“Bewezen resultaten” biedt marketingbureau Dokter Klik. Toen ik die naam voor het eerst in de Volkskrant van afgelopen donderdag las, dacht ik aan een werkelijk bestaand persoon met die naam. Je kunt daar de humor van inzien. Maar het is helaas slechts de nogal onnozele, bedachte naam van een bureau, dat zijn eigen product aanprijst. En dan is de lol er van af. Schoolorganisaties blijken steeds meer van de diensten van dit soort organisaties, die pretenderen scholen te helpen bij het binnenhalen van leerlingen, gebruik te maken. Niet verbazingwekkend, want de financiering is afhankelijk van het aantal leerlingen. Dus mogen ouders en kinderen met alle mogelijke middelen verleid worden. Wat dan centraal komt te staan is niet de werkelijke kwaliteit van de school maar een aansprekend imago. Daar komen de meest opmerkelijke neologismen uit voort met profielnamen, die scholen in de markt moeten zetten zoals Entreprenasium, Econasium en Universumschool. Voor verdedigers van het meer traditionele gymnasium moeten dit soort termen een gruwel zijn, maar we schijnen met de tijd mee te moeten. Scholen worden gedwongen zich agressief in de strijd om de leerling te mengen. Dus grijpen ze naar marketingmiddelen. Binnenhalen wat je kunt binnenhalen, kwaliteit is kwantiteit. Men voelt zich genoodzaakt elkaar als concurrent te zien. Wie het onderwijs als een markt beschouwt moet ook de logica daarvan aanvaarden. Je doet het goed bij vergroting van je omzet. Binnen de grenzen van het toelaatbare bestaat zachtzinnige concurrentie niet. Toch kun je je afvragen of al die luidruchtige marketingorganisaties, die zichzelf natuurlijk als onmisbaar aanprijzen, echt zo veel bijdragen als ze suggereren. Als alle scholen op de commerciële marketing tour gaan, zal het resultaat zijn, dat de verdeling van het totale aanbod van leerlingen over de scholen steeds een beetje verandert als gevolg van de inzet van “slimme ” marketingstrategieën. Wat het nut daarvan voor de kwaliteit van het onderwijs is en of ouders en kinderen uiteindelijk blij moeten zijn met het resultaat is zeer twijfelachtig. Scholen zijn er voor de leerlingen en niet andersom. Het lijkt me dat leerlingen bij hun schoolkeuze er niet bij gebaat zijn meegetrokken te worden in een hijgerige marketingcarrousel. Goede voorlichting, die een afgewogen keuze als doel heeft zou het parool moeten zijn en niet reclamekreten en opgefokte profielen. Bastiaan Groot van genoemd bedrijf Dokter Klik beweert in de Volkskrant, dat er een taboe bestaat op geld uitgeven aan zaken, die niet onderwijs gerelateerd zijn. Kennelijk kijkt Bastiaan nooit op deze website. Er gaan bakken geld naar niet onderwijs gerelateerde zaken. En Dokter Klik wil daar ook wel een graantje van meepikken.
Laat een reactie achter
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
De financiering van een
De financiering van een school is natuurlijk altijd afankelijk geweest van het aantal ingeschreven leerlingen. Nieuw is dat dat scholen meer geld voor niet-lesgebonden bezigheden en salarissen kunnen overhouden taken door het trio van een kleinere leraar-leerlingen ratio, goedkope leraren en meer leerlingen. Mundus vult decipi, ergo decipiatur.
Het bedrog zit er hier minder in dat ouders en voorgelogen worden over het verkrijgen van wat hen beloofd is als wel dat hun dingen beloofd worden die minder relevant zouden moeten zijn en zo in vergetelheid brengen dat een school er in de eerste plaats is om leerlingen "schoolse" kennis bij te brengen en om hen efficiënt aan een voor hun levensloop waardevol diploma te helpen. Voor de lagere schooltypen is dan vorming mooi meegenomen en voor hogere schooltypen, in het bijzonder Vrije Gymnasia zijn Bildung en het verwerven van een akademische instelling een must. Het het het leuk vinden op school en in groepsverband dingen ondernemen wordt pas ceteris paribus belangrijk. In mijn schooltijd kon een school leerlingen verliezen als veel abiturienten niet slaagden. Voor een school was het aantrekkelijk om zwakke leerlingen in de voorlaatste klas te laten doubleren. Bij de huidige scholen voor middelbaar onderwijs wordt daar minder naar gekeken. Bovendien hebben brede scholengemeenschap de mogelijkheid om leerlingen te laten afstromen en daar maken die scholen gaarne gebruik van om geen slechte naam te krijgen. De overheid helpt de scholen bij haar misleiding door aan het schoolcurriculum opvoedende elementen toe te voegen: voorbereiding op de toekomstige samenleving, leren samenwerken maar ook leren zelfstandig te werken en te studeren. Moeilijk toetsbaar en moeilijk individueel te doseren maar mooi bruikbaar in een wervingscampagne van een school. De misleiding is dus niet slechts een gevolg van de lump sum financiering en geldgier bij de schoolbesturen maar ook van een destructief overheidsbeleid bovenop het marktdenken.
