraden van de basisschool voor dyslectie hebben laten testen: na een uitgebreide batterij testen kregen we in een gesprek de verlossende mededeling: “we geven uw zoon het voordeel van de twijfel”. Even nog dacht ik in mn naiviteit dat hij, hoera!, gelukkig niet dyslectisch bleek. Fijn om te horen dat je geen probleem hebt. Maar… tsja … het was anders bedoeld.
Vol trots en dankbaarheid namen we het dyslectie diploma in ontvangst. Dát had hij alvast binnen!
Ander verhaal:
Ouders in het noorden van het land wilden graag dat de school beter aansloot bij hun hoogbegaafde kind. Maar dat gaat niet zomaar. Dus werd er een wetenschapper gestrikt die ging onderzoeken of hoogbegaafde kinderen op school problemen hebben. Conclusie: helaas: zeker, zeker, ze hebben soms fikse problemen, maar die zijn toch nog geringer dan de problemen van kinderen uit probleemgezinnen.
Dus: helaas pindakaas: geen probleemdiploma, geen extra geld, geen passend onderwijs,
Vraag aan een 5-jarige
Wat wil jij later worden?
‘Dyslectisch, mevrouw’
Was dat niet..
een wetenschapper van het GION, Gronings onderzoeksinstituut? Verder heb ik het verdrongen, wie en wat dat allemaal betrof. Ik weet nog wel dat ouderverenigingen woedend waren, en dat ik een uitnodiging voor een online handtekeningactie kreeg om te proberen dit onderzoek onderuit te schoppen. Dat ging me te ver.
Volgens mij was de uitkomst dat hoogbegaafde kinderen wel forse problemen hebben, maar die komen niet door de hoogbegaafdheid, maar door het anders dan anderen zijn. Net als kinderen met rood haar, pukkels, extreme lengte. Ik vond de conclusie wel een beetje flauw, een open deur.
D.O.M.-diploma’s
Nu nog D.O.M.-diploma’s invoeren en iedereen kan naar de universiteit!
De problemenindustrie…
…houdt zichzelf in stand.
Leerling:”Meneer, ik ben dyslectisch en heb een kaart.”
Leraar:”Je bedoelt dat je niet goed hebt leren lezen en schrijven?”
Leerling:”Ja, meester, dat bedoel ik.”
Leraar:”Goed oefenen dus, ben je gauw weer beter.”
Leerling tevreden af.
Volgens dit forum staat in een Amersfoorts onderzoeksrapport dat 25 procent van de leerlingen daar dyslectisch is.
Volgens de vereniging van dyslectici komt het zelden voor, hoogstens één op de acht.
Volgens mij moeten we bij Leo van het BO zijn.
Stel,
je kind is thuis de baas. Wil dat ook op school zijn. Lukt niet. Ontevreden kind. Reageert dat thuis af. Ouder in de put. Zoekt oplossing. Schuld ligt bij school. Praten. Testen. Hoera, kind krijgt label. Ouder blij. Zie je wel. Handelingsplan. Oplossing? Nee. Probleem verdwenen? Nee. Ligt bij de juf en meester.
Naast al die andere.
Ik bedoelde eigenlijk..
…Leo leert ze goed lezen en schrijven, zijn alle kindertjes weer beter.
Zal de problemenindustrie wel niet goedvinden:)
En ik
bedoel ’t gruwelijk ernstig.
Dyslexie en slechter taalgebruik
Ik denk dat het hele dyslexiecircus ook een uiting is van de lagere status die schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid heeft gekregen.
In mijn 4-HAVO groepen is slechts 20% van de leerlingen in staat om een goede zin op papier te krijgen. Beperkt begrijpend lezen kan 50 %. Stelt men vier vragen, dan krijgt men 2 antwoorden. Van de drie dyslecten kan geen enkele leerling iets leesbaars op papier krijgen, extra tijd of niet, maakt niet uit.
Doorlezen van zoiets is een straf voor de docent.
Het argument waarmee dit circus is opgetuigd is ongetwijfeld dat overigens intelligente leerlingen niet ‘het slachtoffer’ mogen worden van hun slechte lezen en schrijven. Van natuurkunde, scheikunde of wiskunde kunnen ze toch nog heel wat snappen. De vraag is echter gerechtvaardigd of schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid niet net zo goed een onderdeel is van de exacte vakken.
Door de inhoud en de vorm op deze tamelijk kunstmatige manier van elkaar te scheiden, laat je merken dat een goede taalbeheersing er bij sommige vakken niet toe doet. En dat is natuurlijk onzin.
PS. Natuurlijk is dit geen probleem als je voor je vak gehaktballen wilt gaan draaien; maar voor de praat-, lees- en schrijfvakken wèl.
Probleem opgelost.
Vroeger stond de term dyslexie voor een neurologische afwijking, een kink in de ‘hersenkabels’, waardoor bepaalde informatie niet correct wordt verwerkt. Het woord ‘afwijking’ impliceert: niet voldoen aan de norm, het gemiddelde.
