Trouw: Politiek houdt onderwijs in de tang

nijptang__450x200_450661_29996232.jpg

Trouw heeft een rondgang langs de prominenten in het onderwijsveld gemaakt en concludeert daaruit dat er niets terecht is gekomen van de uitkomsten van de commissie Dijsselbloem. Zo zijn passend onderwijs en de reken- en taaltoetsen te snel ingevoerd en is de subsidie voor koepels van openbare en bijzondere ouderraden gestopt, terwijl juist ouders en docenten meer invloed zouden moeten hebben volgens Dijsselbloem. In plaats daarvan is er een landelijk ouder-overlegplatform opgericht, HBO-bestuurder Marcel Wintels merkt hierover op dat schaalvergroting besturen altijd makkelijker maakt, maar dat dat nooit in het belang van individuele leerlingen en docenten is.

Ad Verbrugge komt ook relatief uitgebreid aan het woord: Volgens filosoof Ad Verbrugge is overheidsoptreden soms broodnodig om orde op zaken te stellen. Bijvoorbeeld in de wijze waarop scholen omgaan met geld. Volgens Verbrugge besteden ze dat niet aan goed onderwijs, maar aan mooie folders en 'leuke' studies die veel studenten trekken. "Maar de financiering heeft de Commissie Dijsselbloem niet onderzocht."

Daarmee is het belangrijkste aspect van het Nederlandse onderwijs door de Tweede-Kamercommissie buiten beschouwing gelaten, vindt Verbrugge. Het is volgens hem ook meteen de reden waarom het rapport weinig teweeg heeft gebracht.

"Want het geld bepaalt waar de belangen liggen. De Commissie Dijsselbloem kan tien leuke aanbevelingen doen, maar als je niet kijkt waar de macht ligt, is het vechten tegen de bierkaai." 

De uitspraken van Ad Verbrugge vormen, toevallig of niet, de uitsmijter van het door onderwijsredactrice Laura van Baars geschreven artikel (momenteel niet op het openbare net bescikbaar)

 

7 Reacties

  1. De opmerking “dat

    De opmerking "dat schaalvergroting besturen altijd makkelijker maakt" van HBO-bestuurder Marcel Wintels heeft naar mij voorkomt toelichting nodig. Om een voorbeeld te geven: Salarisberekeningen zijn gemakkelijker geworden omdat je de computer laat rekenen. Het gevolg is dat de regels die voor de berekening van een salaris gelden ingewikkelder geworden zijn. De mogelijkheden van de middelen bepalen mede het gebruik. Zo beïnvloed grootschaligheid de manier waarop bestuurd wordt. Als die manier ongwenst is, bij voorbeeld omdat de subsidiariteit daarbij ingeperkt wordt en men minder uniformiteit wil hunnen de betuurders aan de top niet meer met behulp van simpele oekazes besturen.

  2. @malmaison
    @malmaison
    Voor bestuurders is het makkelijk om met 3 gremia afspraken te maken dan met 10. Dat daarmee het probleem niet wordt opgelost is heel iets anders. Maar het bestuur kan zeggen afspraken gemaakt te hebben. Niet voor niets houden besturen zich liefst verre van de werkvloer.

  3. Mooi opgemerkt van Malmaison:

    Mooi opgemerkt van Malmaison: de mogelijkheden scheppen weer nieuwe eisen. Denk maar aan de smartphones; hoe sneller de chips, hoe meer eisen men stelt aan het apparaat.

    De kritiek die genoemd werd in het artikel van Trouw, was precies dezelfde kritiek die op het forum van BON regelmatig ter sprake gekomen is. Gaat al die kritiek (veelal afkomstig van praktijkmensen) dan nu pas doorsijpelen naar de journalistiek??

    Een overheid zoekt het gemak: vandaar dat men liever met 1 overkoepelende ouderraad overlegt dan met met verschillende raden die elk een stroming vertegenwoordigen. Toch is dat laatste conform het beginsel 'vrijheid van onderwijs'.

    Terecht concludeert Trouw dat de politieke bemoeizucht met het onderwijs alleen maar groter is geworden, ondanks de conclusies van de commissie Dijsselbloem.

