Terreurcode wit
Recentelijk verscheen de roman Terreurcode wit van Hannah Elisa Walsh (pseudoniem van Hannah Elisabeth Walstra). Beeldend kunstenaar Walstra werkt altijd rond een thema dat haar persoonlijk raakt en dat de mensen aan het denken moet zetten. Fictie als engagement dus. In haar eerder verschenen roman Verloren generatie beschrijft ze de toestanden op de nieuwe lerarenopleidingen in de jaren ’80. Door de vernieuwingsdrang werd de leerling centraal gesteld en kwam de kennisoverdracht in de verdrukking. Leraren werden opgeleid voor de Middenschool die er eigenlijk nooit is gekomen. In de thriller Terreurcode wit kijkt de schrijfster kritisch naar het mbo. De ogenschijnlijk uitstekende mbo-stagiair Samir is in werkelijkheid een geradicaliseerde moslim met een gekwetst ego. Hij voelt zich vooral in het terreurnetwerk serieus genomen. Docenten hebben geen enkele grip op hem. Walstra ziet het mbo als een sociale werkplaats en als een vergaarbak voor maatschappelijke problemen. Met onderwijs heeft het allemaal niet zo veel te maken. Het boek heeft een ietwat satirische ondertoon en beklemtoont tevens de bedenkelijke rol van de media die angstgevoelens voor terreur versterken. Walstra begon twee jaar geleden aan haar boek Terreurcode wit en het is wrang te moeten constateren dat de realiteit de fictie heeft ingehaald.
Ton Bastings