Als middelbare scholen voor elk instroomniveau regionale toelatingsexamens zouden mogen laten afnemen zou bij elke school voor elk schooltype bij elke instromer het leerpotentiaal redelijk bekend zijn. De overheid kan dan 3 jaar later met behulp van centraal schriftelijke examens vaststellen hoe bekwaam de verschillende scholen zijn geweest in het overdragen van kennis en inzicht. Als de overheid bekenheid zou geven aan de resultaten en het belang ervan voor het vaststellen van de onderwijskwaliteit van een school zouden de ouders door de scholen minder gemakkelijk bij de neus genomen kunnen worden. Of een school bij die centrale examens goede resultaten behaalt als gevolg van zelfstandig leren, groepsarbeid of ICT-gebruik is niet relevant maar een school zou wel moeten kunnen kiezen hoe en in welke verhouding ze van de drie leermethoden gebruik maakt en daarmee zou in deze omstandigheden door haar zeker werving gemaakt moeten kunnen worden. Helaas zal er nog veel in het onderwijs mis moeten gaan vóór de politiek zo ver is.
De financiering van een
De financiering van een school is natuurlijk altijd afankelijk geweest van het aantal ingeschreven leerlingen. Nieuw is dat dat scholen meer geld voor niet-lesgebonden bezigheden en salarissen kunnen overhouden taken door het trio van een kleinere leraar-leerlingen ratio, goedkope leraren en meer leerlingen. Mundus vult decipi, ergo decipiatur.
Het bedrog zit er hier minder in dat ouders en voorgelogen worden over het verkrijgen van wat hen beloofd is als wel dat hun dingen beloofd worden die minder relevant zouden moeten zijn en zo in vergetelheid brengen dat een school er in de eerste plaats is om leerlingen "schoolse" kennis bij te brengen en om hen efficiënt aan een voor hun levensloop waardevol diploma te helpen. Voor de lagere schooltypen is dan vorming mooi meegenomen en voor hogere schooltypen, in het bijzonder Vrije Gymnasia zijn Bildung en het verwerven van een akademische instelling een must. Het het het leuk vinden op school en in groepsverband dingen ondernemen wordt pas ceteris paribus belangrijk. In mijn schooltijd kon een school leerlingen verliezen als veel abiturienten niet slaagden. Voor een school was het aantrekkelijk om zwakke leerlingen in de voorlaatste klas te laten doubleren. Bij de huidige scholen voor middelbaar onderwijs wordt daar minder naar gekeken. Bovendien hebben brede scholengemeenschap de mogelijkheid om leerlingen te laten afstromen en daar maken die scholen gaarne gebruik van om geen slechte naam te krijgen. De overheid helpt de scholen bij haar misleiding door aan het schoolcurriculum opvoedende elementen toe te voegen: voorbereiding op de toekomstige samenleving, leren samenwerken maar ook leren zelfstandig te werken en te studeren. Moeilijk toetsbaar en moeilijk individueel te doseren maar mooi bruikbaar in een wervingscampagne van een school. De misleiding is dus niet slechts een gevolg van de lump sum financiering en geldgier bij de schoolbesturen maar ook van een destructief overheidsbeleid bovenop het marktdenken.
Als middelbare scholen voor elk instroomniveau regionale toelatingsexamens zouden mogen laten afnemen zou bij elke school voor elk schooltype bij elke instromer het leerpotentiaal redelijk bekend zijn. De overheid kan dan 3 jaar later met behulp van centraal schriftelijke examens vaststellen hoe bekwaam de verschillende scholen zijn geweest in het overdragen van kennis en inzicht. Als de overheid bekenheid zou geven aan de resultaten en het belang ervan voor het vaststellen van de onderwijskwaliteit van een school zouden de ouders door de scholen minder gemakkelijk bij de neus genomen kunnen worden. Of een school bij die centrale examens goede resultaten behaalt als gevolg van zelfstandig leren, groepsarbeid of ICT-gebruik is niet relevant maar een school zou wel moeten kunnen kiezen hoe en in welke verhouding ze van de drie leermethoden gebruik maakt en daarmee zou in deze omstandigheden door haar zeker werving gemaakt moeten kunnen worden. Helaas zal er nog veel in het onderwijs mis moeten gaan vóór de politiek zo ver is.
Het is in eerstr reactie