Tegenwoordig lijkt het erop, dat de term dyslectisch wordt geplakt op alle personen (vooral kinderen), die niet foutloos kunnen schrijven of (voor)lezen. Overigens is dat waarschijnlijk ontstaan, omdat het hebben van een erkende afwijking veel extra aandacht oplevert.
Maar als de definitie van dyslexie door de jaren heen op deze manier is veranderd, dan wordt het tijd om daar ook anders tegen aan te kijken.
98% van de mensen (zie o.a. dit forum) blijkt niet in staat om een bericht foutloos op te schrijven of te typen. Hoeveel zin heeft het dan om al deze mensen dyslectisch te noemen? Als een verschijnsel bij 98% van de mensen voorkomt, is dát de norm, het gemiddelde. Dan is daarvoor geen aparte aanduiding nodig. De term dyslexie kan daarom wat mij betreft in de prullenbak. Het wordt tijd om een term te bedenken voor de uitzonderingen. De mensen, die geen fouten maken als ze iets opschrijven of uitrekenen.
Groet,
Fossiel
Feminisering
Dit heeft dus ook alles te maken met de feminisering van het onderwijs.
Uitzonderingen die de regel gaan bepalen.
Feminisering
Hals verklaar U nader.
Er zijn meer vrouwen dan mannen , maar ik dacht dat mannen nog steeds de norm bepaalden.
Of wilt u alle vrouwen voor softies en weing ambitieuze part-timers uit maken? Ik bedank er voor.
Heren, ik zie hier soms vervelende vooroordelen op duiken. En u moet uw leerlingen een kritische onderzoekende geest bij brengen…
Wijlen Prof. Piet Vroon
Heeft jaren geleden een onderscheid gemaakt tussen dyslectie en a-lectie. Dyslectie is zoals hierboven aangegeven een neurologische afwijking. Gelukkig kan men hier mee leren omgaan -met heel veel oefening-. Dyslectisch is een leerling dan ook voor alle talen. Je kan onmogelijk dyslectisch zijn voor Nederlands en niet-dyslectisch voor Frans, Engels, Duits of omgekeerd. A-lectisch zijn leerlingen die te weinig taalkennis ( woordbetekenis en zinsopbouw) bezitten om woorden te begrijpen. U kan de oefening zelf doen. Neem een boek van een taal die u niet kent en gaat u maar luidop lezen. U merkt dan zelf uw gehakkel, de horten en stoten waarmee u leest. Als u de moeite neemt om veel te oefenen merkt u vanzelf dat het lezen alsmaar vlotter gaat, wil u wat minder oefenen probeer er achter te komen wat de zin in onze taal betekent. Raar maar waar u hebt dan minder oefening nodig om de zin vlot over uw lippen te laten komen.
Historisch
gezien, bemoeien moeders zich meer met de (school-)opvoeding dan vaders. En moederinstincten werken naar mijn idee anders dan vaderinstincten. Ook de verhouding moeder-lerares werkt anders dan die van moeder-leraar; en evenzo voor vaders.
Zo vond ik het amusant om bij open dagen het verschil in houding en lichaamstaal bij mijn vak (natuurkunde) waar te nemen.
Er is een significant verschil in de reakties van vaders en moeders.
‘De norm’ in het onderwijs wordt daarom mede beinvloed door de aantallen mannen en vrouwen die er werken. Het lijkt me meer een gegeven dan een vooroordeel. En voor de goede orde: ik beweer hier helemaal niets mee over softies en ambities. Zowel bij mannen als bij vrouwen zijn er grote afwijkingen van de norm.
Beste historica,
Niet boos worden, heeft niets met vrouwenhaat te maken.
Feminisering kwam eerder tersprake op dit forum.
Zie hier
en hier
Historica wordt niet zo gauw
Historica wordt niet zo gauw boos maar verbaast zich er over hoe enkele heren hier hun glazen in gooien door irrationele opmerkingen over het andere geslacht.
Dat van die instincten van Hendrikush kan ik ook niet goed volgen.
Jaag de dames niet tegen u in het harnas . U heb hen hard nodig bij uw strijd.
Je leest het niet goed, historica.
Misschien even klikken op ‘hier’en ‘hier’, dan weet je dat feminisering niet een aanval op het vrouwelijke geslacht is.
Uit het harnas
Mijn opmerkingen zijn rationeel en gaan over aantallen en verschillen tussen mannen en vrouwen.
Ik begrijp niet waarom vrouwen zich daardoor in het harnas laten jagen.
Knippen en plakken,
als het maar gezellig is.
Mijn vrouw wil ook altijd knippen en plakken, lekker werkstukjes maken met heel veel plaatjes. Als het er maar mooi uitziet.
Vind ik saai, saai, saai en dus zonde van m’n tijd.
Vinden alle jongens, denk ik.
Die willen luieren óf hard werken, maar niet ertussenin. Snel je huiswerk maken om weer te kunnen luieren of snel je diploma halen om dan veel geld te verdienen (met niets doen).
Meisjes moeten wel geschikter zijn voor het ‘nieuwe leren’, zie hier
Ik moet toch eens opzoeken wie het dat allemaal heeft uitgevonden en ook het ‘competentiegerichte leren’.
Moeten wel meisjes zijn:)
Nutteloos forum
This comment has been moved here.