Een basisschooldirecteur 'loopt leeg' over de ellende, de geldverspilling en het getouwtrek om gelden over passend onderwijs. Onthutsend, maar niet verrassend. De ziekte waaraan ons onderwijs lijdt kan door iedereen gediagnostiseerd worden, maar kennelijk zijn de belangen van de betrokkenen te groot. Waar gaat het geld naartoe?
Bron: @hminkema
Citaten:
Het was verdorie waar: de conclusies in de rapportages werden op maat geschreven, met het oog op de toekomstige verdiensten van het bureau!
Zonder dit alles zullen de zelfde bureaus over een aantal jaar een onderzoek verrichten en het failliet en de desastreuze gevolgen van het passend onderwijs beschrijven.
Loes van de PvdA is er
Loes van de PvdA is er blijkbaar van overtuigd dat er geen weg meer terug is maar is er verrukt van dat door de invoering van passend onderwijs een zorgplan voortaan ondersteuningsplan heet. Zij behoort waarschijnlijk tot al die mensen die denken dat je door euphemistische of Engelse woorden te gebruiken ALTIJD lelijke dingen mooier kunt maken. Van de PvdA heeft Beter Onderwijs dus niets te verwachten en het minst van alles beter onderwijs. Maar waarom is er geen partij die duidelijk zegt “als wij het voor het zeggen krijgen wordt passend onderwijs meteen weer terug en de nek om-gedraaid? En als er dan niet zo’n partij in Nederland bestaat waarom richt BON die dan niet op?
Maar de reden daarvan is mogelijk dat veel kiezers eerder geïrriteerd zijn door de riante positie van bankdirecteuren die, of ze het nu goed of slecht doen, altijd van een riant inkomen verzekerd zijn. Zij vormen een mooie bliksemafleider die het de politici mogelijk maakt om verder te gaan met hun vriendjespolitiek. Dat de burgers door de misstanden in het onderwijs zelf veel geld verliezen komt omdat ze de splinter in hun eigen oog niet kunnen zien maar gefascineerd raken door de balken die mensen voor hun ogen kunnen zetten om zonder voor de gemeenschap nuttig te zijn die kunnen uitplunderen.
Hier past een persiflage van
Hier past een persiflage van een sovjet uitspraak over werk en salaris:
als de school doet alsof ze passend onderwijs geeft dan doet het miniserie alsof ze dat betaalt.
Die voortdurende ‘vergissing’
Die voortdurende 'vergissing' van overheden en managers. Als alles wat je doet of wenst maar op papier staat, dan is het doel al bijna bereikt. Overheden en managers redeneren vooral op basis van rapporten en ander papierwerk. In de papieren zoeken zij naar de gebreken en de fouten. Het papier is een heel eigen wereld op zichzelf geworden.
Wat heeft de gewone meester of juf aan al die hobby's van zulke overheden en managers??
Helemaal niets, want ALTIJD loopt de papieren wereld achter op de dagelijkse werkelijkheid. Die meester/juf heeft al lang iets gedaan, ver voordat alles in een of ander rapport zijn beslag ging krijgen.
Mijn enorme haat tegen die al die verslagleggingen, vergaderingen, overleggroepen en beleidsverhaaltjes, was vooral gelegen in het feit dat al dat gedoe (want zelden is het meer dan eindeloos gezeur) TIJD van mij afpakte!
TIJD die ik VEEL liever wilde besteden aan correctie of een goede lesvoorbereiding. Want al dat eindeloze gepalaver over 'beter onderwijs' maakte dus dat je weinig tijd meer overhield om beter onderwijs daadwerkelijk te gaan realiseren. De verpleegsters zitten eindeloos te vergaderen en komen aan de ziekenzorg nauwelijks meer toe (want het verschijnsel zit bij meerdere beroepsgroepen).
Ziedaar hoe een bureaucratisch streven dat een werkelijkheid wil breiken, diezelfde werkelijkheid door zichzelf om zeep helpt.
Het is natuurlijk niet voor niets dat externe bureaus worden ingeschakeld om al die rapporten te schrijven: de juf/meester heeft daar onvoldoende tijd voor, want ziet kinderen en lessen voor de volgende dag en heeft alleen daar al haar/zijn handen meer dan vol aan.
Die externe bureaus weten natuurlijk niet eens over welke kinderen het gaat: die schrijven vanuit een soort luchtledige. Waardoor deze hele kermis een complete farce wordt die echter op papier behoorlijk intimiderend is.
Maar al dat papier zweeft heel ver weg boven een gewone dagelijkse klassepraktijk; vormt een eigen wereld op zichzelf waarbij de overheid zelfs een stimulerende rol vervult. Weggegooid geld, al die humbug.
Als we dit 'vroeger' niet nodig hadden om uitstekend onderwijs te verzorgen, hebben we die dure humbug nu OOK niet nodig. Intussen slurpt en zuigt het monster gewoon verder, want niet de leerling, maar het eigen bestaan is intussen de drijvende kracht geworden.
