Bij een moeilijke en uiterst belangrijke baan hoort een fatsoenlijk salaris. In het onderwijs schort het daar aan. Dat is voor niemand een verrassing, niet voor de overheid, niet voor de schoolbesturen en de sectorraden, de onderwijsraad en ook niet voor de vakbonden en de vele adviesorganen die in en rond het onderwijs hun plaats hebben. Criteria voor salaris zijn deels afhankelijk van ieders maatschappelijke opvattingen, maar het is volkomen duidelijk dat als er een enorm lerarentekort is in het basisonderwijs en bij veel vakken in het voortgezet onderwijs dat het salaris weinig competitief is in vergelijking met andere beroepen waarvoor hoger onderwijs noodzakelijk is. Van een leraarssalaris kan, zeker in de randstad, geen gezin meer rondkomen. Dat is een scherp verschil met het verleden. De instroom van de lerarenopleidingen bewijst dat.
Toch is de begroting van OCW de laatste 20 jaar fiks gegroeid, zoals we al in 2012 (met dank aan twitteraar @hminkema) meldden. Die sterke stijging is echter niet terug te vinden in aantallen leraren of lerarensalarissen. Waar dat geld naartoe is gegaan is een raadsel. Wellicht is de invoering van de lumpsum en de groei van het aantal advies- en trainingsbureautjes een indicatie, evenals de sterk toegenomen bureaucratie. Maar feitelijk weten we het niet, en wil de overheid dat ook helemaal niet weten. Door de lumpsum, de grote schoolbesturen en de sectorraden kan de overheid gemakkelijk met vaste begrotingen werken,wordt de verantwoordelijkheid bij de besturen gelegd en is men af van onderhandelingen met de bonden over een fatsoenlijk salaris. Ook vandaag weer menen de minister en de staatssecretaris dat de salarisachterstand van de leraren in het basisonderwijs de schuld is van de bonden: hadden die maar beter moeten onderhandelen, suggererend dat ze dat bij de VO wel deden.
Het probleem kon men van mijlenver zien aankomen. Oplossingen zijn gezocht in meer ICT, diverse varianten van zij-instromers, carrièremogelijkheden na of naast het beroep van leraar, promo-acties als leraar van het jaar en snoepreisjes voor de winnaars en toelaten van on(der)bevoegden, maar salarissen bleven lang op de nullijn en ruim onder wat nodig was. Tegelijkertijd werden de taken verzwaard: passend onderwijs, onderwijs op maat, herkennen van radicalisering en een overmaat aan onderwijsvernieuwingen die lang niet altijd gedragen werden door de man of vrouw voor de klas.
Momenteel is de politiek al weer ruim 100 dagen bezig met de formatiebesprekingen, maar wij krijgen niet de indruk dat een goed salaris voor onderwijsgevenden hoog op de agenda staan. Er schijnt echt geen geld te zijn.
Schijn bedriegt. Dingen zijn vaak anders dan ze schijnen. De overheid heeft de regie van het onderwijs uit handen gegeven en weet niet waar het geld blijft. Op die manier zal er altijd te weinig geld zijn om de gaten die in het corrupte onderwijsysteem ontstaan te dichten. De politiek heeft geen zin om een Hercules aan te stellen om de stal van de herkauwers te reinigen. Dat is de echte waarheid (voor zover in de huidige tijd niet-subjectieve waarheden erkend worden).
Maar afgezien daarvan, “verdienen” de huidige onderwijzers wel een hoger loon? In elk geval werken ze er wel hard genoeg voor. Maar Veel basisscholen blijken veel leerlingen af te leveren die geen inzicht en vaardigheid in rekenen hebben en de Nederlandse taal slecht beheersen. Dat zou komen omdat voor hun jonge juffen hetzelfde geldt. Het lijkt mij daarom in elk geval verstandig om juffen die een voor inzicht in rekenen relevant examen wiskunde en examens op het gebied van nederlands, alle op het niveau van de vormalige kweekschool, met succes hebben afgelegd en in de hoogste groepen van het basisonerwijs onderwijzen een salarisbonus te geven. Zo wordt te gelijkertijd met een salarisverhoging een gat in het onderwijssysteem gedicht.
Ik vraag mij af waar BON actie heeft ondernomen bij deze kwestie. Alleen salarisverhogingen gaan de werkdruk (maatwerk, als u 30 leerlingen heeft) niet verminderen!
Salarisvwrhogingen gaan dus een schijnoplossing bieden. De echte kwaal is gelegen in het feit dat ‘politieke dromers’ dromen van onderwijs op maat, waarbij die leerlingen dan ook nog eens hun eigen leerweg moeten gaan ontdekken.Zo;n waanbeeld is UITERMATE frustrerend voor de leerkracht, want hij ziet hoe leerlingen zich enorm aan het vergissen zijn, maar hij mag het slechts behoedzaam corrigeren. Intussen is elke oefening natuurlijk helemaal zoek geraakt. Want vervelend.
Ik zie juffen die de hele dag (!) kinderen zitten te ‘begeleiden’. Er is geen enkel rustmoment meer. Na afloop van de dag moeten al die individuele uitslagen omzetten in nieuwe streefdoelen voor elke leerling apart. Dit is NIET werkbaar!!
De overheid maakt het vak KAPOT!!!
Waarom horen wij in de dagelijkse pers NOOIT dat de eisen van de overheid (maatwerk) hebben geleid tot ONWERKBARE situaties?? Waarom verzaakt de pers haar opdracht tot informeren???