     

  4. Van Haperen haalt in het

    Van Haperen haalt in het Dagblad voor Leraren nog een ander aspect van "passend onderwijs" naar voren. "De Wet Passend Onderwijs is gewoon de laatste stap in de voltooiing van de lumpsumregeling". En ook hij vindt dat van de lumpsum leerlingen en leraren nooit beter zijn geworden

  5. @Moby schreef: “Gaat al die

    @Moby schreef: "Gaat al die kritiek dan nu pas doorsijpelen naar de journalistiek?"

     

    In de afgelopen jaren is 'onderwijs' een cold topic geworden in de journalistiek. Het onderwerp was al koud, maar het werd een paar jaar ijskoud. Katernen als 'Wetenschap & Onderwijs' heetten eerst 'Wetenschap' en toen 'Kennis'. Nu hooguit 'Media' of iets dergelijks. Zoek niet in Telegraaf, NRC of AD naar een Onderwijskatern.

     

    Krantenredacties doekten een paar jaar geleden hun onderwijsafdeling op. In onderwijs gespecialiseerde journalisten kregen andere dingen te doen. Zelfs bij Trouw, langdurig de beste onderwijskrant van Nederland, werd een opleving van de aandacht voor onderwijs (met een berg columnisten, een eigen opinieafdeling, de jaarlijkse Trouw-scholenrapportages) al snel gevolgd door afbraak en verhuizing van hun ervaren journalisten naar elders. Laura van Baars mag weer even, gelukkig, als opvolgster van Hanne Obbink.

     

    Hoewel miljoenen onderwijs direct of indirect met het onderwijs te maken hebben, wordt het in de journalistiek niet als sexy onderwerp gezien. Al die klagende leraren! En als we letten op de manier waarop 'capita selecta onderwijs' de laatste tijd in de krant figureren, worden mensen er ook niet erg warm voor gemaakt. Alleen als er sprake is van fraude op school, een wegens mishandeling verwijderde leraar, een staking met gekke petjes op, of een minister die een aanvaring heeft, komt het in het nieuws. En dingen met geld natuurlijk.

     

    Maar er zijn lichtpuntjes. Het nieuws over 'onderwijs' op de Trouw-website gaat sinds dit voorjaar weer over onderwijs. De afgelopen twee jaar ging het hoofdzakelijk over jeugdzorg,  drinkende jongeren, en sekseneutraal opvoeden. En zelfs bij de Volkskrant hebben ze sinds april weer een onderwijsjournalist in dienst.

     

    Dus wie weet.

     

  6. “Ouders en leraren moesten

    "Ouders en leraren moesten van de commissie meer te zeggen krijgen over het onderwijs. Maar dat is niet gebeurd. De opleiding van leraren is flink ter hand genomen door de politiek".Als ouder wilde ik zowel meer te zeggen krijgen over zowel het hoe als over het wat. Ik ben bij voorbeeld niet tevreden over het VWO-programma. Niet alle ouders zullen die bezwaren delen. Een bottem-up-benadeingmoet daarom niet slechts verwezenlijking van wat de meeste ouders en leraren wensen inhouden maar ook meer mogelijkheden bieden om via gesubsidieerd onderwijs het einddoel te bereiken. In het gegeven voorbeeld geldt voor het einddoel: De school of scholing moet worden afgesloten met een diploma dat voor de universititen aanvaardbaar is als toelatingsexamen. Het is net zo min aanvaardbaar dat binnen bepaalde financiële kaders een klein aantal ouders zich moet confirmeren aan de meerderheid der ouders als dat de overheid van bovenaf beslist hoe de ouders hun kinderen moeten laten scholen. En wat de lerarenopleiding betreft. Ik heb liever leraren en onderwijzers met de vroegere MO-akten dan van de Nieuwe lerarenopleiding. De nieuwe lerarenopleiding staan in dienst van nieuwe politieke opvattingen over wat onderwijs moet zijn. Zo lang dat het geval is moeten ouders ook kunnen kiezen voor leraren die anders opgeleid zijn en daarom volgens de huidige bepalingen niet bevoegd zijn.

Reacties zijn gesloten.