Corona.nu: dagboek van een digi-docent 3

zaterdag 4 april

De derde week met online lessen ligt inmiddels achter ons. De leerlingen en de leraren raken gewend aan het systeem met alle voor- en nadelen die erbij horen. Per vak staat er per week één online les op het rooster. Het rooster en de hoeveelheid werk zijn aangepast. De lessen vullen zich met het herhalen van oude stof en het bescheiden bespreken van nieuwe stof. De leerlingen en leraren zijn tevreden met het systeem dat de school gekozen heeft. Leerlingen kunnen de hoeveelheid stof goed overzien en er is ook ruimte om rekening te houden met de vreemde situatie.

Met de mentorleerlingen gaat het naar omstandigheden goed. Deze week was gevuld met de online lessen en met veel leerlinggesprekken. Alle leerlingen missen het contact met de klasgenoten en met de leraren. Een enkeling heeft grote moeite met de onzekerheid en er vloeien een paar tranen. Op dinsdag heeft premier Rutte verteld dat de scholen nog tot het einde van de meivakantie gesloten blijven. We bespreken diverse scenario’s voor de periode na de meivakantie en voor de mogelijkheden om over te gaan naar het volgende leerjaar. Een deel van de leerlingen had bedacht om in de laatste periode een eindsprint te gaan maken maar dat wordt nu wel lastig.

Ook met een deel van de examenleerlingen heb ik gesprekken gevoerd. We hebben het derde schoolexamen besproken en geïnventariseerd of zij de herkansing na de meivakantie moeten gaan maken. De meeste leerlingen hebben een dubbel gevoel bij het besluit om de examens niet door te laten gaan. Enerzijds hebben zij er begrip voor en anderzijds vinden ze het spijtig dit bijzondere moment in hun leven te moeten missen.

De examenleerlingen zijn deels al geslaagd en een deel moet het laatste schoolexamen nog inhalen. Sommige leerlingen hadden hun eigen toetsplanning gemaakt en besloten om een paar toetsen te verplaatsen naar het inhaalmoment. Daar hebben ze nu wel spijt van. Ook zij hadden al geslaagd kunnen zijn.

Ik vind de gesprekken wel bijzonder. Sommige leerlingen zetten de camera aan en gunnen me een kijkje in hun slaapkamer. O. zegt dat tijdens de online lessen bij alle leraren op de achtergrond een boekenkast zichtbaar is. Vol trots laat hij zijn eigen bescheiden boekenkastje zien. Andere leerlingen willen niet in hun huiselijke omgeving bekeken worden en laten de camera uit. Tijdens het eerste lesuur bekent J. giechelend nog in pyama te zijn. Ondanks de barrière van het beeldscherm worden sommige gesprekken bijzonder vertrouwelijk. Leerlingen willen ook van mij weten hoe ik deze corona-tijd beleef. Ik hoop dat we met elkaar op een goede manier door de crisis heen zullen komen. En dat we zullen leren welke dingen echt belangrijk zijn in het leven: het gaat niet om bezit maar om aandacht voor elkaar en voor onze wereld die wij met elkaar delen.

Ik voel de vermoeidheid. Een schooljaar is altijd al een marathon op hoge snelheid en door de snelle digitale revolutie is er nog een tussensprint bij gekomen. Zowel de leerlingen als de leraren zullen de meivakantie hard nodig hebben om even op adem te komen. De vijfde klassers zijn optimistisch: “Nog twee weekjes, mevrouw!” Nu moet het goedkomen.