Michel Rog (CDA) wil dat scholen die aantoonbaar investeren in kwaliteit van het onderwijs een aantal jaren ontheven worden van inspectiebezoeken (Nu.nl).
Als voorbeeld noemt hij: "Er zijn nu al scholen met lerarenteams die samen lessen voorbereiden en bij elkaar in de klas kijken om de kwaliteit te verbeteren", aldus Rog. "Deze teams kunnen laten zien dat er zo harder aan de kwaliteit wordt gewerkt dan wanneer er aan de regeltjes van de inspectie wordt voldaan."
Ook wordt Ibn Ghaldoun genoemd als voorbeeld van een falend inspectietoezicht. Dat moet dus beter.
BON waardeert de inzet van Rog om kwaliteit van het onderwijs centraal te stellen, maar ziet veel haken en ogen aan de voorgestelde methode. Zou het werken met bij elkaar in de klas kijkende lerarenteams werkelijk geholpen hebben bij het Ibn Ghaldoun? Is een school met autonome hoog opgeleide leraren die niet werkt met teams, maar gewoon met secties waar docenten elkaar op de gebruikelijke manier ondersteunen niet bewust met investeren in kwaliteit bezig? Is er niet een enorm risico dat al die kwaliteitsinvesteringen direct in de zakken van de onderwijskleilaag verdwijnen, want je moet een dergelijk proces toch professioneel laten begeleiden? BON meent dat het veel beter en goedkoper is om de inspectie te laten controleren op de bevoegdheid van leraren. Misschien dat de schoolbesturen dan werk maken van het verminderen van de schandalig hoge percentages lessen die door onbevoegden worden gegeven.
Het is duidelijk dat de
Het is duidelijk dat de onderwijsinspectie haar werk niet goed doet (zie bijvoorbeeld deze pagina op de BONsite). De oplossing is niet het afschaffen van de onderwijsinspectie, maar het hervormen van de onderwijsinspectie.
“Er zijn nu al scholen met
“Er zijn nu al scholen met lerarenteams die samen lessen voorbereiden en bij elkaar in de klas kijken om de kwaliteit te verbeteren", aldus Rog. "Deze teams kunnen laten zien dat er zo harder aan de kwaliteit wordt gewerkt dan wanneer er aan de regeltjes van de inspectie wordt voldaan." De redactie heeft al een groot vraagteken bij het middel geplaatst. Maar niet over het nagestreefde doel. Moet het doel zijn om een inspecteur die buiten zijn boekje gaat over een paar jaar tevreden te stellen? Of gmoet dat een gewoonte worden die een paar jaar lang wordt ingeslepen? Moet het onderwijs meer in overeenstemming gebracht worden met het Nieuwe Leren? Moeten de leerlingen na elk jaar meer kennen en kunnen? Als het om een basisschool gaat: Moeten de resultaten van de CITO-eind-toets omhoog en als het om secundair onderwijs gaat dat afgesloten wordt met een centraal eindexamen: Moeten de eindexamenresultaten omhoog? Wanneer is er nou precies kwaliteitsverbetering? Het moet fnuikend voor de psychische gezondheid van de leraren zijn om een paar jaar druk bezig te zijn met het tevreden stellen van de inspecteurs als je niet geloofd dat je dan ook bezig bent om het onderwijs te verbeteren. En wat wordt bedoeld met de “regeltjes” van de inspectie? Blijkbaar niet het samen lessen voorbereiden en bij elkaar in de klas kijken om de kwaliteit te verbeteren zelf. Vinkjes zetten op een contrôlelijstje? Of, zijn “zelfstandig werken” en “werken in groepjes”, zoals de inspecteur wil die “regeltjes”? Dat laatste is, vanuit de beginregels van deze bijdrage gezien, te mooi om waar te kunnen zijn.