@moby
@moby
Was het maar zo moby. In het verleden meende ik dat ik, als ik me niet druk maakte om al dat papier, al die plannen, dat dan de bureaucraten redelijk ongevaarlijk hun hobby konden uitoefenen. Ze bemoeiden zich toch niet met mijn lessen, want dat uitvoerend werk was hun te min. Een beetje de woorden die hendikush aanhaals: zij deden hun hobby en wij deden alsof we aangestuurd werden.
Helaas is dat verdwenen. Die papieren hebben daadwerkelijk effect, die papieren leven helamaal niet in een andere wereld. Die plannen worden dwingend opgelegd en overheid en bestuurders en managers hebben daar ook de macht voor. Niet zo dat de plannen ook tot de van te voren beschreven uitkomsten leiden, dat kan natuurlijk niet met idiote plannen, maar wel zo dat ze leiden tot de voorspelbare uitkomsten: onderwijsrampen die dan weer politiek danwel bestuurlijk moeten worden opgelost. Ik word zo langzamerhand zo paranoïde dat ik denk aan dat verhaal dat over de gloeilamp gaat: ze kunnen goedkoop zo gemaakt worden dat ze veel langer meegaan maar Philips doet dat niet, want dan keldert hun omzet. De basisschooldirecteur zegt hetzelfde.
Het is gevaalijk om bureaucratie te beschouwen als een duur en nutteloos waterhoofd dat er nu eenmaal is. Het zijn parasieten. Mijn enige vraag is nog of ze parasitoïden zullen blijken.
Om een efficiënte parasitoïde
Om een efficiënte parasitoïde te worden voldoet het niet om een heldere parasitoloog te worden.
Het begon er mee dat de hervormers nog nooit hadden gehoord van de maning “Het betere is de vijand van het goede” en zelfs niet van de wet van het afnemend grensnut. Maar nu gaan ze keurig verder op de ingeslagen weg: het slechtere verslechtert het slechte
@1_1_2010: Uit de context
@1_1_2010: Uit de context meen ik te kunnen opmaken dat volgens jou 'parasitoïden' de lezende wezens zijn die door parasieten tot hun voordeel worden gebruikt. Het is anders: parasitoïden zijn parasieten die slechts tijdelijk voordeel trekken van hun gastheer, omdat ze die na het voordeel trekken doden.
Nu geef ik toe dat de verhouding tussen leraren en hun managers niet altijd over rozen gaat, maar dit is misschien toch niet helemaal wat je beoogt 🙂
@couzijn
@couzijn
Wellicht een misverstand. Ik bedoelde te schrijven: Mijn enige vraag is nog of ze parasitoïden zullen blijken. Ik heb dat inmiddels gecorrigeerd (er stond eerst "we").
Je opmerking over lezende wezens begrijp ik niet (wellicht hier eenzelfde tikfoutje: lerende wezens?).
Ik vergelijk, inderdaad kort door de bocht en generaliserend, de bureaucratie en andere kleilaagonderdelen, met parasitoïden: het onderwijs (in functionele zin, niet in organisatorische zin) zal uiteindelijk sterven. Wellicht kunnen onderwijsorganisaties overleven, maar dan vergelijkbaar met een aarde die door Marsmannetjes wordt overgenomen waarbij de oorspronkelijke bevolking wordt weggevaagd.
Uhum: zo aan het eind van de vakantie ben ik nog steeds (te?) boos.
@Moby
@Moby Is de onderwijsinspectie ook niet het een en ander aan te wrijven? Voor een onderzoek op een school moeten eerst allerlei documenten worden overlegd, protocollen en (meerjaren- en handelings-)plannen etc. en ook die vormen een papieren werkelijkheid. Het is mijn indruk dat veel van die documenten vooral ten behoeve van de onderwijsinspectie worden opgemaakt. Jaarlijks wordt er op de school van mijn zoon een handelingsplan opgemaakt van 4 of 5 kantjes en er klopt als regel geen bal van maar het ziet er wel indrukwekkend uit. "Ouder, wilt u er s.v.p. een handtekening onder zetten?" Antwoord: "Nee." Daarnaast is er nog een zorgplan en een ontwikkelingsperspectief per leerling, naast allerlei meer algemene dingen. Docenten zouden hun tijd zoveel beter kunnen besteden aan de leerlingen in de klas, de planning van de stof, feedback geven aan leerlingen. Dan komt de inspectie periodiek een dagje langs en gaat wat lessen bekijken (klein toneelstukje), men praat wat met directie en sectieleiders etc. en velt een oordeel. Met leerlingen, ouders of medezeggenschapsraad wordt niet gesproken. Wat levert dit nu precies op en wat kost dat niet allemaal? Maar goed, men is lekker bezig.